ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FanFiction Harry Potter : Phantom of the opera

    ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 The graveyard

    • อัปเดตล่าสุด 7 ส.ค. 51



    Fan Fiction Harry Potter

    Phantom of the Opera

     

    Paris 1919

     

    รถยนต์สีดำเงาแล่นไปตามถนนช้าๆ  

    เสียงเครื่องยนต์ดังแกร่กๆ แข่งกับยางเส้นบางที่กำลังบดลงบนถนน

    แสงไฟหน้ารถตัดผ่านปุยหิมะที่กำลังตกลงมายังถนนซึ่งปูไว้ด้วยอิฐสีน้ำตาลแก่....

     

    เสียงเด็กผู้ชายตัวเล็กๆสองคนในชุดกันหนาวขนปุกปุยสีขาว ตะโกนคุยกันด้วยภาษาฝรั่งเศส

     

    อีกด้านหนึ่ง ชายหญิงคู่นึงกำลังโอบกอดกันและกันเพื่อปันความอบอุ่นแก่ร่างกาย

    เสียงหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข ขณะที่เขาทั้งสองคนเดินไปด้วยกัน

     

    ภาพอันเจนตาของเขตเมืองที่แสนวุ่นวายในยามพระอาทิตย์ตกดิน

     

    แต่ภาพเหล่านั้นก็ค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นทุ่งหิมะสีขาวโพลน เมื่อตัวรถวิ่งพ้นจากตัวเมือง

    แสงสุดท้ายของวันเริ่มสลัวขึ้นทุกที แสงสีม่วงอ่อน ทำท่าจวนจะลับขอบฟ้าอยู่รอมร่อ

     

    แต่ก็ยังส่งแสงพอจะทำให้คนในรถเห็นซุ้มประตูเหล็กที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า.....

     

    ลึกเข้าไปข้างใน...

    ตรงผ่านทุ่งกางเขนหินสีเทาทึบทึม

    เลยผ่านศาลาเล็กๆที่มีแสงเทียนพราวพราย ตั้งเรียงราย

     

    ตรงใจกลางของสถานที่อันน่าเศร้าสร้อย....

    ณ. ที่นั้น...

     

    เทพธิดาหินสีขาวบริสุทธิ์ดั่งหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมา กางปีกแผ่สยาย

    ราวกับจะป้องกันความหนาวเย็นให้แก่ผู้ที่พักผ่อนอย่างสงบอยู่ใต้ปีกของเธอ

    ในมืออันอ่อนช้อยชูคบเพลิงขึ้น

    ดวงตาอันอบอุ่น ก้มลงมองผ่านหลังคาศาลาที่เธอยืนอยู่

    สายตาเต็มไปด้วยความรักอันล้นเหลือ

     

    ความรักแลความอาลัย....

     

    ปากอิ่มสวยอ้าน้อยๆราวกับจะเอื้อนเอ่ยคำปลอบประโลมแด่ทุกคนที่เดินผ่านซุ้มเหล็กเข้ามา...

    เพื่อระลึกถึงบุคคลอันเป็นที่รักยิ่งของพวกเขา......

     

    รถยนต์คันนั้นชะลอความเร็วลง ก่อนจะจอดเทียบศาลาที่เธอยืนอยู่

    ประตูด้านหน้ารถถูกเปิดออก....

    ชายหนุ่มผมทองวัยกลางคน ก้าวลงมาด้วยท่าทีทะมัดทะแมง....

    ดวงตาสีน้ำตาลคู่โต มองไปยังศาลาเบื้องหน้าอย่างเศร้าสร้อย...

     

    วิลเลี่ยม...พาพ่อไปหาแม่เขาที...  เสียงนุ่มๆดังขึ้น

    เบนความสนใจของเขาให้เหลียวกลับไปมองด้านหลัง

     

    ชายชราผมสีดอกเลาที่ตัดกับชุดสูทสีดำสนิทของเขา นั่งอยู่บนรถเข็นไม้อย่างดี

    ดวงตาสีเขียวมรกตที่ฝ้าฟางลงไปตามอายุ กำลังมองมาที่เขา

     

    ครับ...พ่อ...  เขายิ้ม แล้วเดินเข้ามา

    ท่านเค้าส์ค่ะ...เสื้อคลุม  พยาบาลวัยกลางคน ตวัดเสื้อคลุมลงบนไหล่ของชายชรา...

    ก่อนจะปล่อยให้ชายหนุ่ม เข็นรถพาชายชราตรงไปยังศาลาหินเบื้องหน้า...

     

    ภายในศาลา...มืดมิด และเยียบเย็น....ชายชรากระชับเสื้อคลุม

    แต่ความหนาวเย็นภายนอก

    ไม่สามารถเทียบได้กับความเยียบเย็นอันบาดลึก ที่กำลังเกาะกุมหัวใจเขา

     

    จุดเทียนสิ...แม่เขาจะได้รู้ว่าเรา...  ชายชราพูดเบาแสนเบา...

     

    ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังเขาตวัดบางสิ่งผ่านอากาศเพียงเบาๆ

    แสงเทียบวับแวมก็สว่างขึ้นทั่วห้องเล็กๆนั่น

     

    แสงนวลตา ส่องให้เห็นแท่นหินแกะสลัก ลวดลายอ่อนช้อย...

     

    เทวทูตตัวเล็กสององค์ เกาะกระหวัดอยู่ด้านข้าง สีหน้าเศร้าสร้อย

    มือเล็กๆที่ยื่นออกมาของทั้งสอง ราวกับจะพยายามเหนี่ยวรั้งบางอย่าง

     

    ไม่ให้ลอยลับจากไป...

     

    ชายหนุ่มผมทอง ดันรถเข็นเข้าไปใกล้แท่นหินนั่นอย่างช้าๆ...

     

    มีเสียงสะอื้นเบาๆ...ท่ามกลางความเงียบอันน่าเศร้าสร้อย

    พร้อมๆกับมืออันสั่นเทาของชายชรา  ที่เอื้อมไปลูบไล้แท่นหินนั่นอย่างรักใคร่

     

    นิ้วอันเกือบจะไร้เรี่ยวแรง ลูบไปตามตัวอักษรที่สลักอยู่บนแท่นหินนั่น

     

    ทีละตัว...ทีละตัว

    ก่อนจะไล่ขึ้นมาจากบรรทัดล่างสุด....

     

    Beloved Wife and Mother

    ( ภรรยา และ มารดา อันเป็นที่รัก )

     

    Countess…..De Chagny

    ( เคาส์เตส เดอ ชานญี )

     

    นิ้วอันสั่นเทาเลื่อนขึ้นมาถึงคำบนสุด....

    ก่อนที่น้ำตาจะหลั่งไหลออกมาจากดวงตาสีเขียวอันฝ้าฟาง

     

     

    Hermione Potter

    ( Granger )

    1854-1917

     

     

    ..........................................................

    .............................................

    ...........................

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×