~รักแสบซ่า!ท้าหัวใจ ยัยปีศาจ*~

ลำดับตอนที่ #1 : >>ความฝันอันโหดร้าย

~*1 ความฝันอันโหดร้าย*~

            กรี้ดดดดดด!!

        ฟึ่บ!

            “พ่อ…แม่!” เด็กหญิงตกใจตื่นขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้อง มันเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยยิ่งนัก

            เด็กหญิงลุกขึ้นจากเตียง แล้วค่อยๆเดินไปตามแสงที่ส่องอยู่ตรงข้างหน้า มันมาจากห้องนอนของพ่อแม่เธอ ประตูถูกแง้มพอให้เห็นข้างใน เด็กหญิงยืนแอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดผ่านช่องประตูนั้น

            “ขอร้องล่ะ…อย่าทำอะไรพวกเราเลย”

            “หุบปาก!!!”

            เด็กหญิงถึงกับสะดุ้ง เมื่อเธอได้ยินเสียงของใครบางคนตะโกนใส่แม่ของเธอ …เธอเห็นพ่อแม่กำลังนั่งกอดกัน แม่ร้องไห้ด้วยความกลัว ท่ามกลางเหล่าชายฉกรรจ์ชุดสีดำสนิท หนึ่งในนั้นเดินออกมายืนตรงหน้า แล้วเตะสีข้างพ่อเธออย่างแรง พร้อมกับร้อยยิ้มที่เย้ยยัน

            “อึก…พวกแกเป็นใคร ต้องการอะไรกันแน่ ถ้าอยากได้เงินทอง ก็เชิญเอาไปเลย! แต่อย่าทำอะไร…ลูกเมียฉันเลยนะ”

            “หึ…พวกเงินสกปรกของแกน่ะหรอ ฉันไม่ต้องการหรอกโว้ย! สิ่งที่ฉันต้องการน่ะ มันไม่มีทางกลับคืนมาได้ ทุกๆอย่าง…มันเป็นเพราะแกไงล่ะ!”

            ชายคนนั้น พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความแค้น เธอมองใบหน้าเขาไม่ค่อยชัด รู้แค่เพียงว่า เป็นเด็กหนุ่มเท่านั้น

            “ฉันต้องสูญเสียทุกอย่าง เพราะไอ้แก่อย่างแกกับไอ้บริษัทเฮงซวยนั้น เพราะงั้น…มันต้องแลกกับชีวิตของแก ฮ่าๆๆ จำหน้าฉันเอาไว้ให้ดี อยากแค้นก็เชิญ เพราะมันเป็นครั้งสุดท้ายที่แกจะได้เห็น!”

            ชายหนุ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แล้วหยิบบางสิ่งที่เป็นสีดำสนิทเหมือนกับชุดพวกเขา มันส่องประกายแวววาว ในสายตาเธอ…

            …มันคือ ปืน!...

            กริ๊ก!

เสียงขึ้นนกเหมือนกับสัญญาณที่บ่งบอกถึงอันตรายกำลังจะมาเยือน ปืนถูกเล็งเป้าไปที่สองสามีภรรยา มันพร้อมที่จะปลิดชีพพวกเขาได้ทุกเมื่อ…

            “หึๆ เพียงแค่นัดเดียวเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะจบ พร้อมที่จะไปยมโลกรึยังล่ะ ฮ่าๆๆ”

            พวกเขาพากันหัวเราะอย่างสะใจ ในขณะที่เด็กหญิงที่แอบดู กำลังหวั่นกลัวว่าเธอจะทำยังไงต่อไปดี เสียงพ่อของเธอก็ดังขัดขึ้นมาซะก่อน

            “คิดดีแล้วหรอ…ที่ทำแบบนี้ ฉันไม่รู้ว่าเธอแค้นอะไรนักหรอกนะ แต่เธอยังเป็นเด็กหนุ่ม ยังมีอนาคตที่ดีรอเธออยู่ ดีกว่าที่จะมานั่งจมอยู่กับความแค้นนะ คิดดูให้ดีเถอะ การฆ่าคนน่ะ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ!”

            “อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ! ไม่ต้องทำมาเป็นอวดฉลาด สั่งสอนฉัน แกไม่ใช่พ่อฉัน ไม่มีสิทธิที่จะมาออกคำสั่งฉัน ตายซะ!!”

            ปัง!!!

            เสียงลูกกระสุนที่ถูกยิงเข้าตัดขั้วหัวใจของพ่อเธอ พร้อมกับเลือดที่หลั่งไหลออกมาราวกับสายน้ำก็ไม่ปาน มันช่างเป็นภาพที่โหดร้ายสำหรับเด็กตัวเล็กอย่างเธอ

กรี๊ดดดดดด!!!!!

            เสียงกรีดร้องของภรรยาที่ได้แต่นั่งดูสามีถูกยิงตายไปต่อหน้าต่อตา ดังสนั่นราวกับโลกจะแตกออกเป็นเสี่ยง

            “หยุดแหกปากร้องสักที มันน่ารำคาญ แกก็ไปตายอีกคนซะ ยัยแก่!!”

            ปัง!!!

            เสียงลูกกระสุนอีกนัด ดังขึ้น เจาะผ่ากะโหลกศรีษะของผู้เป็นภรรยา เลือดหลั่งไหลทะลักออกมาเปื้อนตัวและตามพื้นห้องไปหมด เด็กหญิงที่ยืนดูอยู่ตกใจกับภาพที่เห็นยิ่งนัก

            …การฆ่า โหดเหี้ยม เสียงกรีดร้อง และเลือด!!...

            มันช่างโหดร้ายเกินกว่าที่เด็กอายุ 12 แบบเธอจะรับได้

“พวกแก จัดการเก็บพวกขยะในบ้านนี้หมดแล้วใช่ไหม”

            “ครับ พวกเรากำจัดเหล่าแม่บ้านและคนรับใช้ทุกคนหมดแล้วครับ”

            เด็กสาวที่ยังตกใจกับภาพตรงหน้าไม่หาย ยืนเบิกตากว้างกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน

            …ทั้งแม่นม และพวกพี่ๆทุกคนในบ้าน ก็ตายกันหมดแล้วงั้นหรอ ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม ไม่นะ!!!...

            “ลูกพี่ครับ! มีคนแอบดูอยู่ด้านนอกประตูครับ!”

            เสียงตะโกนของลูกน้องดังขึ้น พร้อมกับที่ประตูถูกกระชากออก เผยให้เห็นชายฉกรรจ์ร่างหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าเธอ พร้อมกับเล็งปืนจ่อมาที่หัวของเธอ

            น้ำตาของเธอหลั่งไหลออกมา ในขณะที่ดวงตายังคงเบิกกว้าง สีหน้าซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว พร้อมกับความรู้สึกที่มีโลหะมาถูกผิวหนังเย็นชื้ดของเธอ ความกลัวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอ

            แต่…กลับไม่มีแม้แต่เสียงกรีดร้อง ไม่มี แม้แต่เสียงที่จะตะโกนขอความช่วยเหลือ ร่างกายไม่ยอมขยับตาม ทั้งๆที่ใจนั้นอยากจะหนีไปให้ไกล แล้วคิดซะว่านี้เป็นฝันร้าย เธอได้แต่ยืนนิ่ง สายตาจับจ้องไปที่ปืนที่จ่ออยู่ตรงหน้าผาก

            กริ๊ก!!

            เสียงนั้นดังขึ้น พร้อมกับหัวใจของเธอที่เหมือนกับจะหยุดเต้น

            ……………………………………..

            “เดี๋ยวก่อน!!”

            ชายหนุ่มผู้ปลิดชีพ พ่อแม่ของเธออย่างเลือดเย็นและน่าจะเป็นหัวหน้าของกลุ่ม เดินออกมาพร้อมกับผู้มาเยือนทั้งหลาย

            “เอายังไงครับ ลูกพี่”

            เด็กน้อยผู้ยืนรอความตายได้เงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของชายหนุ่ม ใบหน้านั้นคมเข้มและยังดูหนุ่มแน่น ผมสีดำสนิท ทำให้เขาดูลึกลับ จุดเด่นของเขาอยู่ที่ดวงตาคมประดุจเพชรฆาตร ที่แฝงไปด้วยความแค้นและความเกลียดชัง

            “ปล่อยเด็กไป ยังไงมันก็ทำอะไรเราไม่ได้ เผาบ้านนี้ไปพร้อมกับเด็กนี้เลยล่ะกัน”

            ชายหนุ่มใช้สายตาคมตวัดมองเด็กหญิงอย่างเลือดเย็น

            “ฉันยังไม่อยากเป็นฆาตรกรฆ่าเด็ก ปล่อยให้มันตายไปพร้อมกับไฟแห่งความแค้นนี้แหละ”

            เด็กหญิงยืนมอง ภายในใจนึกกลัวแววตานั้น แต่สายตาก็ได้จ้องไปที่เขาด้วยความโกรธและควมเกลียดชัง เช่นกัน

ชายหนุ่มทำเป็นไม่สนใจ จุดไฟที่ปลายบุหรี่ แล้วดื่มด่ำกับมันอย่างพอใจ ในขณะที่ลูกน้องก็ได้เตรียมราดน้ำมันไว้พร้อมแล้ว เขาดึงบุหรี่ออกมา พร้อมกับพ่นควันสีจางๆ แล้วยิ้มอย่างเลือดเย็น

…ก่อนที่จะค่อยๆปล่อยมันลงกับพื้น ที่ราดน้ำมันไว้ แล้วไฟก็เริ่มลุกลามอย่างน่ากลัว พวกเขาต่างพากันเดินออกไป โดยทิ้งหนูน้อยไว้เพียงลำพัง…

เด็กหญิงรีบวิ่งเข้าไปในห้อง พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้น ร่างของแม่ที่ซีดเซียวไร้ชีวิต มีเลือดไหลออกมาจากแผลที่โดนยิงตรงหัว มันไหลผ่านลงมาบนใบหน้า ผสมเข้ากับน้ำตาที่เริ่มเหือดแห้ง ราวกับแม่ของเธอกำลังร้องไห้เป็นสายเลือด ส่วนพ่อของเธอที่มีแผลโดนยิงเข้าที่หน้าอกซ้าย กำลังนอนกระอักเลือดอยู่

“พ่อคะ!!”

…พ่อยังไม่ตาย…

ดูเหมือนว่ากระสุนจะยิงพลาดไม่ถึงกับโดนหัวใจ แต่ร่างของท่านก็เสียเลือดมาก ลมหายใจเริ่มเหือดหายไป

“นะ…หนีไปซะ ลูกพ่อ แฮก…อย่าร้องไห้นะ ลูกต้องเข้มแข็งไว้…อึก…พ่อขอโทษ ที่ไม่สามารถ…อยู่ดูแลลูกต่อไปได้ พ่อรักลูกเสมอนะ…” ผู้เป็นพ่อพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะหมดลมหายใจ

เด็กหญิงร้องไห้ กอดร่างของท่านทั้งสองไว้ ขณะที่ไฟเริ่มจะลุกลามขึ้นเรื่อยๆ จนเข้ามาในห้อง หนูน้อย กลัวจนตัวสั่น รีบวิ่งไปยังหน้าต่าง เห็นชายหนุ่มที่เข้ามาในห้องนี้เมื่อครู่ เขาแสยะยิ้มให้ ดวงตาคมมองด้วยแววตาเกลียดชัง หนูน้อยเห็นใบหน้านั้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะตัดสินใจกระโดดออกมาทางหน้าต่าง ที่สูงจากพื้น 3 ชั้น

พลั่ก!!

หัวของเธอถูกกระแทกอย่างแรงกับท่อนไม้ที่อยู่เบื้องล่าง ความทรงจำเริ่มหวนย้อนคืนมา

…ณ บ้านอบอุ่น…

“ฮ่าๆ คุณแม่คะ หนูอยากอยู่กับคุณแม่ตลอดไปเลยค่ะ” เด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วอย่างอารมณ์ดี

            “จ้ะ! แม่สัญญา แม่จะอยู่กับหนูตลอดไปนะคะ” สาววัยกลางคนตอบด้วยน้ำเสียงนุ่ม อ่อนโยน

            “แล้วพ่อล่ะ หนูไม่อยากอยู่กับพ่อหรอ ลูกรัก”

            “อ๊ะ! คุณพ่อด้วยค่ะ” เธอเอ่ยอย่างออดอ้อน

            “งั้นลูกต้องสัญญานะ ว่าจะเป็นเด็กดี โตขึ้นมาจะเป็นคนที่เข้มแข็ง แล้วก็ไม่ร้องไห้นะ” คนเป็นพ่อพูดด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้ม

            “ค่ะพ่อ! หนูสัญญา” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น แล้วพวกเขาก็พากันหัวเราะอย่างมีความสุข

            ภาพครอบครัวที่แสนสุข และเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น ในบ้านหลังใหญ่ ราวคฤหาสน์ หลังนี้ ทำให้บ่าวรับใช้ต่างๆ อดยิ้มอย่างมีความสุข ในความน่ารักของคุณหนูไม่ได้

………………………………………………

……………………………………

แล้วสติสุดท้ายก็ดับวูบ พร้อมกับความทรงจำที่เลือนลาง

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เฮ้ย!!!

ฟึ่บ!

หญิงสาวร่างบางตกใจตื่นขึ้นมากลางดึก ใบหน้าซีด เหงื่อไหลท่วมตัว

“แฮก…อะไรกันเนี่ย ฝันแบบนี้อีกแล้วสิเรา…เฮ้อ…เมื่อไร ฝันร้ายนี้จะหายไปสักที…มันคืออะไรกันแน่” หญิงสาวพูดพร่ำกับตัวเอง มือเกยหน้าผากด้วยความไม่เข้าใจ   หลังจากนั้นก็ล้มตัวนอน เพื่อเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง…