อโฟรไดท์

ลำดับตอนที่ #1 : เธอผู้สุญเสียความทรงจำ (ยังไม่จบตอน)

และเรื่องราวได้กลับมาที่มิติของเรา

ในทะเลสีฟ้าคลำ ที่เราทุกคนเคยคุ้มหน้าคุ้มตามาบ้างแล้ว ได้มีฟองน้ำพุดขึ้นมาจาก ก้นทะเล ที่ลึกไม่รู้เท่าไหร่ พร้อมๆกับ เปลือกหอยขนาดยักษ์ลอยตัวขึ้นมาเหนือน้ำ…

และเมื่อเปลือกหอยนั่นได้เปิดออก ก็มี หญิงงาม ผู้เริมโฉม ได้ปรากฏตัวอย่าง มหาศจันทร์ เธอสวย…เกินคำบรรยายใดๆบนโลกนี้ ใช่เหมือนเธอ ไม่ใช่คนจากโลกนี้ เป็นนางฟ้าที่ผู้คนกล่าวถึง

        และหญิงสาวที่อยู่ในภาวะหลับนอนในเปลือกหอยนั้น ก็ ค่อยๆ ถูกคลึ่นซักไปอยู่บนหาดเกาะ ไซเธอรา แต่เดี่ยวก่อน ก่อนที่เธอจะถูกคลื่นผลัดไปเกาะไซพลัส หรือก่อนที่เธอจะถูกโอลิมปัส ลักพาตัว เรื่องราวทั้งหมดนี้ เกิดขึ้น เมื่อวันที่1กรกฎาคมปี 2551 ที่ผ่านมานี่เอง

        เธอสลบอยู่ในอ่างอาบน้ำ ที่ห้องน้ำในบ้านของผม!!!!!!!!!!!!

บทที่1 (ของจริง)เธอผู้สุญเสียความทรงจำ

คืนนั้นที่หอพัก ผมปวดขี้ เนื่องจากท้องเสียมากๆ ก็เลยเข้าไปในห้องน้ำ ไปขี้ กลิ่นเน่าสุดจะทนจริงๆ ผมอ่อนเพียรจากการถ่ายแล้วถ่ายอีก การถ่ายเป็นน้ำ หรือ อาจเป็นเพราะ นอนหรับไม่เพียงพอ อย่างไรก็ตาม คืนนั้นตาผมเบรอ และมองอะไรก็ไม่ชัด อยู่ๆผมก็ หันไปมองที่อ่างอาบน้ำ ปรากฏว่ามีหญิงสาวร่างเปลือยนอน อยู่ในอ่าง โอโห้ย…! ไอ้ผมก็นึกว่าด่าตัวเองในใจ

“ไอ้สาด ท้องร่วงจะตายอยู่แล้ว ยังมีเวลามานั่งเงี่ยอีก”

ผมคิดว่าผมตาฟาด หรือ ความเงี่ยขึ้นสมอง จนเกิดภาพในจินตนาการ แต่… เจ้ยยยยยย!

หล่อนลุกขึ้นมาจากอ่างเอามือปิดจมูกข้างหนึ่งแล้ว คลานออกมาอ่างเหมือน ผีญี่ปุ่นเรื่อง the ring (แต่ผมเธอเป็นสีบรอนล์ นะ)

ทันใดนั้น ผมกลัวจนตัวซีด รวบรวมความกล้าและแรงทั้งหมด… แบร่งขี้ออกมาให้หมด-.-! (ที่จริงจะกรีดต่างหัก พอดีกลัวจนขี้แตก เลยหมดแรงตะโกนร้องให้คนมาช่วยเลย) แต่ก็ยังดี ที่เธอสลบไปเพราะทนกลิ่นของผมไม่ไหว

ผมรีบคลานออกมาจากห้องน้ำ โดยที่ยังไม่ได้ กดชักโคลด และแน่นอน ยังไม่ได้ เช็ดก้นเหมือนกัน คลานออกมาจากห้องน้ำ เรียกเพื่อน…

“ฮื้ออออออออออออออ”เพื้อนผมช๊อตหนัก ทันทีที่เห็นผม เขารีบไปเปิดไฟ ก่อนจะตั้งสติได้…

“โธ! ไอ้เชี้ย หยวน กูนึกว่าจูออนที่ไหน”

เวรกรรม หนี เดอะริงค์ มาเป็นจูออนเนี้ยนะ

“แล้วนี่กางแกงไม่ใส่ ทำไมจะลักหลับกูหรือไง”

คือผมพยายามจะบอกเธอว่า มีผีคลานออกมาจากห้องน้ำ สรบขี้ตัวเองอยู่ตอนนี้ แต่ ดูเหมือน เขาจะไม่รู้เรื่องเคยชี้ให้เพื่อนเข้าไปดูเอง…

                 ไม่นานเกินรอ เพื่อนผมก็ กรีดแตก วิ่งหนีออกไปจากห้อง…ทิ้งผมไว้อยู่กับอีนางผีสองคนในห้อง…

                 ผมหมดแรงและสลบไปในที่สุด… (กะจะนอนเอาแรงสักพักหนึ่งพร้อมๆกับผี จะได้วิ่งหนีทันเมื่อเธอตื่นขึ้นมาหลอกเรา)