เรื่องสั้นคั่นเวลา

ลำดับตอนที่ #1 : บทละคร 5 นาที - 1

จะเริ่มแนะนำตัวยังไงดีล่ะ...เอาเป็นว่า...ตัวผมเนี่ย...ชื่อ กริช...และที่สำคัญคือผมเป็นคนหล่อ...เอ้า...ทำหน้าแบบนี้เนี่ยไม่เชื่อเหรอไง...จะบอกให้เอาบุญ...คนหล่อๆอย่างผมเนี่ยจีบสาวได้ไม่เคยต้องเกิน 1 สัปดาห์...แล้วขอโทษเหอะ...ผมจีบติดทุกราย...แต่ที่ตอนเนี่ยยังว่างอยู่เนี่ย..เพราะยังไม่เจอใครถูกสเป็คหรอก...เรียนวิศวะก็ยังงี้แหละ...หันไปหันมาก็เจอแต่ผู้ชาย...เจอหน้าผู้หญิงทีหนึ่งเนี่ยเรียกว่าอาหารตาอาหารใจ...แต่จะให้มาจีบเนี่ยก็ไม่ไหว...เพราะผมมันเป็นคนเลือกมาก...ต้องสวยๆ...น่ารัก...เท่านั้น

          "ไอกริช" เสียงทักมาแต่ไกล

          "มีไรวะ...ไอนิว" ผมหันไปถามกลับ...ไอนิวมันเป็นเพื่อนกรุ๊ปเดียวกัน...หน้าตามันไม่ได้เรื่อง....มันมาหาผมทีไรก็มีแต่เรื่องจีบสาว...และคราวนี้ผมก็ว่ามันคงจะเป็นเรื่องเดิม

          "มึงช่วยหาเบอร์น้องอ้อนให้กูหน่อยดิ" นิวอ้อนวอนน่าตาน่าสงสาร...น่าสงสารสะจนอยากจะยกขาถีบ...

          "ไม่" ตอบไม่ต้องคิด....เรืองอะไรจะต้องใช้สเน่ห์ให้ฟรีๆ

          "กูช่วยมึงแล้วกูจะได้อารายยย" ผมหันกลับมาถาม...ให้ทำฟรีเนี่ยไม่มีทางสะหรอก....นิวมันก็นิ่งคิดไปสักแปบก็มีสีหน้ามารร้ายออกมา...ก่อนที่จะหยิบกระดาษใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าตังค์

          "นี่...มึงว่าไง...น่ารักมั้ย" กระดาษที่มันหยิบมาให้ดูแผ่นนั้นเป็นรูป...รูปใครสักคนที่น่ารักสุดๆ...ตาโต...จมูกรั้น...ปากนิด...ผมซอยสั้นเข้ารูป....ผมเห็นแล้วคว้ารูปจากมือไอนิวมาดู

          "ใครว่ะ...ทำไมกูไม่รู้จัก" ผมสนใจทันที...ไอนิวแม่.งก็ฉลาด...หลอกล่อให้ผมช่วยจนได้

          "ถ้ามึงอยากรู้จัก...มึงก็ไปหาเบอร์จากน้องอ้อนมาให้กูก่อนสิวะ......เอารูปคืนมา" มันยืนข้อเสนอแล้วดึงรูปกลับไป

          "แม่.ง...ทำหวง...ยังไงเดี๋ยวก็เป็นแฟนกูอยู่ดี" ผมตอบกลับอย่างเหนือชั้น...ไอนิวมองหน้าผมด้วยสายตาแปลกๆก่อนจะยิ้ม...อย่างน่าสงสัยที่สุด


-----------------------------------------------------


          "ไอเหี้ยแม็กซ์!!!" ผมตะโกนเรียกเพื่อนสนิทที่สุดของผม...มันกำลังนั่งอ่านนิยายอยู่

          "เสียงดัง" มันหันมาดุผม

          "ไม่หล่อแล้วยังเสือ.กโหดอีก" ผมด่ามัน

          "แล้วไง" ไอแม็กซ์มันเป็นคนเงียบ...กวนประสาท...หน้าตาไม่หล่อแล้วยังพูดน้อย...จีบสาวก็ไม่เป็น...ตรงข้ามกับผมสุดๆซึ่งทั้งหล่อทั้งจีบสาวเก่ง

          "มึงจะเก็กหล่ออีกนานมั้ยก่อนจะตอบกูเนี่ย" มันเร่งขัดจังหวะความหล่อ...เอ้ย...ความคิดผม

          "นี่ๆๆๆ...น่ารักมั้ย...กูกำลังจะจีบ...มึงต้องช่วยกูด้วย" ผมชูรูปให้มันดู...ไอแม็กซ์มันเป็นเบื้องหลังความสำเร็จ...มันมองรูปในมือแล้วมองหน้าผม...

          "คนนี้...แน่ใจ" มันถาม...แปลก...

          "ทำไม...คนนี้ทำไม...น่ารักไปโดนใจมึงเหมือนกันหรือไง" ผมถาม

          "ไม่ได้นะโว้ย...กูจอง" ผมโวย...ส่วนมันก็ทำหน้าดุใส่ผมอีกรอบ

          "มึงรู้จักคนในรูปหรือยัง" มันถาม

          "รู้" ผมตอบ...ก็พึ่งเอาเบอร์ไปแลกรูปกับข้อมูลมา...

          "ว่าคนในรูปนี้ชื่อปู" มันพูด...ผมพยักหน้ารับ...

          "เรียนคณะเดียวกัน" มันต่อ
 
          "ใช่...กูโคตรแปลกใจที่ไม่เคยเจอ" ผมบ่น

          "แล้วก็เป็นผู้ชาย" มันต่อแล้วมองหน้าผม...ผู้ชาย...ใคร...ใครที่ไหนเป็นผู้ชาย...หน้าตาน่ารักแบบนี้เนี่ยนะเป็นผู้ชาย...น้องปูเนี่ยนะ...

          "เฮ้ย...ล้อเล่น?" มันส่ายหน้า....ทำไม...ทำไมคนน่ารักแบบนี้ถึงเป็นผู้ชาย...

          ทำไม...

          ทำไม...

          ทำไมไอนิวถึงมาหลอกให้กูหลงผู้ชาย!!!

          ไอนิว...แล้วกูจะแก้แค้นมึงให้ได้!!!

          แต่ตอนนี้ต้องรักษาหน้าตาตัวเองไว้ก่อน...จะให้ไอแม็กซ์รู้ไม่ได้ว่ากูไม่รู้ว่าปูเป็นผู้ชาย...ผมเลยกัดฟันกรอดแล้วหันมาปั้นยิ้มใส่ไอแม็กซ์ที่มองผมอึ้งเป็นบ้าไปอย่างนั้น

          "แล้วไง...คนหล่อๆอย่างกูก็ต้องมีแฟนน่ารักๆอย่างปูสิวะ...ผู้ชายก็ช่าง" ผมตอบรักษาหน้า...ไอแม็กซ์มองผมอย่างลังเลใจ

          "แล้วมึงต้องช่วยกูด้วย" ผมประกาศกร้าว...


--------------------------------------------------------------------

     
แป้กครั้งที่ 1: ก่อนเข้าเรียนคาบแรก
 
          "เกิดมาไม่เคยเจอคนไหนเกิดมาน่าตาน่ารักเท่าปูเลย...ช่วยรับดอกไม้แทนใจที่เข้ากับหน้าตาหวานๆได้มั้ย" ปูมองหน้าผมที่ยิ้มกว้าง...มองดอกไม้ในมือผม...แล้วยิ้มกว้าง

          "ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยเห็นดอกไม้ที่ไหนวางอยู่ในหม้อแล้วจะสวยเหมือนกัน!!!" ปูตอบแล้วลุกเดินจากไป...ทิ้งไอหล่ออย่างผมยืนรับเสียงหัวเราะ...ผมเลยต้องเดินกลับไปหาไอแม็กซ์

          "เพราะมึงซื้อดอกไม้มาไม่สวยปูเลยไม่เอา....เพราะงั้น...ค่าดอกไม้กูไม่จ่าย" ผมบอกแล้วยื่นดอกไม้คืนไอแม็กซ์...ซึ่งดอกไม้พวกนี้ผมฝากมันซื้อเมื่อเช้า

แป้กครั้งที่ 2,3,4,5...: เวลาเดียวกับครั้งแรก        

          "หน้าหวานๆอย่างปูไม่อยากคบกับคนหล่อๆอย่างกริชเหรอ" ผมถามออดอ้อนสุดฤทธิ์

          "ขอบใจที่ชม...แต่ยังไม่อยากยุ่งกับคนน้ำเน่าอย่างแก" คำตอบตัดเยื่อใย....ทำเอาผมเริ่มถอย

          ทำไมถึงถอย

          ก็มันเหนื่อยนะสิ...

          จะครบสัปดาห์อยู่แล้ว...จีบผู้ชายทำไมมันยากกว่าผู้หญิงฟร่ะ

          "เพราะมึงไอแม็กซ์...กูถึงจีบไม่ติด" ผมหันไปพาลใส่มันที่นั่งอ่านนิยายอยู่ข้างๆ

          "มึงชอบปูขนาดนั้นเลยเหรอไง" มันถาม...ปรกติมันไม่ถาม....มาแปลกอีกคนละ

          "ก็บอกแล้ว...ว่าน่ารักเข้ากับกู" ผมตอบ...ก็ไม่ได้ชอบอะไรหรอก...

          "แต่ปูเป็นผู้ชายนะ" มันย้ำ...ย้ำในสิ่งที่ผมเซ็งที่สุด

          "แล้วไง...ก็ถ้ากูจะรักจะชอบปู...ผู้ชายกูก็จะชอบ" ผมตอบ

          "แล้วทำไมกูถึงต้องมาช่วยมึงให้จีบคนอื่นว่ะ" มันพูดอย่างโกรธๆ...ผมงง...มันพูดว่าอะไรนะ...แล้วหมายความว่าไง..

           "โธ่เว้ย!!!!" มันมองหน้าผม...สบธอย่างอารมณ์เสีย...แล้วเดินหนีผมไป...

          เฮ้ย....

          ไอแม็กซ์มันเป็นไร...

          มันโกรธ...ก็รู้....แล้วมันโกรธเรื่องอะไร...ไม่รู้...แต่มันเน้นเหลือเกินที่ปูเป็นผู้ชาย...แล้วไง...ก็ไม่ได้ชอบปู...แล้วทำไมมันต้องเรื่องที่ให้มันช่วยจีบ...หรือว่า....

          หรือว่า...

          ไม่มั้ง....

 ---------------------------------------------------------------------


          "ทำไมวันนี้แปลกๆ....ไม่พูดอะไรเน่าๆใส่แล้วเหรอไง" ผมมองคนที่เข้ามาทัก

          "ไม่เคยเน่า....พูดจากใจทั้งนั้น" ผมตอบ

          "งั้นวันนี้...ใจ...หายไปไหนล่ะ" คนข้างตัวที่ไม่เคยพูดดีด้วยถามผม

          "โดนเอาไป..." ผมตอบ

          "แม็กซ์ละสิ...ไปดีกว่า...เด๋วเข้าใจผิด" ปูลุกไปห่างจากผม...กลับไปนั่งที่ตัวเอง...ผมมองไปเห็นคนที่ทำให้ผมกลุ้มทั้งวัน

          "โทษทีที่เข้ามาขัดจังหวะ" มันเริ่มประโยคมาก็ประชด

          "จังหวะบ้านป๊าแกสิ" ผมย้อน...มันทำผมนั่งคิดมากทั้งคืนส่วนมันไม่เป็นไรเลย

          "เมื่อวานมึงโกรธไรกู" ผมถาม

          "กูไม่ได้โกรธ" มันตอบ

          "ไม่จริง"

          "มึงก็รู้ว่ากูโกรธมึงไม่ลง" มันพูด...ยาวขึ้นอีกนิด...ผมยิ้มได้อีกหน่อย...

          "ทำไม...ทำไมมึงโกรธกูไม่ลง" ผมถาม...แม่.ง...ไอแม็กซ์เมื่อไหร่มึงจะพูดประโยคนั้นสักที...แต่มันยังไม่ตอบ....มันมองหน้าผม...ส่งแต่สายตา

          "มึงจะบอกกูมั้ย...หรือจะให้กูบอกก่อน" ผมถาม

          "งั้นมึงบอกมา" ไอเหี้ยนี่....ไม่ gent เลย

          "เออ!!!...กูชอบมึง...แล้วกูก็รู้แล้วด้วยว่ามึงชอบกู...วันหลังอย่าหึงโดยไม่บอกล่วงหน้า...เพราะคราวหน้ากูจะไม่สนใจมึงแล้ว...รู้มั้ยมึงไม่อยู่แล้วไม่มีคนไว้เปรียบเทียบความหล่อของกู" ผมบอกมัน...ทั้งเขินทั้งอาย....ส่วนมันยิ้ม....

          "มึงรู้ก็ดี...กูจะได้ไม่ต้องบอก..."

          ....

          ...

          ..

          .

          ไอเวรนี่...เอาเปรียบคนหล่อๆอย่างกูได้...

---------------------------------------------------------------