ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    วงเเหวนหัวใจ..ไดอารี่รัก

    ลำดับตอนที่ #1 : รักเเรกพบ

    • อัปเดตล่าสุด 15 มิ.ย. 51




                      เอก........10  กว่าปีแล้วสินะที่เอกหนีเราไป ปล่อยให้เราต้องอยู่อย่างเงียบเหงาคนเดียว ไม่มีเอกคอยเป็นเพื่อนปลอบใจ........วันนี้เป็นวันเกิดของเอก....เราตักบาตร อวยพร และยิ้มให้เอกแล้วนะ  ถ้าเอกมองมาจากบนฟ้าคงมองเห็นและรับรู้ว่าเรายังรักและคิดถึงเอกเสมอ.....

                      แปลกที่วันนี้เราคิดถึงเอกมากที่สุด.....เอกรู้ไหม เมื่อวานเราหยิบแหวนทองเกลี้ยง ที่เราเก็บรักษามันไว้อย่างดี  วงที่เอกให้เราเป็นของขวัญในวันวาเลนไทน์  ปีก่อนที่เอกจะจากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ......

                    เรายังจำได้ทุกถ้อยคำที่เอกบอกกับเราในวันนั้น  ซึ่งเราไม่รู้เลยว่ามันจะเป็นลางอย่างที่คนโบราณ หรือผู้ใหญ่เค้าว่ากันในอีกไม่กี่เดือนต่อมา.......เอกเอาแหวนมาให้เราโดยไม่มีการใส่กล่องผูกโบว์  และบอกเราว่า ให้เราสวมแหวนวงนี้ไว้ที่นิ้วนางด้านซ้าย....เพื่อให้รู้ว่าเรายังมีเอกเป็นคนที่รักและ ห่วงใยเสมอ  เมื่อเห็นแหวน ก็เหมือนได้เห็นเอก.....เพราะแหวนวงนี้เอกสั่งทำพิเศษโดยเอาความรัก ความห่วงใย....ความผูกพัน และทุก ๆ ความรู้สึกดี ดี หลอมเป็นแหวนวงนี้เพื่อมอบให้กับเรา......

                    และเอกก็ยังพูดเป็นลางอีกต่อไปอีกว่า หากวันหนึ่งวันใดที่เอกต้องจากเราไป.......ขอให้เราถอดแหวนเก็บไว้....เพราะถ้าเราได้เห็นแหวน...ซึ่งมันก็คือตัวเอกเอง...เราจะทำใจไม่ได้ และเราจะไม่เข้มแข็ง..และเอกก็จะต้องรู้สึกเสียใจที่ทำให้เราต้องร้องไห้เพราะแหวนวงนี้....
                  แต่ถ้าหากวันใดที่เราอ่อนแอ ท้อแท้ ไม่มีกำลังใจ เอกขอให้เราหยิบแหวนวงนี้ขึ้นมาสวมไว้ที่นิ้วนางด้านซ้ายเหมือนเดิม  เพื่อให้รู้ว่าเรายังมีเอกเป็นคนที่พร้อมจะอยุ่เคียงข้างเราเสมอไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข......แหวนวงนี้จะทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว เอกจะไม่ปล่อยให้เราเหงาอยู่คนเดียว.....และเอกยังบอกอีกต่อไปว่า....หากวันใดที่เราเจอคนที่รักและสามารถดูแลเราได้ดีหรือดีกว่าเอก....และเราก็รักเขา.....เอกขอให้เราเอาแหวนวงนี้มาสวมที่นิ้วนางด้านขวาแทน....เพื่อที่จะเป็นสิ่งแทนใจว่าเอกยังคงอยู่กับเราเป็นกำลังใจให้เราเหมือนเดิมเสมอ  เพียงแต่ย้ายไปอยู่ในที่ที่เอกควรอยู่เท่านั้น

                    ในวันนั้นเราเองอดจะนึกขำไม่ได้ที่เอกซึ่งปกติจะเป็นคนไม่ค่อยโรแมนติก...และไม่ค่อยจะพูดมากสักเท่าไหร่  จะสามารถพูดอะไรได้ยืดยาวและหวานขนาดนี้.....แต่เราไม่นึกเลยว่านั่นคือสัญญาณสุดท้ายว่าต่อไปเราจะต้องอยู่โดยไม่มีเอกอีกแล้ว  และเป็นสิ่งสุดท้ายที่ทำให้เรารู้ว่าเรามีความสำคัญกับเอกมากเพียงไหน.....

                    เอกรู้ไหม....วันนี้เราหยิบแหวนวงนี้มาสวมไว้ที่นิ้วนางด้านซ้าย....และเราก็รับรู้ได้ว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว  เรารู้สึกเหมือนมีเอกอยู่ข้าง ๆ ปลอบโยนและให้กำลังใจ......ในวันที่เราเหงาอย่างนี้......เราเชื่อว่าถ้าเอกยังอยู่.......เอกจะไม่ทำร้ายจิตใจเรา .......เอกจะไม่ปล่อยให้เราต้องเหงาคนเดียว........เหมือนที่ใครบางคนทำกับเราในวันนี้.........
                  คิดถึงเอกมากนะ..


    แหวนวงนี้ที่เธอให้
    วันนี้มีความสำคัญกับฉันมากมายรู้ไหม
    ทำให้รู้ว่าคนที่รักและจริงใจ........
    คือเธอที่ฉันรักและจะรักฉันตลอดไปได้คนเดียว
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×