เกาะติด ชีวิตวัยเรียน

ลำดับตอนที่ #1 : แนะนำตัวก่อนครับ

ผมเขียนเรื่องนี้ตอนผมอยู่ ม.3 หลังจากได้อ่านบทความของ พี่ "Rakung" ได้ประมานวันนึงก้ออยากระบายขึ้นมาทันที เอิ้กๆ

ปัจจัยหลายอย่างเริ่มทำให้ผมเข้าใจชีวิตขึ้นมาบ้างแล้วล่ะครับ หลังจากทีเคยเข้าค่ายธรรมะมาครั้งนึง ( รู้สึกว่าจะไม่ได้ดีกว่าแต่ก่อนขึ้นมาเท่าไหร่) หลวงลุงท่านบอกว่า เรียนน่ะเรียนไปเถอะ ถึงแม้เวลาเราจะไม่ได้ใช้จริง หรือใช้เพียงเสี้ยวเดียว ก็ตาม แต่เวลาสอบเข้ามหาวิทยาลัย แม้ว่าจะไม่ได้ใช้ในวิชาชีพจริง แต่คณะที่เราเข้าได้นั้นก็เป็นตัวตัดสินแล้วว่า เราจะมีหน้าที่การงานมั่นคงเพียงใด

หลังจากนั้นมาก็เรยตัดสินจัย เปลี่ยนแปลงตัวเองเล็กน้อย 
ก่อนเคย ลอกการบ้านเพื่อนบ่อย ๆ
เดี๋ยวนี้หันมาทำเองมั่งละ

เปิดเทอมแรก ๆ มันยังไม่หนักเท่าไหร่หรอก แต่พอเอาไปเอามา ท้อซะแล้ว
หลายคนคงเจอปัญหาแบบเดียวกันอ่ะคับ
แต่หลังจากที่เฝ้าสังเกตุพฤติกรรมตัวเองมาระยะหนึ่ง
รู้สึกว่า เรียนแล้วเข้าใจมากขึ้นแฮะ แล้วสมองเล็ก ๆ ก็คิดออกอีกว่า
นี่ไงประโยชน์ของการบ้าน ( ล่ะมั๊ง )

เมื่อตอนม.1 เรียนเลขของ ม.4 - 5 แมร่งไม่เข้าหัวเรย

แต่เดี๋ยวนี้มันเริ่มจับทริคได้ เส็ดแร้วก้อเป๊ะ

ปัจจุบัน พวกวิชาคำนวนทั้งหลายนั้นผมเริ่มเข้าใจ เริ่มเข้าหัว เริ่มเรียนรู้ด้วยตนเอง แบบไม่พึ่ง(ลอก)เพื่อน

ป.ล.วิชาคำนวนทั้งหลายอยากเก่งต้องทำโจทย์บ่อย ๆ คับ ละก้อท่องสูตร ให้เข้าใจ จะเก่งเองคับ