คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความลับครั้งแรก 100%
"คุณยุนโฮคะ" เสียงของเลขาสาวนามว่า ลีน่า เดินเข้ามาหาเจ้านายในห้อง
"ว่าไง" ผู้ถูกเรียกตอบโดยที่ยังไม่ได้ละสายตาจากเอกสารในมือ
"คุณยูจินเรียกพบค่ะ" เธอบอก
"อีก 20 นาทีฉันไป บอกท่านด้วย"
"แต่ท่านต้องการพบด่วนเลยค่ะ" เธอแย้ง
"เฮ้อ..." ชายหนุ่มจึงต้องวางเอกสารลงแล้วเดินไปหาผู้เรียกพบทันที
ณ ห้องทำงานของคุณจองยูจิน
"แม่ เรียกผมมาทำไมครับ" ชายหนุ่มถามคุณนายจองเมื่อเดินเข้ามานั่งที่โซฟาแล้ว
"ยุนโฮ ลูกยังไม่เลิกกับสเตฟานี่อีกเหรอ?"
"แม่รู้ได้ไง?"
"แม่จะไม่รู้ได้ยังไง ก็ในเมื่อตอนกลางวันแม่แอบเห็นลูกยืนคุยกับหล่อนอยู่เลย"
"แม่ครับ เขาน่ารักนะครับ ผมคิดว่าถ้าแม่ได้เขามาเป็นลูกสะใภ้แม่ต้องชอบเขาแน่ๆ"
"นี่ลูกจะแต่งงานกับหล่อนเหรอ?"
"ก็แค่คิดว่า..."
"แม่ให้ลูกแต่งกับหล่อนไม่ได้ เพราะหล่อนเป็นพวกรักสนุกไปวันๆ ไม่อยู่กับบ้าน และอีกอย่างลูกยังรู้จักหล่อนน้อยไป เอาเป็นว่าเลิกกับหล่อนซะ แล้วแม่จะหาภรรยาให้ลูกเอง"
"หา? หาภรรยาให้เอง?"
"ใช่"
"แม่อ่า ผมเพิ่งจะอายุ 22 เองนะ แล้วอีกอย่าง..."
"ไม่มีอะไรทั้งนั้น ลูกต้องแต่งงานกับคนที่แม่เลือกเท่านั้น" แม่สั่งเสียงเฉียบขาด
"แม่ ผมไม่แต่งกับคนที่ผมไม่รู้จักหรอก"
"งั้นลูกก็อย่าหวังเลยว่าต่อไปพ่อกับแม่จะให้ลูกแต่งงานอีกน่ะ"
"พ่อก็ด้วยเหรอ?"
"ใช่ เพราะพ่อก็ตกลงกับแม่แล้ว เพราะฉะนั้นห้ามปฏิเสธ แต่ว่าลูกกลับไปทำงานเหอะ เดี๋ยววันนี้แม่ต้องไปหาภรรยามาให้ลูกก่อน ไปล่ะ" แล้วท่านแม่ก็วิ่งฉิวออกไปจากห้อง
"O[ ]O;;;" ทิ้งให้ลูกยืนอ้าปากค้างอยู่คนเดียว
ในรถลีมูซีนสุดหรูของคุณนายจอง
"คุณ อยู่ที่ร้านอาหารใช่มั้ยคะ?" คุณนายจองโทรศัพท์หาสามีเมื่อขึ้นรถเสร็จ
("ใช่ ทำไมเหรอ?")
"เดี๋ยวฉันจะไปหานะคะ แค่นี้ล่ะค่ะ" แล้วก็กดวางไป
"วันนี้คุณนายจะไปไหนดีครับ" คนขับรถถามขึ้นเมื่อสตาร์ทรถแล้ว
"ไปร้านอาหารของคอนกิลนะ"
"ร้านของคุณชายนะครับ ได้เลยครับ เดี๋ยวผมจัดให้" ไม่นานก็มาถึงที่หมาย คุณนายจองเดินเข้าไป ตามทางมีแต่พนักงานโค้งหัวให้อย่างนอบน้อม บ้างก็กล่าวสวัสดี
"ยูนี่ ไปตามคุณคอนกิลมาที" คุณนายจองสั่งให้พนักงานในร้านไปตามผู้จัดการ
"ค่ะ"
สักพักคนที่ถูกตามก็มานั่งตรงข้ามกับคุณนายจอง
"มีอะไรเหรอคุณ?"
"เรื่องภรรยาของลูกน่ะค่ะจะให้ใครดีคะ?"
"ภรรยาของลูกเหรอ? อืม ขอผมคิดก่อนนะ ต้องเป็นคนน่ารัก เข้ากับคนได้ง่าย เก่งทำอาหาร หัวดี"
"แล้วมีใครบ้างคะที่ตรงตามนี้"
"อืม...ใช่ มีอยู่คนนึง เขาเป็นหัวหน้าพ่อครัวอยู่ในร้านน่ะ"
"งั้นคุณลองไปพามาให้ฉันหน่อยสิคะ?"
คุณชายจองเดินออกไปสักพักก็กลับมาพร้อมกับร่างบางๆของใครคนนึง
"สวัสดีครับ" คนนั้นก้มหัวให้เธอน้อยๆ
"น่ารักดีค่ะ พูดก็เพราะ แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ?" คุณนายจองถามชื่อทันที
"คิมแจจุงครับ"
"คนนี้แหละ!" คุณนายจองและคุณชายจองพูดออกมาพร้อมกัน
"-_-?" ทำให้ใครคนนึงต้องยืนงงเป็นไก่ตาแตก อะไรคนนี้แหละ? มันคืออีหยัง?!
คุณนายจองถามคำถามแจจุงไปเรื่อยจนได้คำตอบว่า 'อยู่กับน้องชายอีกสองที่หมู่บ้านชอนจิ' 'น้องชายผมมีงานโรงเรียนพรุ่งนี้ ที่โรงเรียนมยองซุน' 'ถ้ามีอะไรก็ไปหาผมได้ที่บ้านนะครับ นี่ครับแผนที่บ้านของผม' ทั้งสามอันนี่คือสิ่งที่คุณนายจองต้องการเป็นยิ่งนัก
เช้าวันต่อมา
วันนี้แจจุงไม่ได้ไปทำงานเพราะโรงเรียนของน้องชายทั้งสองคนมีจัดงานโรงเรียนเลยขอลาหยุดเพื่อไปเป็นผู้ปกครองให้ มันเป็นอย่างนี้ทุกปีตั้งแต่พ่อแม่ตายไปจากอุบัติเหตุทางน้ำ
"พี่แจ วันนี้จะไปกับผมด้วยเหรอครับ?" เสียงใสๆถามพี่ชายสุดสวยของตัวเอง
"อื้ม พาพี่ไปเดินเที่ยวด้วยล่ะ" แจจุงขยี้ผมของน้องชายที่หน้าตาน่ารักไม่แพ้กัน
ทั้งสามคนเดินออกไปหน้าบ้านแต่เมื่อออกไปก็เจอกับรถตู้ของใครก็ไม่รู้กับรถเก๋งอีกสองคัน
"พี่แจ นั่นรถใครน่ะ?" ริคกี้น้องเล็กสุดถามขึ้นมา
"ไม่รู้สิ" แต่พอเห็นคนที่เดินลงมาจากรถแล้วก็ถึงบางอ้อ
"อ้าว คุณนายจองหรอกเหรอครับ?" ร่างบางทักอย่างนอบน้อม
"จ้ะ จะไปโรงเรียนใช่มั้ย? ให้ลูกชายน้าไปส่งนะ เขาไม่มีงานต้องทำด้วยให้เขาไปเปิดหูเปิดตาบ้าง"
"แต่ว่า..." แจจุงก้มมองน้องชายทั้งสองคนที่โตเท่าควายแล้ว
"นะจ๊ะ แล้วก็เรียกน้าว่าแม่ดีกวานะจ๊ะ เพราะว่าหนูน่ารักมากๆ น้าอยากได้หนูมาเป็นลูก เพราะงั้นเรียกว่าแม่นะจ๊ะ"
"ได้ครับ"
"เอาล่ะ ไปขึ้นรถกันสิจ๊ะ เดี๋ยวแม่ต้องไปทำงานแล้ว" สรรพนามเปลี่ยนไปทันที
"ขอบคุณครับ" แต่แจจุงก็ไม่ได้รับรู้ถึงความแปลกของคนตรงหน้าเลย ว่าทำไมต้องให้เรียกว่าแม่ ทำไมต้องเจาะจงว่าจะให้ไปกับลูกของตัวเอง
"ของหนูแจจุงไปคันสีเงินนะ ส่วนหนูอีกสองคนไปคันสีดำ" แล้วคุณเธอก็จากไปพร้อมรอยยิ้ม
"จุนซู ริคกี้ พวกนายไปกันสองคนได้หรือเปล่า?"
"ได้สิครับ ผมโตแล้วเดี๋ยวผมจะดูแลน้องให้ครับ" จุนซูบอกแล้วเดินจูงมือริคกี้ไปขึ้นรถสีดำคันนั้น
"นี่ ทำเป็นอย่างกับจะแยกกันอยู่อย่างนั้นแหละ ขึ้นรถได้ยัง?" มีเสียงๆหนึ่งดังออกมาจากทางด้านข้าง เมื่อหันไปดูก็พบกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดลำลองที่ดูก็รู้ว่าคงเป็นลูกคุณหนูแน่
"นี่ เจอหน้ากันครั้งแรกเขาทำกันแบบนี้เหรอ?"
"แล้วไง? ยังไงมันก็เรื่องของฉัน"
"คิดว่าฉันพิศวาสนายนักแหละ"
'ฮึ น่ารักจริงๆ เห็นทีการแต่งงานครั้งนี้คงจะสนุกเยอะแน่' ชายหนุ่มคิดในใจ ใช่ เขาเองก็เริ่มที่จะชอบคนตรงหนาขึ้นมาบ้างแล้วล่ะนะ บ๊ายบายสเตฟานี่ ฉันขอลาจากเธอนะ ฉันขอชอบนายนี่ดีกว่าเธอเยอะเลยล่ะ ยัยแพศยา
จริงๆแล้วยุนโฮแค่แกล้งคบกับสเตฟานี่เท่านั้นแหละ เพื่อที่จะให้พ่อแม่หาภรรยาให้เค้า และเค้าก็เคยบอกพ่อแม่ไปแล้วว่าเขาชอบคนยังไง เข้าทางพอดีเป๊ะ เรื่องที่พูดทั้งหมด เค้าแกล้งพูดเท่านั้น
"นี่ ขึ้นรถได้แล้ว วันนี้แม่ของฉันบอกให้ไปเที่ยวที่โรงเรียนน้องของนาย ฉันก็เลยตามน้องมาด้วย" ชายหนุ่มสั่งแล้วเดินไปเปิดประตูให้แจจุง
"..." แจจุงไม่พูดอะไร เดินขึ้นรถไปแล้วชายหนุ่มก็เดินอ้อมไปทางคนขับแล้วก็ขับรถออกไป โดยมีรถเก๋งสีดำขับตามไป
ภายในรถเก๋งสีดำ
"พี่ชื่ออะไรครับ?" ริคกี้น้องชายของแจจุงน้องเล็กนั่นแหละ เอ่ยถามร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ
"ชางมินครับ"
"ผมชื่อริคกี้ครับ"
"ริคกี้เหรอ? ชื่อน่ารักนะ ^_^" ชางมินยิ้มให้
"-/////-" ริคกี้หน้าแดงแปร๊ดเป็นประจำเดือน (ดูมันเปรียบ -*-)
"แล้วนายอ่ะชื่ออะไร?" จุนซูถามมั่งแต่คนอย่างจุนซูอ่ะ พูดดีๆกับผู้ใหญ่เท่านั้น รุ่นเดียวกันอย่าหวังเลยว่าจะพูดดีๆด้วย
"ยูชอน" ตอบห้วนๆสั้นๆ ไม่มองหน้า ไม่หันมาแม้แต่นิด
"ฉันชื่อจุนซู"
"ฉันไม่ได้ถาม"
"นาย!..." จุนซูนั่งอยู่ข้างยูชอนที่เบาะหน้า เพราะยูชอนขับรถ
"พี่เซีย อย่าทะเลาะเลย แล้วพี่ก็อย่ากวนเค้าจะดีกว่าเค้าขับรถอยู่" ริคกี้บอกพี่ชาย
"ชิ! -3-" จุนซูทำปากยื่น ไม่พอใจที่น้องมาสั่ง แต่ก็ทำได้แค่นั้น
"พี่ ห้ามทำปากแบบนั้นต่อหน้าผู้ชายคนอื่นเด็ดขาดนะ" ริคกี้บอก
"ทำไม"
"พอพี่ทำปากแบบนั้นเหมือนคราวก่อน พี่รู้ดีนะครับว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"..." จุนซูยังจำได้ดี เมื่อคราวก่อนนั้นเค้างอนเพื่อนเลยทำปากยื่น ไอ้พวกผู้ชาย(ไม่แท้)มันก็เลยเข้ามาทำท่าจะจูบเค้ากันมากมาย ดีนะที่ริคกี้เข้าไปห้ามไว้ได้ทันและบอกว่า 'ถ้าพวกพี่จูบพี่ของผม พวกพี่จะเสียใจไปจนวันตายเลย เพราะว่าพี่ของผมเขาเกลียดผู้ชาย' ริคกี้ขู่เอาไว้กับคำโกหก
"เข้าใจ๋?"
หงึกหงัก จุนซูพยักหน้าอย่างสยองๆ เกิดมาไม่เคยมีใครคิดจะจูบเลย
"นี่ริคกี้ พี่ของนายน่ะ มีคนชอบเหรอ?" ยูชอนถามขึ้นมาอย่างฉุนๆ แล้วทำไมเราต้องทำเหมือนว่าเขาหึงไอ้โลมาบ้านี่ด้วยล่ะ? ไม่ เราไม่ได้หึง เพราะเราไม่ชอบผู้ชาย...รึเปล่า?
"ครับ พี่เขาป็อปในหมู่ผู้ชายด้วย ผู้หญิงมีแต่คนเกลียดพี่ทั้งนั้น แล้วทำไมพี่ถึงใส่ชุดนักเรียนของโรงเรียนมยองซุนล่ะครับ?" ริคกี้ถาม เขาสงสัยอยู่นานแล้ว
"เรียนโรงเรียนเดียวกันไง" ชางมินตอบแทน
"อ๋อ...งั้นผมก็คงได้เจอพี่น่ะสิ" ริคกี้เริ่มยิ้มออกมา
"ใช่ พี่อยู่ม.ปลายปี 1 ยูชอนน่ะม.ปลายปี 3"
"พี่ยูชอนอยู่ปีเดียวกับพี่จุนซูด้วยนี่"
"นายอยู่ห้องไหน?"
"3-A"
"เด็กเก่งนี่ ฉันอยู่ 3-B"
"เก่งดี แต่น้อยกว่าฉัน"
"เออ..."
-------------------------------------------------------
จบตอนไว้เท่านี้เหอะ คิดไม่ออกแล้ว ฮ่าๆ ไปล่ะเจอกันตอนหน้า
ความคิดเห็น