แข่งรักแข่งร้ายนายป๊อปปูล่า....

ลำดับตอนที่ #1 : หัวคะมำ....นอนคุยกับฝุ่น ใครเคยมั่งคะ? TT_TT

1

ก้าวเท้าข้างซ้ายนะ

   เผียะ!!! 

ฝ่ามือข้างขวาของใครคนหนึ่ง  กระโดดแม๊ททริคลงมาจูบแก้มของฉันเข้าอย่างจัง ^^  ( บ้า..โดนตบโว้ยย TT_TT )

“ อา..”  ฉันร้องเสียงหลงออกมา  เนื่องจากความเจ็บ  ทั้งกายและใจ  ซิกๆTT_TT

“ เธอทำแบบนี้ได้ยังไง! ทำอย่างนั้นลงคอได้ยังไง!!!  นังเพื่อนทรยศ ฮือๆ “    ทว่า..บุคคลที่ตบฉันกลับตะคอก

และร้องไห้ออกมา  นี่ !! ฉันโดนตบนะยะ ฉันสิ! ที่ต้องร้องไห้..  _ _”

“ .. “

“ ฉันถามทำไมไม่ตอบ!! เธอเป็นเพื่อนฉันนะ  ทำแบบนี้ลงคอได้ยังไง ฮือๆ “

“ .. “

เผี๊ยะ!!

“ ทำไมไม่ตอบ นังเพื่อนชั่ว..ฮือๆ เธอกล้าแย่งแฟนฉันได้ยังไง ที่เขาบอกเลิกฉันเพราะเธอใช่มั้ย ฮือๆ “

เธอพูดขณะที่กำลังง้างมือ  ที่คาดว่าอีกไม่นาน มือข้างนั้นก็คงจะกระโดดลงมาเกาะอยู่บนแก้มฉัน

เหมือนเมื่อสามนาทีที่แล้ว ^ ^

“ หยุดนะ!!  เธอไม่มีสิทธิ์ตบฉันอีกแล้ว  ฉันยอมมานานแล้วนะ ฉันจะไม่ยอมอีกต่อไปแล้วเหมือนกัน!! “

“ เธอก็ตอมมาสิ!! ที่เก้าเลิกกับฉันเพราะเธอใช่มั้ย “     คนตรงหน้า คือเพื่อนที่ฉันรักและไว้ใจ กำลัง

ปั้นหน้าปั้นมือโหดร้าย เตรียมตัวทุกเมื่อที่อยากจะตบฉันอีก  เอาซิ!! อย่านึกว่าฉันไม่กลัวนะ  ฉันกลัวนะ

แงๆๆๆ TT_TT

“ ใช่!! “ 

“ นังหน้าด้าน!! ละ..เลว ที่สุด ฉันไม่น่าคบเธอเลย ไม่นึกว่าเธอจะมารยาขนาดนี้ นะ..นังงูเห่า!! “

   เผี๊ยะ!!!!!!

“ เลิกบ้าซักทีเถอะ  “    เมื่อฝ่ามืออันเรียวสวยของฉันอยากที่ตบแก้มอันเน่าเหม็นของยัยนี่อย่างยั้งมือ

 แต่ก็ทำให้เธอล้มลงไปกองกับพื้นพลางร้องไห้ กระซิกๆ …อะไรว๊า…แค่เบาะๆเอง -_-

“ ทำไมเธอไม่ไปถามนายเก้าของเธอบ้างเล่า!! นายนั่นเป็นคนมาบอกรักฉันก่อนเองนะ!!! เธอมันปัญญาอ่อน

ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย... ตอนนี้ฉันเสียเวลากับเธอมามากพอแล้ว ไม่ซิ!! เสียมาตั้งแต่ที่คิดว่าจะคบเธอเป็นเพื่อนแล้ว  ฉันไปก่อนล่ะ ..ชิ!!  “

             ทำไมนะ ..นายเก้านะนายเก้า  ทำให้ฉันต้องทะเลาะกับเพื่อนในวันเปิดเทอมวันแรกหรอเนี่ย -_-“

ชิ!! คิดแล้วสะเทือนใจ  กลับบ้านดีกว่า.. ////^^

   “ กลับมาแล้ว “

“ เออ..ไอเปญแกก้าวขาข้างไหนเข้าห้องเรียนฟะ!! “ เสียงของไวน์ พี่ชายของฉันตะโกนออกมาจากห้อง

ครัว

“ อย่าว่าแต่จะก้าวเข้าห้องเรียนเลย เฮอะ..ยังไม่ทันจะได้ก้าวเข้าโรงเรียนเลยต่างหากเล่า - -a “

“ อ้าว..ไหงเป็นงั้นไป...วันนี้แกบอกว่าเปิดเทอมวันแรกไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ไปล่ะ  - -; “

“ โธ่!…ก็ตอนที่เค้ากำลังจะเดินเข้าโรงเรียน ก็มีไอผีปอบบ้าที่ไหนไม่รู้มาลากไปตบ เจ็บด้วย!!! “

“ เหยอ!! … โรงเรียงแกมีผีปอบด้วยหรอ   O _U  “

“ ชิ! เอาน่า  แล้ววันนี้โกไม่มีเรียนรึไง อิจฉาเด็กมหาลัยฯ จริงจริ๊ง!! “

ฉันพูดพลางเก็บกระเป๋าให้เข้าที่ก่อนจะขึ้นเปลี่ยนชุด   แล้วเดินลงมาเพื่อจะหาของมาสวาปามต่อ  ^ ^

ตึง!  ตึง!  ตึง!  

“ เฮ้ยๆ.บ้านนะ  ไม่ใช่เสาเข็ม เดินตอกเอา ตอกเอา เดินลงบันไดมาดีๆหน่อยซี่   _  _:  “

“ โธ่..รู้แล้วน่าโก  ว่าแต่โกถามทำไมหรอว่าเค้าก้าวเท้าข้างไหนเข้าห้องอ่ะ   (  - -)  “

ฉันว่า พลางเดินไปแกะอาหารสำเร็จรูปใส่น้ำร้อนแล้วเดินมานั่งตรงข้ามกับโกที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว

“อ๋อ! ..ก็โกอ่านในหนังสือดูดวงน่ะ ถ้าก้าวเท้าข้างซ้ายเข้าห้องจะโชคดีตลอดทั้งปีการศึกษา   (- - )  “

เมื่อโกพูดจบ โกก็หันมามองหน้าฉันพลางทำสีหน้าสยองขวัญ

“ มองหน้าเค้าแบบนั้นทำไมโก  (- ‘’’ –)  “

“ กำลังลืมบอกบางอย่างที่สำคัญมาก  “

“ ทำไมอ่ะ ..มีอะไรหรอ อืม..เค้าก็น่ารักแบบนี้ทุกวัน มีอะไรติดตรงไหนหรอ มิมี๊!! มิมี  “

“ เออ..รู้ว่าหน้าตาดี แต่.. “

“ .. “

“ แก้มแกมีรอยนิ้วมือห้านิ้วติดอยู่ครบถ้วนเลยล่ะจ๊ะ ..น้องรัก ^ ^ “

                   (- -  )  …  โอ้วว

(  - -)…..  อู๊วส์...

   ฉันค่อยๆเดินลัดเลาะตามแนวที่ราบถนน  เกาะกำแพง ไต่รั้ว วิ่งหนีหมา และ..จบด้วยการตกจากต้นไม้ - _-

โฮๆๆ TT_TT  ไม่น่าเลย  คอยดูนะยัยออเร้นจ์  เธอกล้าตบฉันงั้นเหรอยัยตัวแสบ!!  ตบอย่างเดียวไม่ว่า

ทำไมแกต้องโง่เอามือไปป้ายผนังกำแพงสีแดงด้วยนะ  หน้าฉันแทบครึ่งหน้า ต้องกลายเป็นสีแดงสดใส

อร่ามฉ่าม TT_TT  ทำให้ฉันต้องปกปิดหน้าตาที่แท้จริง!!  โฮๆๆๆ  แต่ก็เอาน่า สีแดงสวยนะTT_TT

    ตึก  ตึก   ตึก  ตึก

“ เฮ้ย!! หน้าแกไปโดนอะไรล่ะไอ้เปญ  ทักทายด้วยสีแดงกันแต่เช้ากันเลยหรอเนี่ย ^ ^ “

นายทู เพื่อนสนิทต่างห้องของฉันเดินเข้ามาทักเมื่อฉันเดินผ่านรั้วโรงเรียนพอดี _ _;

“ (  -“-) ..ขอบใจที่ชม “     นายทู  เป็นเพื่อนที่ฉันรู้จักตอนเด็กๆ เพราะบ้านฉันติดกับบ้านหมอนั่น

เลยเล่นกันแทบทุกวัน แต่ตอนนี้หมอนั้นย้ายไปอยู่ที่อื่น เลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ แต่เราก็สนิทกันมาก ^^

มั้ง..TT_TT//////

“ โธ่..ฉันล้อเล่น ^^ ว่าแต่หน้าเธอไปโดนอะไรมาล่ะ  “

“ (  - -).. โดนหมาบ้ารังแกมา ” ฉันว่าพลางเดินนำเข้าโรงเรียนต้อยๆ เหนื่อยจังเลยแฮะ  ขนาดเดินนำมาก่อน ทูยังเดินตามฉันทันเลย เป็นเพราะว่าขาของทูต้องผิกปกติแน่ๆ ( ความไม่ยอมเตี้ยของมัน - - ) โฮๆๆ…

ฉันเดินแยกจากทูหลังจากนายนั่นรบเร้าให้ฉันบอกว่าใครตบหน้าฉัน   พอฉันบอกว่า ‘ คน ‘เท่านั้น นายนั่นก็เดินอารมณ์เสีย  ปึงปังออกไปทันที  ^^ โทษทีนะ  พอดีอารมณ์บ่จอยเหมือนกัน -_-

หลังจากนั้น  ฉันก็เดินขึ้นห้องรับรองนักเรียน  เป็นห้องที่กรรมการนักเรียนทุกคนต้องมาที่นี่ก่อนเสมอ เพื่อตรวจดูความเรียบร้อย แน่นอน! ปิ้งป่องๆ ^^ ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยยังไงล่ะแล้วเดินหาที่นั่งที่สบายที่สุด นั่นก็คือ ข้างหน้าต่างหลังห้อง ^^

อืม..สบายจังเลย  แต่วันนี้เนื่องจากเป็นวันที่สองของการเปิดภาคเรียนใหม่  จึงต้องมีการแนะนำ

ประธานนักเรียนคนใหม่ คณะกรรมการนักเรียน และ บลาๆๆ  ให้เด็กนักเรียนที่ย้ายมาใหม่ได้ทำความรู้จัก - -

จริงสิ!! ฉันก็เป็นหนึ่งในกรรมการนักเรียนนี่นา โธ่ๆๆๆ ลืมไปได้ยังไงเนี่ยยัยแชมเปญ T_T

ฉันต้องเตรียมอะไรบ้างเนี่ย  

โอ้ว 0o0 พวงหรีด  ดอกไม้จันทน์  โลง แล้วก็..เย้ย!!!  นี่มันไม่ใช้งานศพนี่นา ^^( ตลกมะ..T_T )

ใช่ๆ ต้องไปรายงานตัวกับอาจารย์  เมื่อคิดได้ดังนั้น  ฉันก็ค่อยๆเดินโดยไม่ลืมเอามือ  ค่อยๆปกปิดรอย

ง่ามนิ้วทั้งห้า  เดินลัดเลาะไปที่หอประชุมโรงเรียน  อา..คนเยอะแฮะ  แถมนักเรียนใหม่ที่ไม่คุ้นหน้าก็มากัน

เยอะแยะปานวอก  

“ ชนิกานต์!!  ชนิกานต์!! “     

เสียงๆหนึ่งตะโกนออกมาจากด้านข้างเวที  อะไรนะ!! ชนิ ๆอะไรซักอย่าง

“ ชนิกานต์  จึงวรเวชทร์ “

“ค่า!!!!!!!! “

จ๊าก !! นั่นมันชื่อฉันนี่นา  โห..มาซะครบเซ็ทเลย ^^ เยี่ยมจริงๆ ครูสมัยนี้ จำชื่อนักเรียนได้ด้วย หา!!

ครูหรอ  ฉันหันหน้าไปทางข้างเวทีอีกรอบ

(        - -)  - - - - - - -= # o #

หวา …ยัยชะนีเผือกนี่เอง โธ่ๆๆๆๆ  ยัยชะนีเผือกที่ว่านี่ก็คือ ครูฝ่ายปกครองแต่ SHE คือ ทุ๊ทส์

ฮ่าๆๆๆ หรือที่เรียกง่ายๆก็คือ ตุ๊ดส์ ของบ้านเรานั่นเอง ^^

SHE ทำท่ากวักมือเหมือนเรียกใครคนหนึ่งอยู่ ซึ่งรัศมีร้อยเมตรแปดลี้ ก็มีเพียง ฉัน!!!

“ เวรเอ๊ย! “ ฉันสบถเบาๆแล้วค่อยๆเดินไปหา SHE ที่กวักมืออยู่ป้อยๆ เหมือนนางกวักในหนังผีอยู่ไม่ปาน T-T

              “ มีอะไรคะ? เรียกหนูทำไมล่ะ จารย์ -_- “

“ เธอเป็นหนึ่งในกรรมการนักเรียนใช่มั้ย  “   SHE ทำท่ากระตุ้งกระติ้งใส่ฉันพลางถาม

“ คะ..ค่ะ  มีอะไรรึเปล่าคะ “

“ มีสิ เดี๋ยวเธอต้องขึ้นไปรับหน้าบรรดาอาจารย์ต่างๆกับเพื่อนๆนักเรียนในหอประชุมก่อนนะยะ !! “

“ ไหงงั้นอ่ะ  จารย์  นะ..หนูพูดไม่เก่งนะ ปากก็เสีย ขี้อายก็ขี้อาย T-T “

“ เธอต้องทำ  เพราะกรรมการนักเรียนคนอื่นโดนแกล้ง ท้องเสียกันหมดเพราะทานขนมปังเข้าไป

เหลือแต่เธอ ..เท่าน๊านน “      SHE อ้อนวอนปากอีแร้งแย่งหมาเน่า…T-T

“ แต่..จารย์ ประธานนักเรียนไง ให้เขาขึ้นไปสิ “    ใช่แล้ว! ประธานนักเรียนต้องขึ้นไปสิ!

“ ถ้ามีชั้นให้เขาขึ้นไปตั้งนานแล้วย่ะหล่อน  แต่เค้ายังไม่มาโรงเรียนเลย T_T “

“ บ้าเปล่าอาจารย์  ประธานนักเรียนนะ มาสายได้ยังงะ…. “

ผลุบ !!!!!!!

อา ..ไม่นะ         ทำไมชีวิตฉันรันทดเล่าถึงเพียงนี้นะ   โดน SHE ถีบอย่างไม่ยั้ง TEEN ลงมานอนโบ๊ะเบ๊ะ

อยู่บนเวทีหอประชุม    ฉันค่อยๆลุก ลุก และก็ลุกด้วยสายตาหื่นกระหายมาหลายร้อยชาติ

แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมา  กลับต้องมานั่งเครียดเป็นหมาหงอย  กรี๊ดดดดด! โฮๆๆ TT_TT สายตานับร้อยคู่พันคู่

ล้วนแล้วแต่ส่งสายตาวิ๊งๆ มาให้แก่ฉัน  ทำยังไงดีล่ะ ที่พวกเขาจะมองไม่เห็นฉัน!! –o- ปิ้งป่องๆ

ใช่แล้ว!!! หลับตาสิ หลับตา ฮ่าๆๆ U_U เท่านี้ พวกเค้าก็ไม่เห็นฉันแล้ว ฮ่าๆๆๆ ( แกไม่เห็นพวกเค้าเองต่างหาก )

    หลังจากนั้นก็มีพิธีกรสาวสวยเดินมามอบไมโครโฟนให้แก่ฉัน  ฉันจึงต้องรับมาด้วยสายตาน่ากลัวของเหล่า SHE ๆ ทั้งหลาย ก่อนะค่อยๆละเมียดละไม  เปล่งเสียงออกจากไมโครโฟน  โดยไม่ลืมใช้มือข้างหนึ่งปิดรอย

ง่ามนิ้วไว้อีกที   โว้ยยยย!! ได้ อยากให้ฉันพูดนักใช่มั้ย ดีล่ะ!! เตือนแล้วไม่ฟัง!!!

   “ อ่ะ เอิ่ม อ่ะฮ้าๆ อะล้าล่ะล้าล่ะล่อง อะล้าล่ะล้าล่ะลอง ลองเกลองก่องก๊อง!!~ อะปัดติยา อ่ะปัตติเถเถมา ^^

อ่ะปัดชะยา อะปัดติเถเถ ตึง!! ตึงๆตึ๊งๆตึง…@#!$%^&….แท๊งค์กิ้ว “

เมื่อฉันร่ายคาถาโครตมหาเฮง! เสร็จ ก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่าทุกคนในหอประชุมเงียบกริบ นั่งอ้าปากค้าง ฮ่าๆๆ ฉันท่องมาดีสินะ ^^ ว่าฉันไม่ได้นะยะ ฉันอุตส่าห์ไปขอคาถานี้จากหลวงพ่อสมถุยจากไทเปมา ..ล้ำลึกจริงๆ ไม่เสียแรงที่บุกทะลวงข้ามป่าข้ามเขาไปขอเขามา วู้วว~!! ของเค้าดีจริงๆ!!! ^^ทำให้ทุกคนตะลึงกันหมดเลย  เอาล่ะ!! ทีนี้ฉันต้องทำอะไรต่อไปล่ะเนี่ยทีนี้  ไม่ได้เตรียมตัวตั้งแต่แรกซะด้วย ถ้าเจอหน้าไอ้ประธานนักเรียนเมื่อไหร่ล่ะก็!! ฮึ่ม..น่าดู TwT  …แต่ว่า ฉันเคยดูในรายการหลังบ่ายเพิ่มเครียดมา เค้าแสดงตลก

ใช่!! แสดง ตาหลก!!!   

“ ค่ะ...ถึงเวลาของช่วง ‘เดอะ วิสเก๊ตส์ ลิ้งค์ กำจัดตัวอ่อน’ ฮ่าๆๆๆๆ ^^ ฮ่าๆๆ มันขำมากเลยค่ะ ^^ “

“ -_- “ - - - -= สีหน้าของทุกคน (ย้ำ!! ทุกคน!! ) ในหอประชุม

“ TT_TT “ - - - - = สีหน้าของคนที่ไม่ใช่ใครที่ไหน…ฉันเองงงง T_T

ไม่ได้!! เธอจะยอมแพ้ไม่ได้นะ ยัยแชมเปญ  สู้ต่อไป ทาเคชิ!!  เพราะว่าตอนนี้ เริ่มมีบางคนที่ขำกับมุก

ของฉันแล้วล่ะ^^ แต่บางคนมองฉันด้วยสายตาที่ว่า ‘ แกจะทำอะไรต่อไป ‘ หรือ ที่เรียกว่า ‘ ระอา ‘ TT_TT

แล้วจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ -_- ใช่แล้วๆ!! อันนี้ฉันเคยดูมากจากคอนเสิร์ตของพี่แข้ง วงจั๊กกะแร้หนีบ ตอนที่ดูกับโกตอนเด็กๆน่ะ  คุ้นๆอยู่ที่มันร้องๆอยู่ แล้วต้องวิ่งไปๆมาๆรอบเวที วู้วว!! น่าสนๆ เอาล่ะ เล้ดี๊…

“ ร๊ากกกกกก!!! ตะลึ่งตึ่งโป๊ะ ( เลียนแบบเสียงกลอง )  แหน่งๆๆๆๆ ( เลียนแบบเสียงกีตาร์ ) แคว่งๆๆๆ (เลียนแบบเสียงเบส ) ที่ฉ้านนน ให้เธอไป…ตะลึ่งตึ่งโป๊ะ  แหน่งๆๆๆๆ  แคว่งๆๆๆ… “

ฉันค่อยๆวิ่งไปมารอบๆหน้าเวที อู๊วว..มันรู้สึกดีจริงๆ   ฉันวิ่งไปมาอย่างบ้าเลือดโดยไม่สนใจว่าจะไม่มีดนตรีประกอบให้  เชอะ!! ฉันไม่สนหรอกย๊ะ!! เสียงดนตรีฉันมีปัญญาร้องเอาได้ ^^สนุกกันต่อเล้ยยยยย^^

“ อ๊าววววว!! ร๊ากกกกกกก…ตะลึ่งตึ่งโป๊ะ  โป๊ะ  แหน่งๆๆๆๆ  แคว่งๆๆๆ “

โคร๊มมมม!!!!!!!

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!! “

เหตุการณ์ที่ไม่ฟาดฝันก็เกิดขึ้น โอ้วว!! ฉันวิ่งสะดุดเชือกรองเท้าตัวเองเหรอเนี่ย ต้องใช่แน่ๆเลย เพราะพอลืมตาขึ้นมาอีกที ก็เห็นว่าตัวเองกำลังนอนอ้าปากพะงาบๆอยู่บนพื้นอันโสโครกใต้เวที

จบแล้ว..TT_TT มันจบแล้ว ชะตาชีวิตอันสดใสของฉัน พี่เเข้ง…ลาก่อน   ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ!!

“ จำไว้เลยนะ ไม่ให้ความร่วมมือกันมั่งเลย  ร่วมมือน่ะ สะกดเป็นมั่งมั้ย  ฮู่วว TwT แล้วคนทั้งคนตกลงมาจากเวทีเนี่ย ไม่คิดจะรับกันบ้างเลยรึยังไง ห๊า!! เจ็บนะ คนนะคน เจ็บเป็นเหมือนกัน T-T “

 หลังจากที่ปรับอารมณ์จากพี่แข้งเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ค่อยๆเดินออกมาจากหอประชุม โอ๊ยย!! เซงวุ้ย  อุตส่าห์ให้ดูการแสดงอย่างอลังการ แล้วนี่อะไรเนี่ย!! วู้วว.. เดินไปที่ห้องเรียนเลยดีกว่า ^^

 เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันจึงเดินอย่างสบายใจเหมือนถูดล๊อตเตอรี่รางวัลที่สอง ( รางวัลที่หนึ่งมันมีมากแล้ว ^^ )

เดินไปหยิบกระเป๋าที่ห้องรับรองแล้วค่อยๆเดินบันไดขึ้นไปที่ชั้นห้าของตึก

ตึก!  ตั๊ก!  ตึก!  ตั๊ก!

“ บ้าจริง! โรงเรียนบ้า  ตึกก็มีหลายสิบยี่สิบชั้น กะอีแค่ลงทุนทำลิฟท์ขึ้นมาให้นักเรียนใช้เนี่ยมันจะตายมั้ยนะ!!

โอ๊ย!! เมื่อยก็เมื่อย  เหนื่อยก็เหนื่อย  ล้าก็ล้า  เบื่อก็เบื่อ  บ้าก็บ้า ( เธอนั่นแหละที่บ้า!! ) ”

ปึง!!

เมื่อเท้าคู่สวนสดใสหน้าตาแฉล้ม  ได้โผล่มาจ๊ะเอ๋กับชั้นห้าของโรงเรียน  น้ำตาของฉันก็แทบจะหลั่งไหล T_T

โฮๆๆ ห้องเรียนลูกแม่ -_-‘ ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนเลยนะ  ดูโตขึ้นนะเนี่ย ( บ้า! )

“ โอ้วว~พระเจ้าจ๊อด  บุ๊ดด๊าเบ๊สส~  อาดามซามิ๊ท~  ถึงซะที ห้องเรียนลูกแม่  “

 ‘ ก้าวเท้าข้างซ้ายเข้าห้องเรียนจะโชคดีตลอดทั้งปีเลยนะ ‘

อยู่ๆ ความคิดของโกพร้อมเอฟเฟ็กครบมือก็แล่นแล้นแล่น~ เข้ามาในสมองอันสุดปัญญาอ่อนของฉัน ^^

“ ใช่แล้ว ต้องก้าวเท้าข้างซ้ายเข้าห้องบ้างซิ!!  ฮ่าๆๆ ฉันจะต้องโชคดีตลอดปี  สอบดี สอบมั่งมี ฮ่าๆๆ มีเพื่อนดี มีคนมาสารภาพรัก อูว่าฮ่าๆๆๆ  สะใจโว้ยยย!!  “

เมื่อกู๊ดไอเดียปิ๊งปั๊งในสมอง  ฉันก็ค่อยๆละเมียดละไมเดินเลียบๆเคียงๆไปเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องเรียนของฉัน

เอาล่ะ ห้องจ๋า~ รอรับเท้าข้างซ้ายสำหรับปีนี้ของฉันได้เลยน๊า…^^

เอาล่ะ Let Go!!!!!!!

1……  (-_-  )

    2……(   -_-)  ใกล้แล้วๆๆๆๆ  อีกแค่ก้าวเดียว  ห้องเรียนจ๋า…

         3…..ผลัก!!!!!!!!!!

“ เหวอออออ!!!!!~ “ 

ผลุบ !!!!

เง้อ….คัยฟะ!! คร้ายยหน้าไหน บังอาจมาชนช้านน  โฮๆๆ T_T  ทำให้ฉันมานอนจุ้มปุ๊ก คุยกับฝุ่นบนพื้นในห้องเรียนเล่นอย่างสนุกสนาน  แต่เอ๊ะ!! มะ…เมื่อกี้ ฉันก้าวเท้าข้างไหนเข้าห้องเรียนนะ

  โอ้ว!! ขวา  ซ้าย  ขะ..ขวา

“ ข้างขว้า!!!!!!!!~ “     อ๊ากก  ฉันก้าวเท้าข้างขวาเข้าห้อง ไม่นะ  ฉันจะต้องร้องไห้ระทมทุกขา อาดูรย์

โศกา และโศกเศร้า  ฉันจะต้องโชคร้ายทั้งปีเหรอเนี่ย

หงัก!!!! (        O_o) ----------=  -_-

ฉันค่อยๆส่งสายตาอาฆาตวิ้งๆใส่บุคคลที่ทำให้ฉันโชคร้ายทั้งปี!!!!  เหอะ…หละ  หล่อ!!! เทพบุตรน้อยๆในอุ้งมือ

อีแชมเปญ  อุว่ะฮ่าๆๆ  ไม่ได้ๆๆๆ  ตานี่มันทำให้ฉันโชคร้ายทั้งปีนะ  แต่ ตานี่หล่อง่ะ

แต่…..

“ เธอจะจ้องหน้าฉันอีกนานมั้ย -_- “

“……”

“ หน้าฉันเหมือนพ่อเธอรึไง  -_- “

“ ……”

“ เธอนี่ท่าจะประสาท  บ้าเอ๊ย!! “

“ หะ…หา  นายว่าไงนะ “

“ ฉันถามว่าหน้าฉันเหมือนพ่อเธอรึไง  จ้องอยู่ได้!! -_- “

“ หะ..หา!!!!! นายจะบ้ารึไง “   อย่าคิดว่า หล่อ เท่ คม แบบนาย นังแชมเปญจะยอมนะ!!

“ นาย !!! นายเป็นใครกัน รู้มั้ย  เฮอะ!!! ฉันรอเวลานี้มานานน๊านนาน  นานแสนนาน เนิ่นนานมากๆ

ที่จะได้เอาอุ้งเท้าน้อยๆข้างซ้ายนี้ของฉันแตะบนพื้นห้องเรียนอย่างสง่าผ่าเผย แต่!!! นี่มันอะไรกัน

ห๊า!!! วอส อีส ดิ๊ส ( what is this ) นายมาชนฉันจนหน้าตาอันสะสวยของฉันนอนจุ๊มปุ๊กละเลียดละไม

คุยกับพื้นห้องง๊องแง้งง๊องแง้ง -_- “

“ -  - a “

“ วอส อีส ดิ๊ส “

“ เธอเป็นอะไรของเธอ  _  _’ “

“ หา!!! “

“ เธอปัญญาอ่อนรึเปล่า -_- “  นายนั่นเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พลางทำสายตาโหดใส่  แล้วเดินเข้ามาใกล้ฉัน

จนหลังฉันติดกำแพง  โฮๆๆ TT-TT

“ นาย จะ..จะทำอะไรฉันน่ะ “

“ หึๆ “

“ ฉันถามว่านายจะทำอะไรฉัน!!! ไม่ได้ให้นายพูดคำว่า ‘ หึ ‘ ให้ฟังซะหน่อย “

ฉันยังคงเก็บมาด และมู้ดไว้  เฮอะๆ ไม่เห็นจะกลัวเลย!!

“ หึ “ นายนั่นก็ยังคงก้าวเข้ามาเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

“ ออกไปนะ!! ฉันไม่กลัวนายหรอกนะจะบอกไว้ก่อน!! T-T “

ไม่เป็นผล !!! นายนั่นกลับเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆก่อนจะก้มหน้ามาเรื่อยๆเพราะอะไรน่ะเหรอ

  โฮๆๆ ฉันผิดเองแหละ  ก็ฉันมันเตี้ยนี่  ToT

เขาทำให้ฉันต้องก้มหน้าต่ำลงเพื่อจะได้ไม่ต้องมองหน้าอันโหดร้ายของหมอนั่น -_-

“ นี่!! ฉันไม่กลัวนายหรอกนะ “

“ … “   นายนั่นเงียบกริบไม่พูดอะไร ก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าคมตายสะดุดตาลงมา

คล้ายๆ…..คล้ายตอนฉันดูหนังตอน จะ….จูจุ๊บ กัน หรือ คิส!!!!

แต่!! ไม่ได้นะ ฉันจะเสียท่า เอ้ย!!! เสียมาดที่สะสมมาได้ยังไงเล่า  แต่ จูบแรกฉันมันสำคัญมากนะ !! ^3^

“ นะ..นี่ จะทำอะไรน่ะ “

“อะไรของเธอ  ท่าจะบ้า!!  -_- “

“ อะ..อะไรนะ นายมันปากหมาที่สุด ไอ้…ไอๆๆๆไอคนขรึม ไอคนใจทมิฬ!! “

“ ปัญญาอ่อน “   ฉันหลับตาปี๋ ไม่กล้าผจญกับคนโหดร้ายแบบนายนี่ โหดร้ายที่สุดเลย  เดี๋ยวๆ ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนแก้มของฉันนะ อ๊ายย!! หมอนี่จะหอมแก้มฉันงั้นเหรอ T-T

“ โฮๆๆ   เฮ้ว มี พลีสสส TTT__TTT “

“ อะไรของเธอ “

“ ฮือๆๆ เฮ้ว มี  พลีสสส  โฮๆๆ วัน พี โพ่ว … วัน พีโพ่ววว  “

“ พ่อแม่เธอน่าจะพาเธอไปโรงบาลบ้าได้แล้วนะ ปัญญาอ่นแล้วยังประสาทเอาสีไปป้ายที่แก้มอีก  ฮู่วส์ “

เมื่อหมอพ่นลมด้วนความอารมณ์เสียจบ ก็เดินจากไปพร้อมกับส่ายหน้าแบบระอากับฉันซะเต็มประดา    

 โฮๆๆๆ  บ้าที่สุดเลย บ้าๆๆๆๆ นายมันบ้า  กล้าว่าฉันหรอ ฮึ่ม!! คอยดูนะ อย่าให้เจอคราวหน้านะแม่จะกระโดดกัดหูให้ขาดเลย!!!!