คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love Ghost [1] : คนกลัวผี
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >O<”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวคนหนึ่งดังลั่นโรงหนัง ทำให้คนทั้งโรงหันมามองฉันกับพี่ชายที่นั่งอยู่ชั้นบนสุดของที่วีไอพี T^T เมื่อใบหน้าฟอนเฟะของผีญี่ปุ่นตนหนึ่งปรากฏขึ้นบนจอภาพยนตร์ขนาดยักษ์
“ไอ้เฟต แกจะกรี๊ดทำซากอะไรวะ อยากดูไอ้หนังผีนี่ไม่ใช่หรอ พามาดูแล้วนี่ไง -_-“
"พี่เฟม เรากลับบ้านกันเถอะ เฟตไม่อยากดูแล้ว T_T"
ฉัน 'เฟต' ...เด็กสาวธรรมดา ที่มีนิสัยอันธพาล ชกต่อยกับชาวบ้านเก่งผิดมนุษย์ และที่สำคัญ...ฉันกลัวผีและของสยดสยองทุกชนิด
วันนี้ฉันชวนพี่ชายของตัวเองมาดูหนังสยองขวัญเรื่องใหม่ ตามคำชักชวนของเพื่อนตัวเอง -_- บรรยากาศมืดๆในโรงหนังนี่น่ากลัวที่สุดเลย ไม่น่ามาเลยจริงๆ ฮือๆๆๆๆ
"เดี๋ยวก่อนเซ่! แกเป็นคนชวนฉันมาดูเองนะโว้ย จะหนีกลับบ้านงั้นหรอ"
พี่เฟมหันกลับมาแยกเขี้ยวให้น้องสาวตัวเอง ที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเก้าอี้และยกมือสองข้างปิดหน้าซะมิด ถึงฉันจะกลัว แต่ปากของ
ฉันกลับพึมพำสบถด่าพี่ชายอย่างแค้นๆ
"ไอ้พี่เวรเอ๊ย! รอกลับถึงบ้านเมื่อไหร่ แม่จะจับมัดกับเสาแล้วซ้อมเป็นกระสอบทรายซะ หึๆๆๆๆๆ"
"หา...เมื่อกี้แกว่าอะไรนะจ๊ะ น้องสาวสุดที่รักของพี่ชาย"
หูนรกของพี่เฟมดูเหมือนจะได้ยินคำสบถของฉัน พี่เฟมหันกลับมาส่งสายตาเป็นประกายชั่วร้ายให้ฉันที่เริ่มขยับตัวออกห่างจากใบหน้าโรคจิตของพี่ชายตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตของพี่เฟม
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ หนีไม่พ้นหรอกเฟ้ย! ท่าไม้ตายเฮดล็อค ย๊ากกกกกกกก"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้พี่บ้า ปล่อยช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน TOT"
พี่เฟมลากคอฉันกลับเข้ามา ก่อนจะใช้แขนข้างขวาล็อคคอฉันเอาไว้ แล้วปล่อยให้ฉันดิ้นอยู่บนเก้าอี้โรงหนัง ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของฉันเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อผีหน้าเละที่ฉันกลัวแสนกลัวปรากฏขึ้นมาบนหน้าจออีกครั้ง แถมมันกำลังกรีดร้องอีกต่างหากToT
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
พี่เฟมหัวเราะอย่างสะใจเมื่อฉันน้ำหูน้ำตาไหลคาโรงหนัง จนคนทั้งโรงหันมามองเราสองคน ก่อนที่จะมีรปภ.หน้าเหี้ยมคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเรา พร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ
"เชิญคุณสองคนออกไปจากโรงภาพยนตร์ด้วยนะครับ ^_^"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ฮือๆๆๆๆๆ พี่เฟมใจร้าย โดนยามไล่ออกมาข้างนอกเลย T^T"
ฉันหันกลับไปมองค้อนพี่ชายอย่างงอนๆ ตอนนี้เราสองคนกำลังยืนอยู่ด้านนอกของโรงหนัง หลังจากที่ถูกรปภ.มาอัญเชิญให้ออกมาด้านนอก เพราะเสียงกรีดร้องของฉัน -_-
"ช่วยไม่ได้ แกอยากคิดประทุษร้ายนักศึกษานิติศาสตร์ ได้ทุนการศึกษา หน้าตาดี มีชาติตระกูลอย่างฉันได้ลงคอน่ะสิ"
"โอ้โห หน้าอย่างพี่เนี่ยนะ พูดมาได้ พี่ชอบพูดบ่อยๆไม่ใช่หรอว่าฉันอุบาทว์ เราสองคนหน้าเหมือนกันจะตาย งั้นพี่ก็ต้องอุบาทว์เหมือนกันน่ะแหละ อย่ามาทำเป็นยกยอตัวเองซะให้ยากเลย!!"
"เฟต"
พี่เฟมเรียกชื่อฉันพลางตีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างสุดๆ
"อะไร"
"ขะ...ข้างหลังเฟต...มัน...มัน...."
พี่เฟมอ้าปากค้าง พลางชี้นิ้วมาที่ด้านหลังของฉัน แล้วยืนตัวสั่นงั่กๆ ฉันเลยค่อยๆหันกลับไปมองด้านหลังช้าๆ
"ใครผลักก่อนชนะ!!!"
พี่เฟมพุ่งตัวมาผลักฉันอย่างแรงจนกระเด็นไปชนกับโปสเตอรหนังผีขนาดยักษ์ ที่มีรูปผีแปะอยู่อันบักเอ้ก
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด TOT"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ฮือๆๆๆๆ ไอ้พี่บ้า จำเอาไว้เลยนะ จำไว้เลย แกล้งคนน่ารักอย่างฉันได้ลงคอ...T^T
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"เฟต แกไปทำอะไรมา หน้าแกเหมือนหมีแพนด้ามากๆเลย"
กุ๊กกู๋...เพื่อนของฉัน เป็นคนน่ารักมากๆ ดวงตากลมโตของกุ๊กกู๋กำลังมองมาที่ฉันอย่างสงสัย เมื่อขอบตาของฉันมันดำคล้ำเหมือนหมีแพนด้าไม่มีผิด วันนี้กุ๊กกู๋ทำผมทรงปัญญาอ่อนมาอีกแล้วหรอเนี่ย =-= มีเด็กม.6 ที่ไหนเค้าถักเปียแบบพจมานมาโรงเรียนกัน!!
"เมื่อคืน ฉันดูหนังผีมากไปหน่อย เลยตาค้าง นอนไม่หลับ"
"อ๋อ...ลืมไปนี่นาว่าเฟตกลัวผี แหม เป็นอันธพาลแท้ๆ ทำไมกลัวผีนะเนี่ย ฮิๆๆๆๆๆๆ ปัญญาอ่อนจริงๆเล้ย"
นี่ฉันทนคบมันเป็นเพื่อนมาตั้งหลายปีได้ยังไงกันนะเนี่ย มันเยาะเย้ยฉันเอาไว้มากขนาดนี้ - -*
"นี่เฟต ... ฉันอยากจะบอกว่าคาบแรกเป็นคาบของอาจารย์เรณูแหละ >O<"
หา...อาจารย์เรณู คนสอนวิชาภาษาอังกฤษ ชอบแต่งตัวด้วยสีแปร๋นๆ ทำผมทรงประหลาดๆและหิ้วกระเป๋าเดินทางมาโรงเรียนทุกวัน ซึ่งฉันก็ไม่เคยเห็นว่าบรรดาเครื่องสำอางค์ที่โปะอยู่บนหน้าอาจารย์นั้นมันจะช่วยให้หน้าเด็กขึ้นเลยแม้แต่น้อย แถมยังชอบหาเรื่องฉันเป็นประจำ บางทีอาจารย์อาจจะอิจฉาที่ฉันสวยกว่าก็ได้!
"กุ๊กกู๋ เรามาโดดเรียนกันเถอะ!" หนีไปให้พ้นๆจากคาบอังกฤษซะดีกว่า ไม่อยากอารมณ์เสียทั้งวัน =[]=
"อื้อๆ ไปสิ"
เยาวชนที่ดีไม่สมควรเลียนแบบฉันนะ เว้นแต่จะได้ผลการเรียนเกิน 3.75 ทุกเทอมนะ!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เตาะแตะ...เตาะแตะ...
ตอนนี้ฉันกับกุ๊กกู๋กำลังเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งตลอดทางจะมีหนุ่มๆคอยเหลือบมองกุ๊กกู๋ตลอดเวลา หึๆ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาทักซักคน ... ก็เพราะเห็นหน้าฉันน่ะสิ =___,=
"โอ้โหเฟต ทาโกยากิร้านนี้อร่อยจังเลย"
"เฟต ไอติมทอดนี่น่ากินจังเลยนะ"
"เฟต เครปญี่ปุ่นร้านนี้ก็อร่อยนะ"
"เฟต ขนมเค้กร้านนี้อร่อยสุดๆไปเลยนะ"
กุ๊กกู๋ ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมเธอยังไม่อ้วน!! กระเพาะเพื่อนฉันมันจะต้องจุได้มากกว่าคนอื่นสามเท่าแน่ๆ ในเมื่อกุ๊กกู๋มีของกินอยู่ในปากตลอดเวลาที่เราเดินมาด้วยกัน =[]=
"กุ๊กกู๋เลิกกินเหอะ ฉันไม่อยากมีเพื่อนเป็นหมู"
"น่านะเฟต นานๆทีจะกินเยอะๆแบบนี้ได้ ขอกินให้มันสะใจไปเลยยยยยยย"
นานๆทีของกุ๊กกู๋หมายถึงอาทิตย์ละ 2 ครั้งน่ะสิ นี่ถ้าบ่อยๆคงจะกินตลอดเวลาเลยสินะ
"เฮ้ยๆ นั่นไงพวกมัน มันอยู่นั่น!!"
เสียงแหลมๆบาดหูดังขึ้นหน้าร้านแฮมเบอร์เกอร์ ซึ่งตอนนี้มีแก็งค์นางแมวป่ากำลังยืนอออยู่เต็มหน้าร้าน พลางชี้นิ้วมาที่ฉันกับกุ๊กกู๋ แมวป่าพวกนี้แต่งตัวเหมือนกันหมดจริงๆ คือ ทำผมสีทอง กระโปรงสั้นๆ และเดินบิดสะโพก!
"กรี๊ด ยัยกุ๊กกู๋มันอยู่นั่น"
หัวหน้าแก็งค์นางแมวป่าชี้นิ้วมาทางกุ๊กกู๋ ที่หันไปมองพวกนั้นอย่างงงๆ
"เฟต พวกนั้นเป็นใครกันหรอ ทำไมรู้จักชื่อฉันด้วย"
พึ่งจะมีเรื่องกันไปเมื่อ 3 วันก่อน กุ๊กกู๋ก็ลืมหมดซะแล้ว =[]= เพื่อนฉันคนนี้ช่างเหมือนปลาทองขี้ลืมจริงๆ
"พวกนั้นก็ศัตรูเราไง แถมยังยกพวกมาซะเยอะเลย"
"เฟตก็ออกไปสู้กับพวกนั้นสิ ฉันรู้นะว่าเฟตน่ะ บึก ถึก ควาย แรงเยอะ ต่อยเก่ง โหด เหี้ยม อำมหิต"
"กุ๊กกู๋ แกจะบ้าหรอไง เดี๋ยวจะได้โดนมันกระทืบตายเอาน่ะสิ ฉันตัวคนเดียวนะ พวกมันตั้ง 20 คน T[]T"
"งั้นเราจะทำยังไงกันดีล่ะเฟต"
กุ๊กกู๋ทำท่างงงวยแบบแอ๊บแบ๊ว ก่อนจะเอียงคอไปมาเหมือนเด็ก 2 ขวบ นี่มันไม่ใช่เวลามาทำปัญญาอ่อนนะโว้ย!!
"เราทำได้อย่างเดียวเท่านั้นแหละกุ๊กกู๋"
"อะไรหรอ"
"หนียังไงล่ะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
แล้วฉันก็ฉุดข้อมือของกุ๊กกู๋ ฝ่าฝูงนางแมวป่านับสิบตัว ก่อนจะใส่เกียร์หมาโกยอ้าวด้วยความเร็วสูง ก่อนที่แก๊งค์นางแมวป่าจะวิ่งไล่ตามพวกเรามาอย่างบ้าคลั่ง อา... นี่ฉันไปทำเวรกรรมไว้ตั้งแต่ชาติปางไหน ถึงต้องมาเจอกับสิ่งมีชีวิตสุดสยองพวกนี้กันนะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"กรี๊ดๆ งานนี้เธอไม่รอดแน่นอน ยัยกุ๊กกู๋ ฉันจะจัดการเธอให้ลืมบรรพบุรุษไปเลย"
ตอนนี้ฉันกับกุ๊กกู๋อยู่ท่ามกลางวงล้อมของแก็งค์นางแมวป่า ที่กางเขี้ยวเล็บออกมาเต็มไปหมด พวกนั้นทำพลาดไปอย่างหนึ่งนะ ถึงยัยพวกนั้นไม่อัดกุ๊กกู๋ เพื่อนฉันคนนี้ก็ความจำสั้นเกินกว่าจะจำบรรพบุรุษตัวเองได้อยู่แล้ว =[]=
"ครั้งก่อนเธอปล่อยให้ยัยเพื่อนบ้าพลัง ยึก อึด ถึก ควาย โหด เหี้ยม อำมหิต มาอัดใบหน้าสวยๆของฉันซะเสียโฉม ออกไปเดินหน้าซอยไม่ได้หลายวันเลยรู้มั้ย >O<" หัวหน้าแก็งค์นางแมวป่าชี้หน้าฉันก่อนจะกระทืบเท้าอย่างแค้นๆ
"เดี๋ยวๆ หน้าอย่างเธอเรียกว่าสวยแล้วหรอ แถวบ้านฉันเรียกว่าอัปลักษณ์อ่ะ วันหลังหัดซื้อกระจกส่องซะบ้างนะ=[]="
ถึงฉันกำลังจะถูกกระทืบ แต่ความปากเสียของฉันก็ไม่เคยลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย ทำให้ยัยแมวป่าพวกนั้นยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก
"วันนี้แหละ เป็นวันตายของแกสองคนแน่"
"วันตายของเธอมากกว่ามั้ง"
แล้วฉันก็พุ่งเข้าใส่หัวหน้าแก๊งค์ชะนีป่าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะใช้ฝ่ามืออรหันต์ฟาดเข้าไปเต็มๆ ก่อนที่จะมีลูกสมุนแมวป่าอีกสองตัวเข้ามาล็อคแขนฉันเอาไว้ แต่จะจับคนอย่างไอ้เฟตน่ะหรอ เร็วไป 100 ปีโว้ย >O<
"ผัวะ! ตุบ! อ๊าก!"
เสียงตะลุมบอนที่มีแก็งค์นางแมวป่าจำนวนมากเป็นผู้ถูกล่า และฉัน เป็นผู้ล่า หึๆๆๆๆๆ
"เฟต ช่วยกุ๊กกู๋ด้วย"
เสียงกรีดร้องของกุ๊กกู๋ดังขึ้นมา ฉันละมือจากหน้าเน่าๆของใครซักคน เมื่อเพื่อนของฉันกำลังโดนนางแมวป่าสามตัวจิกหัวอย่างรุนแรง มันจะมากไปหน่อยแล้ว หน้าอัปลักษณ์แบบนั้นมีสิทธิ์มาทำร้ายเพื่อนฉัน!!
พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!
รู้ตัวอีกทีฉันก็พุ่งเข้าไปปล่อยหมัดงดงามให้แก่สามคนนั้นที่บังอาจมายุ่งกับกุ๊กกู๋
"เชอะ! จะมารุมกระทืบฉันยังเร็วไปสิบปีย่ะ"
ตอนนี้บรรดาแก็งค์นางแมวป่าต่างแพ้ฉันราบคาบ ฉันยืนนับแก็งค์นางแมวป่าเรียงตัว 1 ... 2 ... 3 ... 17 ... 18 ... 19 ...
"เฟตระวังข้างหลัง!!
เสียงของกุ๊กกู๋กรีดร้องอย่างตกใจ เมื่อแก็งค์นางแมวป่าคนที่ยี่สิบกำลังพุ่งเข้ามาหาฉันด้วยความเร็วและแรง ส่งผลให้ฉันที่ยืนอยู่ที่บันไดกระเด็นตกบันไดนับสิบขั้น หัวของฉันหมุนติ้วๆอย่างทรมาน ก่อนที่สติของฉันจะดับวูบลงทันที
"เฟต!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
นี่คือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆเลือนลางไป...
TBC.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เม้นต์ติชมกันด้วยนะค๊า ขอบคุณสำหรับพี่ คห.1 มากๆ ตอนนี้กำลังพยายามรีไรท์ให้มันดีขึ้นค่ะ ^O^
ความคิดเห็น