คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : //// 1 ////
////// hearted ///////
................................................
“จำไว้ด้วยนะว่าที่นายได้มาอยู่ที่นี้เพราะเด็กในท้องนายไม่ใช่เพราะฉันพิศวาสนาย”
…….
…………
…………………………
ร่างบางนั่งทบทวนคำพูดของคนที่ตนรักสุดหัวใจด้วยความเศร้าดวงตากลมโตเผยแววหมองเศร้าอย่างเห็นได้ชัดเจนหากแต่คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของเด็กในท้องของเค้ากลับไม่เคยมองเห็นมันซักครั้ง
ร่างบางลูบเบาๆที่ท้องของตัวเอง
“นายจะมาโทษฉันไม่ได้นะฮันคยองถ้าทึกกี้ไม่บังเอิญมารู้เข้านายก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าฉันท้อง”
…
……..
แองเจิลคลับ
เวลา23.42น.
“ฮันคยองนี่มันดึกมากแล้วนายพาฮีซอลกลับไปพักเถอะ”
ร่างบางหลังเคาน์เตอร์เอ่ยกับร่างสูงตรงหน้าก่อนจะรีบคว้าแก้วใบใสที่ภายในบรรจุน้ำสีอำพันออกจากมือของร่างบางที่นั่งอยู่ด้านข้างของร่างสูง
“นายดื่มเหล้าไม่ได้นะฮีซอล”
“……..”
.................
.......................
01.45น.
“ซองมินนายกลับกับพี่นายนะ ทึกกี้นายมากับฉัน”
ฮีซอลเอ่ยบอกร่างบาง2ร่างที่เพิ่งเดินออกมาจากร้านซองมินพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหาที่ชายของตนที่สตาร์ทรถรออยู่แล้ว ต่างกับอีกร่างหนึ่งที่ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน
“นายขี่มอเตอร์ไซด์มาเหรอฮีซอล”
ทึกกี้เอ่ยถามเสียงแผ่ว
“ไม่มีตาหรือไงหรือว่าตาบอด”
“นายกำลังท้องนะฮีซอลนายไม่ควรจะขี่มันอันตรายกับเด็กนะ”
ร่างบางตาสวยเอ่ยกับร่างบางอีกคนที่นั่งอยู่บนมอเตอร์ไซด์ ฮีซอลปลายตามองคนที่กำลังบ่นให้ตัวเองเล็กน้องแล้วจึงหันหนีไปอีกทาง
“ลูกของฉันมันก็คงด้านเหมือนฉันนั้นแหละ จะไปได้หรือยังพูดมากอยู่นั่นแหละ”
ทึกกี้เลยจำใจต้องเดินมาซ้อนท้ายรถของฮีซอลเพื่อตัดปัญหา ลองถ้าอารมณ์เสียมาแบบนี้คงทะเลาะกับฮันคยองมาเป็นแน่
..............
....................
“ฮีซอลนายขับรถเร็วเกินไปแล้วนะ”
ทึกกี้ตะโกนโต้ลมบอกคนที่กำลังขี่รถด้วยความเร็วสูง
“กลัวหรือไง”
“มันอันตราย อ๊ะฮีซอลระวังข้างหน้า”
ทึกกี้ร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อ รถเก๋งคันหนึ่งที่พยายามจะแซงออกขวาเพื่อแซงรถคันหน้าด้วยความเร็วสูงจึงไม่ทันมองเห็นรถของร่างบางทั้งสองที่วิ่งสวนมาด้วยความเร็วเช่นกัน
แม้เสียงของทึกกี้จะดังแค่ไหนแต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เลยเมื่อรถที่แล่นมาด้วยความเร็วสูงไม่สามารถเบรคหรือหักหลบได้ทันจึงพุ่งเข้าชนรถเก๋งคันนั้นอย่างรุ่นแรง แรงเสียจนร่างสูงที่ขี่รถตามมาใจหายวาบส่วนซองมินร้องลั่นด้วยความตกใจ
เอียดดดดดดดดดดดด
โครมมมมมมมม
“พี่ฮีซอล พี่ทึกกี้”
“ทึกกี้ ฮีซอล”
ทันทีที่จอดรถได้ซองมินก็รีบวิ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที ต่างจากฮันคยองร่างสูงยังคงสับสนอยู่กับความคิดของตนควรจะเข้าไปดูใครกันระหว่างคนรักกับอีกคนที่ไม่ได้รักแต่เด็กในท้องของคนๆนั้นก็ลูกของเค้าเอง
“ลูก...”
ร่างสูงรีบโทรเรียกรถพยาบาลก่อนจะประคองร่างของฮีซอลขึ้นมาแนบกับอก โดยที่ใกล้ๆกันก็มีซองมินกับชายหนุ่มเจ้าของรถเก๋งคันนั้นช่วยกันประคองทึกกี้ไว้
เมื่อรถพยาบาลมาถึงทั้ง3รีบส่งร่างบางทั้ง2ขึ้นรถพยาบาลแล้วรีบขับรถตามไปทันที
..........
..................
........................
หน้าห้องฉุกเฉิน
ฮันคยองเดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่นเมื่อเวลาล่วงเลยผ่านไปนานหลายชั่งโมงแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีใครก้าวออกมาจากห้องข้างหน้านี้สักแล้วทันใดเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นหน้าประตูห้องฉุกเฉิน
“ใครเป็นญาติของคนเจ็บครับ”
“ผมเองครับ”
ฮันคยองรีบเดินเข้าไปหานายแพทย์หนุ่มทันที่ หมอหนุ่มมองหน้าฮันคยองก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ
“คุณเป็นญาติของทั้ง2คนหรือเปล่าครับ”
“เอ่อ..”
ในขณะที่ฮันคยองกำลังลังเลกับคำตอบของตัวเองอยู่นั้นซองมินจึงเอ่ยตอบหมอหนุ่มแทน
“ครับเราเป็นญาติของทั้ง2คน”
ซองมินจงใจใช้คำว่า ‘เรา’ เพื่อรวมเอาพี่ชายตนด้วย หมอหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้
“หมอมีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายจะบอก ข่าวดีคือทั้ง2คนปลอดภัยดีพ้นขีดอันตรายแล้ว..แต่..”
คำพูดของหมอทำให้ร่างสูงใจหายวาบจริงอยู่ที่ภายในห้องฉุกเฉินนั้นมีแค่ทึกกี้และฮีซอลแต่...แต่ว่าฮีซอลกำลังท้อง..ใบหน้าของร่างสูงเริ่มซีดลงเมื่อเริ่มกังวลกับคำพูดที่จะตามมาของหมอ จริงอยู่ว่าเค้าไม่ได้รักฮีซอล แต่ลูกก็คือลูก ชีวิตเล็กๆที่แสนจะบริสุทธิ์
“แต่..หมอเสียใจด้วยเรื่องเด็ก”
หมอหนุ่มก้มโค้งให้ร่างสูงที่ยืนนิ่งก่อนจะเดินจากไป
2bcon
แหะๆๆเรื่องเก่ายังไม่จบเลย แบบว่าจินเรื่องเก่ามะออก
ความคิดเห็น