คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 นครสีขาว
ผมชื่อ เซนต์ เชน เพื่อนๆเรียกผมว่า แชน ตัวผมนั้งเป็นคนที่ชอบสัตย์เลื้อยคลานมาตั้งแต่เด็ก ทั้งงู กิ้งก่า จระเข้ ทุกๆชนิดรวมถึงมังกรด้วย ผมเริ่มศึกษาเกี่ยวกับมังกรตั้งแต่อายุ 5 ขวบตอนนี้ 15 แล้วก็ยังชอบอยู่ ผมคิดว่าพวกสัตว์เลื้อยคลานเป็นลูกหลานของพวกมังกรเสมอที่บ้านผมอยู่ในชนบทเล็กๆแห่งหนึ่งในประเทศแถบตะวันตกวันนี้เป็นวันเสาร์ผมจึงสามารถเที่ยวเล่นไปไหนก็ได้พ่อกับแม่บอกว่าห้ามกลับบ้านเกิน 1 ทุ่ม ผมจึงมานอนเล่นที่โบสถ์ร้างที่ประจำของผมกลิ่นดอกไม้ที่งอกบนหลุมฝังศพให้กลิ่นหอมแบบธรรมชาติป้ายสุสานรูปไม้กางเขนหลายอันหักและโค้นลงเหมือนเป็นที่นั่งอย่างดีที่ทำด้วยหินอ่อนผมชอบบรรยากาศแบบนี้มันไม่น่ากลัวสำหรับผมแต่กับคนอื่นผมไม่รู้ ผมเดินเข้าไปในโบสถ์เหมือนที่เคยทำที่นี่เต็มไปด้วยฝุ่นแค่ลมเบาๆก็ทำให้ที่นี้กลายเป็นทะเลฝุ่นได้เก้าอี้ยาวสำหรับสวดภาวนาตั้งเรียงรายเป็นแถวๆมีเพียงไม่กี่ตัวที่ยังดีอยู่ผมหยุดนั่งเล่นที่แถวหน้าสุดและ . . .
"ใครน่ะ!" ผมตะโกนลั่นเมื่อเห็นเงาของคนแต่เงานั้นสั้นจนน่าแปลกใจ ใจผมเต้นรั่วที่นี่ไม่น่าจะมีคนอยู่นี่นาเมื่อผมคิดไปคิดมาความคิดสุดท้ายที่ได้คือ "ตาฝาดมั้ง" ผมลุกจากเก้าอี้เดินไปสำรวจที่ๆเห็นเงาเพื่อยืนยันกับตัวเองว่าตาฝาดแต่ "รอยเท้า" ผมคงไม่ได้ตาฝาดเสียแล้ว รอยเท้า. . .เล็กๆเหมือนกับเด็ก ผมเดินตามรอยเท้าไปรอยเท้ามุ่งไปทางประตูหลังโบสถ์
"ตึง" มีเสียงดังเหมือนของหล่นอยู่ทางข้างหน้าผมรีบวิ่งไปเพื่อดูว่าอะไรกันแน่ที่ผมตามอยู่ รอยเท้าขายหายไปมีเพียงหนังสือเล่มหนึ่งมีปกสีทองสันปกทำด้วยไม้กลิ่นหอม ผมจ้องมองหนังสืออยู่นานเท่าไรก็ไม่รู้จนนาฬิกาข้อมือร้องดังเตือนว่าถึงเวลากลับบ้านแล้ว "ตายละ"ไม่มีเวลาคิดอะไรทั้งนั้นถ้าผมไม่อยากถูกกักบริเวณก็ต้องรีบกลับบ้านเดียวนี้ ผมรีบคว้าหนังสือขึ้นมาถือแล้ววิ่งเต็มที่เพราะโบสถ์และบ้านผมมันใช่ใกล้ๆกันซะที่ไหน น้ำหนักหนังสือเป็นปัญหากับผมพอสมควรเลยมันหนังผมคาดว่าคงประมาณสัก 4 กก.ได้
ตึก ตึก ตึก เสียงกระทบเท้าของผมดังต่อเนื้องและแล้ว "เฮ้ออ ถึงซะที 6 โมง 59 เลขสวยซะด้วย" ผมเปิดประตูบ้านและตะโกนออกไปตามความเคยชิน "ถึงแล้วครับ" และแม่ก็ออกมาต้อนรับในทันทีเหมือนเคย วันนี้ผมเข้านอนเร็วกว่าปกติหนังสือที่เก็บได้อยู่ใต้เตียงผม ผมก้มลงไปหยิบขึ้นมาปัดฝุ่นแล้วเพ่งตาอ่านตัวหนังสือหน้าปกที่เลือนลาง "ประตูสู่บ้าน" ผมอ่านออกมาพลางสงสัยเกี่ยวกับชื่อหนังสือแต่เมื่ออยากหายสงสัยก็ต้องเปิดเข้าไป
วิธีใช้
เปิดหนังสือ เรียกชื่อดินแดน และ "ทาเลียสนาเลียน"
"หนังสืออะไรกันเนี่ย คนบ้าต้องแต่งขึ้นมาแน่ๆ" ผมเปิดหน้าต่อไปพบกับรูป ปราสาทสีขาวท่ามกลางป่าเขียวขจีและ. . . มีตัวอักษรอยู่ใต้ภาพ!! "แพลนตี้ฟูลี่"ตอนนี้ผมย้อนกลับขึ้นไปดูวิธีใช้ ถ้ามันใช้ได้จริงแสดงว่าหนังเล่มนี้เป็นของจริง "แพลนตี้ฟูลี่ ทาเลียสนาเลียน"
วูบบบบบบบบบบบ ผมรู้สึกเวียนหัวและเสียวในช่องท้องเหมือนตอนเล่นรถไฟเหาะตีลังกา "เกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยย"ผมรู้สึกตกใจมากไม่เคยคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ สักพักหนึ่ง วูบบบบบ "ที่นี่ที่ไหนเนี่ย"ผมพูดกับตัวเองพลางลืมตาและมองไปรอบๆกาย "เกิดอะไรขึ้นหว่า?"ผมทบทวนกับตัวเองว่าได้ทำอะไรลงไป ใช่แล้วหนังสือผมรีบมองหาหนังสือแต่ก็ไม่เห็น ผมกลับพบแหวนสีทองที่นิ้วชี้มือซ้ายแทน เมื่อสำรวจตัวเองเสร็วผมก็เริ่มมองสิ่งรอบๆกายแต่ที่เห็นก็มีแต่ต้นไม้หินและ งูมีปีก เมื่อผมเห็นมัน มันก็เห็นผมเช่นกันมันกลับตัวกลางอากาศและทิ้งตัวลงมาดุจลูกธนูปากอ้ากว้าง ขนาดตัวมันพอๆกับงูเหลือมยกเว้นมันมีเกล็ดสีฟ้า ผมมัวแต่ตะลึงจนลืมเรื่องหนี้ไป สัตว์ร้าย พุ่งเข้ามา ใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ "เฮ้ยยยย" ผมหายตะลึงเหลือเพียงอาการตื่นตกใจและหวาดกลัวเท่านั้น
ปากของสัตว์ร้ายอยู่ใกล้หน้าผมแค่นิดเดียว
ฉึก หอกสีขาวจากที่ไหนก็ไม่รู้ปักคาหัวเจ้างูตัวนั้นเมื่อผมหันหลังมามองผู้ช่วยเหลือก็ต้องตกใจจนล้มลงกับพื้น "ตัวอะไรเนี่ย" ผมร้องลั่น สิ่งที่ผมเห็นคือสิ่งมีชีวิตที่แสนแปลกประหลาดครึ่งบนเป็นคนครึ่งล่างเป็นม้า
"ข้าสิต้องถามเจ้าเป็นใคร เข้ามาในนครสีขาวได้ยังไง"สิ่งมีชีวิตนั้นพูดกับผม
"ผมชื่อ เซนต์ เชน ผมเปิดหนังสือแล้วมันก็พาผมมาที่นี่คุณเป็นตัวอะไรน่ะ!!"ผมถามออกไป พลางกระเถิบถอยหลังไปเรื่อยๆ
"ข้าชื่อ ซีเดียส เป็น เซนทอล์"
"แล้วที่นี่คือที่ไหน ผมอยากกลับบ้าน" ผมบอกออกไป
"ข้าต้องพาเจ้าเข้าเมืองก่อนมานี้ ก่อนที่พวกมังกรจะมากันอีก" ซีเดียสพูดพลางใช้หอกตวัดตัวผมขึ้นหลังพลางออกวิ่งไปสู่ทิศตะวันออก
"มังกรหรอ มีจริงๆหรอมังกรน่ะ"ผมถามด้วยความตื่นเต้นลืมความคิดที่จะกลับบ้านไปหมด "ที่เจ้าเจอเมื่อกี้ก็เป็นพันธุ์หนึ่ง เจ้าเห็นข้างหน้าไหม นั่นล่ะนครสีขาว"
ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมแทบไม่เชื่อสายตา ปราสาท ทรงสูงเท่าที่ผมสังเกตุจากภาพนอก ทั้งหมดนคร ทำด้วยหินอ่อนสีขาว มันน่าเหลือเชื่อ นครสีขาวแพลนตี้ฟูลี่
ความคิดเห็น