ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง
เรื่องของฉันเกิดขึ้นจากผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายที่หล่อและแน่นอนเขาน่ะคือดาวดวงหนึ่งของโรงเรียน ตอนนี้ผู้อ่านอาจคิดว่าแน่นอน ฉันคนนี้ชอบเขาแล้ว แต่นั่นมันไม่ใช่มันไม่ใช่คำตอบเลยเพราะฉันไม่ได้ชอบคนที่เป็นคนดัง แต่มันช่วยไม่ได้ถ้าเขามาก้าวก่ายชีวิตฉันก่อน ฉันคงต้องเป็นฝ่ายตอบสนองเขาแล้วหล่ะ
“เลิกยุ่งกับน้ำนิ่งทีเถอะต้น น้ำนิ่งเบื่อ เบื่อกับการที่คนอื่นมาพูดว่าด่าน้ำนิ่งว่าเกาะติดต้นเพราะหวังจะสอยเงินจากต้น”พ่อของต้นเป็นบุคคลที่มีบทบาททางการเมืองและมีอิทธิพลสูงมากในเมืองไทยตอนนี้ ส่วนแม่ของต้นก็เป็นคุณหญิงที่มีหน้ามีตาในสังคมไฮโซที่มักสวมหน้ากากเข้าหากัน
“แต่น้ำนิ่ง น้ำนิ่งไม่ต้องสนใจคำพูดคนอื่นสิครับ เรารักกันนี่ครับน้ำนิ่งเราจะมาเลิกกันด้วยเรื่องอย่างงี้น่ะเป็นไปไม่ได้หรอกครับ”พี่ต้นในบทบาทสุภาพบุรุษของนักเรียนม.ต้นสวมคอซองตอนนี้กำลังอ้อนวอนขอความรักจากฉันหรอ
“ต้น!พอเถอะน้ำนิ่งเบื่อ เบื่อ เบื่อที่สุดดด”ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มเงียบกับคำตะโกนของฉันและสักพักเสียงคนซุบซิบนินทาก็ดังขึ้น“นี่!!!”ฉันตะหวาดและมองไปรอบๆตัว “เด็กโรงเรียนนี้คงว่างมากขนาดมาฟังเรื่องส่วนตัวของคนอื่นเลยสินะ”ฉันพูดตะหวาดคนที่มามุงมองฉันกับต้น ซึ่งตอนนี้ต้นหน้าชาไปหมดเพราะคำพูดที่ฉันบอกไปต้นคงจะอายมากที่วันนี้มีคนบอกเลิกทั้งที่ในความเป็นจริงนั้นต้นเป็นคนที่ผ่านความสมหวังมาตลอด ครั้งนี้คงทำให้ต้นไม่กล้าไปจีบสาวอีกนาน
“น้ำนิ่ง คุณมีคนอื่นใช่มั้ย”ต้นเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยิงคำถามเข้าใส่ฉัน
“ไม่ ต้นเรื่องของเราไม่จำเป็นต้องมีคนอื่น”ฉันยิงคำตอบกลับไปบ้าง
“แล้วทำไม ทำไมน้ำนิ่งทำไมคุณต้องบอกเลิกผม”
“น้ำนิ่งว่า ข้อนี้น้ำนิ่งตอบต้นไปแล้วนะอย่ามาถามน้ำนิ่ง และก็อย่ามาเกาะแกะกับน้ำนิ่งอีก”ฉันตอบไปและสะบัดหน้าหนีมาในที่สุด สายตาของทุกคนที่คอยติดตามการยิงคำพูดของเราทั้งสองมองตามฉันมาติดๆและสองสาวเพื่อนที่รักของฉันก็เดินตามมา เราทั้งสามนั่งลงบนโต๊ะประจำที่ทาสีเป็นสีชมพูอ่อนๆและมีเพชรลิเกเม็ดเล็กๆฝังอยู่รอบโต๊ะ โต๊ะนี้เป็นโต๊ะที่ได้มาจากการคบกับต้นในวันเกิดของฉันที่ผ่านมา ต้นให้สร้อยคอที่เป็นรูปตัว N และตัว T ซึ่งคล้องกันอยู่กับฉันพร้อมกันโต๊ะที่พวกฉันนั่งอยู่
“น้ำนิ่งเธอแน่ใจหรอกว่าจะเลิกกับพี่ต้นน่ะ”เชอร์รี่เพื่อนสาวของฉันตั้งประเด็นการพูดคุยครั้งนี้ขึ้นเพื่อกลบเกลื่อนความเงียบ
“ใช่เธอแน่ใจหรอน้ำนิ่งพี่เขาออกจะเพอร์เฟ็คนะ”ลูกพีชเพื่อนสาวอีกคนถามฉันต่อ
“ฉันจะบอกพวกเธอนะ ฉันเบื่อจริงๆ กับการที่ต้องถูกซุบซิบนินทา”ฉันพูดพร้อมกับมีน้ำตาใหลออกมาเล็กน้อย
“น้ำนิ่งเธอเป็นอะไรหรือเปล่า”ลูกพีชแตะไหล่ฉันเบาๆและพูดปลอบ
“น้ำนิ่ง น้ำนิ่ง”เชอร์รี่ตามมาติดๆกัคำพูดแสดงความเป็นห่วง”โธ่เอ๋ย เนี่ยหรอหรอน้ำนิ่งอาการของคนที่เขาไม่ได้รักน่ะ”
“ไม่ฉันไม่ได้รักเขา ฉันไม่ได้รัก ฉันคบกับเขาไม่นานเลย ฉันจะรักเขาได้ไง”ฉันพูด
“อะไรกันน้ำนิ่ง ไม่นานหรอฉันว่าเนี่ยมัน 1 ปีเลยนะที่เธอคบกับเขาน่ะ”ลูกพีชพูดเตือนสติ
“ลูกพีช เชอร์รี่ฉันต้องทำยังไงฉันไม่ได้รักเขาจริงๆนะ”
“เอาเหอะเลิกแล้วคือเลิก ยังไงต้องมีคนอื่นเข้ามาในชีวิตเธอแน่”เชอร์รี่พูดขึ้นมาและปลอบใจฉันพร้อมๆกับลูกพีช
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น