คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::Bad boy innocent ::The Letter
Bad boy innocent ป่วนหัวใจ คุณชายร้ายเดียงสา
The Letter 2u
คำเตือน:บางคนอาจจะเคยเห็นคุณหนูตกอับในหน้าหนังสือการ์ตูนนิยายรักที่มีพระเอกแสนเพอร์เฟ็กต์ บางทีนักเขียนเหล่านั้นอาจจะอยากสื่อถึงความมีหัวคิดด้านรสนิยมอันหรูเลิศของตัวเอง คุณหนูผู้เป็นนางเอกต้องน่าสงสารบีบน้ำตาเก่ง บางทีก็เล่นบทตีตัวร้ายได้อย่างนุ่มลึก แต่ผู้อ่านทุกท่านควรจะรู้ไว้ นิยายเรื่องนี้มีนางเอกปัญญาอ่อน ส่วนพระเอก ดิบ หื่น และแสบ
ณ คฤหาสน์จิระมหาสกุล
“คุณหนูอีฟฟี่เจ้าขา คุณหนูอีฟ T^T!!”เสียงดังจากโสตประสาทด้านซ้าย ทะลุโสตด้านขวา เสียงแหลมเล็กจากคอหอยแปดหลอดดังสะท้านก้องทั่วบ้านหลังใหญ่อย่างลุกลี้ลุกลน ห้องโถงขนาดไม่ต่ำกว่าที่ประชุมวัดดอน ก้องไปด้วยเสียงคนใช้ที่วิ่งรี่บอกข่าวร้ายตั้งแต่เช้า
“มีอะไรยะ ยัยโรสแมรี่!!”ฉันตวาดคนรับใช้ลั่นบ้าน เพราเสียงที่กำลังกรอกหูทั้งสองข้างดังแทบทั่วธรณี มีไม่กี่คนที่จะเข้าใจฉันว่าคนใช้บ้านนี้เสียงดีจนบางทีมากเกินไป สองมือกำลังนับเลขบัญชีที่อยู่ในบัญชีของตัวเองอย่างเงียบๆกลับมีเสียงมารบกวนอย่างไม่น่าให้อภัย
“ฟ้าถล่ม น้ำท่วมโลกา อสูรนอกโลกพ่นไฟได้อกโรสรี่จะแตกเจ้าค้า~”
‘ฟ้าถล่ม น้ำท่วมโลกา?!!’
‘อสูรนอกโลกพ่นไฟได้??!’
มือทั้งสองกุมใบหน้าพร้อมกับกรีดร้องเหมือนเจ้าโย่งขอส่วนบุญ มีสักกี่คนนะที่มีคนใช้พิลึกพิลั่นเหมือนบ้านฉันเนี่ย มือฉันกุมขมับ วางสมุดบัญชีลงอย่างเหลืออด จะมีสักกี่คนนะที่จะทนเสียงเมดมหาภัยได้
“พอแล้ว ยัยโรสแมรี่ เล่ามาซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น!”
ฉันตะคอกหญิงสาววัยกลางคนที่กำลังลุกลี้ลุกลน เหมือนไม่มีสติอยู่ตรงหน้า สายตาที่ตกใจอย่างยิ่งบอกฉันลึกๆว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ
“คุณหนูเจ้าขา คุณหนูได้อ่านจดหมายฉบับใหม่ที่พึ่งส่งมารึยังคะ?”
เสียงแสบแก้วหูพยายามพูดช้าๆ
“จดหมายที่พึ่งส่งมาเมื่อเช้าฉันเป็นคนสั่งให้เธอเป็นคนเอาไปเก็บบนห้องนี่นา จะมีเวลาไปอ่านตอนไหน”
ฉันตอบไปตามความจริง
“คือว่า ในจดหมาย คุณท่านบอกคุณหนูว่าหุ้นของบริษัทของท่านตกลงอย่างน่าใจหายทั้งในและนอกประเทศ จนแทบจะเรียกว่าติดหนี้เค้าเลยก็ว่าได้ ทายาทตระกูลรัตนะวงศ์ยื่นข้อเสนอ แลกตัวคุณหนูกับธุรกิจ เป็นเวลาไม่จำกัดเจ้าค่ะ ซึ่งในจดหมายนั่น บอกว่าคุณท่านยินยอมเรียบร้อนแล้วด้วย!! (>O<’’)”เสียงแว่วถึงจดหมายในซองติดแสตมป์นอกโลกจากพ่อ อยู่ถึงสหรัฐยังมีหน้าส่งจดหมายมาอีก แต่ไอ้ที่น่าคิดคือกลูกสาวตัวเองให้ชาวบ้านเนี่ยน่ะสิ
“งั้นก็แสดงว่า เธอแอบอ่านจดหมายของฉันโดยพลการงั้นเหรอยัยโรสเน่า!!”ฉันตวาดอย่างรุนแรง โรสแมรี่มีสีหน้าแย่ลงกว่าครั้งก่อน เธอพยายามขอโทษเป็นพัลวัน คนเค้าจะได้รู้กันทั่วน่ะสิว่าคนใช้บ้านที่สอดรู้สอดเห็นคนอื่นไปทั่ว
“โรสรี่ขอโทษเจ้าค่ะ ดิฉานผิดไปแล้ว>_< แต่คุณหนูอย่าไปเลยนะเจ้าคะ โรสรี่เหงาแย่ T^T ”สมุดบัญชีเงินรายรับรายจ่ายของบริษัทและภายในบ้านถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง ความรับผิดชอบอันหนักอึ้งกำลังจะทำให้ฉันปวดหัวกับมันอย่างไม่อาจปฏิเสธ หนึ่งในเงินรายรับที่ขนาดค่อนขอดกว่าตัวเลขยุบยับในบัญชีรายจ่าย ไหนจะค่าบลาๆที่ยังติดค้างรวมแล้วบ้านฉันติดหนี้เค้าหลายตังค์ทีเดียว ใครจะคิดยังไงบ้างกับบ้านหรูหราที่มีคนใช้ติดบ้านเพียงแค่คนเดียวคือนางโรสแมรี่
ในที่สุดฉันก็ต้องตัดสินใจให้เด็ดขาด พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสซะก็จบเรื่อง
“ฉันคิดไว้แล้ว ณิชกุลคนนี้จะไปอยู่คฤหาสน์รัตนะกุลให้รู้แล้วรู้รอด โฮะๆๆ”^_^ฉันตะโกนกับตัวเองภายในบ้านที่มีสองฉัน 10ห้องนอน10ห้องน้ำ รวมทั้งคนใช้ที่มีอยู่เพียงคนเดียวในบ้าน
“เง้อๆๆ คุณหนูของข้อย T^T”โรสแมรี่คร่ำครวญ
.....
ความคิดเห็น