εїз shounen onmyouji - มาซาฮิโระรูม - εїз

ลำดับตอนที่ #1 : ข้อมูลเกี่ยวกับ โซเน็น อนเมียวจิ (Shounen Onmyouji)

โซเน็น อนเมียวจิ จอมเวรปราบมาร
Shounen Onmyouji 
(少年陰陽師)

Light Novel ที่แต่งโดย ยูคิ มิทสึรุ  illustration โดย  Sakura Asagi (ลายเส้นสวยมากๆ)
โดย bliss publshing นำมาแปลเป็นภาษาไทยเป็นหนังสือเล่มเล็กๆ น่ารัก โดย กนกวรรณ อภินันทนากุล
ปัจจุบัน (2009) ที่ญี่ปุ่นออกถึงเล่มที่ 25 และสร้างเป็นอนิเมะ ถึงตอนที่ 26 (จบภาคคาซาเนะพอดี)

โซเน็น อนเมียวจิ เป็นเรื่องราวของ อาเบะ โนะ มาซาฮิโระ หลานชายคนเล็กของ อาเบะ โนะ เซย์เมย์
มหาอนเมียวจิผู้เก่งกาจแห่งยุคเฮอัน ทั้งตระกูลเป็น อนเมียวจิ (เปรียบเทียบได้กับหมอผีของบ้านเรา) 
มาซาฮิโระสูญเสียญาณการมองเห็นอมนุษย์ไปตั้งแต่ยังเด็ก ทำให้เขาคิดว่าไม่สามารถเป็นอนเมียวจิได้ 
หลังจากผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะเมื่ออายุครบสิบสามปี มาซาฮิโระก็เข้ารับราชการในกรมอนเมียวในตำแหน่งเวรรับใช้ทั่วไป

วันหนึ่ง มาซาฮิโระก็ได้พบกับอมนุษย์ตนหนึ่งร่วงมาจากต้นไม้มาปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้า และนั่นก็คือ จุดเริ่มต้นของการต่อสู้ในฐานะ "อนเมียวจิฝึกหัด" ของ อาเบะ โนะ มาซาฮิโระ

โซเน็น อนเมียวจิ Light Novel ในประเทศไทย
ปัจจุบัน โซเน็นฯ ได้แปลมาถึงเล่มที่ 10 แล้ว โดย bilss publishing และอนิเมะโดย TIGA ถึงตอนที่ 18 (พ.ย. 2552)


.. รีวิว by มรรษกร ..
เรื่องนี้เป็นอะไรที่ไม่น่าเชื่อว่า light novel หน้าตาแบบนี้จะทำได้ มองโดยรวมอาจจะคิดว่าเป็นแนวต่อสู้เวทย์มนตร์ทั่วไป แต่จริงๆ แล้วโซเน็นฯ ค่อนข้างละเอียดอ่อนเลยทีเดียว คนแปล (ยกเครดิตนิ้วโป้งสองข้างให้คุณกนกวรรณ อภินันทนากุล เลยค่ะ) แปลได้ดีมาก (เพราะหนังสือแปลมีจุดอ่อนอย่างหนึ่งคือ ถ้าแปลไม่ดี จบเลยค่ะ)

ที่ว่าละเอียดอ่อนก็คือความสัมพันธ์ของตัวละครหลัก "อาเบะ โนะ มาซาฮิโระ" กับ "มกคุง" ที่ไม่ใช่แค่ร่วมการต่อสู้ปราบปีศาจ หากทั้งคู่มีอะไรที่ลึกซึ้งมากกว่านั้น (ไม่วายนะคะ ทั้งที่หลายคนพยายามเหลือเกินที่จะจิ้นให้คู่นี้วายกันให้ได้ 55)

"มกคุง" เป็นอมนุษย์สีขาว ที่คอยอยู่ข้างกายมาซาฮิโระตลอด เวลาปกติทั้งคู่จะชอบตีฝีปากกัน แม้กระทั่งอยู่ต่อหน้าปีศาจก็ตาม (ตอนเปิดเรื่อง เถียงกันจนปีศาจเจอตัวนั่นแหละ) 

ประโยคยอดฮิตติดปากระหว่างทั้งคู่ มาซาฮิโระ จะชอบเรียก เจ้าอมนุษย์สีขาวว่า "มกคุง" (ตอนแรกก็ไม่ยอมให้เรียก แต่พอมาซาฮิโระจะเรียกว่า โมโนโนเคะ ที่แปลได้ว่า เป็นอมนุษย์ชั้นต่ำ มันก็เลยต้องยอมไปโดยปริยาย)
ส่วนมกคุง ก็จะชอบแกล้งเรียกมาซาฮิโระให้โมโหว่า "เจ้าหลานของเซย์เมย์" ซึ่งมาซาฮิโระเกลียดคำนี้เข้าไส้ เนื่องจากเขาไม่อยากยอมรับว่า เป็นหลายของเซย์เมย์ ท่านหลาน หรืออะไรก็แล้วแต่ เพราะเขาอยากให้ทุกคนยอมรับตัวเองในฐานะ อาเบะ โนะ มาซาฮิโระ นั่นเอง

ความละเอียดอ่อนตอนหนึ่งที่สัมผัสได้แล้วซึ้งก็คือ ตอนที่มาซาฮิโระ คว้าเอาตัวมกคุงขึ้นมาจ้องตา แล้วบอกว่า "ถ้าเจ็บก็ต้องบอกออกมา ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีใครรู้หรอก" (จำไม่ค่อยแม่นเท่าไหร่ค่ะ แต่ประมาณนี้ ถ้าหนังสืออยู่ใกล้ตัวแล้วจะมาแก้อีกทีค่ะ)

เรื่องนี้ต้องอ่านไลท์โนเวลก่อนค่ะ เวลาดูอนิเมะจะได้ซึ้ง เพราะอนิเมะบางทีก็ตัดเหมือนกัน ความรู้สึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่อาจจะไม่ลึกซึ้งเท่าไหร่ ถ้าอ่านไลท์โนเวลแล้วดูอนิเมะ อันนี้จะเยี่ยมยอดที่สุดเลยค่ะ (ซึ้งไม่ซึ้ง มรรษกรก็ร้องไห้โฮกน้ำตาเล็ดน้ำตาราด ทั้งตอนอ่านไลท์โนเวลแล้วก็ดูอนิเมะเลย)

ถ้าใครชอบแนวต่อสู้ปราบปีศาจ ชอบลายเส้นสวยๆ ชอบความละเอียดอ่อนลึกซึ้งกินใจ
แนะนำเลยค่ะ รับรองว่าจะติดหนึบติดหนับกันเลยทีเดียว




เอาภาพมาให้ชมค่ะ

นี่...เลี้ยงกันมาแต่อ้อนแต่ออก...

 มกคุง เอ๊ย...กุเรน VS หนูน้อยมาซาฮิโระ (ตอนเด็กๆ)





มาซิฮิโระ VS กุเรน (โทดะ) ดูภาพเอาแล้วกันค่ะ ... น่าจิ้นไหมล่ะตัวเอง


มกคุง เจ้าสัตว์อสูรสีขาว

 (หน้าตาตอนไม่สบอารมณ์นะนี่ ฮ่าๆๆๆๆ)

ภาพตัวเต็มๆ หุหุ


ดวงตาสีอาทิตย์อัสดง...(ศัพท์สวยจริงๆ งานแปลงานนี้)


สิบสองเทพนักรบ (twelve shikigami)



ใครเป็นใคร..เลือกไม่ถูกเลย หุหุ