Furry_Haxle

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter - - 1

ในวันที่อากาศหนาวและหิมะตกหนัก ฮเล็ก ไอโย ได้มาแอบร้องไห้ที่หลังโรงอาหาร

ฮเล็กร้องให้เพราะมีข่าวที่ร้ายแรงต่อชีวิตเธอมาส่งว่า พ่อกับแม่ของเธอได้เสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกที่โรงพญาบาล ซึ่งเธออยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้นด้วย แต่เคราะห์ดีที่เธอรอดมาได้เพราะมีแสงประหลาดมาห่อหุ้มป้องกันตัวเธอไว้ เธอเป็นคนเดียวที่เห็นแสงนั้นแต่คนอื่นๆ กลับไม่เห็นหรือแม้แต่จะเชื่อเธอและเธอก็เป็นคนเดียวที่รอดชีวิตมาได้และถูกนำตัวส่งมาที่โรงพญาบาลก่อนที่จะถูกนำตัวไปโรงเลี้ยงเด็กกำร้าก่อนที่จะได้รับข่าวการยืนยันศพของพ่อแม่ของเธอ

ซ้ำร้ายโรงเด็กกำพร้าแห่งนั้นยังเป็นโรงเลี้ยงเด็กที่อยู่ห่างจากตัวเมืองมากและเป็นเหตุที่ทำให้การดูแลของสถานที่นี้ไม่ค่อยดีแต่หลายคนบอกว่ามันแย่มากๆ เพราะส่วยใหญ่มีพวกเด็กที่ก่อคดีปล้นหรือไม่ก็พวกที่พ่อแม่ทิ้ง พวกนั้นจึงต้องการที่ระบายอารมณ์ ซึ่งหมายถึง ฮเล็ก และเด็กที่อ่อนแออีกหลายคน และผู้ดูแลก็มักจะจับไม่ได้ เพราะพวกนี้ชอบขู่ให้พวกที่โดนรังแกเงียบไว้ ไม่งั้นเจ็บ

ฮเล็กชอบใช้เวลาส่วนใหญ่แอบอยู่แถวโรงอาหารเพื่อที่จะหลบพวกเด็กเกเรและคิดถึงแผนการที่จะสามารถออกไปพบพ่อแม่ได้แต่ถึงเวลานี้ พ่อมับแม่เธอได้เสียชีวิตแล้ว เธอไม่อาจที่จะพบพวกท่านอีกได้เธอจึงมาร้องไห้อยู่หลังโรงอาหารจน พล่อยหลับไป

----------------------------------------------

โอม..ในนามของนักบวชแห่งแสง

ข้าขอวิงวอนต่อท่านเทพทั้งหลาย

โปรดประทานความอุดมสมบูรณ์แก่ดินแดน นอวาน่า

โปรดเมตาช่วยเหลือเราผู้ยากไร้

โปรดส่งตัวแทนแห่งเทพมาช่วยรา

ข้าขอวิงวอนต่อท่าน

โปรดรับฟังคำขอของข้าด้วยเถิด

 ----------------------------------------------

กริ้งๆๆๆ.....

เสียงออดบอกเวลาอาหารดังขึ้น

   ฮเล็กตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกหิวโหย

แต่เมื่อเธอลืมตาขึ้นก็พบว่า   เธอถูกพวกเด็กเกเรแอบลากตัวเธอมาขังที่ห้องเก็บของตอนที่เธอหลับไป

และเมื่อเธอไปที่ประตูก็พบว่ามันล็อคไว้ ฮเล็กนึกอยากตายๆเสียไปให้ได้ เพราะโลกนี้ ตอนนี้ ไม่มีที่ให้เธอได้รับความอบอุ่นจากรักหรือได้รับการดูแล แต่เธอก็คิดได้ว่า ไม่ควรที่จะยอมแพ้ต่อชะตากรรมของเธอในตอนนี้ เธอจึงตัดสินใจหาของเพื่อที่จะพังประตูออกไป

     ฮเล็กเหลือบไปเห็นตู้ไม้อันหนึ่ง มีค้อนตั้งอยู่ข้างบนเธอจึงลองปีนตู้ขึ้นไปเอา แต่เมื่อเธอปีนไปได้ครึ่งทางตู้เจ้ากรรมก็เริ่มโงนเงนเพราะรับน้ำหนักเธอ ซ้ำร้าย ค้อนขนาดใหญ่ที่เธอคิดว่าจะขึ้นไปเอาก็กลับจะลงมาหาเธอเอง

‘ซวยแล้ว!! ’ 

เธอจึงตัดสินใจกระโดดลงมาและเมื่อเธอสัมผัสพื้น เจ้าค้อนที่กำลังลงมาก็ลงมาหาเธอทันที

“ว้ากกกก!! กรีดดดด ”

แต่ทันไดนั้นเอง ก็มีแสงมาห่อตัวเธอไว้ 

‘แสงนี้ มัน ’ 

     ฮเล็กจำได้ว่ามันเหมือนกับแสงที่เธอเจอตอนอุบัติเหตุเครื่องบินตก เพียงแต่แสงคราวนี้มันห่อตัวเธอมิดจนเธอไม่สามารถเห็นอะไรข้างนอกได้ เธอเริ่มรู้สีกว่าแสงนี้ไม่เป็นอันตรายกับเธอ เธอจึงยืนขี้น แต่แสงนี้ก็ยังห่อตัวเธอเหมือนเดิม แต่ก็เริ่มมีบางสายมาอาบร่างเธอไว้ เธอรู้สึกเหมือนเสื้อผ้าได้อันตธานหายไปแต่เธอยังรู้สีกอุ่นอยู่ แต่อุ่นกว่าแต่ก่อน รู้สีกว่าร่างกายเปลี่ยนไปเหมือนหูเธอและประสาทสัมผัสอื่นๆแล้วการทรงตัวหรือแม้แต่การควบคุมร่างกายก็ดีขึ้นเป็นกอง เธอไม่รู้ว่าแสงนี้เป็นอะไรจะทำอะไรเธอ ฮเล็กจึงหลับตาแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองลอยขึ้น ลอยขึ้น ลอยขึ้น แล้วหล่นตุ๊บลงมากองกับพื้นพร้อมกับแสงนั้นที่หายไปด้วย

    ฮเล็กค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วเห็นว่าห้องที่เธอเคยอยู่เปลียนไป กลับกลายเป็นห้องที่ตกแต่งด้วยเสาหินรูปร่างแปลกๆที่สลักตัวอักษรที่แปลกๆอีก และเมื่อเธอมองที่พื้นก็เห็นลอยสีแดงๆเมื่อเธอมองลยนั้นดีๆจะเห็นเป็นรู้ดาวคลาย โซโลมอน ซีล

(Solomon seal คือตราของโซโลมอน เป็นรู้สามเหลี่ยมสองอันมาประกบกันเป็นรูปดาว) 

แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่ามันเขียนกับ

‘เฮ้ย เลือด  แล้วที่นี่ที่ไหน เรามาได้ไงเนี่ย?? ’ 

ไม่นานเธอก็เห็นอะไรก็ไม่ร้อยู่ที่มุมห้อง มันคล้ายๆกับคน

‘คนนี่นา เราไปถามดีกว่าว่าที่นี่ที่ไหน ’

แต่เมื่อฮเล็กเดินไปถึงก็สังเกตเห็นว่า คนที่เธอเห็น กลับมีขนทั้งตัวแถมขนยังคล้ายกับหมาป่า และเมื่อดูหน้า

“กรีดด มนุษย์หมาป่า ช่วยด้วย กรีดดๆ ” 

จู่ๆร่างนั้นก็กระโดนมาจับฮเล็กไว้แล้วปิดปากพร้อมกับบอกว่า

“จุจุ เงีบยๆเดี่ยวคนตื่นทั้งวิหารหรอกขอรับ แล้วมนุษย์หมาป่าคืออะไรหรอ ” 

เจ้าคนที่โดนเรียกว่ามนุษย์หมาป่ากระซิบก่อนที่จะปล่อยเธอ

“ก็เธอไง มีหัวเป็นหมาป่า แถมขนทั้งตัวอีก ”

“ง่า เออ… รู้แล้ว ข้าน้อยเคยอ่านในตำราว่า คุณคงเป็นคนของโลกมนุษย์ แต่คุณอยู่ตอนนี้เนี่ยเรียกว่า โลก furry แล้วข้าน้อยก็ขอแนะนำตัวเองก่อนละกัน ข้าน้อยชื่อ ฟีวิล ทานาบิ เป็นนักบวชฝึกหัดเพิ่งจบมาหมาดๆ” เจ้าตัวดูภูมิใจนิดๆ

“เออ เราชื่อ ฮเล็ก ไอโย ” 

ว่าแล้วก็มีเสียงดังจากข้างนอก คล้ายคนเปิดประตูวิหาร

“แย่แล้วพวกผู้อาวุโสคงได้ยินเสียงคุณร้องเลยมาดูแน่ๆเลย เราต้องรีบแล้ขอรับ”

“รีบ?? ”

ไม่ทันที่ เขาจะตอบ เขาก็อุ้ม ฮเล็กกระโดดออกทางหน้าต่างไปแล้ว ก่อนที่พวกผู้

อาวุโสที่ ฟีวิลว่าจะมา 



-------------------------

ก็ขอสวัสดีครับ

ผม in_gonyama 

ที่จริงผมก็เขียนเรื่องก่อนหน้านี้แล้วเล่นๆ แต่เนื่องจากไม่มีเวลาในการแต่ง บวกกับ ตอนนี้ โนตบุคของผมโดนไวรัสจนเป็นเหตุให้ข้อมูลทั้งหมดหาย

ดังนั้นผมจึงตั่งใจว่าจะแต่งเรื่งอนี้ออกมาไห้ดีที่สุด

ขอบคุณที่อุตส่าอ่านครับ