รักหมดใจนายติงต๊อง

ลำดับตอนที่ #1 : สลากฮาเฮ

" ------*------ ณ วันเข้าค่ายรักน้อง ม.5 ------*-"
" เมจิ  ตื่นได้แล้วววลูก เจ็ดโมงครึ่งแล้ว " แม่สะกิดตัวเมจิเบาๆ
" คุณแม่ขาาา เพิ่งเจ็ด โมงครึ่งเอง " ฉันพูดเบาแล้วนอนต่อ แต่เมื่อฉันหยิบนาฬิกาปลุกมาดูเวลา นี่มันเจ็ดโมงเช้าจวนจะแปดโมงแล้วนี่
"เฮ้ยยไม่น้าา" ฉันรีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องนำไปอาบนำแต่งตัว โหยไปสายแน่เรยยง่า ยิ่งพี่ม .6 ยิ่งโหดอยู่ด้วย -- -- ฉันรีบวิ่งเอากระเป๋าเสื้อผ้าที่จัดไว้ลงไปข้างล่างแล้ววิ่งออกไปทานข้าวเช้า
" แม่คะวันนี้แม่ขับรถไปส่งหนูน้าา " ฉันอ้อนวอนแม่เพราะถ้าฉันไปเองคงไม่ทันแน่ๆ -- --
"ก็ได้ๆ งั้นไปรอแม่ที่รถเรยนะเดี๋ยวแม่จะไปเอากุญแจรถก่อน  ลูกคนนี้ขี้อ้อนจริงเรย" แม่บอกฉันและก็เดินไปหยิบกุญแจรถออกมา

" ------*------ ณ สถานที่เข้าค่ายรักน้อง ม.5 ของ G.A ------*-"
" เห้อ..และแล้วก็มาทันจนได้" ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองและแบกสัมภาระของตัวเองลงจากรถ  เฮ้อ. เข้าค่ายแค่วันเดียว .ฉันเอาอะไรมานักหนาว้ะเนี่ยย..หนักโครตเรย -- --*
"เมจิๆ ฮู้ยู!! มานี่เรยๆ^@^" ส้มเช้งเพื่อนในห้องตะโกนเรียกฉัน
"จ้าา เดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" ส้มเช้งเรียกฉันด้วยนํ้าเสียงอย่างนี้ฉันคงได้ของฝากชัวร์ๆอิอิ เทอมที่แล้วยังได้กะเป๋าของหลุยติงสะต๊องมาถือให้แม่อิจฉาเรย อิอิ แต่ด้วยความที่ฉันรีบมากจัดเรยทำให้ฉันไปชนกับพี่staff คนนึงน่าตาดูดีมากๆจนเกือบทำให้ฉันใจจะละลาย
" ขอโทษค่ะ -- --" พี่.."ฉันบอกขอโทษไปอย่างมีมารยาท แต่สีหน้าพี่คนนั้นดูเหมือนจะไม่ยอมยกโทษให้เรย ฉันเรยวิ่งไปหาส้มเช้งประมาณว่าฉันวิ่งหนีความผิด ซะงั้น -- --
" มาแล้วจ้าา" ฉันบอกส้มเช้งด้วยสีหน้าเหลืองซีด
" เป็นอะไรไปหรอเมจิหน้าซีดเชียว "ส้มเช้งถามฉันด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นอะไรหรอก..แค่รีบมากไปหน่อยเรยยหน้ามืดอ่ะจ้า" ฉันตอบส้มเช้งแบบผ่านๆโดยที่ไม่เล่าเหตุการณ์เมื่อกี้ให้ส้มเช้งฟัง
"  เป๊ง!!!!!!  ป๊องงงง!!! แป๊งงง!!!" เสียงออดของโรงเรียนเราเองแหละเหมือนเสียงเคาะกะละมังเรียกให้น้องม๋าให้มาทานข้าวไหม *--- ---*
" เฮ้ยยออดเเล้วเรารีบไปขึ้นหอประชุมกันเถอะ...ยิ่งปีนี้รุ่นพี่โหดด้วยอ่ะ -- --" ส้มเช้งดึงฉันขึ้นไปบนหอประชุม. ชิๆรุ่นพี่ที่ส้มเช้งว่ามันจะดุมันจะดุสักแค่ไหนเชียว
" ฮู้วว..และเเล้วก็ทันเวลา" ฉันกับส้มเช้งพักเหนื่อยบนหอประชุมและเดินไปหาที่นั่งฟังโอวาทของผุ้อำนวยการ
- - -  - -  ครึ่งชั่วโมงผ่านไป -* ----- -- - - -
 ผ.อ ยังให้โอวาทพวกเราไม่จบเรยทำฉันกับส้มเช้งเข้าไปเฝ้าพระอินทร์อย่างง่ายดาย
" ส้มเช้งๆ" ฉันสะกิดและเรียกส้มเช้งเพราะผ.อ ให้โอวาทพวกเราเสร็จแล้ว
" มีอะไรอ่ะ อาจารย์จับได้หรอว่าวกเราแอบหลับอ่ะ " จู่ส้มเช้งก็อุทานออกมาอย่างดัง ... ตะตะตายละๆ ฉันเอามือบปิดปากส้มเช้งไว้ไม่งั้นส้มเช้งต้องรนจนอาจารย์รู้แน่ๆ
"แกนี่ก็..ฉันปลุกแกให้ตื่นมาทำกิจกรรมกับรุ่นพี่เว้ย" ฉันกระซิบบอกส้มเช้ง
"น้องครับ..เมื่อกี้เพื่อนน้องโวยวายอะไรครับ" จู่ๆก็มีรุ่นพี่คนนึงมาถามฉันกับส้มเช้ง..
" อ่อ..ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..เพื่อนเมจิมันดูละครเวทีมากไปหน่อยค่ะเลยเพ้อ" ฉันตอบรุ่นพี่คนนั้นไปรอดตายยแล้วววฉัน
"อ่อครับงั้น ..ก็ดูแลเพื่อนน้องให้ดีนะครับ.." พี่คนนั้นกำชับฉันและยิ้มให้
"ค่ะๆ -- -- " ฉันตอบไปและจูงมือส้มเช้งไปเข้าแถวทำกิจกรรม

"เอาล่ะน้องๆเช้านี้พี่ก็จะทำพิธิรับขวัญโดยการให้น้องยืนรียงแถวหน้ากระดานเหมือนหน้าอแกพวกน้องและพวกพี่ๆจะนำด้ายที่เตรียมมาผูกข้อมือให้น้องๆนะครับ"รุ่นพี่ที่เป็นสต๊าฟค่ายตะโกนออกไมค์ทำเอาฉันกับเพื่อนในห้องต่างพากันเอานิ้วอุดหูตามๆกัน
"เฮ้ย..แกรอฉันด้วยดิ" ฉันตะโกนเรียกเพื่อนในห้องเพื่อไปยืนเรียงแถวกับพวกเพื่อน และแล้วหลังจากที่ยืนรอรุ่นพี่มามัดข้อมือให้ก็ถือตาฉันที่จะต้องให้รุ่นพี่มัดข้อมือเพื่อรับขวัญ พี่ๆแต่ละคนก็จะมีด้ายสีต่างๆกันบางคนก็สายสิญจ์บาางคนก็ด้ายธรรมดาเอามาควันให้มีหลายสีสวยดี ยิ่งเป็นสีรุ้งยิ่งสวยมากๆ พี่เขาเข้าใจคิดกันดีจิง
" เฮ้ย .." ฉันอุทานเมื่อรุ่นพี่คนเเรกจับข้อมือฉันเพื่อผูกข้อมือ   และเงยหน้าขึ้นไปมองหน้ารุ่นพี่คนที่จับข้อมือฉันเพื่อผูกข้อมือ ใช่เรยอ่ะ รุ่นพี่คนที่แนเดินชนเมื่อเช้าา  ตายแน่เรยฉัน หยึยย
"อย่างน้องคงใช้ได้ธรรมดาไม่ได้แล้วมั้งเนี่ย ตอนเช้าก็ซุ่มซ่าม " รุ่นพี่คนที่ชนฉันถามฉันและยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็น  หยึยหน้าหล่อๆที่เห็นในตอนเช้าตอนนี้มันกลับกลายเป็นความน่ากลัว..  * -- -- *
"เชิยตามสบายเรยค่ะพี่จะเอาด้ายอะไรมาผูกก็เชิญเรย " ฉันตอบแบบผ่านๆไป เห้อ รีบไปจากฉันเร็วๆเหอะไอ้พี่คนนี้ --- --- และแล้วพี่คนนั้นก็ดึงผ้าสามสีที่ผูกต้นไม้ที่วัดมาผูกข้อมือฉัน โอ้ยยไม่น้าา --- ---
" นี่แหละเหมาะกับน้องสุดแล้ว" พี่คนนั้นบอกฉันและเดินผ่านฉันไปทำให้ฉันอึ้งกับผ้าสามสีที่ข้อมือฉันอยู่ไม่ใช่น้อย
" นี่เมจิ แกตายแน่" ส้มเช้งกระซิบฉัน เอ้อ จริงๆเรยยมาแช่งฉันได้ไง
" บ้า" ฉันตอบมันออกไปแค่นั้น ชิ ค่ายจบเมื่อไหร่ฉันจะดึงออกไปปลูกต้นหญ้าแพรกของฉันดีกว่า

-*--*- - ------- 13.00 น -------- **-- ---**-
และแล้วพิธีผูกข้อมือรับน้องก็จบลงทำเอาพวกเราเด็กห้อง G.A ไม่ได้ทานข้าวเรย โอ้ยย หิววว จนจะทานควายจะได้อยู่แล้ว แต่ลืมไปว่าค่ายวันนี้ไม่มีทานข้าวกลางวัน ตายแน่เรยยฉัน หิวๆๆแล้วว
"ส้มเช้ง  หิวไหมอ่ะ" ฉันถามส้มเช้ง แต่สายตาส้มเช้งกำลังมองไปที่รุ่นพี่คนหนึ่ง
" เฮ้ย " ฉันเรียกและสะกิดส้มเช้งทำให้ส้มเช้งสะดุ้งและหันมาคุยกับฉัน
" อะไรของเธอย้ะเมจิ" เมจิถามฉันทำฉันเลิกหิวข้าววเรย -- --/
" เอาล่ะน้องๆ หยุดคุยกันได้แล้วครับ" รุ่นพี่คนหนึ่งพูดออกมาทำเอาฉันกับส้มเช้งอึ้งกับความหล่อของกลุ่มพี่เขาไปพักหนึ่ง
" พี่จะเรียกชื่อน้องๆให้มาจับฉลากเลือกรางวัลจากพวกพี่ๆนะครับ  รางวัลใหญ่คือ  เป็น เพื่อนสนิทในกลุ่มพี่ ทั้ง 8 คน  ค๊าบบ " เมื่อพี่คนนั้นพูดจบทำเอาเพื่อนผู้หญิงห้องฉันกรี๊ดลั่นเรยย แต่สำหรับฉันไม่อ่ะ รางวัลอะไรก็ไม่รู้ไร้สาระเนอะส้มเช้ง ฉันถามส้มเช้งและเหลือบไปเห็น
" กรี๊ดดด " ส้มเช้งกรี๊ดดออกมาพร้อมกับเพื่อนผู้หญิงในห้องฉัน เห้อจริงๆเรย
" เอาละครับหยุดกรี๊ดกันได้แล้ว " พี่คนนั้นปรบมือบอกให้เพื่อนผู้หญิงห้องฉันหยุดกรี๊ด
" รางวัลที่ 2 ก็ คือ เงินสด 5 พัน บาท ครับ" หุยยๆ รางวัลใหญ่แท้ๆ  อยากได้อ่าาเงินตั้ง 5 พันบาท แบบว่าเมปลื้มอย่างแรง
" กรี๊ดดด" จู่ๆฉันก็กรี๊ดดีใจเหมือนได้รางวัลนี้ทำเอาเพื่อนๆต่างหันมามองหน้าฉัน เชอะๆ ทีใครทีมันสิย้ะ
"เอาระครับน้อง นี่ก็ถึงเวลาจับรางวัลแล้วครับพี่ขอให้น้อง นั่งอยู่กับที่และหลับตาด้วยนะครับ" เมื่อพี่คนนั้นพูดเสร็จก็เดินไปสมทบกับพวกพี่ๆ และหยิบกล่องที่ใส่สลากไว้
" โอมเพี้ยงขอให้ได้รางวัลที่ 2 เติ้ดดด" ฉันพนมมือและพูดเบาๆ
"นิสัยขี้งกของแกยังไม่เลิกอีกเรอะ" ส้มเช้งกะซิบถามฉัน มันเป็นสิ่งดีงามที่ฉันกระทำตั้งแต่เด็กแล้วย่ะขี้สัยขี้งกง่ะ
" เรื่องเงินๆทองๆมันไม่เข้าใครออกใครหรอก 55+ " ฉันตอบส้มเช้งไป เหอๆ นิสัยขี้งกของฉันถูกปลุกฝังมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยแล้วว
"เธอนี่ก็นะจริงเรย บ้านก็รวยแต่ขี้งกโครตๆ"ส้มเช้งบอกฉันและหันหน้าไปรอจับสลากๆตาหน้าก็ตาฉันจับสลากแล้วดิ สาธุขอให้ได้รางวัลที่ 2 เติ้ดด ในขณะที่ฉันภาวนาขอรางวัลที่ 2 อยู่นั้น เสียงดังของรุ่นพี่ทำให้ใจของฉันแทบแตกสลายเป็นเสี่ยงราวกับว่า คิม จอง ฮุน บิกเลิกกับฉัน หรือ พี่ชายของฉันไม่ยอมใช้หนี้ฉัน
" เอาแล้วครับ รางวัลที่ 2 ของเราออกไปแล้วครับ" เฮ้ยยไม่น้าาาาา...ใครจับได้เนี่ยยยโห้ยยไม่น่าเรยยยเสียยดายยอ่าารางวัลน่าจะเป็นของเรา ฉันมองไปหาเพื่อนคนที่จับได้รางวัลที่ 2 เฮ้ยย ยัยโบราจับได้หรอนี่ โอ้ยยอิดฉาจังง่า
" ส้มเช้งตาหน้าแกจับรางวลัที่ 1ให้ได้นะ" ฉันแกล้งหยอกส้มเช้ง ในขณะที่ส้มเช้งกำลังสวดมนต์ขอพรพระให้จับได้รางวัลที่ 1 อยู่ จนกระทั่ง
" น้องครับ ถึงตาน้องแล้ว " รุ่นพี่ทั้ง 8 คนบอกส้มเช้งพร้อมเขย่ากล่องสลากนั่น  ยังไงรางวัลที่ 1 ต้องเป็นของเพื่อนฉันชัวร์ เพราะยัยนี่ทำแบบนี้ทีไร มักจะสำเร็จทุกที
" น้อง ได้รางวัลที่ 5 ครับ คือ ไปเที่ยวต่างจังหวัด 7 วัน 7 คืน พร้อมพวกพี่ๆ และเพื่อนสนิทที่จะจับได้รางวัลที่ 1 ครับบบ" พี่คนนั้นตะโกณออกไปพร้อม นำบัตรรางวัลไปให้ส้มเช้งทำเอาส้มเช้งแทบจะเป็นลมด้วยความดีใจ เหอๆ และก็ถึงตาฉันแล้วแหละ  สาธุ ไม่ได้ 5 พันบาทไม่เป็นไรขอรางวัล เงินสุด 1 พันบาทหรือ 500 บาทก็ได้
" นะโม สะละมมะดึ๋ย เพี้ยงง ตัง" ฉันท่องคาถาและเอามือควานลงไปจับสลาก  55+ เงิน 1 พันบาทต้องเป็นของฉัน55+ และฉันก็ดึงมือออกมา อิอิ เงิน 1 พันบาทต้องเป็นของฉัน ฉันภาวนาในใจ
" เอาระน้องครับไม่ต้องกลัว55+" ในขณะที่พี่พวกนั้นพูดออกไปทำเอาตัวฉันสั่นซู่มากๆ  หยึยยจะออกเป็นอะไรน้าา
" และแล้วเราก็ได้ผู้โชคดี ถูกรางวัลที่ 1 แล้วคร๊าบบบบ " ฉันเงียบไปชั่วขณะ  ในขณะที่พวกพี่หนุ่มปีอบทั้ง 8 ดึงมือฉันเพื่อให้ฉันยืนขึ้นมา  และพี่พวกนั้นก็บอกให้ฉันเดินตามไปหาพี่ๆหนุ่มป๊อบ  ทำเอาเพื่อนในห้องฉันต่างพากันกระซิบกระซาบนินทาและอึ้งกับรางวัลที่ฉันได้กันเป็นเเถว
" เอาละ ครับ น้องชื่ออะไรครับ" พี่ๆพวกนั้นยืนล้อมรอบฉันเป็นวงกลมเรย
" ชื่อ เมจิ  ค่ะ " ฉันตอบพวกพี่ๆเขาด้วยนำเสียงสั่นๆ แง๊ๆ  ถ้าถามอีกฉันร้องไห้จริงๆ ด้วยย  พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยหนูด้วยย   ฉันเริ่มนำตาคลอเบ้า และเตรียมที่จะร้องไห้
" แล้วน้องมีเบอร์ไหมครับ"พี่ๆพวกนั้นพูดออกมายกเว้นพี่คนนึง  ใจคอจะไม่แนะนำตัวให้นู๋ฟังมั่งเรยหรอ
" 08 ......" ฉันกำลังอ้าปากบอกเบอร์พวกพี่เขาแต่จู่ๆ
" พวกแกนี่ น้องเขา ยังไม่รู้เรยนะพวกเราสุดหล่อ ชื่ออะไรกันมั่ง" จู่ๆรุ่นพี่คนนึงพูดออกมา  ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเรยนะคุรพี่
" พี่ ชื่อ  นำมนต์ ครับ และ เพื่อนพี่คนที่หล่อน้อยกว่าพี่นิดนึงชื่อ แซนด์ และก็ มึงอ่ะ แนะนำตัวมึงต่อสิ กูเหนื่อยว่ะ แม่ง เมื่อคืนไม่ได้นอนมัวแต่เตรียมงานวันนี้อ่ะ " พี่นำมนต์บ่นและมอบหน้าที่ให้พี่คนที่นั่งต่อจากพี่แซนด์ หุยยหน้าตาเหมือนมิกกี้ดงบังจริงๆ
" พี่ชื่อ อัฟ ครับ พี่คนที่อยุ่ข้างๆพี่ เอ้ยมึงยกมือด้วยเดี๋ยวน้องเขาไม่จำไม่ได้" พี่อัฟตะโกนบอกพี่คนนึง เหอๆ
" เออกูเเนะนำตัวเองเองก้อได้ พี่ชื่อ คาปูชิโน่ครับ และคนข้างๆ คือ เพทาย ครับ คนข้าง เพทายชื่อ วีวี่  และคนข้างๆ วีวี่ ชื่อ ไอวี่  " พี่คาปุชิโนแนะนำตัวเองและเพื่อนอีก 3 คน โอ้ยยย คนบ้าอะไรน่ารักจริงๆ ^ ^
"ส่วนพี่นะครับน้อง พี่ชื่อซ้งย้ง คับ หน้าตาดี  ไม่มีแฟน " หุยยชื่ออะไรของมันว้ะ ฮาว่ะ
" 55+ " ฉันขำออกมา โห้ยยมันขำจริงๆ ชื่ออะไรเนี่ยย ทำเอาพี่คนนั้นหน้าเสียยเรยย  โอ้ยยพี่ เมจิขอโทษน้าาา
" หุยย พี่ค๊าา น้องขอโทษน้าา " ฉันทำหน้าอ้อนพี่ซ้งย้ง พี่เขาหน้าเสียและดูเหมือนว่าอมยิ้มหน่อยๆ
" เอาล่ะ พวกเราไปหา ไอติมทานดีกว่า ฉันได้ยินว่า ไอติมร้านนี่เพิ่งเปิดใหม่ด้วย" พี่ซ้งย้ง จูงมือฉันและดึงเพื่อนๆไปจากสถานที่เข้าค่ายย
" พี่คะแล้วเมจิอ่ะจะทิ้งไว้ให้อยู่เป็นที่สรรเสริญนินทาหรอ " ฉันถามพี่เขา
" โอ้ยยน้องครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ไม่รู้หรอว่าพี่อ่ะเป็นใคร" พี่แซนด์บอกฉัน
" ก็เป็นพี่แซนด์ไง เหอๆ ถามมาได้นะพี่" ฉันตอบพี่เขาแบบกวนๆ 55+
" หุยน้อง พวกพี่เป็นถึงประธานค่ายนี้นะน้อง" พี่แซนด์บอกฉันอย่างภาคภูมิใจ หุยยดีจัง55+ เป้นเด็กเส้นแล้วฉัน
" กระเป๋าน้องอยู่ไหนล่ะ  เดี๋ยวพี่จะพาน้องไปทานไอติมแล้วก็กลับบ้าน^ ^ "
"ก็ตรงแถวที่ 2 อ่ะค่ะ ริมซ้ายยมือเรย"ฉันชี้ให้พี่คาปูชิโน่เห็น  พี่คาปูชิโน่ก้มหัวและเอามือขาวๆบังที่หน้าของตัวเองและยืนอยู่ข้างๆฉันทำเอาเพื่อนผู้หญิงในห้องฉันจ้องฉันกับพี่คาร์ปูชิโน่เขม่งเรย
"แปบนึงนะเดี๋ยวเฮียจะไปหยิบกระเป๋ามาให้นะครับ" พี่เพทายบอกฉันเหอๆ เป็นเพื่อนสนิทรุ่นน้องก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย 55+ สบายแล้ววฉัน แต่เฮ้ยย พี่ๆ ลืมเพื่อนพี่ไปคนนึงน้าา 
" ไปๆงั้นเราไปร้านไอติมกันก่อนแล้วให้พวกนั้นตามไป" พี่ซ้งย้งดึงมือฉันไป ฉันรีบสะลัดมือพี่แกออก  หุยยบังอาจจับมือฉันได้ไง  ไอ้ฉวยโอกาส ไอ้วิตถาร แง่งๆๆ
" แล้วเพื่อนพี่อ่าคะ -- -- จะไปกันถูกหรอ " ฉันถามพี่ซ้งย้ง  เหอๆ ดูไปดูมาพี่เขาก็น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ยย 55+ เหมือน ซีเอ วง อาบัง เรยยย
" น้องนี่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกลุ่มพวกพี่เหมือนเพื่อนๆน้องบ้างหรอ"
" จะรู้ได้ไงล่ะ..ก็เรื่องกลุ่มพี่ไม่น่าสนใจเหมือนเงินนี่" ฉันตอบไปตรงๆ ทำให้พี่ซ้งย้งหน้าเสีย
" เฮ้ยนี่มันผ้าสามสีของพี่ที่ผุกให้ยัยซุ่มซ่ามนิ ไปเอามาได้ไงเนี่ย" 
" ก็นายผูกให้ฉันนี่ " ฉันตอบพี่เขาด้วยนำเสียงห้วนๆ พี่อะไรเซ้าซี้ฉันจริง
" โธ่ เอ้ยย ยัยซุ่มซ่ามเอ้ยย เดินไงไม่ดูตาม้าตาเรือเมื่อเช้าอะ"
"ตาม้าตาเรือจะดูทำไมล่ะย้ะ ... ต้องเดินดูทางเดินดิ " ฉันตอบพี่เขาไปแบบกวนประสาทสุดๆ
" ยัยซุ่มซ่ามเอ้ยย" นายนั่นบอกฉันด้วยสีหน้ากวนอารมณ์สุดขีด นอกจากจะทำหน้าตาดี  น่าตาหน้ากลัวแล้วยังทำหน้าตากวนประสาทได้อีกเรอะ
"นายนั่นแหละบ้าไปยืนเป็นเสาทำไมหล่ะ  ทางเดินเขามีให้เดินนี่ไม่ใช่ให้ยืน" ฉันเถียงนายซ้งย้งกลับ 55+ นายนั่นเถียงต่อไม่ได้เรยย55+ ฉันยิ้มด้วยความสะใจเหอๆ
" เอ่าา ... คุยกันถูกเชียวว " พี่อัฟกับพี่วีวี่แซวฉัน โหยย นายนี่อ่านะขอให้เอาไปไกลๆดีกว่า
" เหอๆ  ก๊ากก  55+ " จู่ๆ  พี่แซน  พี่เพทาย พี่คาปูชิโน่ มองไปที่แขนที่มีผ้าสามสีและระเบิดหัวเราะออกมา
" ---- ----  มันเป็นเป็นผีมือเพื่อนพี่อ่ะแหละ"ฉันตอบพี่เขาไป  แล้วเบ้หน้าไปทางนายซ้งย้งที่กำลังขำฉันอยู่เหมือนกัน
" เอาเหอะๆ กุเริ่มหิวแล้วว่ะ ไปหาไอติมทานกันเหอะ" ซ้งย้งชวนเพื่อนแล้วก็ถือกระเป๋าฉันไป --- --- แล้วผ้าสามสีที่อยุ่บนข้อมือเมล่ะ
" เดี๋ยวๆๆ แล้วมื้อนี้ใครเลี้ยงง่า  ถ้าให้เมเลี้ยงเมไม่ยอมนะ " ฉันบอกพวกพี่ๆเขาไป
" เดี๋ยวพวกพี่เลี้ยงเองก็ได้ครับ  "
" จริงๆน้าา  อย่าหลอกเด็กน่าตาดีอย่างเมน้า" ฉันถามพี่เขา  ว้าวว โชค 2 ชั้นเรยนี่หว่า  55+ กินฟรีแถมได้รู้จักกับพวกลูกคนรวยด้วย55+
"เออดิ" พวกพี่พวกนั้นตอบกันแบบประสานเสียง ทำเอาคนในหอประชุมมองมาที่ฉันและพี่เขาเป็นตาเดียว
" เย้ๆ พี่ๆใจดีจังเร้ยย" 55+โชคเป็นของฉันจริง ฉันยืนยิ้มในใจ
" บึก!! "
"โอ้ยยย"
"ใครว่ะ" ฉันมองหาคนตีหลังฉัน
" พี่เองครับ" ซ้งย้งมองหน้าฉันและยอบรับอย่างหน้าตาเฉย  และเดินออกไปที่รถที่พี่ๆเขาจอดไว้ 


 
 
ป.ล เรื่องนี้เป้นเรื่องแรกนะคะสำหรับเด็กกะโปโลวัย 17 อย่างแอมป์นั่งเขี่ยยอ่าน้า  ยังไงก้อขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของเพื่อนๆด้วยยน้า   อย่าลืม โวตกับคอมเม้นน้า