ทหารยุนกับลูกผู้พันแจ

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อพบกัน

ทหารใหม่ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องซึ่งเค้าดูกลัวๆอยู่เหมือนกันเนื่องจากผู้พันเรียกตัวเข้าพบ

''ชื่อยุนใช่มั้ย'' ผู้พันมองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า  

"คะ.ครับท่านมีอะไรไห้ผมรับใช้ครับ" เค้าตอบเสียงตะกุกตะกักเนื่องจากความกลัว

"ป่าวผมแค่อยากไห้คุณไปช่วยงานอะไรที่บ้านผมหน่อยนะพรุ่งนี้9.00 ตรงเวลาหน่อยนะ" พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่ฟังคำตอบจากทหารไหม่เลย เค้าจึงรีบนอนเพื่อไปไห้ทันเวลาในวันพรุ่งนี้

                วันรุ่งขึ้นมาถึงเค้ารีบแต่งตัวไห้ดูดีที่สุดตรงไปบ้านผู้พัน
"มะ มาแล้วครับท่านมีอะไรไห้ผมรับใช้ครับ" พูดไปเหงื่อก็ไหลไปด้วยความกลัว

"ไปนั่งตรงนั้น" พูดพลางชี้นิ้วไปริมรั้ว "นั่งหันหน้าเข้าไปในรั้ว" ยุนทำตามโดยงุนงงและไม่รู้ชะตากรรมต่อไปที่จะเกิดขึ้น 

"ครับแล้วจะไห้ทำอะไรต่อไป" 

"เอาละช่วยตัวเองซะ" หาเค้าคิดในใจผู้พันสั่งอะไรบ้าบ้าแบบนี้แต่ในเมื่อโดนสั่งจึงจำใจทำอายก็อาย แต่เอาวะ มันคือคำสั่ง ยุนรูดซิบกางเกงลงพลางเอาจุดศูนย์กลางของเค้าออกมารูดขึ้นลง จนมีน้ำเหลวเหลวออกมาจนหมดแรง หันไปบอกผู้พันว่าเสร็จแล้วครับ โดยหวังว่าจะไม่ต้องทำอะไรต่อ

"ช่วยตัวเองอีกทีสิ้" เค้าแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าไงนะนี้เราก็แทบจะหมดแรงยุนมองหน้าผู้พัน แต่ผู้พันชี้ว่าไห้ทำเค้าใช้แรงเฮือกสุดท้ายทำต่อจนเสร็จแต่ผู้พันก็สั่งไห้ทำแบบนี้ซ้ำๆจนเค้าหมดแรงนอนแผ่ไปกับพื้น

"อีกครั้งสิไม่ไหวแล้วหรือ"ผู้พันมองหน้า

"ครับนางงามจักรวาลมายั่วผมก็ไม่ไหวแล้ว"

"งั้นโอเคงานที่ชั้นจะไห้นายทำคือพาลูกชั้นไปส่งหน่อยใช้เวลาขับรถ2ช.ม"

"หาอะไรนะครับแค่พาลูกคุณไปส่งทำไมต้องไห้ทำถึงขนาดนี้ลูกคุณก็ผู้ชายไม่ใช่หรือครับผมคงไม่ทำอะไรเปนแน่"ผู้พันยิ้ม

"แจจุงออกมาหน่อยสิลูกเดี๊ยวไปไม่ทันนะมารู้จักกับทหารที่จะพาลูกไปงานหน่อยเร็วๆเข้า" ยุนกำลังโมโหอย่างแรง

แจจุงเดินออกมาจากหลังบ้าน "มาแล้วพ่อไปเลยเดี๊ยวจะไม่ทัน" พูดพร้อมมองมาที่ยุนโฮ "หวัดดีชั้นชื่อแจจุงนายคงเปนทหารของพ่อสินะรีบรีบไป" ยุนโฮมองหน้าแจจุงความโกรธหายไปทันใด แม่เจ้า ผู้ชายอะไรสวยถึงขนาดนี้ ยุนโฮ ใจเต้นไม่เปนจังหวะ

"เฮ้ยไหนบอกไม่มีแรงแล้วไง" ผู้พันจ้องหน้า

"เฮ้ยผมไม่ได้คิดอะไรนะครับ เอ่อคุณแจจุงไปกันเถอะครับ"พอขึ้นรถยุนโฮมองกระจกหลังตลอกเวลาพร้อมเข้าใจว่าทำไมผู้พันถึงไห้ช่วยตัวเองเค้ามีลูก(ชาย)สวยมากมาย

"อืมนายรู้รึยังว่าต้องไปส่งชั้นทุกวันนะนายกลายเปนคนขับรถไปแล้วล้ะ" ยุนโฮแอบดีใจอยู่เล็กๆ 
พอถึงส่งรับกลับยุนโบกมือบ๊ายบายแจจุง "พรุ่งนี้เจอกันนะครับ

วันรุ่งขึ้นยุนมาที่บ้านผู้พันอย่างเร็ว "ช่วยตัวเองก่อนไปพบลูกผมนะ" กำ สวรรค์ กลายมาเปนนรก เค้าต้องเกือบตายทุกวัยเรยรึเอาน่าเพื่อเจอสุดสวยสุดเลิฟ55 "

"ครับ" เค้าว่าตามอย่างโดยดี

เป็นแบบนี้อยู่สามวันในขณะที่เค้ากำลังช่วยตัวเองอยู่
"พ่อมาแล้ว" เห้ยอิ้บอ๋ายเค้าขนะนี้กำลังเปิดไฟท้าย

"ยุน นายทำอะไรนะ"มองด้วยตาสุดสวย + งุนงง

"เอ่อ"เอาไงดีฟระตู

"พ่อบอกไห้เค้าทำตามคำสั่ง"แจมองด้วยสายตาขยะแขยงพอขึ้นรถเค้าก็ไม่ยอมพูดอะไรเลย

"เอ่อทำไมมองผมแบบนั้นหล้ะครับ"

"นายไม่เหนต้องทำตามพ่อขนาดนั้น"

"ก็ไม่ทำผมก้อไม่ได้มาขับรถไห้คุณนะสิ้ ผมอยากเจอึคุณนะครับ" 

แจมองยุนอีกครั้งด้วยหน้างงกว่าเดิม

"นายอยากเจอชั้นทำไมฮ้ะ"อ้าวอิ้บอ๋ายแล้วครับบบบบบ