ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Arjarik พิภพแห่งสงคราม

    ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของอะเจลิซ มหาเวทย์ แห่งการสอน

    • อัปเดตล่าสุด 9 ส.ค. 51


    ข้ามีนามว่า อะเจลิซ ตอนที่ข้ายังเป็นเด็ก พ่อแม่ข้าหวังในตัวของข้ามาก พวกท่านทั้งสองให้ข้าเข้าเรียนที่โรงเรียนสอนเวทย์มนตร์ที่แลนเวีย แต่ข้ากลับทำให้พวกท่านผิดหวังอยู่เสมอ ข้าใช้เวทย์มนตร์ขั้นต่ำได้แค่เรียกไฟลูกเล็กๆ ข้าเรียกน้ำไม่ได้เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเวทย์มนตร์อื่นๆ เพื่อนๆของข้าอยากไปที่ไหนก็เพียงใช้เวทย์เหาะเหิน แต่ข้าทำได้เพียงวิ่งตามไปเท่านั้น เพื่อนๆทุกคนมักไปถึงที่หมายก่อนข้าเสมอ ตอนที่ข้ามาถึงที่นัดพบตัวข้ามักจะมีเหงื่อเปียกโชกทั้งตัว หอบหายใจแรงอยู่เสมอ จนข้าได้ยินเสียงหัวใจของข้าเต้น
    เพื่อนๆของข้ามักจะเรียกข้าว่า จอมเวทย์ทึ่ม เพราะพวกเขาสามารถใช้เวทย์มนตร์ทำทุกสิ่งที่ใจคิด ในที่สุดโรงเรียน แลนเวีย ก็ให้ข้าออกจากโรงเรียน พวกอาจารย์ทุกคนลงความเห็นว่าข้าไม่เอาไหน และมันก็จริง วันสุดท้ายที่ข้าจะออกจากโรงเรียน ข้าได้ไปอำลา 
    ราเวียเน่ คนที่ข้าแอบชอบมาตั้งนาน เธอไม่มองหน้าข้าด้วยซ้ำ ข้าทำได้ก็แต่เสียใจ ข้าไม่สามารถเอาหน้ากลับไปบอกพ่อแม่ได้ ว่าข้าถูกไล่ออกจากโรงเรียน ข้าได้แต่เดินคอตกกลับบ้าน ระหว่างทาง มีผู้ชายคนหนึ่งขอให้ข้าใช้เวทย์มนตร์เสกน้ำให้เขา แน่นอนว่าข้าไม่สามารถทำได้ แต่ว่าข้าบอกกับเขาว่าไม่ต้องเป็นห่วง ก่อนรุ่งสางวันพรุ่งนี้ เขาจะต้องได้น้ำ

    ข้าได้สำรวจดูบริเวณแถวๆนั้น จมูกของข้าสัมผัสได้กลิ่นน้ำ ข้าเอาหูแนบฟังดู 
    "ได้ยินแล้ว ได้ยินแล้ว ข้าได้ยินเสียงนำแล้ว" ข้าลงมือขุดและขุด อยู่อย่างนั้นถึงค่อนคืน คืนนั้นเองข้าได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
    "อะเจลิซ ลูกอยู่ที่ไหน อะเจลิซ" เป็นเสียงของแม่ข้าเอง ข้าลุกขึ้นและขานรับ
    "ท่านแม่ข้าอยู่นี่" แม่ของข้าวิ่งเข้ามาโอบกอดข้าด้วยน้ำตาคลอเบ้า  "ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วลูก รีบกับบ้านไปกินข้าวกันเถอะอะเจลิซ"
    ข้ารู้สึกซาบซึ้ง ท่านแม่ของข้ามาก ข้ากลับบ้านไปกับท่าน

    พ่อของข้ารอข้าอยู่ที่ระเบียง ด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับโอบกอดข้า ด้วยความรัก ท่านพ่อของข้าสอนข้าว่าการเป็นจอมเวทย์ที่แท้จริงนั้นไม่ใช่แค่เรียนเก่งใช้เวทย์เก่งแต่จะต้องสามารถสอนคนอื่นๆให้สามารถใช้เวทย์ได้พอๆกับตนต่างหากจึงจะสามารถพิสูจน์ฝีมือได้ ตอนนั้นข้าได้รู้ความจริงของชีวิตอย่างหนึ่งคือ การจะเป็นจอมเวทย์ที่ยิ่งใหญ่นั้นจะต้องสามารถสอนคนอื่นให้เก่งได้ ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจที่จะเป็น มหาเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งการสอน ความรู้

    ดังนั้นข้าจึงได้ออกเดินทางเพื่อฝึกฝนตนเอง

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×