คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [P1]ทำไมมันไม่ขาด= =+
อ๊ากกกกก!!ผมจะบ้าตายยยยยยย........
เปิดเรียนวันแรกก็ได้เรื่องเลยเป็นไงละ= = ผมชื่ออี ดงแฮ เป็นนักเรียน เกรด11แล้ว ปรกติผมไม่ได้เป็นคนโวยวายอะไรนักหรอก แต่ทว่าวันนี้ เกิดการเปลี่ยนแปลงของโลกขึ้นเล็กน้อย = =+ เรื่องมันคือ เจ้าทักกี้หมาที่ผมเลี้ยงไว้มันดันกัดรองเท้านักเรียนของผมซะไม่เป้นชิ้นดี- -* แล้วดันมากัดตอนเช้าอีก เช้าที่ช้านนนเปิดเทอม><* วันนี้แหละที่ตรูจะแด-กหมา>[]<*อย่าอยู่เลยเมิง ไอหมาเวรตะไร.....
และแล้ววันแรกผมก็ต้องผมกับชะตากรรมหน้าประตูโรงเรียน เพราะกว่าร้านรองเท้าจะเปิดก็ปาไปเขาเข้าเรียนกันไป2-3ชั่วโมงแล้วTT^TT สวรรค์นี้ชั่งแกล้งกันได้....
ผมก้าวเข้าไปในห้องเหงื่อท้วมตัว.... คงไม่ต้องบอกนะว่าครูหน้าประตูให้ทำอะไร= =+ สนามฟุตบอลของโรงเรียนอันกว้างใหญ่ จัด10รอบ =^=...
"ยังจะมาอีกหรอนี่ เขาเรียนกันไปตั้งนานแล้ว..."อีทึกเพื่อนคนสนิทของผมพูดกับผม เมื่อมันเห็นสภาพอันน่าสมเพศของผม
"เออ!!....."ผมกระแทกเสียงใส่มัน ก่อนที่จะลงไปนั่งข้างมันอย่างเซ็งสุดๆ
"วิชาแรกเรียนไรไปบ้างว่ะ"ผมหันไปถามทึก ด้วยอารมณ์เดิม
"เปิดมาก็เคมีเลยละ... ต่อด้วยภาษาเกาหลี และอังกฤษ"ทึกอธิบาย พลางหยิบตารางสอนขึ้นมาให้ผมดู...
"เวรกำ= =" ผลาดเคมีที่รักเลย... เพราะไอหมาเวรตัวเดียว= =+ เย็นนี้ได้ลงหมอแน่ ทักกี้ ซึบาสะ"(เฮ้ยนั่นมันนักร้องญี่ปุ่น:Leemon)
"55555 วิชาต่อไปเรียน ดนตรี... ไปห้องดนตรีเหอะ"อีทึกบอกกับผมพลางเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า= =+ไม่ใช่ๆ เก็บอุปกรณ์การเรียนใส่กระเป๋าเพื่อมุ่งหน้าสู่ห้องดนตรี...
ระหว่างเดินทางไปยังห้องดนตรีอันไกลแสนไกล
"อีทึก!"ผมเริ่มบทสนทนาขึ้น
"ว่าไง"
"เอาไงเรื่องที่เราคุยกันเมื่อคืนอะ"
"ก็เอาซิ! ไปคนมาแล้วตั้งชมรมกัน"
"นั่นแหละปัญหาเพื่อน.... ใครละจะมาร่วมชมรมกับเรา"
"ก็....... ลองชวนฮันกยองดูซิ เห็นรายนั้นชอบเต้นเหมือนกันนิ"
"ฉันชวนแน่ ไอฮันน่ะ... แต่เราต้องรวมแก๊งให้ได้13พระองค์เลยนะ.. จะไปล่ามาจากไหนตั้งเยอะแยะ"
"มีนาย ฉัน ชินดง ก็3แล้วนิ หาเพิ่มอีก10คนเอง"อีทึกพูดอย่างปัดๆ
"เออๆ.... แค่10คนเองเนอะ= ="
ณ เวลาพักเที่ยง
"ฮันกยองสุดที่เลิฟคร๊าบบบบบบ"ผมวิ่งไปหาใครบางคนที่กำลังนั่งเจี๊ยข้าวอยู่รายเดียว
"อืม... อะไรหรอ.."เขายังคงตั้งหน้าตั้งตา ดะแหรกข้าวต่อไป
"ฉันว่าจะตั้งชมรมเต้นละ... รวมกันให้ได้13คน แล้วไปประกวดSMกัน... ถ้าชนะ ได้เดบิวต์ด้วยนะ สนใจไหมครับ..."ผมชักชวนมันเข้าชมรมที่ยังไม่ได้ตั้งละ
"อืม... ได้ซิ "มันก็ตอบสั้นๆแล้วตั้งหน้าตั้งตา ทำเหมือนเดิม= ="
"โอเค ได้มา4ละ เดี๋ยวครบ13เมื่อไหร่ฉันจะนัดซ้อมนะ.. นายคงอยู่ช่วงเย็นๆได้ใช่ไหม..."
"ได้อยู่แล้ว.."
"โอเค!ไม่รบกวนละ ไปละสุดที่ร๊ากกก"แล้วผมก็หอมแก้มมันไปหนึ่งฟอดเต็มๆ ทำมันสะดุ้งแล้วรีบลูบออกอย่างขยะแขยง^o^ ฮ่าๆๆๆ
ตอนบ่ายๆผมพยามเดินตามหาใครบางคนที่ผมว่าเขาก็น่าจะสนใจชมรมของผม หามันจนทั่วโรงเรียนแล้ว ก็หามันไม่เจอ= =+... นายอยู่ไหนนะ ชเว ชีวอน...
ผมลองโผล่ขึ้นไปบนดาดฟ้าที่ไม่มีคนอยู่ดู หวังจะได้มองลงไปข้างล่างเพื่อมองหาคนที่หมายปองได้ แต่แล้วผมก็สะดุดตาเข้ากับใครบางคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว....
เขายืนหันหลังให้ผม หน้าเงยขึ้นฟ้าเล็กน้อย เหมือนกับว่ากำลังชมทิวทัศรอบๆ= =+ ใส่ชุดขาดทั่งตัว ใครฟร่ะ... จากการคาดเดา ไม่เจ้าบ่าวที่หนีการแต่งงาน ก็ผี+=+ ผมกลัวผีนะ!!! แต่ว่าผีไรออกมาตอนนี้ กลางวันแสกๆ
"เอ่อ.....คุณครับ....= =+"ผมเอ่ยทักเขาอย่างระมัดระวัง
"มาแล้วหรอ.....ผมกำลังรอคุณอยู่เลย" กรรมใครว่ะ ไปรู้จักตอนไหน= ==
"รอผมหรอ?"
"ครับ!"เขาค่อยๆหันมาหาผมช้าๆ เผยให้เห้นใบหน้าอันน่ารักสดใสของเขา เขายิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร และเดินเข้ามาหาผมช้า= =+ ใครว่ะ ไม่เคยรู้จักนะ...
"คุณเป็นใครครับ?"ผมถามเขาไป
"ผมหรอ.....คู่หูคุณไง.."
"ห๊ะ!!คู่หู?.."ผมถามอย่างสงสัย คู่หูอะไรหว่า..
"ครับ!.. ผมชื่ออี ฮยอคแจ"
"อ่า...หวัดดี...ฉันชื่อ ดงแฮนะ^ ^"ยังไงก็ได้เพื่อนใหม่เพิ่มละ
"ยินดีที่รู้จักครับ"ผมยื่นมือออกไปทำท่าว่าจะจับมือของเขา
เขาก็ค่อยๆยื่นมือของเขามาจับมือของผม...
มือเขาทั้งนิ่มทั้งอุ่น สัมผัสได้เลย และผมสังเกตุที่ข้อมือของเขามีริสแบนสีขาวอยู่1อัน...
สัมผัสอุ่นๆนั้นรามขึ้นมาอยู่ที่ข้อมือของผม เขากำข้อมือขวาของผมไว้อย่างแน่น ก่อนที่มันจะเปล่าแสงออกมา O[]O!!อารายกานนี่ เกิดอารายขึ้น... อย่าบอกนะ ว่านายมีไฟฉายที่มือ><(ปัญญาอ่อนเอ้ย!:Leemon)
เมื่อเขาปล่อยข้อมือของผมลง ผมก็พบว่ามีริสแบนอันเหมือนกันแด๊ะอยู่บนข้อมือขวาของผม...
"ในที่สุด... ผมก็หาคุณเจอแล้ว"เขาบอกกับผมด้วยรอยยิ้มที่ยังคงไม่หุบ
"หาผมเจองั้นหรอ??"ตอนนี้??????เต็มหัวผมไปหมดแล้ว นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ผมไม่เข้าใจ
"ต่อไปนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ... แล้วเดี๋ยวเจอกันใหม่..."เขาบอกลาผมก่อนร่างตรงหน้าจะหายลับไปในพริบตา
ปล่อยให้ผมยืนอ้าปากค้างด้วยความงุนงงสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นตรงหน้าเมื่อกี้นี้.....
"แล้วนี่มันอะไรเนี่ย"ผมเอื้อมมือซ้ายมาจับที่ข้อมือขวา และพยามถอดห่วงยางสีขาวนี่ออกจากขอมือ
"ทำไมมันแน่นอย่างงี้เนี่ย= =+"ผมพยามใช้แรงทั้งหมดดึงให้มันหมดออกจากข้อมือ แต่มันก็ไม่ออก
ผมวิ่งกลับไปที่ห้องเอากรรไกรของอีทึก(ไม่บอกเจ้าของเขาก่อนใช้หรอ= =+:Leemon) ผมพยามใช้กรรไกรตัดมันให้ขาด แต่มันก็ไม่ขาด>[]< อ๊ากกก!!ทำไงดี ผมตัดย้ำอยู่อย่างงั้นหลายที มันก็ไม่ขาดสักที จนทำผมหอบรับประทานแบบนี้...
"แฮ่ก!!!ๆๆ"
"ไม่ต้องพยามเอามันออกหรอกครับ... เพราะคุณไม่มีทางเอามันออกได้แน่"เสียงอันสดใสดังขึ้น จากไหนไม่รู้ แต่รู้แค่ว่าผมได้ยิน...
"นี่นายเป็นใครกันแน่เนี่ย..."ผมตะโกนลั้นห้อง ซึ่งตอนนี้ปราศจาคคน...
แต่ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆทั้งสิ้น= = ไม่เป็นไร กรรไกรใช้ไม่ได้ กลับไปบ้านค่อยว่ากัน มีด เลื้อย ขวาน อะไรมีพร้อมหมด ไม่ขาดให้มันรู้ไป=*=
ความคิดเห็น