คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อความซวยเข้ามาเยือน- -^
ทำไมฟ้าถึงใจร้ายนักนะให้ฉันมีความสุขเพียงแค่แป๊บเดียวแล้วก็เจอกับความทุกข์ที่ไม่รู้จักจบจักสิ้น แงๆ ToT จะมีใครโชคร้ายเท่าฉันอีกมั้ยเนี่ย ที่ถูกบอกเลิกวันวาเลนไทน์
อ๊าก...ก...ช้ำใจ จะมองไปทางไหนก็เจอแต่คนเขาอินเลิฟกันเป็นคู่ๆ แต่ฉันกลับต้องมานั่งอยู่คนเดียวแบบนี้ ตอนนี้ฉันยังนั่งอยู่ที่ชิงช้าในสวนสาธารณะอยู่เลย ที่ๆมีความหลังเก่าๆที่เคยมีเขาคนนั้นเคียงข้าง
โอ้ย -_-^ ยิ่งคิดยิ่งช้ำ
ฉันก้าวเดินออกจากตรงนั้นอย่างรวกเร็ว
จะไปไหหนดีล่ะ ออกจากสวนสาธารณะไปก็ผู้คนพลุกพล่าน นี่เพิ่ง 6 โมงเย็นเอง ใช่สิก็วันนี้มันเป็นวันแห่งความรักนี่ แล้วคนอกหักอย่างฉันจะไปสิงสถิตอยู่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย
ToTเพราะเหตุอันใดสาวน้อยหน้าใสหัวใจหน่อมแน้มอย่างมะนาวต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ว้า แย่จัง
“ด่ำ..ดะ..ดี..ดำ..ด่ะ..ดี..ดู..ด่ำ..ด้ำ..”
อ่า -_-^ ใครมายุ่งกับโทรศัพท์ของข้าพเจ้ากันละเนี่ย ทำไมเสียงเรียกเข้ามันเปลี๊ยนไป๋
“ว่าไงอ่ะลูกไม้”
(มะนาวอยู่ไหนอ่ะ พวกเรารออยู่ที่เดิมนะ)
เสียงลูกไม้แว๊ดๆผ่านโทรศัพท์
“จ้า ^o^ เดี๋ยวไป แป๊บๆนะ”
เฮ้อ -_- รีบไปดีกว่า แล้วฉันก็เร่งสปีดออกจากบริเวณนี้โดยเร็ว
ตุ้บ...โอ้ย...
“อ่า o_o ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ เจ็บตรงไหนมั้ยคะ”
แฮ่ๆ ^^’ พอดีว่าเหม่อไปหน่อยเลยไปชนเขาเข้าอ่ะ ผู้หญิงสวยด้วยแหละ วี้ดวิ้ว
“ -_-^ นี่ ยัยซุ่มซ่าม เธอไม่มีตารึไง คนทั้งคนตัวก็ไม่ได้เท่ามดยังมองไม่เห็นอีก ตาเซ่อจริงๆ”
หะ -_-^ อะโห ยัยคนสวยใส่มาเป็นชุดเลย
ได้ยังไง คนอย่างมะนาวไม่เคยยอมใครอยู่แล้ว
“ฉันก็ขอโทษแล้วนี่ จะเอายังไงอีก”
ฉันมองยัยคนสวยกับเพื่อนอีก 2 คนด้วยสายตากวนๆ
“แล้วมันหายมั้ยล่ะยะ ยัยซื่อบื้อ”
อ้าว =_=’ ยัยคนนี้ นิสัยไม่ดีนี่หว่า
“ก็ขอโทษแล้วไง ถ้ายังไม่หายจะเอายังไง ว่ามาเล้ย”
ฉันเดินเข้าไปใกล้ยัยคนสวยแล้วรูดแขนเสื้อขึ้น พอดีว่าวันนี้ใส่เสื้อแขนสามส่วนแล้วก็กระโปรงอ่ะนะ ไม่เป็นไร้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
ยัย 3 สาวก้าวถอยหลังแล้วมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“พีช -_- ฉันว่าช่างมันเถอะ อย่าไปเสวนากับคนพรรค์นี้เลย เรากำลังรีบไม่ใช่เหรอ”
ทำไมยะ คนแบบฉันมันทำไม - -’
มันก็คนเหมือนพวกเธอนั่นแหละ
ยัยคนสวยมองฉันด้วยสายตาอาฆาต
“ฝากไว้ก่อนเถอะย่ะ -_-’ จำไว้เลยนะยัยตัวแสบ”
พูดๆๆแล้วก็เดินชนไหล่ฉันออกไป
“จ้า ^-^ อย่าลืมมาเอาล่ะ จะคืนให้ทั้งต้นทั้งดอกเลยจ้า คนสวย(นิสัยเสีย)ฮิๆ”
ยัยคนสวยหันหลังมาทำตาเขียวใส่ฉัน ก่อนจะขึ้นรถสุดหรูออกไป
อ้อ ^^ คุณหนูไฮโซนี่เอง มิน่าล่ะนิสัยถึงเป็นแบบนี้
เอ้า แล้วฉันจะยืนอยู่ทำไมเล่า ไปมั่งดิ
เอ่อ - -’ เพิ่งรู้ตัวค่ะว่าเป็นจุดเด่น ดูซิคนมองแล้วอมยิ้มเต็มเลย
ตายแล้ว ^///^ คำว่ากุลสตรีหายไปไหนหมดเนี่ย
แล้วยางอายที่เหลืออยู่(อย่างน้อยนิด)บนใบหน้าก็สั่งให้ฉันต้องเดินก้มหน้าออกจากบริเวณนี้
ฉันเดินไปที่วินมอไซค์เพื่อไปยังจุดนัดพบ ป่านนี้รอฉันแย่แล้วมั้ง
ฉันเลือกมอไซค์ที่ดูแล้วไม่น่าจะเร็วเท่าไหร่
“พี่คะ ไปร้านฟ้าใสค่ะ”
ฉันบอกพี่เขาแล้วขึ้นนั่งบนรถมอไซค์
^^ฉันว่าไปมอไซค์น่าจะเร็วกว่าแท็กซี่นะเพราะมันซอกแซกได้
เอ o_oa ฉันเลือกคันนี้เพราะมันไม่น่าจะเร็วนี่นาแต่ตอนนี้ทำไมมัน..........
“กรี๊ด...ด...ด...”
อะไรกันเนี่ย ฉันกลัวจัง พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยลูกด้วย พุธโธ ธัมโม สังโฆ.....
“นี่น้อง น้องจะกรี๊ดทำไมครับเดี๋ยวพี่ไม่มีสมาธิขับ พาน้องล้มไปจะทำยังไง ”
พี่คนขับบอกมาเป็นประโยคเลย
T^T แต่ฉันฟังไม่รู้เรื่องเลย มันอู้อี้ผ่านหมวกกันน็อคสีดำใบใหญ่นี่นา
“ T.T ไม่กรี๊ดก็ได้ค่ะพี่”
เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย
>.< กรี๊ด(ในใจ) ฉันจะรอดมั้ยนะ...
เฮ้อ =_=” ในที่สุดฉันก็ถึงโดยปลอดภัยฉันลงมายืนบนพื้นด้วยขาสั่นพั่บๆผมชี้โด่เด่เสื้อผ้าไม่เข้าทรง เหมือนผ่านบ้านผีสิงมาใหม่ๆ
“20ครับน้อง”
“อ่า... ^^’ ค่ะ”
ฉันล้วงไปที่กระเป๋ากระโปรง
เอ๊ะ... o_o ทำไมมันโล่งๆ เฮ้ย กระเป๋าตังค์ฉันไปไหน
ล้วงซ้าย...ล้วงขวา...ล้วงหน้า...ล้วงหลัง...ล้วงจนแทบล้วงกางเกงในโชว์แล้วนะ
เฮือก OoO ไม่มี
“เอ่อ.....พี่คะ คะ..คือ..คือว่า..”
“น้องจะบอกว่ากระเป๋าตังค์หายใช่ป่ะ มุกเดิมๆน่ะน้อง แค่20บาทเอง”
“มันก็ใช่ค่ะพี่ T-T แต่มันหายจริงๆนี่คะ”
พี่คนขับถอดหมวกกันน็อคออกแล้วยกขึ้น
แง้วๆ >.< พี่อย่าเอามาฟาดหัวหนูเหมือนเรื่องพี่ชายนะ หนูกลัว
-_-^
o_o
O_o
O_O ว้าว เจอแล้ว ไชโย โห่ฮิ้ว วี้ดวิ้ว ตะละล้า
เปล่าค่ะ^^ไม่ได้เจอกระเป๋าหรอกนะคะ แต่เจอ...
เนื้อคู่ตะหากล่ะ ^///^ อุ้ย เขิลล์จัง
เธอเป็นแฟนฉันแล้ว รู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไรหนอฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ...
(รู้สึกว่าคุณเธอจะไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองอกหักอยู่ -_-; : บลู)
พี่คนขับสุดหล่อพยายามสงบสติอารมณ์แล้วหันมาพูดกับฉัน
“น้องครับ -_-^ พี่ไม่มีเวลามาเล่นกับน้องนะ พี่ยังมีธุระต้องไปอีก”
แหม พี่ก้อ ... ^o^ ไม่มีเวลาเล่นกับน้องก็ได้แต่มีเวลามารักกับน้องแทนเอามะ
“มีอะไรเหรอมะนาว เกิดอะไรขึ้น”
เสียงของขิมเพื่อนกลุ่มเดียวกับฉันดังขึ้นที่ข้างหลังฉัน เธอวิ่งมาจากข้างในร้านฟ้าใสตรงมาที่ฉัน เมื่อขิมมองหน้าพี่เขาก็เกิดอาการ...
อึ้ง...
“OoO...เกิดอะไรขึ้นคะพี่”
อ้าว -_-^ เป็นอะไรไปยะยัยขิม ตะลึงในความหล่ออ่ะดิ๊ แต่ไม่ได้ย่ะ คนนี้เค้าจองแล้ว ของเค้า ฮิๆ
“พอดีเพื่อนน้องเค้าไม่มีเงินจ่ายค่ารถพี่น่ะ น้องจ่ายทีสิ”
ยัยขิมล้วงผิดล้วงถูกเอากระเป๋าตังค์ขึ้นมา
“เท่าไหร่คะพี่”
“20น้อง”
ขิมมองฉันด้วยสายตาแปลกๆแว่บนึงก่อนส่งเงินให้พี่มอไซค์
แล้วพี่สุดหล่อก็ใส่หมวกกันน๊อคแล้วขับรถจากไป
โธ่...พี่น่ะ ทำให้อยากแล้วจากไป
คิดอะไรอยู่จ๊ะ(^o^) ที่ว่าอยาก อยากรู้จักน่ะไม่ใช่อยากอย่างอื่น
เฮอๆ... (^.,^) ถึงวันนี้ฉันจะโชคร้าย แต่ฟ้าก็ยังไม่โหดร้ายเกินไปนะ ส่งคนหล่อมาให้พอชุ่มฉ่ำหัวใจอยู่บ้าง
^^ อารมณ์ดีขึ้นนิดนึงแล้วแหละ ฉันจูงมือยัยขิมเข้าไปในร้านหาเพื่อนๆ
เมื่อฉันไปถึงโต๊ะ เหล่าเพื่อนรักของฉันก็นั่งเฉยทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน
^^’ คุณเพื่อนผู้ประเสริฐของฉัน
ฉันนั่งลงข้างๆขิม นั่งมองหน้าเพื่อนแต่ละคน เพื่อนกลุ่มนี้สนิทกับฉันมาตั้งแต่ม.ต้น
เพราะเราอยู่กลุ่มเดียวกันมาตลอด 4 ปีกับความผูกพันที่เราคบกันมา ไว้วางใจได้ทุกๆเรื่อง กลุ่มฉันมี 7 คนรวมฉันด้วย เพื่อนแต่ละคนก็มีบุคลิกที่แตกต่างกันไป เบส เป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย อิตาเลียนหน้าตาหล่อเหลาสะดุดตาสาวๆเป็นแฟนกับขิม สาวสวยหน้าคมผิวสีน้ำผึ้ง ลูกไม้ สาวหุ่นดีหน้าตาสวยหวานผิดกับนิสัยแปลกๆของเธอ ปลาดาว สาวหน้าตาน่ารักและเด็กเรียนที่สุดในกลุ่ม บูม หนุ่มตี๋อินเตอร์นักกีฬาของโรงเรียนที่มีแฟนคลับเยอะมาก.ก.ก.ก. และคนสุดท้ายคือโน้ต นักเรียนนายร้อยมาดเท่หน้าตาคมเข้มสมชายชาติทหารไทย เราทั้งกลุ่มจะเจอกันอาทิตย์ละคั้งคือวันเสาร์ เนื่องจากโน้ตกลับมาโรงเรียน
เฮ้อ...กลุ้มใจจัง
“เพื่อนๆ ^^; เขามีอะไรอยากจะบอก”บูม ปลาดาว ลูกไม้ โน้ต วางมือจากช้อนไอศกรีมที่จะตักเข้าปากมองมาที่ฉัน เหลือแต่ไอ้ขิมกับไอ้เบสที่มันนั่งสวีทป้อนไอศกรีมกันอยู่เนี่ย
อ้าย... ไอ้บ้า2ตัวนี่ ฮือๆ อิจฉาอ่ะ มานั่งตำตาตำใจอยู่ได้
“เค้าจะบอกว่า ToT
..”
เมื่อเห็นฉันร้องไห้ ขิมกับเบสก็เลยหันมาสนใจฉัน
“ฮือๆๆ เค้าถูกกอล์ฟบอกเลิกอ่ะ”
บรรดาเพื่อนๆมองหน้ากันอย่างอึ้งๆ
เงียบ..........
แล้วพวกนั้นก็พูดออกมาประโยคนึงพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ว่า...
“ไชโย (^o^) ในที่สุดมะนาวก็หลุดออกมาจากขุมนรกสักที อย่างนี้ต้องฉลอง”
เอ่อ o_o? หมายความว่ายังไงกัน
แทนที่พวกเธอจะปลอบใจฉัน ไหงกลับมาดีใจฉลองกันแบบนี้ล่ะ
“นี่มะนาวจ๋า^o^ กินวุ้นกินไอศกรีมให้ลืมไอ้ผู้ชายหลายใจเลยนะ”
ลูกไม้บอกอย่างอารมณ์ดีเกินเหตุ
อืม o_oa แต่ที่ลูกไม้พูดก็น่าคิดนะ
ใช่ ในเมื่อเขาไม่สนใจฉัน ฉันจะไปคร่ำครวญกับคนแบบนั้นทำไมกัน
ฮึ -_-^ อย่างนี้มันต้องกินๆๆๆๆๆให้ลืมไปเลย
เอ o_o วุ้นอะไรเนี่ย ทำไมรสชาติแปลกๆ
^ ^ แต่ก็อร่อยดี ช่างเถอะตอนนี้เราต้องกินให้มันลืมผู้ชายไม่ใช่กินให้อร่อยนี่นา
ต้องกินให้ลืม -_-^ สู้ๆ..........
“เฮ้ย^o^นี่แกเปลี่ยนรสนิยมจากชายหนุ่มมาดแมนไปใช้กระเป๋าตังค์หลายหมีพูห์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
ผมถามธันย์ที่มัวแต่นั่งจ้องกระเป๋าตังค์ที่วางอยู่บนโต๊ะ
ธันย์มองหน้าผม ส่ายหน้าแล้วอมยิ้มน้อยๆ
“ไม่ใช่หรอก เก็บได้น่ะ กำลังคิดจะเอาไปคืนอยู่เลย”
ธันย์ตอบผมเบาๆ
ผมรินน้ำในตู้เย็นมาดื่ม แล้วเดินมานั่งที่โซฟาอย่างเหนื่อยนิดๆ
ก็ไอ้เพื่อนตัวแสบของผมน่ะสิ ดันพาผมเล่นเกมบ้าๆไปกับมันด้วย
เฮ้อ -_-^ ผมเพิ่งจะรู้ว่าเป็นวินมอไซค์นี่มันเหนื่อยไม่ใช่เล่นเหมือนกัน ผมไม่น่าแพ้เกมรถแข่งแพ้พวกมันเลย กติกามีอยู่ว่า ถ้าใครแพ้คนนั้นต้องจะต้องทำตามทุกอย่างที่คนชนะสั่ง อย่างเซ็ง -_-^ เพราะพวกมันสั่งให้ผมไปขับมอไซค์รับจ้างและต้องให้ได้ครบ 10 คนอีกด้วย
จำไว้เลยไอ้เพื่อนตัวแสบ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างละกัน จะเอาคืนให้เจ็บเชียว
“เออ ว่าแต่จะเอาไปคืนยังไง รู้จักเขาเหรอ”
ผมถามเมื่อดื่มน้ำจนหมดแก้ว แล้วธันย์ก็เดินมานั่งข้างๆ
“ไม่รู้จักหรอก ^.,^ รู้แต่ว่าน่ารักมากๆเลย”
ธันย์ผู้ไม่ค่อยชมใคร ชมผู้หญิงด้วยเหรอเนี่ย
OoO โอ๊ะโอ แปลกใจจัง
“แกเก็บได้ไม่ใช่เหรอ แล้วรู้ได้ยังไงว่าเจ้าของกระเป๋าน่ารักน่ะ”
O_o? งงสิครับ แล้วธันย์ก็ร่ายยาวเรื่องผู้หญิงคนนั้นให้ฟัง
“ก็ตอนที่ฉันไปเอากล้องในรถที่จะจะมาถ่ายรูปแกแล้วเดินกลับมาน่ะ ฉันเห็นเธอเดินเหม่อๆไปชนกับพวกยัยพีชแฟนเก่าแก แล้วกระเป๋าหล่นโดนไม่รู้ตัว ยัยพีชเดินชนเข้าหน่อยก็ว้ากเข้าจนเธอเอ๋อไปซักแป๊บ แล้วก็ถลกแขนเสื้อขึ้นเพื่อจะคุยกับพวกนั้น ตลกสุดเลยว่ะ ตอนที่ยัยพีชหน้าจีดเดินถอยออกมาด้วยความกลัวเธอคนนั้น ปกติเห็นไม่กลัวใครเลย”
-_-^ กล้าปะทะกับยัยพีชก็ถือว่าเก่งเหมือนกันนะ
เฮ้อ=_=^ พูดถึงยัยพีชแล้วแสลงใจ
“เออ แล้วแกจะเอากระเป๋าไปคืนเขายังไง รู้แค่หน้าไม่รู้ที่อยู่ซะหน่อย”
ธันย์ทำท่าครุ่นคิด
“ไอซ์แกลองเปิดกระเป๋าดูซิ เผื่อมีอะไรติดต่อเธอได้บ้าง”
ผมเปิดกระเป๋าเธอดูตามที่ธันย์บอก
ว้าว มีรูปเจ้าของกระเป๋าด้วย ดูสิ รูปที่เธอเอ๋อเชียว เปิดปุ๊บ เจอปั๊บ
น่ารักอย่างที่ธันย์บอกจริงๆด้วย แต่เอ๊ะผมว่าเธอหน้าคุ้นๆนะ
อืม o_o เคยเห็นหน้าที่ไหนนา
อ๋อ รู้แล้ว ผู้หญิงคนนี้เธอเป็นลูกค้าคนแรกของผมไง เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนผมด้วย ที่ใช้มุกกระเป๋าตังค์หายแล้วจะเบี้ยวไม่จ่ายเงินผมไง
เอ๊ะ -_-^ ถ้างั้นเธอก็ไม่ได้โกหกผมสิ
กระเป๋าตังค์เธอมีรูป บัตรเครดิต บัตรห้องพัก เงิน
อ้อ รู้แล้ว จะเอาไปคืนเธอที่ไหนดี
เอ o_o อะไรมันแว๊บๆกันละเนี่ย อยู่ในซอกของกระเป๋า ผมค่อยๆหยิบออกมาดู
‘ขออนุญาตละกันคร้าบ’
เมื่อผมยกขึ้นมาดูก็เป็น.....
‘รูปเธอกับชายหน้าตาดีคนหนึ่ง’
ว้า -_-^ เธอมีแฟนแล้วเหรอ น่าเสียดายจัง แต่แฟนเธอหน้าตาดีน้อยกว่าผมนะ
ฮ่าๆๆๆ ^o^
ผมอุตส่าห์ชอบเธอนะ ตอนที่ไปส่งเธอที่ร้านไอติมฟ้าใสเธอดูเอ๋อๆดีนะ
น่ารักดีกะว่าจะจีบแล้วเชียว มีแฟนซะแล้วแย่จัง
ผมยื่นบัตรคอนโดของเธอให้ธันย์ดู
“อืม ตอนนี้เพิ่ง 3 ทุ่มเอง เธอคงยังไม่นอนหรอกมั้ง”
ธันย์มองแล้วถามความเห็นผม
เอ-_-? วันนี้วันวาเลนไทน์ ผมว่าเธอคงอยู่กับแฟนตัวเองละมั้ง
-_-^ แซดจัง วันแห่งความรัก ผมกลับต้องนั่งหน้าจืดอยู่คนเดียว
“ถ้ากันเราเอากระเป๋าไปคืนเธอละกัน”
ผมชวนธันย์เพื่อเอากระเป๋าไปคืนเธอที่คอนโด
แล้วเราก็ออกจากคอนโดเพื่อไปคอนโดของยัยเอ๋อกัน
.
ความคิดเห็น