คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ++ chapter 1 เข้าใจผิด ++
ชั้นชื่อ คาวามุระ มิกะ อายุ 20 ปีค่ะ เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยศิลปะแห่งหนึ่งในญี่ปุ่น ปกติแล้วชั้นจะทำงานพิเศษเป็นพี่เลี้ยงเด็กและเป็นครูสอนศิลปะ ชั้นไม่เคยรู้มาก่อนว่าชีวิตของชั้นจะเปลี่ยนแปลงเพราะอีเมลฉบับหนึ่งที่ต้องการให้ชั้นไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กกึ่งๆทาส เป็นเวลา 7 เดือนโดยจะต้องไปปักหลักที่บ้านเจ้านายทุกวัน หน้าที่ที่ต้องทำก็คือ ดูแลน้องของเจ้านายอายุ 5 ขวบ และเบ้ (ไม่รู้ว่าจะใช้คำไหนเปรียบได้แล้ว -*-) คือเริ่มงานตอนตี 5 เลิกงานตอน 3 ทุ่ม แต่ทำไงได้ล่ะ ต้องโทษที่ความงกของชั้นละมั้ง ก็แหม! ค่าตอบแทนมันสูงใช่ย่อยนี่ พอดีในอีเมลมีแนบแผนที่ไปบ้านเจ้านายด้วย ลองไปดูหน่อยก็ไม่เสียหายไรนี่เนอะ อีกอย่างชื่อของเจ้านายดันเหมือนกับชื่อของนักร้องที่ชั้นแอบปลื้มอยู่ด้วยสิ ไปดูหน่อยละกันโลกมันคงไม่กลมขนาดนั้นล่ะมั้ง อิอิอิ (แอบหวังไรเนี่ยะ???)
“ คงจะเป็นที่นี่ละนะ….!” มิกะก้มหน้าลงมองแผนที่ที่ได้ปริ้นมาแล้วเงยหน้ามองป้ายหน้าบ้านที่เขียนว่า “ miura’s family ” ชั้นไม่คิดสงสัยเลยที่เค้าให้ค่าตอบแทนสูงขนาดนั้นน่ะ ก็บ้านเค้าใหญ่โตขนาดนี้ ขอให้เด็กที่ชั้นมาเป็นพี่เลี้ยงนิสัยดีด้วยเถอะ...สาธุ๊!!!
“ นี่เธอ .... จะยืนจ้องหน้าบ้านคนอื่นเค้าอีกนานมั้ยเนี่ย มันเกะกะทางคนเดินรู้มั้ย?”
“ชั้นเปล่าจ้องซะหน่อย” เมื่อมิกะหันไปก็พบกับชายหนุ่มอายุพอๆกัน โหห.....ใครกันน่ะหล่อชะมัดเลย ถึงผมจะยุ่งๆหน่อยแต่ก็ดูดีแหะ ตัวก็สูงหุ่นก็ดี แต่ผอมไปนิดนะ ปากได้รูป หน้าตาน่ารักเหมือนแมวเชียว ดูสิทำคิ้วขมวดยังดูน่ารักเลยอ่ะ....ถามเลยละกันจะได้รู้ซักทีว่าถูกที่รึเปล่า
“ ขอโทษนะคะ นี่ใช่บ้านของคุณ
“ อ๋อ!....มิน่าถึงจ้องชั้นซะนาน ที่แท้เธอมันก็พวกบ้าดารานี่เอง ชั้นไม่น่าถามให้โง่เลย ถามจริงเธอไม่มียางอายบ้างเหรอ เป็นสาวเป็นนาง เที่ยวหาบ้านผู้ชายเนี่ยะ!!!” คนไรอ๋า.....หน้าตาก็ดี ปากเสียชะมัดเลย ชั้นจ้องนายแค่แป๊ปเดียวเองนะ (เจ๊ๆ...! เจ๊จ้องเค้านานโคดอ่ะ -*-)
“นี่นาย....ถึงชั้นจะบ้าดาราขนาดไหนชั้นก็ไม่มีวันบุกมาถึงบ้านเค้าหรอกน่ะ ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะ ชั้นว่านายไม่รู้อะไรก็อย่าพูดดีกว่า” หนอย......ยังจะส่งสายตาดูถูกดูแคลนชั้นอีกถึงชั้นจะไม่รวยเท่านายก็ไม่มีสิทธ์นะตาบ้า!!!
“แล้วเธอมีธุระอะไรที่บ้านนี้มิทราบ?”
“เชอะ!....แล้วมันเกี่ยวไรกับนาย ชั้นมีธุระกับเจ้าของบ้านนี้ไม่ใช่นาย”
“ถ้าเธอมาหาเจ้าของบ้านจริง งั้นเธอก็ต้องบอกชั้นแล้วล่ะ เพราะว่าชั้นเป็นลูกของเจ้าของบ้าน ชื่อชั้น มิอุระ อาซึสะ” อาซึสะพูดอย่างมีน้ำโห
“.....”
“เอ๊า!.....ยืนบื๊ออยู่นั่นแหละ จะบอกได้ยังว่ามีธุระอะไรกับที่นี่ยัยเบ๊อะ”
“นี่นาย!!!.... ชั้นไม่ได้ชื่อยัยเบ๊อะนะ ชั้นเป็นลูกมีพ่อมีแม่มีชื่อนะยะ” นั่นว่าไปนั่น -*-
“เหอะ... แล้วใครเค้าสนใจล่ะเดี๋ยวเราก็จะไม่ต้องเจอกันแล้ว ทำไมชั้นต้องไปรู้จักชื่อเธอด้วยล่ะ เปลืองหูชั้นเปล่าๆ” โหหห....ที่พูดอยู่เนี่ยะเค้าเรียกว่าปากเร้ออออ ถ้าไม่ติดว่าปากน่ารักนะ แม่จะตบให้จำเลยคอยดูสิ
“นายนี่มันไร้มารยาทจริงๆ แขกมาถึงบ้านไม่ต้อนรับแล้วยังจะขับไสไล่ส่งอีกนะ”
“เธอมันก็แค่พวกบ้าดารา จะมีธุระอะไรนอกจากจะอยากใกล้ชิดดารา”
“นี่!... มันจะมากเกิดไปแล้วนะ …. เพี๊ยะ!!” แย่แล้ว....แย่แล้ว นี่ชั้นพึ่งตบหน้าว่าที่เจ้านายรึเนี่ยะ มือหนอมือดันขยับเองได้ซะงั้น -*-
“เออ....เออ.....ชั้น....เออ...ชั้นขอโทษนะ” ซวย ซวย ซวยแน่ๆ ไมเค้าทำตาขวางขนาดนั้นอ่ะ
“หึ....นี่เธอกล้าตบชั้นเลยเหรอ กล้ามากนะ ถ้าชั้นเสียโฉมขึ้นมาจะทำไงฮึ!”
“ก็...ก็...ก็นายมาดูถูกชั้นก่อนทำไมล่ะ” สู้เค้าๆๆๆอย่าไปกลัวนะ ให้เค้ารู้สักบ้างว่าผู้หญิงก็มีทางสู้ย่ะ -*-
“งั้นเธอคงพร้อมที่จะรับโทษจากชั้นแล้วใช่มั้ยล่ะ” อาซึสะส่งสายตาเจ้าเหล่ใส่มิกะพร้อมทั้งเตรียมแผนร้ายไว้แก้แค้น
“นี่!!! .... นี่ ... นายจะลากชั้นไปไหนน่ะ????.....#@%^&**” อาซึสะรวบข้อมือทั้ง 2 ข้างของมิกะแล้วลากเข้าไปในบ้านทันที โดยไม่ฟังเสียโวยวายที่แม่คุณร้องเท่าที่จะร้องได้
“อยากเข้ามามากไม่ใช่เหรอ ยังไงเธอก็หนีไม่พ้นชั้นหรอกน่า อย่าร้องไปเลย” อาซึสะลากมิกะขึ้นไปที่ห้องนอนของตน
“ตุบ” มิกะโดนโยนลงบนเตียงของอาซึสะ
“นี่นาย...จะทำบ้าอะไรน่ะ นี่??? นายจะถอดเสื้อทำไมน่ะ?” มิกะทำหน้าตกใจเมื่อเห็น
อาซึสะกำลังปลดกระดุมของตนอยู่
“ก็ชั้นเห็นว่าเธออย่าใกล้ชิดดาราอย่างชั้นมากนี่ ก็ว่าจะทำให้เธอสมใจสักหน่อย ไม่ดีเหรอ???”
อาซึสะไม่พูดเปล่า เอาแขนทั้ง 2 ข้างกันมิกะที่กำลังพยายามจะเดินไปเปิดประตู เพื่อไม่ให้หนีพ้น ในที่สุดมิกะก็ไม่สามารถหนีออกจากแขนทั้ง 2 ข้างของอาซึสะได้ ทำได้เพียงดิ้นไปมาเพราะหวังว่าจะหลุดพ้นเท่านั้น
“นี่ๆ...ชั้นว่านายใจเย็นๆก่อนนะ เราคงเข้าใจอะไรผิดกันสักอย่างแล้วล่ะ” มิกะพยายามกล่อมให้อาซึสะมีสติ
“ทำไม! พอชั้นเอาจริงขึ้นมาก็กลัวเหรอ ไม่ดีรึไงชั้นน่ะเป็นดาราที่เธอชอบไม่ใช่เหรอ” อาซึสะรวบข้อมือทั้ง 2 ข้างของมิกะอีกครั้งแล้วโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหู “แค่นี้เธอคงเตรียมใจมาอยู่แล้วสินะ” อาซึสะค่อยๆโน้มตัวเข้ามาตอนนี้หน้าของอาซึสะกับหน้าของมิกะแทบจะติดกันอยู่แล้ว มิกะรู้ตัวว่าไม่สามารถทำอะไรได้แล้วได้แต่หลับตาปี๋แล้วภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้เธอรอดจากเงื้อมมือมัจจุราช
“ปัง!!!!..............โอ๊ย!!!” เอ๋!!เสียงอะไรอ่ะ? ใครร้องเนี่ยะ มิกะค่อยๆลืมตาขึ้นพบว่าอาซึสะลงไปกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว สาวน้อยท่าทางน่ารักที่พึ่งเปิดประตูเข้ามานั้นมีสีหน้าที่ตื่นตระหนกเมื่อเห็นว่าตนทำให้พี่ชายลงไปกองกับพื้น
“พี่ใหญ่!!!....พี่ใหญ่ทำไมมายืนอยู่แถวประตูล่ะ?” น้องสาวทำหน้างงกับพี่ใหญ่ของตนแล้วหันไปมองที่มิกะ แล้วหันกลับมามองที่อาซึสะที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนอยู่ หันไปมองมิกะที่มีสีหน้าที่แดงจัด อากิโกะเข้าใจทะนทีว่าตัวเองมาขัดจังหวะคนอื่น
“อ๋อ!!... ขอโทษที่ขัดจังหวะนะพี่ใหญ่ เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วชั้นจะรออยู่ที่ห้องรับแขกข้างล่างนะพี่” อากิโกะหันมายิ้มให้มิกะแทนคำทักทายแล้วกำลังเดินจากไป
“เดี๋ยวก่อน!! ... ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ คือชั้นมาตามที่ส่งเมลไปขอให้มาเป็นพี่เลี้ยงเด็กน่ะ เธอพอจะรู้เรื่องนี้มั้ยอ่ะ ชั้นพยายามจะอธิบายให้พี่เธอฟังแต่เค้าไม่ยอมฟัง” มิกะได้ทีก็ว่าเป็นชุดๆ คิดในใจว่าสวรรค์มีจริงแหะ สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้ามิกะท่าทางจะเป็นนางฟ้ามาโปรด รอดแล้วชั้น!!!
“นี่เธอมาพล่ามอะไรไร้สาระต่อหน้าน้องสาวชั้นเนี่ยะ!!?”
“ก็ชั้นพูดเรื่องจริงนี่ ชั้นบอกนายแล้วว่ามันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันสักอย่างนายก็ไม่ฟัง มัวแต่บ้าไรอยู่นั่นแหละ ไอผีบ้าลามก” ได้ทีมิกะก็หลอกด่าอาซึสะซะงั้นอ่ะ
“นี่เธอ!!! กล้าด่าชั้นเหรอ???”
“เอ่อ........พี่ใหญ่คะ.......คือว่า.....” อากิโกะเริ่มรู้ตัวถึงสิ่งที่ตัวเองทำ
“มีอะไรไว้ค่อยคุยทีหลัง ขอพี่จัดการยัยเบ๊อะนี่ก่อนละกันนะ อากิโกะ” ความโมโหบังตาอาซึสะซะแล้ว -*-
“นี่ๆ... เธอชื่ออากิโกะสินะ เธอรู้ใช่มั้ยว่าชั้นไม่ได้โกหก บอกพี่เธอทีสิ ไม่งั้นชั้นตายแน่ๆ” มิกะไม่พูดเปล่าวิ่งไปหลบหลังอากิโกะทันที
“พี่ใหญ่...คือ...ธุระที่ชั้นจะบอกพี่ใหญ่ก็คือเรื่องผู้หญิงคนนี้แหละ”
“ห๋า??” อาซึสะเริ่มมีสติกลับมา
“คือว่า....ชั้นส่งเมลไปขอเค้ามาเป็นพี่เลี้ยงของโทมะ แล้วใส่ชื่อพี่ลงไปอ่ะ” อากิโกะทำท่าทางสำนึกผิดเพราะว่าครั้งนี้เธอทำไปโดยไม่ได้ปรึกษาพี่ใหญ่ของเธอก่อน
เท่านี้ก่อนแล้วกันนะคะถือว่าเรียกน้ำย่อย อิอิอิ ม่ะรุว่าจาสนุกรึเปล่านะ พอดีว่าเราพึ่งหัดแต่งน่ะยังไงก็ติชมกันนะคะ จะได้รู้ว่าต้องแก้ไขอะไรบ้าง ขอบคุนงับ
ความคิดเห็น