พอรุ่นเลยแอบลุ้นรัก

ลำดับตอนที่ #1 : โชคร้ายของปิดเทอม

วันนรกแตก วันนี้แหละนักโทษอย่างฉันจะได้แหกโทษกะเค้าซะทีหลังจากที่ต้องทนทุกข์ทรมานปางตายลมหายใจดับ(เวอร์ไปๆ- -“)อย่างน้อยหลังจากวันนี้ไปจะเป็นวันหยุดสุดพิเศษที่เคยนั่งเคาต์มาตั้งแต่เปิดเทอม เฮ่อ~มีความสุขจังเล้ยยย

                ฉัน...ยัยเด็กมหันตภัย ใครเข้าใกล้ตายภายใน3วัน แหมก็พูดไปได้ฉันเป็นแค่สาวน้อยไร้เดียงสาคนหนึ่งเท่านั้นแหละไม่เคยพรากใ ครจากโลกนี้หรอกนะ แค่เคยพูดแทงใจใส่คนอื่นแล้วลงไปกระอักเลือดกับพื้นก็แค่นั้น อุ๊ย อันนี้ก็พูดเล่นอยู่หรอกค่ะ ฉันเนี่ยเป็นคนที่โชคร้ายสุดๆแม้จะเป็นคนขี้โม้ ปากจัด ซึ่งเป็นจุดดีของฉันถึงจะมีพรสวรรค์ขนาดนี้ก็เถอะ การเรียนของฉันเนี่ยมันจมดินไปอาบอบนวดที่นรกขุมที่ 12 แล้วล่ะค่ะ แม้วันนี้จะเป็นวันปิดเทอมก็เหอะ แถมปิดเทอมวันแรกซะด้วย พวกเพื่อนๆของฉันคงไปสบายเฉิบที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ มีแต่ฉันน่ะสิที่กลุ้มใจไหปลาร้ากระเพื่อมต้องมานั่งคุณครูแว่นกรอบเหลี่ยมนั่งเทศน์นี่สิแต่แค่2-3วันที่ต้องมานั่งอบรมแล้วก็เรื่องเรียกเข้าห้องปกครองแค่นั้นน่ะสบายจะตาย เดี๋ยวฉันก็คงได้พักการเรียนก่อนจะเปิดเทอมอีกซัก 1-2วันนั่นแหละ

โว้ยยยยยยย มันมีความสุขที่ไหนกันเล่าแล้ววันหยุดของฉันล่ะ เป็นเพราะไปตบกับยัยผีบ้านีน่าห้อง 3 แท้ๆ จบกันเลยวันหยุดมีค่านะย้า ให้สิทธิ์นักเรียนหน่อยเซ่ T^T

                “อ้าว พาย เร็วสิเดี๋ยวโดนข้อหามาสายนะยะ แล้วได้ทำการบ้านปิดเทอมไส้ทะลักแน่- -“ยัยผีสาว เอ้ยพี่สาวตะโกนด่าฉันอยู่หน้าบ้านเจ๊แกได้ไปทำอะไรเล่าแต่งตัวเร็วหยั่งกะไฟไหม้ห้องแต่งตัวแน่ะผู้หญิงมันต้องรักสวยรักงาม พี่ฉันนี่เป็นตัวอย่างที ไม่ดีกับฉันอยู่เรื่อย”เอ้า นังหนูหลับคาห้องน้ำแล้วเรอะ”พี่ฉันทักมาอีกรอบชักอารมณ์ขึ้น นังผีสาวยืนเกาหัวจนผมกระเซิงหมด รู้มะ พี่ฉันน่ะสระผมอาทิตย์ละครั้งเชียวโสโครกสุดๆ ฉันมีพี่หยั่งนี้เนี่ยอนาคตล่มจมๆๆๆๆ T_T

                “เออๆๆๆ จะเสร็จแล้วแต่งหน้าแป๊บนึง”ฉันตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์สุดก่อนจะใช้อายเชโดว์ค่อยๆปัดไปที่ขอบตา

                “เร็วดิ ช้าง่ะ น่ารำคาญจะไปไม่ไป ดีนะเนี่ยแม่ยังไม่กลับมาถ้าแม่กลับมาแม่แกคงโวยแกที่แกแอบเอา

ลิบสติกประกายของแม่แกมาใช้ใช่ไหมล่ะ- -+”

                ต๊าย พี่แกรู้เรื่องนี้ด้วยเรอะเอาสิฟ้องก็ฟ้องไปที่เจ๊แกใช้มอซายของพ่อไปตระเวนกับแก๊งมอซายย่านสยามนู่นเลย ทำมาด่า- -^

                “โอ๊ยๆๆๆมาแล้วๆเรียกอยู่ได้”

                “รุงรังนะแก โอ้โห่เฮะ ดูแกแต่งดูมันเค้าเรียกแกไปทำทัณฑ์นะโว้ย ไม่ได้เรียกให้แกไปถ่ายแบบที่พม่า”

                ดูมาน ดูม้านนนน ฉันละโมโหเต็มที่แล้วนะ - -+

                “จะไปไม่ไป”ยัยผีตัวแสบคำรามใส่ฉัน

                “ไปโว้ยๆๆๆ ไปก็ไป”

                ฉันขึ้นควบมอเตอร์ไซต์ล้อแบนลมแฟบของยัยผีพี่นั่น เอ๊ะ จะว่าไปนั่งควบไม่ได้เนอะผู้หญิงต้องนั่งป้ายสิถึงจะถูก ฉันลงรถอีกรอบก่อนจะค่อยเขยิบก้นขึ้นไปนั่งบนนั้น แต่กระโปรงทำไมมันรัดจริงๆง่ะ - -“

                “ไปละนะ เกาะแน่นๆล่ะยัยพายบูด”

                อ้าวเฮ้ย จะไปแล้วเร้อะ0_0 ฉันยังไม่ได้ขึ้นรถเลยนะ ว้าย พูดผิดๆยังนั่งไม่ได้เลยน้า

                ฉันพยายามเขยิบตูดขึ้นไปบนรถมอเตอร์ไซต์ผีเข้านั่น

                อ๊าก อย่าเพิ่งบิดซี่นังผีพี่ ส่วนยัยผีพี่นั่นมันคงอ่านความคิดฉันไม่ออกหรอก มันได้แต่ทำหน้าตาหยี่เล็กน้อยเตรียมแจ้นไป ฉันล่ะ อย่าเพิ่งบิ๊ดดดดดด TOT

                บรื๊นนนน ยัยผีพี่นั่นบิดข้อจนสุดเลยง่ะแล้วฉันล่ะ ตูดนั่งยังไม่ถึงครึ่งก้นเลยน้า

                บรื๊นนนนนนนน~

                “อ๊อกกกกกก~”โชคร้ายไปนิดนึงที่เสียงฉันมันพ้องกับเสียงของรถพอดี ตายแน่ๆๆ ตายอย่างเดียวT^T

          ตูดฉันลื่นลงไปกระแทกกับพื้นครึ่งตูดของตูดฉาน~ ทำให้ฉันตกลงไป~

                “นังพี่บ้า จะซิ่งไปไหนย้า - -+”ฉันนอนร้องโอ๊ยๆพะงาบปากอยู่สองสามรอบกว่านังผีพี่จะรู้ตัวก็หักเลี้ยวเทิร์น มาหาฉันที่นอนชักอยู่กับพื้น

                “เอ้า ยังอยากหลับอยู่อีกเรอะใช้ไม่ได้เลยนะแก แล้วใครใช้ให้แกไปแอ้งแม้งอยู่กลางถนนล่ะเนี่ยไม่อายเค้าซะบ้างเรอะ อนาถจริงๆมีน้องแบบเนี้ย” ยัยผีพี่บ้าเอ๊ย~ ตัวเองทำเค้าแล้วยังไม่ด่ากันอีก โอ๊ย T_T แสบจริงๆ

                “นังผีพี่บ้า ฉันยังไม่ได้ขึ้นรถเลยบิดซะสุดเลย ดูฉันซะก่อน แง้ๆๆๆถลอกหมดเลยแล้วจะเอาหน้าไหนไปให้คุณครูลงทัณฑ์ล่ะเนี่ย”ฉันครวญครางนอนทำเป็นน้ำตาคลอค่อยๆอ้าปากแล้วด่าออกมาเป็นชุดคำ

                “เอ้า เมื่อกี๊แกเรียกฉันว่ายังไงนะยัยพายบูด- -^^^^^”

                “พี่เค้กค่ะ (. .)” ฉันก้มหน้านิดนึงก่อนจะค่อยพูดค่อยจาออกมา ฉันน่ะเรียกแกว่าเป็นนังผีพี่มาตลอดทางแล้วย่ะ อย่าให้ฉันเรียกเจ๊แกเลยว่าเค้กเน่านะ - -+

                “โอเคๆ จะขึ้นมั้ย จะปล่อยไว้อย่างนี้แหละนะถ้าไม่ขึ้นมาน่ะ”

                โฮ จะมีใครมีพี่หน้าสับปะเหร่อเท่าฉันอีกเนี่ย อยากตาย~

                “ไม่ต้องบิดเลยนะตอนนี้ฉันขึ้นอยู่นะ”ฉันชี้หน้ายัยพี่เค้กเน่านั่นเป็นตุเป็นตะ เจ๊แกหันควับมาทางฉันแล้วทำหน้าขยะแขยง

                “เออย่ะ ไม่ต้องมาสอนฉัน”

                ฉันไม่ต่อคำกับผีสวนปรุงแล้วขึ้นป้ายมอเตอร์ไซต์ของ ยัยพี่เค้กเน่า ส่วนยัยนั่นก็อย่างเดิมพอเหลือบมาได้ว่าเห็นฉันนั่งแล้วก็บิดสุดมือแล้วเบิ่งรถออกไปทันที

                ลมเย็นๆเรามาเล่นซักว่าว เอ้ย ลมเย็นๆเรามาเล่นชักว่าวว~ ลมเย็นจนขนลุกเลย ส่วนปู่มอเตอร์นี่ก็ดาย ขย่ม ยอกแยกเอนไปเอนมานั่งทียวบลงไปทั้งคัน ทั้งคนเลย ตอนนี้เข้าใจอย่างสุดซึ้งเลยว่าทำไมผีพี่ของฉันถึง ช้อบ ชอบไปริบมอเตอร์ไซต์ของพ่อมาเบิ่งนักล่ะ ขนาดเจ๊แกอุตส่าห์บิดซะสุดมือแล้วมันยังเบิ่งมาได้ไม่ถึงครึ่งทางเลย ทีเมื่อกี๊นะเมื่อกี๊ แสบจริงฉันจะนั่งดั๊นน เครื่องแรงดีไม่มีตกเลยนี่แกกินM95แทนน้ำมันหรอกเหรอยะ

                “ว่าแต่แกเหอะทำไงได้ไปตบกับลูกคุณหนูอย่าง นีน่าล่ะ”นังผีพี่ของฉันหันมาถามทำเอาผมเน่าๆของเจ๊แกฟาดหน้าฉันเต็มๆ แหวะ เหม็นก็เหม็นโสโครกจริงจริ๊ง

                “ก็ตอนนั้นฉันจะโยนหนังสือที่ครูตรวจเสร็จให้ยัยโปเต้ จู่ๆผีปอบมันก็ลุกมาจากหลุมง่ะ แล้วก็โดนกลางกบาลจมหลุมไปเลยง่ะ- -“ดีนะเนี่ยยังไม่ไปถึงหูอาม่าไม่งั้นฉันได้เตรียมขุดหลุมฝังทั้งเป็นแน่

                “โอ้โห่ นีน่านี่ก็ร้ายใช่เล่นเลยนะ เรื่องแค่เนี้ย ดันไปหาเรื่องกันถึงเซนทรัล สันป่าข่อยเลยเรอะ”

                “เพ่ๆ มันนัดพวกฉันไปที่เดอะมอลล์ สันป่าข่อยน่ะมันบ้านเกิดพี่ไม่ใช่เรอะ- -+”

                “เงียบไป ไร้สมาธิขับรถ เดี๋ยวเฉี่ยวเสาไฟฟ้าแขนหักเลยย่ะ- -+”

          คิดว่ากลัวรึไงโด่เอ๊ย ขาหักก็ เจอมาแล้วย่ะ ตอนฉันอยู่ ป.1 ยัยดีด้านังหัวโด่กะหล่ำน่ะสิ ผลักฉันลงไปจากระเบียงชั้นหนึ่ง ชั้นระเบียงนั่นแหละดีมันไม่สูงเลยไม่ตายซะ ถ้าฉันต้องจบชีวิตด้วยภาพอนาถแค่โดนผลักจากระเบียงเตี้ยนับจากพื้นดินแค่ 50 ซ.ม. ฉันจะตามไปลากคอนังดิ้งด่านั่นลงไปถึงนรกชั่วโคตรเลย - -+ คิดแล้วอยากจะถีบสงเคราะห์ให้มันไปแช่ในกระทะทองดำซะหน่อย - -+ ตอนนั้นอ่ะ ฉันเจอมหันตภัยชั่วโคตรเลย ทั้งนางเดิ้งแดะนั่นแกล้งฉันได้จนกระดูกขามันเชื่อมกันเลย แล้วก็นังเลดี้หน้าเอเลี่ยนนั่นแหละยังมีหน้ามาอุ้ยชน ขอโทษนะจ๊ะ โอ๊ย~ ตอนนั้นคิดแล้วแค้นอยากจะใช้ไม้ค้ำนี่ฟาดหน้าจริงๆ

                “นี่ฉันไม่อยากกะเชื่อแกเลย โตมาละเลี่ยมเหลือเกินนะแกจากมะก่อนยังจูงมือฉันแล้วเรียกพี่เค้กๆอยู่เลย

โห่ มาเทียบกะตอนเนี่ย นังสะดิ้งเอ๊ยนี่รึน้องฉันช่างหาเรื่องปวดหัวให้จริง”

                “ฉันก็ได้ต้นแบบอย่างคุณพี่นี่แหละ ดีดลูกบอลอย่างพี่แกเนี่ยแหละ”ฉันยัวะเล็กน้อยเอ้าก็มันจริงมั้ยล่ะ พี่แกยิ่งกว่าฉันซะอีก

                เวลา 20 นาทีทองนั้นฉันนั่งขย่มไปบนมอเตอร์ไซต์อย่างหงุดหงิดสุดๆ สู้ให้ฉันไปเป็นกัปตันเครื่องบินทั้งที่ขับไม่เป็นก็เหอะ ยังดีกว่าอีก อันนี้ฟุบแฟบน่ารำคาญขยับซักนิดก็เอี๊ยดออดเป็นเสียงรถไอติมยางแตกอย่างนั้นแหละ น่าโมโหดีแต่ทีพอมาใกล้โรงเรียนนี่สิเข้าเกียร์จริงขับมาซะเนี้ยนเนียน ไม่ยักกะมีใครรู้เลยว่ามันดับมากลางสี่แยกเนี่ย หมดกันชีวิตฉันอย่างนี้ต้องส่งเสริมให้คนมาขโมยรถมอเตอร์ไซต์นี่ซะทีสิ สุดจะสรรเสริญเลย มาขโมยสิค้า~ มาสิจ๊า~ มอเตอร์คนนี้ยังมีที่ว่าง~ สำหรับคนอยากลองดี~ อนาถแท้T^T

          ฉันลื่นไหลมาตามเบาะหนังมอเตอร์ปู่นี่ ส่วนนังผีพี่นั่นก็ล็อคมอเตอร์ไซต์ไว้อย่างเรียบร้อยติดกับเสาบาสอันเก่าจนจะใช้เล่นได้แล้ว แต่ไม่รู้จะล็อคทำไมน้า มอเตอร์ไซต์อย่างงี้ง่ะให้ใครเค้าเอาไปเถิด~

                ฉันฮุบความบอบช้ำของฉันไว้ในปากแล้วก็กลืนมันไปย่อยถึงกระเพาะ ลำไส้เล็ก ลำไส้ใหญ่ จนเกินจะตะคอกใส่ปู่มอเตอร์ที่เอาฉันเจ็บระบมไม่น้อย ระหว่างทางที่ต้องนั่งคุณปู่มาถึงนี่ บุญคุณมากเลยตั้งแต่ตอนที่ฉันตกหลังปู่จนมันเบิ่งมาถึงนี่นะ เปลืองหน้ากระดาษเค้าหมดรู้มั้ย ห๊ะ กระดาษเนี่ยปัจจุบันต้นกระดาษเริ่มน้อยลงๆป่าสาอะไรพวกนั้นโดนพวกตัดไม้ทำลายป่าพวกนั้นถอนไปหมดแล้ว มันเปลือง ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆ~

                ประมาณว่าเราสองคนมาถึงเวลานัด ของวันที่ 20 ก.ย. 5x เวลา 10.01 นาที ซึ่งช้าไป 1 วินาทีนั่นเองเป็นสิ่งที่น่าเคร่งเครียด ไม่สิต้องทำหน้าเคร่งเครียดมาก ก็อาจารย์ป้าของฉันนี่สิเข้าสายเป็นไม่ได้ทีตัวเองนิ วิชาของป้าแกยังมัวไปลอยอืดที่ไหนก็ไม่รู้ เด็กๆเค้าอุตส่าห์ไปเตรียมโลง ธูป เทียนพวกนี้มาละ อ้าว - -“

                ทันทีนังผีพี่ของฉันก็ลากฉันดุ่มๆไปหน้าห้องธุรการเล่นเอาเท้าฉันพันกันเหมือนเส้นก๋วยเตี๋ยวพันๆม้วนๆอยู่กับส้อม รึว่าตะเกียบ

                “เออ คือว่าดิฉันพานักเรียนที่อาจารย์ฝ่ายปกครองนัดพบมาน่ะค่ะ มิทราบว่าอาจารย์นุชิตอยู่ไหมคะ”

                โอ้ว นี่ฝันหรือฉันขึ้นสวรรค์ คุณผีพี่ของฉันเคยพูดจาอ่อนละมุนอย่างนี้ด้วยเรอะ คลื่นไส้ @_@

                “อ๋อ เด็กหญิง พิมพา น่ะหรือคะ รอซักครู่นะคะอาจารย์นุชิตเพิ่งจะออกไปคุยกับผู้ปกครองนักเรียน ม.ปลายนะคะ กรุณารอสักครู่นะคะ”โอ้ ดีเหมือนกันไม่รู้นะเนี่ยมีนักเรียนนอก (กฎ) เหมือนกันกับฉัน

                ฉันกับยัยพี่เค้กก็เลยเดินโซซัดโซเซไปนั่งที่เก้าอี้ม้าตัวหนึ่งที่ค่อนข้างจะโทรมไปซักนิดแต่ทำจากไม้สักจากอิตาลี (เห็นเค้าว่ากันอย่างนั้น) แต่โดนนักเรียนมือบอนเอาไม้บรรทัดเหล็กมาขูดแถวๆนี้ตอนหลังเลิกเสริม

                “เธอตายแน่ นังพาย ไม่รู้รึที่เค้าว่าว่าอาจารย์นุชิต น่ะ โหดยิ่งกว่ายมบาลนรกขุมที่ 12 อีกนะ เธอคงได้อยู่บ้านโดยมีเฮียคุมประพฤติอยู่ละมั้ง อูย... คิดแล้วขนลุกยังจำได้อยู่เลยตอนฉันอยู่ ม.ปลายที่นี่นะ โอย เพื่อนเก่ากึกฉันโดนขับไสไล่ส่งไปลงนรก หมายถึงถูกไล่ออกเลย รันทดดีนะโรงเรียนนี้”เหอะๆ คิดแล้วขนลุกที่แม่เลือกโรงเรียนนี้ให้พี่กับฉันอยู่ก็เพราะฉันขอนั่นแหละ ผู้ชายโรงเรียนนี้น่ะ หล่อยิ่งกว่าดาราเกาหลีอีก โอ๊ย คิดแล้วยังปลื้มพี่กอล์ฟหนุ่มหล่อ ม.3 อยู่เลย อ๊า~

                “กลัวเล็กน้อย แต่ช่างมันเหอะเดี๋ยวฉันไปอยู่โรงเรียนที่ประทุมฯ ก็ได้เห็นว่าดาราจบจากกที่นั่นส่วนใหญ่นี่หว่า 555+”

          ฉันนั่งกระดิกเท้าอิงไหล่นังเจ๊ผีนั่น ส่วนยัยผีพี่นั่นก็ไม่สนโลกเท่าไหร่ไม่รู้เลยว่าเห็นหัวฉันรึเปล่า เฮ่อ~

                ขลุก...ขลุก แกร็บ!!~ (ต๊าย เสียงอะไรน่ะขยะแขยง)

                โอ๊ย เสียใจที่มันไม่ใช่เสียงที่ฉันจับเข่าคิดไว้ ยัยผีพี่นั่นผีเข้าเฉยเลยง่ะ 0.0 (หน้าตาฉัน อย่าตกใจนะ)นังผีเค้กนั่นค้นกระเป๋าฉัน(ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย มือไวจริงๆ)กระเป๋าสะพายนะ แล้วดึงมือขึ้นมาพร้อมกับตลับแป้ง ลิบสติก ต๊ายย อย่างพี่ฉันมาได้ถึงขนาดนี้นับว่าผีตัวนั้นเฮี้ยนจริงๆ

                “เอ๊อะ เดี๋ยวพี่มานะ”ยัยผีพี่ลุกพรวดอย่างกะจรวดแทงตูด

                “อ้าว ไปไหนอะ”

                อีกแป๊บนึงท่านยมนุชิตก็มาแล้วนะ ฉันสู้หน้าไม่ได้หรอก

                “อีกแป๊บนึงท่านยมนุชิตก็จะมาแล้ว ฉันต้องไปทำตัวให้เรียบร้อยกว่านี้^^”

                ต๊าย ตามตารางเป๊ะ แล้วเรียบร้อยนี่มันอะไรเนี่ยมันเป็นพี่ฉันจริงๆเหรอ ยังไม่ทันต่อรองกันยัยผีพี่ก็เดินพรวดพราดไปที่ห้องน้ำชั้นสอง ทิ้งฉันให้นั่งไขว่ห้างทำใจอยู่หน้าห้องธุรการ

                ฉันนั่งรอโชว์ขาอ่อน(เปื้อนแผล)ไปสักครู่ ลมมันเย็นๆเนอะยิ่งใส่กางเกงขาสั้นจิ๊ดเดียวเองเซ็งจิตถ้ารู้อย่างนี้ใส่กระโปรงหวิวๆมาคลุมเข้าดีกว่ายิ่งร้ายกว่าเดิมรู้งี้ใส่กางเกงยีนขายาวมาก็ดีนะสิ  แต่ล้าสมัยไปฉันเริ่มบ่นงุบงิบพลางกัน

                เพียะ~!!

                อั่ก อะไรเนี้ย แสบบบบบ

                “โอ๊ยยยย”ใครง่ะ เอาไม้เรียวมาฟาดที่น่องบางๆของฉันแดงผ่าเลย โอ๊ยยย TOT

                “นั่งให้เรียบร้อยหน่อย ดูสิดูกางเกงสั้นจนเท่ากางเกงในเธอแล้วดูนั่งซิ”

                หยาบคาย ฉันก็ใส่ของฉันประจำอยู่แล้วนะ มาตีกันได้ยังไงเสียออกจะคุ้นหูป้าๆชัวร์ ฉันก้มลงสำรวจแผลที่น่องขาวๆเนียนๆของฉัน กรี๊ดดด ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้วนะ แดงอ่วมเชียวโดนไปนัดเดียวเท่านั้นน้า T^T

                “อะไร ฉันก็ใส่ของฉันอย่างนี้อยู่แล้วนะคะ”

                อุ๊บส์ OxO

          “จะอะไรก็ช่างที่นี่เป็นโรงเรียนเพราะฉะนั้นเธอจะเพิ่งออกผับมาก็ตามจะทำเสียมารยาทต่อสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์อย่างนี้ได้อย่างไร เธอนี่เป็นคนอะไรกัน ไม่เคารพต่อสถาบันการศึกษาที่ 12 นับจากรัชกาลที่ 6 ทรงสวรรคต นามพระราชทานโรงเรียนวังไกลมืดมนดลดานประจานจิตพิสมรอรพินท์บินไปเลยฯ วิทยาลัยได้อย่างไร

นามโรงเรียนของเราใหญ่หลวงถึงต้องมีไปยาลน้อยต่อท้ายเชียวนะ เธอจะทำให้โรงเรียนของเราเสียชื่อเสียงจริงๆโธ่ ฉันละอนาถจริง มีนักเรียนแบบนี้ ดูซิถึงขนาดต้องแต่งหน้าแต่งตามาเชียวเชื่อสิเธอ เลิกเถอะไปผับนั่นเธอจะได้แต่เสีย เสียตัว เสียใจแถมเสียของรู้ไหมข่าวที่เค้าว่าพวกผู้ชายผับมันกระชากเกาะอกของเด็กผู้หญิงรุ่นราวกับเธอแล้วพาเข้าห้องน้ำไปทำอะไรมิร้ายมิดีจนน้องเค้าออกมาร้องไห้ร้องห่มว่าเธอโดนข่มขืนออกมาจากห้องน้ำสภาพดูไม่ได้เลยสักนิด ท่อนบนเปลือยเปล่าท่อนล่างระบมตายจริง แล้วที่รู้มาเด็กผู้หญิงคนนั้นก็อยู่โรงเรียนนี้ด้วย โธ่ เพราะหนูนั่น เลยทำให้โรงเรียนวังไกลมืดมนดลดานประจานจิตพิสมรอรพินท์บินไปเลยฯ วิทยาลัยต้องเสียชื่อเสียงถึงขนาดนี้ แล้วตอนนี้...”

                “พอเถอะค่ะ - -“ฉันหยุดเรื่องราวที่จะดำเนินต่อไปพูดจริงๆคุณป้าคนนี้คือคุณครูพิสมัยเจ้าเก่าผู้โหดเหี้ยมและคืออาจารย์ป้าของฉัน ดูสิดูเทศน์ซะยาวเชียวฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลย นี่ป้าเค้าต่อร้องต่อเถียงฉันถึงขนาดฉันลงไปหมอบอยู่กับพื้นแล้ว

                “ก็ฉันสอนให้เธอรู้นะ เรื่องแบบนี้เป็นสิ่งไม่ดี...”อาจารย์ป้าเริ่มจะจ่มต่อ แต่ฉันขัดเสียงกระหึ่มขึ้นก่อนถ้าป้าเค้าเทศน์จริงๆนะฉันมีหวังได้หูอื้อไป 10 ปีแน่แหละ แถมวิชาภาษาไทย งานบ้าน สังคมศึกษา คุณป้าพิสมัยก็รวบไปสอนหมดเลยอย่างนี้ฉันก็ต้องเจอรองท่านยมทุกวัน เสียงกระดกลิ้นของป้าแกไม่มีผิดพลาด ควบกล้ำ พูด ร.เรือ ก็เน้นสุดๆ แถมยังเป็นคนพูดเร็วและจ้ำจี้จ้ำบ่นจริงๆ

                “เออ อาจารย์คะ อาจารย์นุชิตกลับมารึยังคะ”ฉันได้โอกาสถามไป

                “ยังหรอก เขากำลังไปคุยธุระกับผู้ปกครองของรุ่นพี่ มัธยมปลายที่มีข้อหาว่าพานักเรียนหญิงอีกคนไป...”   “อ่าเรอะคะ รู้แล้วค่ะขอบคุณสำหรับข่าวสารมากเลยนะคะ ^^”

                อาจารย์ป้าเนี่ยแหละน้า~ โหดซะจริงแถมยังเอาเรื่องไร้สาระมาเป่าหูนักเรียนเล่นอีก กะอีแค่กางเกงขาสั้นเนี่ยมันสะดุดตาคุณป้าก็บอกมาเลยสิคะ ไม่ต้องมานั่งเทศน์อย่างนี้

                ไม่วายสักครู่เจ๊พิสมัยก็เดินเชิดอกเดินลงบันไดอย่างงดงาม(รึเปล่าวะ)น่าเบื่อจริงๆ ทำไมท่านยมอืดอย่างนี้นะ แล้วยัยผีพี่ที่สถิตมากับฉันทำไมมันเข้าไปมุดหัวอยู่ในห้องน้ำตั้งนานสองนานวะ - -+ โอ๊ย รู้อย่างนี้ฉันเอาเรื่องวันปี้ด มาอ่านด้วยก็ดีกำลังถึงตอนที่ลูวี่ไปช่วยอับ(ซู)เปอร์หยอดเซ็งเลยกำลังมันส์ๆ -0-อยู่เล้ย ถ้าไม่โดนเรียกเข้าห้องปกครอง ฉันจะบุกไปร้านหนังสือแล้วรวบมาอ่านตั้งแต่เล่มแรกยันเล่มจบเลย - - น่าเบื่อจริงๆ

                ตึก...ตึก(เสียงฝีเท้า = =)

                “โอเค ขอบใจมากนังหนูว่าแต่พกมานี่ถือว่ารอบคอบไม่เล่นเลยนะ”

                o_O เฮ้ย อาเจ้ของเราหายไปไหนแล้ว นังผีพี่ของฉันละมันย้ายที่สิงแล้วเรอะ ผีตัวใหม่เข้าแล้วเว้ยยย~

                “ทำหน้าอย่างเห็นผีแน่ะ ฉันดูเป็นไงบ้าง”โอ้โห่ นังพี่ผีเข้านี่หมุนตัวพริ้งๆได้ยินเสียงดาวร่วงเลยว้ายผีเข้าจริงๆแล้วเว้ย *-* ต๊าย ผีตัวนี้ท่าทางใช่เล่นนะเนี่ย โอ้วววววว~O_o นั่นอะไรน่ะ จากหน้าตาดูไม่ได้ขี้ตายังคาตาอยู่เลยบัดนี้มิมีแล้ว ผมเผ้าอะไรที่เคยสะบักสะบอมอย่างเพิ่งผ่านศึกมาจากหมู่บ้านทหารผ่านศึกมา บัดนี้ก็มิมีเหมือนกัน ฉันอึ้งมิมีกระพริบตา ดูเจ๊แกแต่งหน้าอย่างมืออาชีพขนาดแค่คงใช้แค่ปะแป้งบางๆ ปัดอายฯหน่อยๆ แล้วทาลิบสติกประกายชมพู ขนตาก็จัดระเบียบเรียงยิบงอนยาวอย่างไปทำทรีทเมนท์มา (นอกเรื่องๆ)เฮ้ย~

ดูสวยกว่าฉันอีกง่ะ ไม่ยอมๆๆๆๆ แต่นังผีพี่ของฉันผมสั้นกว่าประมาณบ่า แถมฉันยังไปยืดผมมาด้วย ฮิ ฮิ

ฉันต้องเริ่ดกว่าอยู่แล้น~ อย่าว่างั้นเลย แต่ผมของผีพี่ฉันตอนเนี้ย มันต่างกันนะ ออกเงางามสลวยๆ ซึ่งรูปลักษณ์ของพี่ฉันตอนเนี้ยมันสวยกว่านางงามป่าแห้วอีก ซึ่งตัดกับเสื้อยืดกางเกงยีนส์ซีดๆ โถ อนาถดีนะ - -

                “ต๊าย อะไรเนี่ยคุณพี่ ผีป่าแดดเข้าเหรอคะ ดูซะ ยังมีหน้ามาว่าเค้าว่าแต่งสวยทำไม รุงรัง- -+”

                “เอ้า นี่แกไม่รู้หรอกเรอะ งั้นก็จำใส่กบาลไว้นะ ว่าฉันน่ะ ตอนอยู่ ม.ต้น ที่นี่คนที่ได้เป็นนางงามสามปีซ้อน ระดับ ม.ต้น ก็คือฉันเนี่ยแหละ ตกใจล่ะสิ - -“

                หา = =

                “โธ่ พี่ หลงไปได้รู้นะว่าครูที่ตัดสินคือครูต้อยติ่งอ่ะ ก็ครูเค้าตาถั่วออกจะตาย ฮุ ฮุ”

                พี่ฉันยังได้แล้วทำไมฉันไม่ได้ละ ตอน ม.1กลายเป็นว่าเทพีสงกรานต์ดันเป็นยัยนิตตี้ง่ะ นังนั่นสิวก็เยอะสวยก็ไม่สวยนะ และ ปล. ครูที่ติดสินก็คือครูไส้ติ่งนั่นแหละ อุ๊ย ต้อยติ่ง - -

                “ครูนุชิตเลยย่ะ ครูต้อยติ่งน่ะเค้าไปสอน ม.4 นู่น”

                “เฮ้ย~ ไม่จริงม้าง~ หน้าอย่างนี้เนี่ยนะ - -“

                ฉันนั่งเถียงเรื่องความสวยความงามระหว่างฉันกับนังพี่ผีเข้าอยู่ ก็มันรุ่นแล้วนี่นา ก็ต้องรักสวยรักงามเป็นธรรมดา