รักสุดใจของยัยแว่นสุดเซอร์

ลำดับตอนที่ #1 : รถไฟสายเฮงซวย

บรรยากาศยามเช้าที่สถานีรถไฟใต้ดิน  เต็มแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย เพราะช่วงเช้าคนทำงานก็มักจะมาใช้บริการที่นี่แทนการที่จะต้องเจอกับการจารจรที่ติดขัด
'เฮ้อ !! น่าเบื่อจังเลย ทำไมสาวน้อยน่ารักผู้มีนามว่า "น้ำตาล" อย่างฉันต้องมาติดแหง่กอยู่ในรถไฟใต้ดิน เพื่อจะไปร.ร.อย่างนี้ทุกวันด้วยนะ
มือขวาของฉันจับราวจับไว้  ส่วนมือซ้ายชูหนังสือขึ้นอ่าน ฉันคงอ่านหนังสือได้อย่างสงบสุขได้ ถ้าไม่มี...

"นี่ๆ พรุ่งนี้ฉันว่าจะนัดบอดจับคู่หล่ะ พวกนายว่าดีไหม"  ผู้ชายที่เป็นเจ้าของทรงผมทรง (กิ้งก่า) พูดเสียงดังกับเพื่อน
'อะไรกัน กะจะให้คนที่อย่างต่างประเทศได้ยินเลยรึไง'
"ไอ้เต็ง แกจะนัดบอดอีกแล้วเหรอ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็เพิ่งผ่านไปเองนะ ใจคอแกจะทำงานอดิเรกอื่นไม่ได้เลยรึไง" ผู้ชายที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของนายกิ้งก่าพูดขึ้น
"ใครจะไปเหมือนแกล่ะ ไอ้กอล์ฟ วันๆแกกะอ่านแต่หนังสือๆๆๆ น่าเบื่อจะตาย อีกอย่างนัดบอดจับคู่เนี่ยแหละที่จะได้เจอสาวๆสวยๆน่ารักๆไง" นายกิ้งก่าหันไปพูดเสียงดังกับเพื่อนทางซ้ายมืออีก
"อ้อ ! สวยๆน่ารักๆ เหมือนน้องเกรซอ้วนดำ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วอ่ะนะ ฮ่าฮ่าฮ่า" นายทางซ้ายมือพูดขึ้นอีก
"เฉยเถอะ ไอ้กอล์ฟ แต่น้องหนิงเพื่อนของยัยเกรซอ้วนดำก็น่ารักใช่ย่อยนะเว้ย เนอะ! ไอ้คอป อ้าว! นายมองใครอยู่เหรอ เห็นมองอยู่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว" นายกิ้งก่าหันไปพูดกับนายอยู่อยู่ทางขวามือของเขา นายนั่นมีกล้องอยู่ในมือด้วย O_o
"อ้อ ! สาวสวยในชุดม.ปลายน่ะ" นายที่น่าจะชื่อคอปพูดขึ้น พลางยิ้มเล็กน้อย
"ไหนๆ ดูมั่งๆ" นายกิ้งก่าฉวยกล้องไปจากมือนายคอปทันที แต่ เอ๊ะ! กล้องบ้านั่นหันมาทางฉันนี่นา O_O
"อ้าว!ให้ตายสิ ไหนวะสาวสวยในชุด ม.ปลาย ฉันเห็นแต่ยัยแว่นผมเปียอ่ะ" อ่ะ! ไอ้บ้า จะพูดดังทามม้าย เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หมดหรอกว่าเป็นฉัน ><
นายกิ้งก่าพูดดังมากๆ จนทำให้คนบนรถไฟต่างหันมามองฉัน ><
พอฉันหันไปทาง 3 คนนั่น อยู่นายคอปก็ยิ้มฟันขาวมาให้ฉันซะอย่างงั้น
'ยี๊!! พวกหน้าม่อ ไม่น่าหันไปมองเลย อย่าไปสนใจคนพวกนั้นเลยดีกว่า'

เนี่ยละนะฉันถึงไม่ชอบรถไฟตอนเช้าๆ เพราะมีทั้งกลิ่นน้ำหอมของคุณลุงแล้วสาวออฟฟิศปนกันมั่วจนน่าเวียนหัว แถมยังต้องมาเจอนร.ชาย ที่บ้าๆบอๆ แบบนี้อีก

"นี่เธอ ชอบอ่านหนังสือมากเลยเหรอ เอาเล่มนี้อีกเล่มไหม" นายคอปโผล่มาอยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ
"ไม่!!! ฉันจะเอาไปทำไมล่ะ นี่! นายอย่ามายืนใกล้ฉันนักสิ" ฉันพูดรอดไรฟันกับนายคอป

พอดีจะถึงสถานีที่ฉันจะลงพอดี ฉันจึงเดินไปที่ประตูเพื่อเตรียมจะลงจากรถไฟบ้าๆนี่
"เฮ้!! เธอ ฉันจะบอกว่า..." นายคอปดึงแขนฉันไว้ แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆพลางกระซิบว่า "ซิบกระโปรงเธอแตกแน่ะ ! เห็น กกน. หมดแล้ว" ห๊า! กกน.ของช้าน ><
ฉันยังตกใจกับเหตุการณ์ที่ถูกเห็น กกน.ไม่หาย สายตาก็ไปเจอเข้ากับกล้องในมือนายคอปเข้า
'อย่าบอกนะว่า.....'
"ว๊าย!!!! ไอ้โรคจิต ไอ้บ้า! " ฉันตบหน้านายคอปไป 1 ฉาด แรงๆ ประจวบเหมาะกับที่รถไฟจอดพอดี ฉันจึงรีบวิ่งหนีออกมา
"ผู้หญิงอะไร ไร้มารยาท ชะมัด คนเค้าอุตส่าห์เตือน" นายคอปบ่นอุบอิบ
"เอ๊ะ! หนังสือของผู้หญิงคนเมื่อกี้นี่ ชื่อ"อาคิราห์" ร.ร.สตรีประเสริฐวิทย์ เหรอ!!"