คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท
ปฐมบท
แสงแดดที่สาดส่อง....
สายลมที่พัดผ่าน....
เสียงเพลงก้องบรรเลง.....
บทเพลงแห่งการต่อสู้ดังกังวาน.....
ประสานเสียงพร้อมหัวใจที่ร่ำร้อง......
บทเพลงที่เหมือนจะเป็นกลอนเสียมากกว่าดังก้องอยู่ห้วงความคิดของอาจารย์ใหญ่แห่งโรงเรียนอัลเฟรเดรีย ชายชราลูบเคราที่ใต้คางราวกับคิดพินิจอะไรบางอย่าง นัยน์ตาสีนิลที่ดูอิดโรยและรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าบ่งบอกถึงประสบการณ์ที่ผ่านมาอย่างโชกโชนของชายชรา ชายชราถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างปลงตกก่อนจะจัดการเช็คเอกสารเกี่ยวกับนักเรียนใหม่ปีนี้ที่ตั้งกองอยู่บนโต๊ะไม้สักสูงจนต้องแยกตั้งออกเป็นสองกองประกบเขาซ้ายขวา...
“พักสักหน่อยดีไหมครับ อาจารย์ใหญ่ลุควิก” ชายหนุ่มอายุรุ่นราวประมาณ 30 กว่าๆ เดินเข้ามาถามอาจารย์ผู้เฒ่าด้วยความเป็นห่วงเป็นใยพร้อมวางถาดน้ำชาที่นำมาวางแล้วรินน้ำชาให้กับชายชราซึ่งเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารตั้งเบ้อเร้อนั่น ขณะใบหน้าพลันแย้มรอยยิ้มเผยรอยตีนกาที่หางตาอย่างชัดเจน...
“อืม...ก็ดีเหมือนกัน ขอบใจนะฮูเกล” ลุควิกเอ่ยพร้อมรับถ้วยชาจากชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีเทานามฮูเกล มาแล้วจิบละเลียดเล็กน้อยจนได้รสสัมผัสหอมกรุ่นจากใบชาชั้นเลิศจากประเทศทีเกรย์ ดินแดนแห่งชาอันเป็นหนึ่งในอาณาจักรอิธิล
“แล้ว...เป็นยังไงบ้างล่ะครับ พวกนักเรียนใหม่ปีนี้น่ะครับ” ฮูเกลถามขึ้น ขณะที่ตนก็ยกชาขึ้นขิบเช่นกัน อาจารย์ใหญ่วางถ้วยชาใบหรูลงอย่างแช่มช้า ชายชราเอ่ยบอกเสียงกึ่งมีความสุข...
“ค่อนข้างดีทีเดียว...เด็กใหม่ปีนี้ก็ล้วนดูมีความสามารถกันทั้งนั้น” อาจารย์เอ่ยพลางเริ่มหยิบเอกสารเช็คดูนักเรียนใหม่ต่อ ส่วนทางอาจารย์ฮูเกลเองก็ดูไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหรก่อนพูดต่อไป
“ท่าทางจะมีเด็กมีแววเยอะนะครับ เห็นท่านทำหน้าพอใจเชียว”
“ก็คงอย่างนั้น” ชายชราตอบสั้นหากแต่ได้ใจความ อาจารย์ผมเทากระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะถามขึ้นอีกครั้ง
“แล้วเก่งกว่าพวกเด็กปี 2 กับ ปี 3 ของปีนี้รึเปล่าครับ” ชายชราเงยหน้าขึ้นมาด้วยแววตาประหลาดใจ แต่ก็ยังคงคลี่รอยยิ้มใจดีตอบกลับไปเช่นเดิม
“ฉันเองก็ไม่แน่ใจนักหรอก แต่อาจจะมีพวกที่ทำให้ไม่คาดฝันโผล่ออกมาก็ได้ใครจะไปรู้” อาจารย์ใหญ่ลุควิกตอบ ซึ่งชายหนุ่มอ่อนประสบการณ์กว่าก็ไม่ได้โต้เถียงอะไร แม้ในใจจะขุ่นเคืองนิดๆกับคำตอบที่เหมือนจะไม่ได้คำตอบอะไรเลยจากอาจารย์ใหญ่
แต่คนอย่างฮูเกล จาวส์ อาจารย์สอนวางแผนเชิงการรบ ที่ตำแหน่งสูงมากหากเทียบกับอาจารย์ด้วยกันเองแล้วนั้น...ยังคงมั่นใจกับนักเรียนปีก่อนๆที่เขาได้หมายมั่นปั้นมือมา...ไม่สิ...ต่อให้ผ่านมาสักกี่รุ่นนักเรียนที่เขาปั้นกับมืออย่างไรก็เป็นผู้ที่แข็งแกร่งทุกคน...
“จริงสิ...ฮูเกลตำแหน่งคิงกับควีนของทั้ง 3 หอเป็นใครบ้างล่ะ” อาจารย์ใหญ่เอ่ยถามขึ้น ตัวอาจารย์สอนวางแผนเชิงการรบก็นึกขึ้นมาได้ เขาจึงหยิบเอกสารเกี่ยวกับตำแหน่งต่างๆของหอคอยทั้งสามที่ถูกพับอย่างประณีตในกระเป๋าเสื้อขึ้นมา...
“เกือบลืมไปเลย ผมแวะเอามาให้อาจารย์ใหญ่นะครับ เพราะท่านไม่อยู่ในวันประกาศตำแหน่งของปีที่แล้ว ท่านจึงไม่รู้ ผมจัดการนำข้อมูลมาให้ทั้งหมด ตั้งแต่คิง ควีน ดยุค ดัชเชส วอร์ลอร์ด และการ์เดี้ยน รวมถึงไลเตอร์ของปี 2 และ ปี 3 ด้วยครับ ไม่ทราบว่าท่านต้องการทราบทั้งหมดนี่ตอนนี้เลยรึเปล่าครับ?” ฮูเกลอธิบายยาวยืด จนคนชรานึกขี้เกียจฟังจึงตอบตัดปัญหาอย่างสุภาพไปว่า...
“ไม่เป็นไร....ไว้ฉันจะดูทั้งหมดทีหลังน่ะนะ หลังจากตรวจเช็ครายชื่อของนักเรียนใหม่ครั้งนี้ก่อนน่ะนะ....แต่ก็บอกรายชื่อคิงกับควีนมาก่อนสิ” ชายชราตอบ ฮูเกลยื่นแผ่นเอกสารให้อาจารย์ใหญ่ก่อนที่เขาจะเริ่มบรรยายโดยไม่ต้องใช้ข้อมูลช่วย เพราะเขานั้นสามารถจำชื่อลูกศิษย์ที่เขาหมายมั่นปั้นมือเหล่านี้ได้หมดทุกคน...
“ได้ครับท่าน...หอคอยแห่งสุริยานั้น มี ครูซ เซาว์เฟีย เป็นคิง แล้วก็ ริเรนี่ วูจีสก้า เป็นควีนของหอครับ” พอได้ยินชื่อของคิงและควีนแห่งหอคอยแรกนั้นคือหอคอยแห่งสุริยา ชายชราก็ดูมีท่าทีครุ่นคิดเล็กๆก่อนจะเสนอแนะออกมาตามประสาคนแก่
“โอ้...เจ้าชายแห่งเซราเฟียเป็นคิงอย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่แล้วครับท่าน...ครูซเป็นเด็กที่มีความสามารถด้านเวทย์มนตร์มาก และริเรนี่ที่เป็นควีนเองก็มีพลังในการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมทั้งสองคนนี้จึงเหมาะมากกับการที่จะเป็นคิงและควีนของหอคอยแห่งสุริยา” ฮูเกลเอ่ยชมลูกศิษย์คู่แรกของตนเองด้วยท่าทางภูมิใจเป็นอย่างมาก จนอาจารย์ใหญ่ต้องรีบเบี่ยงประเด็นก่อนที่จะได้ยาวไปมากกว่านี้...
“แล้วหอคอยแห่งจันทราล่ะ?”
“หอคอยแห่งจันทรา มี กราเดียส วอลลูซโรซ เป็นคิง ส่วนควีนคือ คาดีร่า เวลซูน ครับท่าน แต่ถ้าให้ผมพูดกันตรงๆนะ ผมว่าผมการที่กราเดียสได้เป็นคิงนี่มัน....” พอเขาจะเริ่มเข้าการวิพากษ์วิจารณ์เด็กหนุ่มที่กล่าวถึง อาจารย์สอนวางแผนก็ถึงกับต้องหยุดทันทีเมื่อเห็นแววตาดุๆของอาจารย์ใหญ่อยู่ครู่ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแววตาฉายความใจดีอีกครั้ง...
“อย่ามีอคติกับเด็กเลยน่า ฉันรู้ว่าเธอไม่ค่อยชอบกราเดียสสักเท่าไหร แต่ในความคิดฉันว่าเหมาะนะ ทั้งสามารถในการต่อสู้นั้นก็ยอดเยี่ยมสมเป็นลูกชายตระกูลนักรบ แค่เขาอาจจะกวนใจที่ทำให้เธอหน้าแตกหลายครั้งใช่ไหม?” อาจารย์ใหญ่กระตุกคิ้วสีขาวนั้นขึ้นราวกับรู้ใจหนุ่มวัยละอ่อนกว่า ชายหนุ่มมิได้เถียงอะไรนอกจากพูดต่อเกี่ยวกับหอคอยแห่งจันทรา
“ส่วน คาดีร่า เวลซูนที่เป็นควีนนั้น เป็นควีนที่ดีทีเดียวความสามารถทางด้านเวทย์มนตร์ไม่ได้ด้อยกว่าใคร แถมยังมีพลังที่ไม่อาจคาดการณ์ได้อยู่ด้วย” ชายชราที่นั่งรับฟังก็คลี่รอยยิ้มเล็กน้อย ปากก็พึมพำไปเรื่อย...
“เวลซูน....งั้นเหรอ?...”
“ท่านว่าอะไรนะครับ?” ฮูเกลเอ่ยถามเพราะไม่แน่ใจว่าที่ชายชราเบื้องหน้าพึมพำอยู่นี่จะใช่คำถามที่จะถามเขารึเปล่า ชายชราโบกมือไปมาแทนการปฏิเสะก่อนจะถามต่อ...
“เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก แล้ว....หอคอยแห่งดวงดาราล่ะ”
“อ่า...ครับ...เครย์อาซ เลโบรดิก เป็นคิง และ จิโคลเรีย โคลเว็ตวี่ เป็นควีน ของหอคอยแห่งดวงดาราครับ” จากการรายงานของหอสุดท้ายเรียกสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งแปลกใจของอาจารย์ใหญ่ได้มากทีเดียวก่อนที่ตัวอาจารย์ผู้เฒ่าจะเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีตื่นเต้นแต่ไม่ออกนอกหน้า
“นี่เจ้าชายแห่งเนเรดีส ก็ได้เป็นคิงเหรอเนี่ย แล้วก็จิโคลเรีย เป็นควีนแบบนี้หอคอยนี้คงแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้วล่ะสิเนี่ย”
“แน่นอนอยู่แล้วครับ ทั้งเครย์อาซ และจิโคลเรีย ก็มีความสามารถสูงทั้งคู่ เป็นนักเรียนที่ผมภูมิใจที่สุด!” แต่ก่อนที่จะได้โม้อะไรไปมากกว่านั้นฮูเกลก็ได้ยินเสียงกระแอมของอาจารย์ใหญ่ลุควิกแทนการบ่งบอกว่าเขา...
...ออกนอกหน้าเกินไปแล้ว....
“อืม...ขอบใจมากฮูเกล เดี๋ยวฉันจะทำงานต่อแล้วล่ะ เพราะพรุ่งนี้เด็กพวกนี้ก็จะเข้ามาเรียนกันแล้ว” อาจารย์ใหญ่เอ่ยบอก เจ้าของนามก็จึงก้มโค้งให้ความเคารพก่อนจะเดินออกจากนอกห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่ไปเพื่อไม่เป็นการรบกวน หลังจากที่ประตูไม่สักบานใหญ่ประดับลายทองถูกปิดลง รอยยิ้มใจดีของอาจารย์ใหญ่กก็พลันหุบลงด้วย
ลุควิกหยิบรวมเอกสารที่เช็คแล้วให้เป็นกองเดียวก่อนจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน...ไม่ใช่ว่าเพราะเหนื่อยกับงาน แต่นั้นมีสาเหตุมาจากลางสังหรณ์แปลกๆที่ก่อเกิดขึ้นก่อนหน้านี้...ในช่วงที่เขารู้สึกได้ถึงบทเพลงที่ก้องอยู่ในหัว....
.....หวังว่าปีนี้จะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น.....
ลุควิกภาวนาอยู่ในใจก่อนจะเลิกสนใจกับความคิดที่มาขัดขวางการทำงานของเขาให้ออกไปจนหมด และเริ่มลงมือเช็คเอกสารนักเรียนใหม่ต่อไป....
ความคิดเห็น