Memory >> Promise Love you...sacrifice Fic Superjunior Y&Y

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น

คุยกันก่อนนิสนึงน๊า 
พอดีเราแต่งเป็นเรื่องแรก 
อ่านแล้วยังไง ก็ติชมหน่อยนะ
อาจจะใช้ภาษาไม่ดี แหะๆ ก็ออภัยนิสนึงน๊า

 งั้นก็ไปอ่านกานเลยยยยย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

 "อ๊า นัดไว้แล้ว ทำไมมาช้างี้เนี้ย แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ เห็นเพื่อนๆในวงใหม่ซะทีเนี่ย โอ้ย" หนุ่มน้อยนามชีวอนได้ เอ่ย ออกมาอย่างเสียมิได้ เนื่องจาก เมื่อลงจากเครื่องแล้วคนที่ ทางบริษัท Sm  บอกว่าจะมารับ ยังไม่มาซักที 
" นี่ๆนายใช่ ชอย ชีวอน รึป่าว? " ฮันเกิง หนึ่งในซุปเปอร์จูเนียร์เอ่ยถาม
 " ใช่ นายคนที่ทางบริษัท ส่งมาให้มารับฉันใช่ไหม๊ " 
"ใช่ แหะๆ นี่นาย ฉันขอโทษนะที่ให้รอนานพอดีตื่นสายนะ" ฮันเกิงตอบออกมาอย่างสำนึกผิด เพราะเลยนัดมาตั้ง2ชม.
" อืมๆ ไม่เป็นไร งั้นไปกันเถอะ" เฮ้ออ ฮันเกิงนายคงจำฉันไม่ได้สินะ แต่ช่างมันเถอะ เพราะยังไงตอนนั้น นายก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับฉันอยู่แล้ว ไม่แปลกที่นายจะจำชั้นไม่ได้
เมื่อถึงบ้านพัก..........
" นี่ทู๊กคนนนน ฉันพาน้องใหม่ที่ทางบริษัทจะให้มาอยู่ในวงมาแล้ว" ฮันเกิงตะโกนบอกเพื่อนๆ
ทุกคนต่างตื่นเต้นรีบกุลีกุจอเข้ามาดูหน้าน้องใหม่ของวงอย่างรวดเร็ว ต่างคนก็ต่างแนะนำตัว
" ดีๆ ฉันพี่ใหญ่ของวง และเป็นหัวหน้าวง ชื่อ อีทึกนะ"
"สาหวาดดี ข้ามีนามว่า คิมฮีชอล หรือ ซินเดอเรลล่า "
และต่างคนก็ต่างแนะนำตัวและถามอะไรเกี่ยวกับชีวอนมากมาย
แต่คนที่ชีวอนสนใจ ก็คือ ฮันเกิงที่ตอนนี้ กำลัง นั่งเล่นเกมส์เพลล์บอยอยู่
ซึ่งไม่มีแม้แต่จะหันมามอง ไม่มีแม้แต่จะถามว่า นายคิดยังไงถึงมาอยู่ที่นี้
และถ้าถาม เค้าคงจะตอบว่า เพราะเด็กผู้ชายแห่งความทรงจำคนหนึ่งตอนที่อยู่ที่จีน

เมื่อทุกคนแนะนำตัวและรู้จักชีวอนเรียบร้อยแล้ว ก็ต่างแยกย้ายไปทำภาระกิจส่วนตัว
ปล่อยให้ชีวอนนั่งดูฮันเกิงเล่นเกมส์อยู่อย่างนั้น
แต่ชีวอนกลับไม่เบื่อเลย
แต่แล้ว ฮีชอลก็เดินลงมาหาฮันเกิง
และคุยกับฮันเกิงอย่างสนิทสนม จนดงเฮที่เพิ่งลงมาแซวว่า " อย่าสวีทกันให้มากนักนะ "
ชีวอนรู้สึกเจ็บแปลบที่ใจอย่างบอกไม่ถูก
เค้ามีคนใหม่แล้ว เค้าลืมสัญญาวันนั้นแล้ว เค้าลืมเราแล้วจริงๆ
ดงเฮเห็นชีวอนทำสีหน้าไม่ดีเลย ลากชีวอนออกมานั่งเล่นข้างนอก
ชีวอนเลยได้โอกาสถามว่า "นี่ สองคนนั้นเค้าเป็นแฟนกันหรอ"
" อืมช่าย เค้ารักกันมากเลยแหละ ทำไมหรอ ? "
" อ๋อป่าว แค่อยากรุ้นะ "
" อ๋อ อืมๆ"
" นี่ดงเฮ เดี๋ยวฉันขอขึ้นห้องก่อนนะ "
" ได้สิ "
เฮ้อออ ฉันคงได้แค่มองเทอตรงมุมนี้ มุมที่มันเป็นแค่อดีต สินะ  ฉันคงได้เปนแค่เพียง คำสํญญา ที่เทอลืม
แต่ฉันก็อยากให้นายรู้ไว้นะ ว่าถึงยังไง ฉันคนนี้ ก็จะรักนาย และรักษาสัญญาตลอดไป
ถึงแม้ นาย จะไม่รู้ก็ตาม 
ตอนแรกชั้นกะจะบอกนาย แต่คงไม่ต้องแล้วแหละเนอะ
เพราะถึงบอกไปยังไงก็ไม่มีประโยชน์ในเมื่อ " นายมีเค้าคนนั้นแทนที่คำสัญญาที่มีต่อฉันแล้ว "