* รักของฉันกับนายแบดบอย *

ลำดับตอนที่ #1 : ยัยเรน กลับมาแว้วววววว

++ ที่โรงเรียนมณีเม็ด ++

     ณ ห้อง ม4/3  เสียงนักเรียนคุยกันดังลั่น เป็นกิจวัตรประจำวันของที่นี้ ประตูและหน้าต่างดูหรู สมเป็นโรงเรียนคนรวย ไม่มีเปลี่ยนไปเลย กรี๊ดดดดดด  เพื่อนเลิฟอยากเจอหน้าพวกเธอจัง  หยุดไปเที่ยวฝรั่งเศสนานไปหน่อย

   ปัง!!!!

    นี้คือ กลยุทธ์เรียกร้องความสนใจจากคนสวย (แหวะ คนเขียนต่างหากที่สวย :คนสวย) ชิ  ไปไกลๆเลย ฉันเป็นนางเอกนะยะ 

    “กรี๊ดดดดด!!!!  ยัยเรนกลับมาแล้ววววววว” โอ้ย หูจะแตกกลยุทธ์ดีเกินคาด

    “แหม ยัยจูดี้ จะกรี๊ดทำไม นิ ครีม ไอย์ฉันซื้อของฝากมาด้วย” หนักนะยะ รีบมาเอาสิ

    “เพื่อนเลิฟคิดถึงเธอจัง อันไหนของฉันอ่ะ” เสียงดัดจริตเชีย ยัยตุ๊ดบ้า

    “ของแกอันนี้ยะ กระเป๋าหลุย   ส่วนยัยครีมกับยัยไอย์อ่ะอั.......”

    “อันนี้ใช่มั้ยของฉัน สวยจัง นึกว่าจะไม่รุ้จักของสวยๆงามๆเหมือนกับคนอื่นเขา”

    “ใช่”

    “ยัยเพื่อนบ้า จะเอาไหม พูดมากไม่เอาก็เอาคืนมา จะเอาไปให้คนอื่น”

     เธอตัดสินใจดีๆนะ ดูยัยพวกข้างหลังเธอสิ เหมือนพวกอีแร้ง ที่รอให้สัตว์ใหญ่กินให้เนื้อหมดก่อนแล้วพอกินจนอิ่มแล้วจึงเดินหนีไป แล้วพวกมันก็มารุมกินซากเนื้อที่เหลืออะไรประมาณเนี้ย (เปรียบเทียบจนเห็นภาพเลย ยัยบ้า พูดจนเป็นเรื่องเป็นราว : คนสวย) 

    “เอาดิ  ของฟรี”

    “เออ บ้านรวยแล้ว งกก็เข้าใจ ไปก่อนนะต้องเอาของฝากไปให้พวกคินอีก”

    “ไปด้วยสิ จะไปเอาของคืนด้วย” ยัยไอย์ขอจะไปด้วย

     นอกจากยัยจูดี้ ครีม ไอย์ ฉันยังมีเพื่อนที่สนิทอีก 3 คน ก็ฉันเพื่อนเยอะนิ เดี๋ยวจะแนะนำให้นะ จูดี้ ยัยตุ๊ดเพื่อนอยากมันมีหน้าตาคล้ายๆกับ พอลล่าที่แสดงเรื่อง ‘เขาชนไก่’ มันมักบอกว่ามันน่ารักกว่า แต่ฉันว่าเขาน่ารักกว่ามันเยอะ ครีมเป็นคนเงียบๆเธอน่าตาน่ารักน่าชัง แต่เธอโหดใช่เล่นเลยจะบอกให้ (กวนอีก) ส่วนไอย์มักปากไม่ตรงกับใจ ร่าเริง กวนโหด ส่วนเพื่อนชายนั้นมี คิน เพื่อนที่ฉันสนิทกันตั้งแต่เด็ก คินเหมือนพี่คนที่สองของฉันเลย บ้านเราอยู่ใกล้กัน มีบอลแล้วก็โปร ฉันอยู่กับพี่ชาย สองคน พ่อกับแม่ต้องบินกลับไปทำงานที่ต่างประเทศต่อ..  ( (( =  _ = ) ))  งึกงึกงึก ใครมาเขย่าฉันเนี้ย

    “นิ ยัยเรนบ้า เธอเอ๋อไปแล้ว ไม่นะฉันยังไม่อยากมีเพื่อนเอ๋อ" ยัยบ้ากล้าว่าฉันเอ๋อเหรอ 
   "ถ้าเธอว่าฉันเอ๋อ ดูหน้าตัวเองตอนนี้ก่อนสิ โค-ตะ-ระ เอ๋อเลย" เรนไม่ยอมค่ะ
   "นิ ยัยบ้าเพ้อเจ้อใหญ่แหละ ถึงแล้วด้วย "ไอย์ พูดเสร็จก็เดินไปหาโปร  ช่างเถอะนั้นมันเรื่องของยัยไอย์ ฉันพูดก็ต้องพูดเรื่องของฉันสิ  เอ๊ะ คินอยู่ไหนเนี้ย
   "บอลคินอยู่ไหนอ่ะ" หน้าใสเหมือนเดิมนะนายเนี้ย
   "นู้น"บอลชี้ไปทางเก้าอี้โยก 
   "ขอบใจ อ่ะนี้เกือบลืมของนายอ่ะ" ฉันยื้นนาฬิกาที่ดูเหมาะกับเขาให้
   "แท้งกิ้ว  ยัยเตี้ย" หน่อย ฉันแลบลิ้นให้บอลแล้วเดินมาหาคิน
   "คิน  ทำไรอยู่อ่ะ" ฉันกระโดดเข้าไปนั่งข้างไคน
   "นั่งเฉยๆไง ยัยบ้า กลับมาแล้วหรอ"โห้ย เจอคัย คัยก็ว่า ยัยบ้ามั้ง ยัยเตี้ยมั้ง
   "เอาไปเลย" งอนแล้วฉันโยนนาฬิกาให้คิน แพงกว่าเพื่อนนะเนี้ย
   "เป็นอะไรไปอีกอ่ะ" ไม่พูดด้วยหรอก เชอะ
   "........"
   "ถ้าไม่พูดด้วยกว่าไม่ต้องมาทำเค้กที่บ้านฉันละกัน จะชวนอยู่พอดี" งั้นก็อดอ่ะดิพูดก็ได้ว่ะ สถานการณ์บังคับ
   "เหรองั้นเย็นนี้เจอกัน บาย"ฉันวิ่งมาหาไอย์ "เฮ้ย!! ทำไรอ่ะไอย์" ไอย์กำลังเอาดิคหนาบึ้กทุบหัวนายโปรอยู่ เธอเด็ดมาไอย์
  "กลับกันบาย ทุกคน"
   ฉันลากไอย์ออกมา  สามคนนั้นกำลังตกอยู่สถานการคนบ้า คนหนึ่งอมยิ้ม  คนหนึ่งดีใจเหมือนเด็กที่ได้ของใหม่แถมฟรี (ยังมีแถมอีก)อีกคนเลือดไหลที่คิว และไอ้คนที่เดินมาข้างๆก็เหมือนหมาบ้า เฮ้อ  คนสวยอยากจะบ้าตาย  ตอนนี้ไอย์ค่อยๆอารามณ์ดีขึ้น พวกเราฮั่มเพลงไปเลยๆ 
   "หลบไป!!  หลบไป!!" มีเสียงคนตะโกน ช่างเถอะคงไม่ได้บอกฉันหรอก
   " ล่าล้าลา ฮึ่มฮึ้มฮึม ฮ้าฮ่าฮ..แว้ก" เซค่ะ
   ตุ้บ!!!
   "โอ้ย/อู้ย"