It's that me.?? * ย้อนเวลาตามหาหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : Charpter1 --- ร้านอาหารจีน

"ย้ายเร็วๆเลยนะครับ ผมอยากให้ ทุกอย่างเคลื่อนย้ายเสร็จในวันนี้ เพราะการที่จะเดินทางไปบ้านหลังเก่ากับบ้านหลังใหม่มันห่างกันมากนะครับ ผมกลัวพวกแกจะลำบาก"เสียงชายคนหนึ่งกำลังบอกกับพนักงานย้ายของ

อีกด้านนึงของบ้าน มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินเพื่อนสำรวจบริเวณสวนหลังบ้านซึ่งเป็นบ้านใหม่ของเธอ แววตาของเธอไม่ชอบใจนักที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่ เธอรักบ้านเก่าของเธอมาก ที่ซึ่งพ่อของเธอเป็นคนสร้างทันด้วยมือของพ่อเองถึงแม้ว่ามันจะเล็ก แต่เธอก็มีความสุข ที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนั้น

" พลอยจ้ะ ของของลูกย้ายเข้ามาอยู่ในห้องลูกหมดแล้วนะจ้ะ ลูกจะไปจัดมันเลยรึเปล่า" เสียงแม่ของเธอดังมาจากประตูหลังครัว

"เดี๋ยวหนูจัดการเองค่ะแม่ หนูขอเดินเล่นสักครู่นะคะ" พลอยตอบ

"แค่แม่มีความสุข ฉันก็ควรจะดีใจแล้วสินะ เราไม่ควรจะเรียกร้องอะไรมากมาย ใชไหม" พลอยคิด ฉันอยากกลับไปเป็นอย่างเก่าจัง

พลอยคิดพลางเดินขึ้นไปบนห้องตัวเองเพื่อจะจัดของบางส่วนให้เข้ที่เรียบร้อย พอพลอยเข้าไปถึงห้อง พลอยคิดอยู่ในใจว่า อื้มที่นี่ห้องใหญ่จริงๆ คนคนนั้นคงจะทำให้แม่ของฉันมีความสุขได้จริงๆ ฉันไม่ควรจะแสดงความคิดที่แม่ของฉันจะต้องเสียใจ พลอยเอาของต่างๆออกมาจากกล่องและพลางคิดนู่นคิดนี่เรื่อยเปื่อย รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงแม่เรียก

"พลอย เราจะออกไปทานข้าวกันจ้ะ ลูกไปกับแม่นะ"

พลอยนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้กินอะไรเลย จึงตกลงที่จะไปกับแม่

ที่ร้านอาหารจีนแห่งนี้พลอยคุ้นหูคุ้นตาดีเพราะเป็นที่ๆพ่อของเธอพาเธอออกมากินข้าวนอกบ้านบ่อยๆ เพราะพ่อของพลอยชอบกินบะหมี่จีน ซึ่งเวลาพ่อบอกว่าอยากกินแม่ก็จะหัวเราะและบอกว่าฉันทำไม่ไหวหรอกนะอาหารจีน ฉันนี่เป็นคนไทยมาตั้งแต่เกิด

พลอยจึงพูดกับแม่ว่า "แม่ค่ะ ที่นี่ที่เราชอบมากับพ่อบ่อยๆไงค่ะ"

แม่มองหน้าพลอยแวบนึงแต่ก็ไม่ตอบอะไรพลอย แม่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน แต่คุณพ่อของพลอยคนใหม่กับยิ้ม

พลอยเหลือบไปมองปฏิทินบนร้าน พลอยคิดอยู่ในใจว่า เอ๊ะแปลกจังวันนี้ตรงกับวันที่ พ่อพาฉันมาที่นี่เป็นครั้งแรกเพราะเธอสอบได้ที่หนึ่งในชั้นเมื่อปีที่แล้วนี่หน่า พลอยยิ้มเมื่อคิดถึงเรื่องเก่าๆ

พอพลอยจะสั่งอาหารพลอยจึงสั่งบะหมี่ที่พ่อชอบกิน อยู่ดีๆก็มีคนแก่คนนึงซึ่งพลอยจำได้ว่าเธอเป็นป้าของพนักงานคนนึง ซึ่งยายคนนี้สติไม่ค่อยดี มามอบป้ายๆเล็กๆ เขียนอักษรจีนให้แกพลอย พลอยมองดูแต่เหมือนอักษรจีนนั้นมันหายไปครึ่งนึง ยายคนนั้นยิ้มแล้วบอกว่าให้เก็บไว้ดีๆเพราะเธอต้องใช้แน่นอน พลอยคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

พ่อเลี้ยงของพลอยหันมาถามว่า "พลอย.. รู้จักกับเธอหรือ"

พลอยตอบว่า"เคยเห็นแกมานานแล้วนะคะ ..แกสติไม่ค่อยดี น่าสงสาร"

พลอยไม่ได้เอะใจอะไรเลย จนกระทั่งการรับประทานอาหารจบลง พลอยมาถึงบ้านและรีบอาบน้ำ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอน เธอเหนื่อยๆมากในวันนี้ที่ความทรงจำต่างๆเข้ามาประดังเธอไม่หยุด

พลอยนึกขึ้นได้ว่าลืมเอาสิ่งที่คุณยายให้ออกมาจากระเป๋ากางเกง จึงออกไปหยิบมาและจะเก็บมันไว้ในลิ้นชักบนหัวเตียง วินาทีนั้นเองเธอนึกขึ้นได้ว่าเคยเห็นมันที่ไหนมาก่อน เธอจึงเข้าไปเปิดกล่องที่เธอยังไม่ได้เอาของออกมาจัดเรียง

จริงๆด้วย ฉันเคยเห็นมันมาก่อน พลอยคิดพลางหยิบสิ่งของบางอย่างขึ้นมาจากกล่อง ของสิ่งนั้นเหมือนกับของที่คุณยายให้มาเปี๊ยบเลย พอเอามาต่อกันตัวอักษรที่ขาดไปก็ต่อกันครบ แต่แล้วมีบางอย่างเกิดขึ้น....!!!!