เส้นทางแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #1 : ค่ำคืนแห่งเลือดและการเปลี่ยนแปลง

     เช้าวันหนึ่งที่สดใสในเขตชุมชนเล็กๆ แห่งหนึ่ง ชุมชนแห่งนี้ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองอยู่ไกลพอควร ทำให้ชุมชนแห่งเงียบสงบในความคิดของคนหลายๆ คนที่ต้องการพักผ่อน 
  
     แต่ไม่ใช้กับเขา เด็กหนุ่มที่อยู่ในบ้านหลังไม่ใหญ่มาก มันจะเป็นบ้านที่หน้าอยู่มาก ถ้าหากไม่มีเขา และเธอ หรือก็คือพ่อ และแม่ของเขาเอง พ่อและแม่มักทะเลาะกันทุกครั้งที่มีโอกาส ถึงเขาจะทำเป็นไม่ใส่ใจ แต่ในใจแล้วเขากลับเป็นทุกข์มาก มันทำให้เก็บกด แค่เรื่องที่เขามีตาสีเลือด ก็จะบ้าอยู่แล้ว

     เขาคิดที่อยากจะหนีออกจากบ้านหลายครั้ง แต่เด็กจนๆ อย่างเขาจะจะหนีไปไหนได้ มันเป็นความจริงที่เขาตระหนัก จึงต้องทนต่อไปกับชีวิตที่ไม่มีใครเข้าใจ

     เขาเดินออกมาจากบ้านเพราะไม่อยากจะฟังที่พ่อกับแม่คุยกันด้วยอารมณ์ เดินมาได้พักใหญ่ก็มาถึงต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นหนึ่ง มันเป็นต้นไม้ที่มีโพรงขนาดผู้ใหญ่เข้าไปได้อยู่ด้านหลัง ไม่มีใครเข้ามาแถบนี้เพราะแถวนี้เป็นเขตป่าหนาทึบ ไม่มีใครกล้าเข้ามาเพราะตำนานของป่าแห่งแห่งนี้ ตำนานบ้าๆ

     เมื่อมาหน้าโพรงอันเป็นที่สงบจิต สงบใจของเขาที่ไม่เคยมีใครมาเยี่ยม แต่บันนี้มีชายคนหนึ่ง มีบาดแผลเต็มร่างกาย เลือดไหลนองเต็มพื้น

"คุณเป็นใคร? ให้ผมเรียกหมอมั้ย"เจค ถามออกไปด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไร"เขาตอบมาด้วยน้ำเสียงเหมือนคนปกติ แต่จากสภาพมันไม่น่าใช่"ฉันเป็นนักฆ่าน่ะ ชื่อว่าแซคผู้ชั่วร้าย"เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงภูมิใจน้อยๆ กับอาชีพของตน

"คุณคงถูกรัฐบาลตามล่าสินะ"เจคพูดแบบเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

"ใช่ๆ พวกมันกำลังมาทางนี้ด้วย"แซคตอบมาเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา พรางมองสำรวจหนุ่มน้อยตรงหน้าที่ไม่ส่อแววกลัวเขาเลย มองไปก็สะดุดตาที่เป็นเป็นสีเลือดของเด็กหนุ่ม"ชักถูกชะตาด้วยแล้วสิ มาฉันจะสอนวิชาให้"ว่าแล้วแซคก็ลุกขึ้นเดินออกมานอกโพรง เจคเดินตามเขามา
  
     แซคเริ่มสอนวิชาต่อสู้ด้วยมือ การฆ่าคนด้วยมือ และการใช้อาวุธทุกอย่างที่เขามีในเสื้อคลุมตัวใหญ่ของเขากว่า30แบบ เจคเรียนแทบทุกอย่างที่แซคเป็นภายในวันเดียว จนถึงตอนเย็น

"คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ เอ่อ...หน้าคุณซึดมากเลย"เจคถามด้วยความหวังดี

"ไม่เป็นไร ฉันสบายดี"แซคบอกแต่ความจริงเขาใกล้จะตายแล้วเพราะเขาเลือดออกทั้งวัน อยู่จนถึงตอนนี้ได้ก็เหลือเชื่อมากแล้ว

"ถ้างั้นผมคงต้องกลับแล้วล่ะครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง"แล้วเขาก็เดินกลับไป กลับไปบ้านที่ไม่น่าอยู่ของเขา แต่ก่อนเขาจะเดินไปไกลกว่านี้เขากลับอยากหันกลับไปดูแซคอีกครั้ง ภาพที่ปรากฏแก่สายตาคือร่างที่ล้มลงนอนกองกับพื้น เมื่อวิ่งเข้าตรวจดูชีพจรของเขา มันหยุดเต้นแล้วมันหยุดพร้อมกับชีวิตของเขา คนที่รู้จักกันยังไม่เต็มวัน แต่กลับรู้สึกผูกพัน

     นัยตาสีเลือดของเขาอยู่ๆ มันก็เปลี่ยนสี มันดูสดสว่างขึ้นท่ามกลางความมืดของยามเย็น แล้วน้ำตาของเขาก็ไหลออกมาช้าๆ ไม่มีเสียงร้องไห้มีเพียงน้ำตา


..................................................................................................................................

    ยังไม่จบนะครับ