*• รั ก ส อ ง ใ จ ข อ ง ยั ย ตั ว แ ส บ •*

ลำดับตอนที่ #1 : *• รั ก ส อ ง ใ จ ข อ ง ยั ย ตั ว แ ส บ •* 1 50%

ตอนที่ 1

"แว๊กก ก คัยก็ได้ช่วยชั้นนที กรี๊ดดดด " ฉันเอ่ยขึ้น

ก็ตอนนี้น่ะ สิคะ มีคนกำลังตามล่าฉันเพื่อตอบสนองผลกรรมที่ฉันได้ทำไว้ ><" แง ๆ ๆๆ

โถ่ ! ฉันทำอะไรผิดมากมายนักนะ ฉันก็แค่ . .ฮึกฮืออ แค่ทำสปาเก็ตตี้หกใส่เขา ทำให้พวกเขาเป็นหนูทดลองในการทดลองวิทยาศาสตร์ของฉันเองน๊า  อ้อ ! แล้วก็ฉันแค่เอากิ้งก่าใส่รองเท้าผิดคู่ แต่ฉันๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆน้า รองเท้าเขามันบังเอิญเหมือนคู่ของเพื่อนฉันเองนี่นา

เขาเองที่ผิดด !!

อ๊ออ ลืมแนะนำตัวไปเลยค่ะ ฉันชื่อ มิเชล หรือ มิณทิตา วัฒนาศักดิพงษ์ค่ะ คือแหะ ๆ ๆ ฉันเป็นลูกครึ่งอ่ะค่ะ ครึ่งอะไรงั้นเหรอคะ กรี๊ดดด ด ~~ พ่อฉันเป็นพม่าค่ะ กรรม!! นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย เอาเถอะค่ะ ยัยเซ่อ อย่างฉันก็ชอบเอาเรื่องจริงมาพูดเล่นแบบนี้อยู่เรื่อยย ย เย๊ ยย ยย ล้อเล่นน่ะค่ะ แหม  ความจริงฉันเป็นครึ่งคนครึ่งนางฟ้าต่างหาก <เอาเข้าไป>ฮ่า ๆๆ ๆ เมื่อ 3 ปีที่แล้วฉันเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ค่ะ  - -* เนี่ยนะคะ ฉัน.... . ...

เอี๊ยดดด ดด~

 โฮ ๆ จะเสียงอะไรสะอีกล่ะคะ ก็ขาเจ้ากรรมมันดันหยุดตามคำสั่งของเบรน น่ะค่ะ เดอะเบรน หัวสมองนั่นเอง^^ คือจริงๆ ฉันก็ไม่ได้อยากหยุดนักหรอกนะ แต่ภาพที่อยู่ข้างในตากลมๆ หวานๆ เนี่ยมันคือ อุจจาระของคุณหมา

-0- โฮกก ก เกือบไปแล้วไหมล่ะ ยัยมิเชล

"ว่าไง น้องสาว" หะ หา ฉันลืมไปเลยว่าตอนนี้ฉันกำลังวิ่งหนีพวกมันอยู่ โหย รู้งี้ฉันเหยียบขี้หมาไปสะก็ดี - -*

"อะ ฮ่า ๆๆ ๆ สวัสดีค่ะ ^^"

"หึ ๆ ซีดไปเลยเหรอ ยัยตัวแสบ คราวนี้ฉันไม่ปล่อยให้เธอรอดไปแน่ " กรี๊ดด ด ฉันไม่ได้ซีดนะยะ ฉันแค่ตัวขาวชั่วขณะ พูดให้มันถูกหน่อยไม่ได้เหรอไงยะ -*-

"งั้นเหรอคะ น่ากลั๊วว น่ากลัว งั้นเจอนี่หน่อยเปนไง" ว่าแล้วฉันก็รีบย่อตัวลง หยึ้ยย ยย !! นี่แหนะ วะฮ่า ๆๆ สำเร็จแล้ว ฉันลงทุนปาขี้หมาใส่หน้าอัน<ไม่>หล่อเหลาของตาหัวหน้าแก๊งนั่นเลย ฮ่า ๆๆ ๆ สะใจจริงๆ

แล้วฉันจะมัวหัวเราะอยู่ใย ??

วิ่งสิ วิ่ง ง งงงง !!

หึหึ แค่เนี่ย เบมากๆสำหรับสาวน้อยมิเชล ในที่สุดฉันก็รอดฝีมือมันมาได้เป็นครั้งที่ 965 แล้วค่ะ ท่านผู้อ่าน ^^ ฉันกำลังยิ้มเยาะเย้ย ด้วยความสะใจ ทันใดนั้นน

ตูม ม มมมม O.o"

--------------------------------------------------
ฝากคอมเม้นกันด้วยน้าค๊ะ ^^