ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 บทรักลับซุปเปอร์สตาร์ Ep1
แสไฟระยิบระยับประับประาโรแรมเหอหมิ เมือเทียนิน สถานที่ัานมอบราวัลประำปีอันทรเียริอรับาล C ึ่ปีนี้ บริษัทเหอรุ๊ปไ้รับเียริให้เป็นผู้ั
โรแรมหรูิอันับท็อป 20 อประเทศ ั้ระห่านอยู่ริมทะเล แสนวลละมุนราวสายธารเิน ผสานประายาวบนฟ้าสะท้อนระยิบระยับบนผืนน้ำ ุาราเรียรายในทะเลว้า
ภาพสะท้อนบนระบานให่ยิ่เสริมสร้าวามามราวภาพวาเทพเียน บรรยาาศอ่อนโยนส่าาม แฝเสน่ห์ลึลับ
แสไฟสาส่อุสายน้ำแห่แส ระทบพื้นระเบื้อสีำเา สะท้อนเป็นประายระยิบระยับ หรูหราโอ่อ่าระารา
ั่วาวนำทาแผู้มีเียริสู่่ำืนพิเศษนี้ วามสุุมโรแมนิและื่นาื่นใ ทำให้ทุนประทับใ ราวอยู่ในินแนเทพนิยาย ทะเลสบนิ่แฝพลัมหาศาล
ลื่นระทบฝั่เบาๆ ราวเสียระิบเทพเ้า บอเล่าเรื่อราวลึลับ แสไฟสะท้อนบนผิวน้ำ ทำให้ทะเลมีีวิีวา ราวับววิาเ้นระบำ สร้าวามประทับใอย่าล้นเหลือ
าราและบุลสำัในแวว่า ๆ พร้อมใันมาร่วมานใน่ำืนพิเศษนี้ ึ่ัึ้นเป็นประำทุวันที่ 30 ธันวาม โยสถานที่ัานะหมุนเวียนเปลี่ยนไปในแ่ละปี อาเป็นหน่วยานอรับาลหรือภาเอน็ไ้
ภายในาน เสียประาศั้อไปทั่วห้อโถอันโอ่อ่า
“ยินี้อนรับเ้าสู่พิธีมอบราวัลประำปี 2016”
เสียปรบมือัสนั่น ประาศราวัลเริ่มึ้นเรื่อยๆ
" ประเภทสารี ภาพยนร์สารียอเยี่ยม (Best Documentary Feature) อแสวามยินีับุหลานหนิเหอ าสารีเรื่อท่อเที่ยวพื้นเมือ C "
" อเิุหลานหนิเหอ ผู้ถ่ายทำสารีท่อเที่ยวพื้นเมือC ึ้นรับราวัลรับ "
เอาเป็นเา่อยมารู้เรื่ออเาแล้วัน้อไปรับราวัลแล้วสิ
ายหนุ่มรูปามในุสูทำสุเนี้ยบปราัวท่ามลาแสไฟ หลานหนิเหอ ผู้สร้าสรร์ผลานิ้นเอที่ไ้รับารยอมรับ เา้าวึ้นเวทีอย่ามั่นพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน เสียปรบมือัึ้อยิ่ว่าเิม
" อเิุหวัเิ มอบราวัลให้แ่น้อใหม่้วยรับ "
ายวัยลานในุสูทสีรมเ้ม้าวเ้ามาบนเวที้วยท่าทาสุุมและส่าาม สายาทุู่ในห้อโถับ้อไปยัเา พร้อมราวัลทอำที่สะท้อนแสระยิบระยับในมือ เสียปรบมือัสนั่นราวับลื่นยัษ์ัระหน่ำเมื่อเาเินเ้ามาใล้ผม ใบหน้าอเาายแววภาภูมิใ
เมื่อมาถึ เาหยุยืนรหน้าผมพร้อมับรอยยิ้มอ่อนโยน ท่ามลาบรรยาาศอันเียบสบแ่เปี่ยม้วยวามาหวั เายื่นราวัลทอำให้ผม้า ๆ ้วยสอมือ ราวับำลัส่มอบสิ่ล้ำ่าที่สุในีวิ น้ำหนัอถ้วยราวัลในมือทำให้หัวใผมสั่นไหว วามเย็นอโลหะที่สัมผัสนิ้วทำให้ผมระหนัว่านี่ือผลลัพธ์อารทุ่มเทอย่าไม่ลละ
ายวัยลานบไหล่ผมเบา ๆ วาเ็มไป้วยวามื่นม “อแสวามยินีนะหลานหนิเหอ ุทำไ้ีมาริ ๆ” น้ำเสียอเาอบอุ่นและมั่น ั้อในหูผม
“อบุรับ” ผมเอ่ยออไป้วยวามเารพ แม้ในใยัื่นเ้นและะลึับ่วเวลาที่เหมือนฝัน
พิธีรที่ยืนอยู่้าเวทียื่นไม์ให้ายวัยลานพร้อมเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามเารพ “ุหวัเิมีอะไระล่าวับรุ่นน้อ สำหรับราวัลรั้นี้ไหมรับ?”
ายวัยลานหยิบไม์ึ้นมา เายิ้มว้า้วยวามมั่นใ ่อนะหันหน้ามอผู้มในห้อโถ “ผมอแสวามยินีับรุ่นน้อที่ยอเยี่ยมนนี้อีรั้” เาหันมามอผม้วยสายาที่เปี่ยม้วยวามเอ็นู
“ผมไู้สารีอุแล้ว และอบอร ๆ ว่ามันทำให้ผมอยาะวาานทุอย่าล แล้วออไปสำรวโลใบนี้้วยัวเอ ารไ้เห็นผู้นพื้นเมือ ารเรียนรู้วันธรรมที่แ่า าริน ารนอน และารใ้ีวิไปพร้อมับธรรมาิอย่าเรียบ่าย มันือสิ่ที่ทำให้ีวิมีสีสันมาึ้น” น้ำเสียอเาอบอุ่น ะที่ผู้มบานพยัหน้าเห็น้วย
“ุทำให้ผมอยาะออไปปลา นั่มอพระอาทิย์ิน และปล่อยัวเอไปับธรรมาิอีรั้ ึ่สิ่เหล่านี้แหละที่ทำให้สารีอุไม่เพียยอเยี่ยม แ่ยัทรุ่าและรารึใ” เาหยุเล็น้อย ่อนะยิ้มและล่าว่อ “ผมหวัว่าะไ้เห็นผลานที่ยอเยี่ยมแบบนี้าุอีในอนา อใหุ้ั้ใและพยายาม่อไป เป้าหมายอุะลายเป็นแรบันาลใให้ผู้นอีมามาย”
เสียปรบมือัึ้นอีรั้ ท่ามลารอยยิ้มอายวัยลานที่ส่มาให้ผม
พิธีรยิ้มพลายื่นไม์ให้ผม “ุหลานหนิเหอมีอะไระล่าวแ่รุ่นพี่หรือเปล่ารับ?”
ผมมอไม์ในมือพิธีร ใเ้นรัวไม่เป็นัหวะ ำพู่า ๆ ผุึ้นในหัว แ่ลับเรียร้อยไม่ออ ผมัวลในแทบอยาะปิเสธ แ่สุท้าย็ยื่นมือไปรับไม์มาอยู่ี
ผมสูลมหายใเ้าลึ พยายามสบสิอารม์ ่อนะล่าว้วยน้ำเสียที่สุภาพ “อบุรุ่นพี่สำหรับำมและำลัใรับ ผมะพยายาม่อไปอย่าแน่นอน” ผมโ้ศีรษะลเล็น้อย ่อนะหันไปมอล้อ “และอบุแฟน ๆ ทุนที่ิามผลานอผม้วยรับ”
เสียปรบมือัึ้นอีรั้ เมื่อผมส่ไม์ืนให้พิธีร ายวัยลานยิ้มอย่าภูมิใในัวผม
พิธีรหันมาทาผู้ม พร้อมล่าว้วยน้ำเสียเปี่ยมสุ “อบุุหวัเิสำหรับำล่าวที่เปี่ยม้วยแรบันาลใ และอแสวามยินีับุหลานหนิเหออีรั้สำหรับวามสำเร็รั้นี้ อเิทั้สอท่านลาเวทีไ้รับ”
ผม้าวลาเวทีพร้อมายวัยลาน เสียปรบมือยัั่อเนื่อ ทุ้าวที่ผมเินรู้สึเหมือนำลัแบแรสนับสนุนและวามาหวัอผู้นไว้ แ่ในะเียวัน ผมรู้สึเหนื่อยที่้อแสอยู่...นั้นสิเามีสิ่ที่้อทำไม่ใ่แ่สารีหรอ...
" สำหรับราวัล่อไป ราวัลภาพยนร์สารีสั้นยอเยี่ยม (Best Documentary Short Subject) อแสวามยินีับุเีย ีวน ...
สายลมทะเลเย็นยะเยือพัโยมาเป็นระลอ พลิ้วไหวไปับายผ้าลุมสีำสนิทที่หนิเหอสวมอยู่ อาาศยามรารีุ่ม่ำไป้วยลิ่นไอทะเลเ็มปนหวาน แสันทร์นวลาสาส่อลมาบนผืนทรายละเอีย สะท้อนเป็นประายระยิบระยับราวับวาวนับล้านวระายอยู่ทั่วหา ลื่นทะเลัเ้าหาฝั่อย่าแผ่วเบา ล้ายับเสียระิบอเทพเ้า บอเล่าเรื่อราวแห่วามลึลับและวามเียบสบอท้อทะเลอันว้าให่ไพศาล
หนิเหอย่อัวลอย่านุ่มนวล วามริบ้อไปยัเ้าปูัวให่ ึ่ำลัเินุปัุเป๋อย่าเื่อ้า ไปยัอบฟ้าอันไลโพ้น แสันทร์สาส่อลมาบนระอปู ทำให้มันูราวับอัมีล้ำ่า เปล่ประายระยิบระยับ มือ้าหนึ่อเาถือล้อถ่ายภาพุภาพสู พร้อมที่ะบันทึภาพวามามอธรรมาิ อีมือหนึ่วาอยู่บนผืนทราย สัมผัสถึวามนุ่มนวลและวามเย็นยะเยือ
เสียลื่นระทบฝั่ัู่่า เป็นทำนอเพลล่อมนอนอันไพเราะ ่วยให้ิใอหนิเหอสบเยือเย็น วามวุ่นวายและวามึเรียาานมอบราวัลเมื่อืน ่อยๆาหายไป เหลือเพียวามเียบสบ และวามสุุมเยือเย็น ที่แผ่่านไปทั่วร่าาย เาสูหายใเ้าลึๆ ื่ม่ำับลิ่นไอทะเล และวามามอธรรมาิ ที่แผ่ยายออไปสุลูหูลูา
“หนิเหอ… นายไู้เวยป๋อหรือยั?” เสียทุ้ม่ำอเหอุนัึ้นา้านหลั เาเป็นเพื่อนสนิทอหนิเหอ บุลิแ่าาหนิเหออย่าสิ้นเิ เหอุนูเป็นนร่าเริ สนุสนาน และมีอารม์ัน แ่แฝไป้วยวามเ้าเล่ห์ และวามลาหลัแหลม
เหอุนยิ้มำ เานั่ล้าเพื่อนพลาโอบไหล่เบา ๆ “นายิำ้นหายอฮิในเวยป๋อแล้วนะ” น้ำเสียเาเ็มไป้วยวามสนุ
หนิเหอเยหน้าึ้นาล้อ วามายแววสสัยเล็น้อย “เล่ามาสิ” เาเอ่ยพลาเหลือบมอเหอุนที่ยิ้มรุ้มริ่มอย่ารู้ทัน
เหอุนหัวเราะเบา ๆ ่อนเริ่มเล่า “มีนบอให้นายไปเป็นนัแส หลานหนิเหอในบทมาเฟียหล่อระาใมาเลยนะ เาบอว่าเหมาะะเป็นพระเอในวใ และยัแสวามยินีับราวัลที่นายไ้รับอี บานบอว่าสารีอนายสนุนอยาออไปผภัยเหมือนนาย” เาพูไปพลาหัวเราะเบา ๆ
หนิเหอยิ้มบาๆ “แ่ระแส… เี๋ยว็หายไป” เาพูเสียเรียบ แ่แววาแฝวามพอใอยู่ลึๆ
ทันในั้น เสียะโนัลั่น “บอสรับ! มีนแอบเ้าไปในห้อบอส!” เสียนั้นทำให้ทั้หนิเหอและเหอุนหันไปมอ เ้าปูัวน้อยที่หนิเหอำลัถ่ายรูปอยู่ ในวิ่ลทะเลไปอย่ารวเร็ว
เหอุนหัวเราะ “ูเหมือนะมีนมาััหวะนายเสียแล้ว” เาลุึ้นยืน “ไปันเถอะ ันอยารู้แล้วว่าใรล้าบุห้อัน”
หนิเหอลุึ้นาม ใบหน้าหล่อเหลาแสออถึวามไม่พอใเล็น้อย แ่็ไม่ไ้แสอออย่าัเน เาเ็บล้อ แล้วเินามเหอุนไป ทิ้ให้เสียลื่นทะเล และวามเียบสบ ่อยๆลบวามวุ่นวายที่เิึ้น
ระหว่าทาลับ เหอุนแล้แวหนิเหอ “นายรู้ไหม พวในเวยป๋อบอว่านายับัน… ู่ันไ้นะ” เาพูพร้อมับยิ้มเ้าเล่ห์
หนิเหอมอเหอุนอย่าไม่สบอารม์ “อย่ามาล้อเล่น ันไม่สนใเรื่อพวนั้น”
เหอุนหัวเราะ “โอเๆ แ่ันว่านายน่าะลอเปิใูนะ เผื่อะเออะไรที่น่าสนใ” เาพูพร้อมับแอบ้อมอหนิเหอ ้วยแววาที่แฝไป้วยวามหมายลึึ้
หนิเหอไม่อบอะไร เพียแ่เร่ฝีเท้า ทิ้ให้เหอุนเินามหลั รอยยิ้มที่แฝไป้วยวาม
เ้าเล่ห์ และวามหวั ที่อาะไ้เห็นหนิเหอ เปิใให้ับวามรู้สึบาอย่า ที่ำลั่อัวึ้น ในใอเา…
(เหอ ุน)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น