คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท
อนที่ 0
ปมบท
“ฝุ่น เมื่อไหร่ะลับมาบ้านบ้า แม่ิถึ”
ผมไ้แ่ยิ้มอบลับปลายสาย เพราะอนนี้ผมเอ็ไม่รู้ว่าะไ้ลับไปหาแม่อนไหน อนนี้ผมอยู่ที่ห้อพัอหมอ อย่าว่าแ่เวลาลับบ้านเลยแ่เวลานอนผมเอยัไม่มี ผมเอ็พึ่ไ้พัาเสุเินเมื่อี้นี้เอ บาที็แอบิว่าัวเอเหมาะับารทำานสายนี้ริๆ หรือเปล่า
“ฝุ่น ยัไม่รู้เลยรับแม่ แ่สุสัปาห์นี้ ฝุ่นน่าะแลเวรับหมอเศไ้ ถ้ายัไเี๋ยวฝุ่นลับไปหานะรับ”
แม่ยิ้มอบลับแล้วพยัหน้ารับให้ผม ผมุยอะไรับท่านนิหน่อย็วาสายไป ผมโน้มัวไป้านหลัยืเส้นยืสายไล่อาารปวเมื่อยามบ่าามไหล่ออไปนิหน่อย เนี่ยแหละเวลาพัที่ผมโหยหามาโยลอ
“ ุหมอะ”
เฮ้อ ออีสัหน่อยเถอะ เวลาพัอ่ะ
“รับ มีเส่วนอีเหรอรับ”
นรหน้าผมอมยิ้มเล็น้อยแล้วเินถือเอสารมาทาผม ผมรับเอสารมาแล้วรวู็เป็นเอสารสำหรับารันสูรพอรวูร่าวๆ แล้ว็เป็นศพที่มน้ำแู่าเวลาที่พบศพเมื่อไม่ี่ั่วโม่อนนี่เอ ผมพยัหน้ารับแล้วเรียมัวพร้อมับเอสารไปยัห้อที่เาเอาศพไปไว้ พอไปถึ็มีำรวมามุ่ันเ็มไปหม
“สวัสีรับุหมอ เอันอีแล้วนะรับ”
ผมยมือรับไหว้ับนรหน้า
“สวัสีรับ รั้นี้เป็นีพิเศษเหรอรับ เห็นมาเฝ้า้วยัวเอเลย”
“เปล่าหรอรับ แ่บุลนี้น่าสสัยนะรับ”
ผมมวิ้วให้ับำอบ
“ยัไเหรอรับ”
ผมพูไปพลา็รวศพรหน้าไป
“เาไม่มีประวัิอะไรเลยรับ แถมนที่เอศพเาให้ารับผมว่า ู่ๆ ็มีแสสีาววาบเ้ามาแล้วศพ็ลอยมา”
“ั้นหรือรับ นให้ารไม่ไ้เสพยาหรอใ่ไหมรับ”
ผมถามไป นรหน้าหลุหัวเราะออมา พอผมเยหน้าึ้นไปมอเา็หยุแล้วสะบัหัวเบาๆ เิเป็นารบอว่าไม่ใ่ ผมเลิสนใับประวัิอนนนี้รีบทำให้มันเสร็ีว่า เพราะานผม่อน้ามีเยอะ
“ผมูร่าวๆ แล้วนะรับ น่าะเป็นารเสียีวิะทันหัน แถมร่าายยัไม่มีร่อรอยารถูทำร้ายเหมือนใที่ะ่าัวาย แ่เี๋ยวผมอผ่าู้าใน่อนนะรับว่าเสียีวิเพราะมน้ำริๆ หรือเปล่า ประมาสออาทิย์น่าะสรุปผลไ้ผมะแ้เรื่อไปให้รับ”
ผมรีบผลรวที่ผมไ้มาอย่าร่าวๆ เพราะะให้ผมฟันธเลยว่าผู้เสียีวินนี้ใ่าัวายเลยไม่ไ้เพราะ้อลอผ่าูว่าภายในปอมีน้ำหรือเศษินเศษโลนหรือเปล่า พอิไ้แบบนั้นผม็เรียมเ็บอเพราะวันนี้มีหมอแ่นเียว็ือผมแถมอนนี้็ึมาๆแล้ว แถมแลบ็ปิแล้ว้วย พอผมเ็บอเสร็เ็ทุอย่าแล้วไม่น่าลืมอะไรแล้ว ผมบอลาับำรวรหน้าเสร็็เินลับมายัห้อพัแพทย์ามเิม ้มมอนาฬิาในมือแล้วอนนี้็ี 5 พอี ไม่มีอะไรแล้วแหละ พอิแบบนั้นผมเลยเินไปยัสระบัวหลัโรพยาบาลที่ผมอยู่ ที่รนี้เป็นที่ที่ผมอบที่สุเพราะมันทั้เียบน็ไม่เยอะ ผมเอนัวลนอนบนสนามห้าแล้วเยหน้ามอไปยัท้อฟ้าที่อนนี้เริ่มะสว่าลายมาเป็นเ้าอวันใหม่
“นี่ ุรับ”
ผม่อยๆ เปิเปลือาที่หนัอึ้ึ้น พอเริ่มปรับแสในาไ้็เริ่มหาเ้าอเสีย แ่็ไม่พบใรเลย แล้วเมื่อี้มันเสียใร หรือะหูฟา?
“ุ ไ้ยินผมไหมรับ”
ไ้ยินอีแล้ว รั้นี้รู้สึเหมือน้นเสียะอยู่ใล้ึ้น ผม่อยๆ ลุึ้นแล้วเอามือปัเศษฝุ่นที่เาะามาเแบบลวๆ ออ
“เอ่อ... สวัสีรับไ้ยินผมไหมรับ”
ทุอย่าลับมาอยู่ในวามเียบอีรั้ หรืออนนี้ผมำลัโนผีหลอเหรอ เฮ้อ.. ั่เถอะ ผมสะบัหัวไล่วามิที่อนนี้ำลัะเลอะเถอะบานปลายไปให่ ลับไปทำาน่อีว่า ผมยนาฬิา้อมือึ้นมาู อนนี้็ 6 โมแล้ว อี 2 ั่วโม็ออะแล้ว
“ุรับ เห็นผมไหมรับ”
ผมหันวับไปามเสียเรียอีรอบ เอาริอนนี้ผมเริ่มะไม่สบอารม์สัเท่าไหร่เพราะหันไปไม่เห็นอีแล้ว แ่เสียมันใล้ับสระบัวรหน้า ไหนๆ ็ถึนานี้แล้วลอเินไปูหน่อยละัน เพราะผมเอ็ไม่่อยะเื่อเรื่อเหนือธรรมาิำพวผีอะไรเทือนี้หรอ ผม่อยๆ เินเ้าไปใล้สระบัวรหน้ามาึ้น เินมาเรื่อยๆ นอนนี้แ่้าวเียวผม็ลไปในสระบัวแล้ว แ่็ไม่เห็นวี่แววสิ่มีีวิอะไรเลย ไม่มีอะไรริๆ นั่นแหละ รั้นี้้อลับริๆ
อ้ะ!!!
ู้มมม!
พอผมหันไป็นเ้าับ ผู้ายนหนึ่เ้าอย่าั ผมเลยเ ลมาสระบัวนไ้ แ่เี๋ยวนะ! สระบัวหลัโรพยาบาลน้ำมันแ่เ่าเอไม่ใ่เหรอ ผม่อยๆ ั้สิแล้ววาสายามอรอบๆ ับวามมืใ้น้ำพอปรับสายาไ้็เห็นเหมือนมีนมน้ำใล้ๆ ับผม แ่นรหน้าเหมือนำลัะหมลมหายใแล้วู่ๆ ็เริ่มมิ่ลไป่อหน้า ผมรีบ้อนร่านั้นึ้นมาแล้ว่อยๆ พยุึ้นมาบนฝั่
“เฮือ! เือบาย”
ผมรีบโยอาาศหายใเ้าปอแบบรีบๆ พอเริ่มั้สิไ้็รีบทำาร่วยเหลือนรหน้าทันที ผมเริ่มประบฝ่ามือทำารปั๊มหัวใพอรบเทิร์นำลัะผ่ายปอ็โนระาแนอย่าแร พลิแล้วไหมเนี่ย ไหล่อะ
“เอามือออไปาหนาวนะ!”
“หนาว..หนาวฟื้นสิรับ หนาวว!”
“ถ้าหนาวเป็นอะไรไปนที่้อรับผิอบือนาย ำเอาไว้”
พูบนรหน้าผม็อุ้มนที่มน้ำไปทันที ส่วนนที่ามนนนั้นมา็มอผม้วยสายาูแลนเหลือเิน เหมือนผมไป่าใรายอย่านั้นแหละ แ่ เอ๊ะ..? แล้วที่นี้มันที่ไหนเนี่ย
“หว้าย!!! ุทิวาอป้า หนาวไหมะ”
ู่ๆ ็มีป้านหนึ่เอาผ้ามาให้ผม แ่นั่นื่อใร แล้วทำไมนนนี้ถึเรียผมแบบนั้น แล้วนี่มันเรื่อบ้าอะไรันเนี่ย!!
To be Continue
100%
1 อมเมนท์ = 1 ำลัใ ❤️
ความคิดเห็น