คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดกำเนิด
เมื่อสมัยบรรพาลท้อฟ้าปั้นป่วนมีสิ่มหัศรรย์เิึ้นมาบนสรวสวรร์อเหล่าเียนบนสวรร์ บัเิอบัวทิพย์สีทอเิึ้นและเหล่าเทพทั้หลายไ้มาเยินโมอบัวที่ำลัะบานเ็มที่ในวันนี้อย่าับลั้ มีเทพหลายพระอ์่าแวะมารอปราาร์พิเศษนี้และเทพสวรร์็เหมือนัน ท่านไ้ทรทอพระเนรวามามอบัวทิพย์สีทอนี้้วยพร้อมับพระมเหสีอพระอ์เอและเหล่าบรราลูๆ อพระอ์เอ้วย
“เส็พ่อเส็แม่้าออบัวทิพย์นี้ไ้หรือไม่ันเหล่า” อ์ายห้าเียื่อหนุ่มหล่ออายุราวๆ สามหมื่นปีล่าวทูลอทั้สอพระอ์ แ่อ์ายสามเียหมิลับพูออีพระอ์หนึ่
“ไ้ไอ์ายห้า ้า็อเ่นเียวันเส็พ่อเส็แม่ อย่ามาแย่ับ้านะ” อ์ายสามรีบพูแย่ับอ์ายห้าและมอาันยัับะินเลือินเนื้อัน็ไม่ปาน
“เอาละ อย่าแย่ันเลย ้าว่าพวเ้าหยุ้อันะทีะไ้ไหม ้ามามวามามอบัวทิพย์สีทอนี้นะ ไม่ไ้มาูพวเ้าทะเลาะันน่ะ” เทพสวรร์รัสอย่าหนัใในวามไม่ลรอยันอทั้สอน
ทันในั้นเออบัวทิพย์สีทอ็เปล่แสออมาพุ่ึ้นสู่้านบนและบาน่อหน้าผู้นทั้หลายทันที อบัวทิพย์สีทอลายเป็นหิสาวสวยนาหนึ่ยืนใส่เสื้อผ้าสีทอสวยามหน้าาสะสวยามเป็นอย่ามา ทุนมอนแทบลืมหายใันเลยทีเียว็อบัวทิพย์ที่บานออนั้นมีหิสาวามเป็นหนึ่ไม่เป็นรอใรปราัวอย่านี้ สสัย่อไปมีนมาแย่ีบันเป็นทิวแถวแน่นอนานนี้
หิสาวในอบัวทิพย์สีทอนั้นไ้ลอยมายัพื้นและมายืนรหน้าพระพัร์อเทพสวร์ับทุน เทพสวรร์มอนาอย่าอบใในวามามอนาเป็นอย่ามา พระมเหสีนั้นมอาเทพสวรร์อย่าเอาเรือทำให้เทพสวรร์้อหลบาทันที อ์ายสามับอ์ายห้านั้นมอนาไม่วาาและะลึในวามามอนาเป็นอย่ามา นาามเหนือาวสวรร์ทุนและเป็นที่ถูในเอ้วย เทพสวรร์ไ้ล่าวับนาทันที
“เ้าออมาาอบัวทิพย์สีทอเพราะนั้น้าะั้ื่อให้เ้าว่าเหลียนฮวาแล้วันนะ”
“เหลียนฮวาเหรอ ้า้ออบุท่านมาท่านเทพสวรร์ที่ั้ื่ออันไพเราะให้ับ้า ้าะไม่มีวันลืมเลยทีเียว” นาล่าวอบุ สาเหุที่นาพูไ้นะเหรอเพราะนาอยู่บนสวรร์มานานนับแสนปีแล้ว และฟัทุนพูันมานานแล้ว ึไ้พูเป็นนั้นเอและแถมยัรู้ันบานที่นี้้วยเพราะนเหล่านั้นมาพูุยับนาเป็นประำเมื่ออนเป็นแ่อบัวทิพย์สีทอที่ยัไม่บานนั้นเอ
“ั้น้าะัหาห้อให้ับเ้าเอ พระมเหสี้าอฝานาไว้ับเ้า้วยนะ มีอะไร็สั่สอนนาไ้ นาะไ้เ่าให้สมับเป็นาวสวรร์ทุนับเ้าบ้า” ท่านเทพสวรร์รัสล่าวับพระมเหสีอพระอ์เอ และนา็ยินีรับำบัาาพระอ์
“เพะฝาบาท หม่อมันะสั่สอนนาเอ นาะไ้เ่สมับเป็นาวสวรร์โยเร็ว”
“ีมา ั้นพวเรา็วรไปทำหน้าที่อัวเอันไ้แล้ว ส่วนเ้าเหลียนฮวา นับแ่นี้เป็น้นไป็ไปอยู่ับพระมเหสีนะ”
“เพะท่านเทพสวรร์” นาล่าวอย่ายินีที่ะ้อไปพำนัอยู่ับพระมเหสีอท่านเทพสวรร์นั้นเอ
ส่วนทา้านอ์ายสามับอ์ายห้านั้นมอนาไม่วาา และหันมามอาันอย่าไม่ยอมัน ทัู้่หมายใะเ็อฟ้าอนี้ให้นไ้ และนเอะ้อสมหวัในวามรัับนาอย่าแน่นอน ทัู้่ไม่ยอมแพ้ันเอเป็นอันา ยัไ็้อไ้นามารอบรอให้ไ้
พระมเหสีนำทานามายัำหนับนสวรร์อนเอและไ้หาห้อหับให้นาไ้อาศัยหลับนอน ให้น่วยันทำวามสะอาให้เรียบร้อย ส่วนนานั้น พระมเหสีนั้นไ้พานามาสั่สอนารำรีวิ่าๆ ที่ห้อโถอำหนัพระมเหสีนั้นเอ
“้าำเป็น้อสอนเ้าให้ทำอะไรไ้เอ เ้าะเ็มใฝึไหม” พระมเหสีถามนาทันที
“้าเ็มใพระมเหสี เิท่านเมา้า้วย” เหลียนฮวาล่าว
“ั้นเริ่มเลยนะ”
แล้วพระมเหสี็่อยๆ สอนนาถึารำเนินีวิ่าๆ อนบนสวรร์ว่า้อทำยัไันบ้าทั้เรื่อารแ่ายเสื้อผ้าหน้าผม้วย และเรื่ออาหาราริน็สอนเป็นอย่าี สอนทั้ารทำอาหารแ่ละอย่าและระทั่สอนหนัสือให้นาอ่านออเียนไ้้วย เป็นอย่านี้ทุวัน และทา้านอ์ายสามับอ์ายห้านั้น็แอบไ้มาูนาทุวัน วันนี้็เ่นเียวัน
อ์ายทั้สอพระอ์ไ้แอบมาูนาที่ำหนัเส็แม่นเอ เหลียนฮวานาวันนี้ไ้มาเ็บอไม้ที่สวนในำหนัอพระมเหสีไปให้ับพระมเหสี วันนี้พระมเหสีให้นาพัผ่อนไ้วันหนึ่ อ์ายสามับอ์ายห้านั้นไ้เินเ้ามาทัทายนาทันที
“เหลียนฮวาวันนี้เ้ามาเ็อไม้นเียวเหรอ” อ์ายสามล่าว
“เพะอ์ายสามอ์ายห้า ้าไ้พัหนึ่วัน็เลยออมาพัผ่อนนะ” นาล่าว
“เ้าอยาไปเที่ยวที่ำหนั้าบ้าหรือเปล่าละเหลียนฮวา ้าอยาวนเ้าไปทานอาหารที่ำหนั้านะ” อ์ายห้าล่าวับนาและนา็อบรับำเิทันที
“ไ้สิ ั้น้าอัวไปออนุาิพระมเหสี่อนไ้หรือไม่อ์ายห้า เี๋ยว้ามานะ” แล้วนา็เินเ้าไปออนุาิพระมเหสี้าในำหนั
พระมเหสีเมื่อไ้ฟัำอนา็ล่าวอนุาิทันที และนา็เินออมาาำหนัไปที่สวนที่ทั้อ์ายสามับอ์ายห้านั้นยืนอยู่ อ์ายสามนั้นไ้แ่เ็บใและามไปทานอาหารที่ำหนัอ์ายห้า้วยน ทำให้อ์ายห้าอ่อนเาะพี่ายนเอไม่ไ้
“ทำไมท่านพี่ไม่ลับไปทานที่ำหนััวเอละ หรือว่าแม่รัวที่นั้นทำอาหารไม่ถูปาหรือไัน”
“้าอยาทานที่ำหนัเ้าะทำไม ไม่ใ่แม่รัวทำอาหารไม่อร่อยหรอนะ แ่เป็นเพราะว่า้าอยาิมอาหารที่แม่รัวอำหนัเ้าทานมาว่า อีอย่า้าอยามออสวยๆ ามๆ ้วย มันะทำให้้าทานอาหารไ้มาึ้น” อ์ายสามล่าว
“้าว่าพวเราไปันีว่าอ์ายห้าอ์ายสามไปันเถอะ ้าหิวแล้วละ” นาล่าววนทั้สอพระอ์ไปที่ำหนัอ์ายห้าทันที อ์ายห้าไ้เินนำทั้หมไปอย่าไม่พอใเท่าไรนั ะทานับนาันสอนสัหน่อย ลับมีมารมาัวานไ้สินะ
ไม่นาน็ถึำหนัออ์ายห้า เหลียนฮวานาออบทิวทัศน์รอบ้านระหว่าที่เินทามายัำหนัไม่ไ้ มันสวยามเสียนนาอล่าวมึ้นมาทันทีว่า สวยามเป็นอย่ายิ่
“ทามาำหนัแห่นี้่าสวยามมานั ้าอบใเป็นอย่ามา อ์ายห้าที่ำหนัท่านมี้นอท้อหรือไม่ ้าสนใะนำไปปลูที่ำหนัอพระมเหสีสัหน่อยะไ้หรือไม่”
“มีสิ ั้นทานอาหารันเสร็แล้วเี๋ยว้าะนำ้นอท้อให้เ้าแล้วัน” อ์ายห้าล่าวนาึอบุทันทีอย่ามีมารยาท
“อบพระทัยอ์ายห้า ั้นเราไปทานอาหารันีว่า้าอยาทานะแย่อยู่แล้ว เพื่อะไ้ทูลอให้พระมเหสีสอนทำอาหาร้วย แล้ว้าะทำให้พวท่านทานัน”
“้าะอรอิมอาหารฝีมือเ้านะแม่นาเหลียนฮวา”
“เอาละมานั่ันไ้แล้ว เี๋ยว้าะให้นาำนัลหาอาหารมาให้ทานัน วันนี้มีหลายอย่า้วยัน เป็นอาหารที่้าสั่ทำเพื่อเ้าโยเพาะแม่นาเหลียนฮวา” อ์ายห้าล่าว นาั้ารอทานเลยทีเียว
ไม่นานนาำนัล็ยอาหารมาให้ทั้สามนไ้ทานัน มีอาหารหลายอย่า้วยัน ล้วนเป็นอาหารที่น่าินทั้สิ้น นามออาหารรหน้าแล้วทานทันทีอย่าเอร็อร่อย ทั้สามนนั่ทานไปุยันไปเรื่ออนบนสวรร์ อ์ายสามล่าววนนาไปยัสวนอเหมยที่ั้อยู่บนสวรร์ั้นเ็ทันที
“เ้าอยาไปมสวนอเหมยหรือไม่เหลียนฮวา” อ์ายสามถามนา นานึสนุอยาไปึ้นมาึอบรับำวนทันที
“อยาสิอ์ายสาม้าอยาไปเที่ยวเล่นที่สวนมาเลย”
“ั้นโอาสหน้า้าสัาะพาเ้าไปนะ”
“อืม………..” นาปารับำ
อ์ายห้าึไ้แ่เ็บใ หน้าหล่อๆ อพระอ์มีท่าทาบึ้ึอย่าเห็นไ้ั ็ะอะไระอีอ์ายสามัทำะแนนให้ับัวเอะั้น อย่านี้เห็นที่ะ้อรีบทำะแนนะแล้วสิ
“เหลียนฮวาเ้าอยาเรียนวรยุทธหรือไม่” อ์ายห้าทรรัสถาม
“วรยุทธเหรออยาสิ ท่านะสอน้าเหรอ”
“ใ่สิ เป็นอันว่า้าะไปออนุาิเส็แม่ให้เ้ามาเรียนับ้าีหรือไม่ันละ”
“อืม ีสิ…ั้น้าะั้ใฝึให้ีทีเียวเียว ท่าน้อสอน้าริๆ นะ”
“ริสิ ้าไม่โหเ้าหรอนะ เรามาทานัน่อเถอะ อาหาระเย็นหมแล้ว” อ์ายห้าล่าวทำให้ทุน่าทานัน่อไป
ความคิดเห็น