ไหงผมต้องกลายมาเป็นผู้หญิงด้วยละเนี้ย!

ลำดับตอนที่ #1 : งงเเละสับสน

เช้า เวลา8:30 นาฬิกา เวลาเรียนภาคเเรก

“วิชาเเรกวันนี้จะเป็นคณิตศาสตร์นะคะนักเรียน”

นักเรียนบางคนก็โห่วกับสิ่งนี้เเบบไม่ถูกใจสิ่งนี้

“โอ้ย เเย่จริง”

“คณิตศาสตร์ นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม”

“อ้ากกกทำไมเป็นวิชาเเรกด้วยละเนี้ย”

“ฮินามิ วิชานี้มันโคตรจะไม่ชอบเลยใช่ไหม ฮินามิ”

ซาบิโตะนั้นพยายามหาเพื่อนเเต่ว่าฮินามินั้นก็ดันหลับ

“ทำไมนายหลับได้ในวิชาเเรกด้วยละเนี้ย”

ตึง!

อินามินั้นได้ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ เเละตื่นขึ้นมาจากเสียงที่เกิดขึ้น

“นี่นักเรียนฮินามิ นี่เธอเเอบหลับในคาบเรียนของฉันเหรอ”

ฮินามิที่ได้ตื่นขึ้นมานั้นก็ได้เห็น อาจารย์อยู่ตรงหน้าของ
ตัวเอง ฮินามิได้ยื่นมือไปที่หน้าผากของอาจารย์คนนั้น เเละได้ดีดไปที่หน้าหน้าผากของอาจารย์คนนั้น

“ฟุคิ้ว~”

“เจ็บนะ”

“ก็ คุณเป็นคนปลุกชั้นตื่นเอง อย่ามาโทษชั้นละกันละ”

'ผมชื่อฮินามิ ผมเป็นคนไทยที่ย้ายมาเรียนเเละอาศัยที่ญี่ปุ่น เเละผู้หญิงคนนี่ชื่อชิโรอิ เป็นพี่ที่รู้จักกัน ผมย้ายมาเพราะฝ่ายพ่อของผมเป็นคนที่นี่'

ฮินามิได้หันไปมองที่หน้าต่างอย่างร่มๆ

ฮินามิได้เห็นผู้หญิงคนนี้ได้อยู่ที่ตรงหน้าของตัวเอง ซึ่งเป็นหน้าต่างของตัวเอง

“เดี๋ยว!!”

ฮินามิได้ตะโกนออกมา ทำให้เป็นจุดสนใจต่อเพื่อนๆในห้อง

“ฮินามิ นายเป็นอะไรของนายเนี้ย จู่ๆก็เสียงดังออกมา”

ฮินามินั้นไม่ได้สนใจในคำพูดของซาบิโตะเลย สายตาของฮินามิจับจ้องไปที่หน้าต่าง

'ไม่มีใครเห็นเลยหรอ'

ผู้หญิงคนนั้นได้โดดลงที่หน้าต่างตรงหน้าของฮินามิ ทำให้ฮินามินั้นได้ขึ้นหน้าต่างเเละจะตามเธอคนนั้นไป

“นักเรียน ฮินามิ คิดจะทำอะไร จะโดดหนีวิชาของฉันหรอ”

“ไม่ได้นะ ฮินามิคุง นี่ชั้น4เลยนะ”

“ทำบ้าอะไรของนายฮินามิ นี่มันชั้น4เลยนะเว้ย จะฆ่าตัวตายหรือไง คิดบ้าอะไรของนายเนี่ย”

“ฮินามิ!”

“ฮินามิคุง!!”

ฮินามินั้นได้โดดลงไปจากชั้น4ของอาคารเรียน เพื่อนๆของฮินามิได้พยายามห้ามเเล้วเเต่ฮินามินั้นได้โดดลงไป

'ในขณะนั้นผมไม่ได้คิดว่าตัวเองนั้นโดดลงไปทำไม มันเหมือนกลับว่าฆ่าตัวตายชัดๆเลยนะนั้น'

เพื่อนๆต่างก็ได้ออกมาดูที่หน้าต่าง เเละพยายามรีบลงไปข้างล่างเพื่อที่จะรีบนำส่งโรงพยาบาล เเต่ว่า
ฮินามิกลับลงถึงพื้นอย่างปลอดภัย โดยที่ไม่ได้เป็นอะไร

'นี่ชั้นลงมาชั้น4 โดยที่ไม่เป็นอะไร'

ฮินามิได้เห็นผู้หญิงคนนั้นได้วิ่งออกไปจากโรงเรียน 
ฮินามินั้นได้วิ่งตามผู้หญิงคนนั้น

“เดี๋ยว เธอคนนั้นช่วยหยุดก่อน”

ฮินามิได้วิ่งตามออกมาจากโรงเรียนเเละไปที่ทางเดินของคน ฮินามิได้วิ่งตามผู้หญิงคนนั้นเเล้วผ่าน ชุมชนมากมายเเล้วยังตามไม่หยุด เเละนั้นฮินามิได้หยุดลงเพราะอาการเหนื่อยของตัวเอง

“ตามไม่ทันเเล้ว ผู้หญิงคนนั้นได้หายไปเเล้ว”

ฮินามิได้เหนื่อยอยู่ที่กลางถนน เเละขณะนั้นได้มีรถบรรทุกได้ขับมาทางที่ฮินามิกำลังเหนื่อยอยู่ รถบรรทุกนั้นได้บีบเเตร ให้ฮินามิหลบ เเต่ว่าไม่ทนเสียเเล้ว สายตาของฮินามิได้มองไปที่รถบรรทุกคันนั้น

'นี่ชั้นกำลังจะตายเเล้วหรอ...'

ฮินามิได้ถูกรถบรรทุกนั้นชนเข้าไปอย่างเต็มที่เเละคิดว่าไม่น่าจะรอด
รถบรรทุกนั้นได้จอดลง เเละคนขับรถนั้นได้รีบลงมา
จากรถเเละรีบไปดูคนที่โดนชนเเต่สิ่งที่พบ ฮินามิกลับไม่ได้รับอาการบาดเจ็บเเละจู่ๆก็ลุกขึ้นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เเละเดินออกไปเเบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปล่อยให้ผู้คนนั้นตกใจเเละสงสัยต่อไป ฮินามิได้เดินกลับไปที่บ้านด้วยอาการที่มึนงงกับตัวเองว่าตัวเองนั้นรอดมาได้ยังไง
ฮินามิตัดสินใจโทรหาเเม่ของตัวเองเพื่อที่จะได้รับรู้ความจริง

“ติดเถอะ ติดเถอะ ขอร้องละ”

ไม่มีการรับสายจากเเม่ของฮินามิ

“ทำไมกัน ปกติคุณเเม่จะรับสายตลอดนี หรือว่า”

ฮินามินั้นได้คิดเรื่องไม่อยากให้เกิดขึ้นมา เเต่นั้นสิ่งที่เกิดขึ้นก็เป็นสิ่งกระดิ่งจากประตู
ฮินามิได้เดินไปประตูเเละบอกมันออกมา

“สวัสดีค่ะ พี่ชาย หนูชื่อฮานาโกะค่ะ ตั้งเเต่วันนี้หนูจะด้วยนะคะ พี่ชาย”