คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอมวันเเรก
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของหญิงสาวสุดแสนจะธรรมดาอย่างฉัน พร้อมกับชุดนักเรียนที่จะธรรมดากระโปรงลายสก๊อตสีแดง เสื้อนักเรียนสีขาวมีเน็คไทท์ผูกคอสีแดง มีเสื้อคลุมสีออกน้ำเงินเข้ม มีอย่างเดียวในชีวิตฉันที่ไม่ธรรมดาก็ชื่อฉันไง คน'ไรชื่อ ต้นข้าว จะว่าไปก็น่ารักดีนะแต่ฉันไม่ชอบนี่นา ใครกันฟะคนแต่งนิยายเรื่องนี้เนี่ยถ้ารู้แม่จะกะซวกให้ (อ้าวไอ้ข้าววอนตั้งแต่เริ่มเรื่องซะแล้ว: ผู้แต่ง) เอาละวันนี้เปิดเทอมวันแรกทำตัวแจ่มใสไว้ไอ้ข้าวเอ๊ย วู้หะหะ! ^0^
ตึงตัง ตัง ตังตึง ตึง เสียงฉันลงบันใดอย่างร่าเริง
"ไอ้ข้าว วันนี้ทำไมร่าเริงเป็นพิเศษฟะ"เสียงไอ้พี่ต้นกล้าพี่ชายจอมกวนของฉันเอง (ต้องโปรโมทมันหน่อยเดี๋ยวไม่มีบทพูด)
บึก!เสียงฉันทุบไอ้คุณพี่ชายของฉันทำเอามันสำลักข้าวเลย ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้า
"T-T"สีหน้าไอ้คุณพี่
"^0^"สีหน้าฉัน
"รีบๆกินเข้าเดี๋ยวไปสายหรอก"เสียงแม่บ่นทำให้ฉันกับไอ้พี่ต้นสงบศึกชั่วคราว บอกไว้ก่อนแค่ชั่วคราวเท่านั้น
"อ้าว ไอ้ข้าวมัวชักช้าอยู่นั่นแหละเดี๋ยวพี่ไม่รอนะ"เสียงไอ้คุณพี่ดังมาจากนอกบ้าน
"ลองไม่รอดูสิ"ฉันตะคอกกลับไปแล้วเดินขึ้นไปบนรถคันงามของพี่ต้น
"ก๊าบป๋ม กลัวแล้วก๊าบ"
"ไปได้แล้วเดี๋ยวสายกันพอดี"
บรื๊น!บรื๊น! เสียงรถของไอ้พี่ต้น สงสัยมันคงกลัวฉันเต็มที่บิดซะแซงลดแข่งติดเทอร์โบได้เลยนะเนี่ย กว่าจะถึงโรงเรียนฉันไม่คอหักตายก่อนหรอฟะ
"เฮ้ เฮ้ ต้นข้าว"เสียงเล็ก น่ารักเสียงหนึ่งตะโกนชื่อฉัน
"เอ้านี่คืน" ฉันส่งหมวกกันตายให้ว่าที่นักแข่งรถคนใหม่
"เย็นนี้กลับเองนะ"
"ทำไมอะ ให้ข้าวกลับด้วยนะ"ฉันทำเสียงออดอ้อน
"พอดีว่าพี่นัดกิ๊กเอาไว้อะ"
"คนที่เท่าไรล่ะ"ฉันประชด
"โอ๋ อย่าโกรธเค้าเลยนะเดี๋ยวซื้อเค๊กสตอเบอร์รี่มาฝาก นะ นะ"
"จริงนะ"ฉันถามเพื่อความแน่ใจ อันที่จริงฉันไม่ได้โกรธพี่หรอกแค่แกล้งๆโกรธจะได้หม่ำเค๊ก ฮุ ฮุ ฮุหัวแหลมจริงน้องใครฟะ^0^ (เจ้าเล่ห์เหมือนพี่มันอะดิ๊: ผู้แต่ง)
"อืม งั้นพี่ไปก่อนนะ"พี่ต้นโบกมือ แล้วเอารถพี่แกไปเก็บ
"คุยกันอยู่นั่นแหละไม่สนใจคนรอบข้างเลยนะ"เสียงหนึ่งดังมาข้างหลังฉัน
"แหม จะได้กินเค๊กสตอเบอร์รี่ทั้งทีต้องแสดงละครตบตาคนโง่หน่อยเด้"
"จ้า เจ้าแม่ละคร"
"ไปได้แล้วเดี๋ยวเข้าเรียนสายนะดิวส์"ฉันเดินจูงมือยัยเพื่อนขี้งอนเข้าห้องเรียน อ้อ! ลืมบอกไป ดิวส์ หรือ มีรกานต์ กุลชยะพันธ์ เป็นเพื่อนสนิทฉันตั้งแต่อยู่ ม.ต้น เวลามีอะไรเราก็ปรึกษากันตลอดแม้แต่เรื่อง ความรัก ยัยนี่มันชอบเขาไปทั่วแล้วก็เลิกกับเขาโดยเหตุผลที่ว่า เขาสูงไม่พอ
กริ๊ง~ เสียงกริ่งโรงเรียนดังเป็นเวลาพักเที่ยง
"ข้าววันนี้กิน'ไรดี"เสียงยัยดิวส์พูดพลางสูดจมูกดมฟุดฟิด
"อืมข้าวเอาข้าวผัดปูดีกว่า เอ หรือว่าก๋วยเตี๋ยวเนื้อดี ไม่ดีกว่าผักกะเพราปลาหมึกน่าจะอร่อย"
"จะเอาอะไรเล่า แม่คนนี้เรื่องมากจัง"เสียงดิวส์บ่นพึมพำ
"งั้นเอาทั้ง 3 อย่างเลยดีม่ะ"ฉันพูดแล้วเดินท่อมๆๆไปซื้ออาหารที่โปรดปรานมาสวาปาม
"แล้วแต่เถอะ เฮ้ย! ไอ้ข้าวระวัง"เสียงดิวส์ตะโกนอย่างตกใจ เอ้ มันมีอะไรน่าตกใจนักหนาเหรอฟะ ไอ้เพื่อนคนนี้ท่าจะบ๊อง
"กรีดดดดดดด!"เสียงฉันกรีดออกมา จะไม่กรีดได้ไงเล่าก็ตอนที่ฉันกำลังเดินไปซื้อข้าวดันมีตางั่งคนหนึ่งวิ่งมาชนฉัน โอ๊ย!เจ็บชะมัดยากเลย คนไรแรงเยอะจังวะ
"นี่ยัยเบอะเอ๊ย เดินไม่ดูตาม้าตาเรือรึไงถึงต้องทำให้คนอื่นเจ็บตัวเนี่ย"เสียงตางั่งที่ชนฉันว่าเป็นชุด พลางปัดฝุ่นที่ตัว
"โทษทีนะ ที่นี่ไม่มีเรือให้ดูตาไม่มีม้าให้ดูTeenหรอกนะ แล้วอีกอย่างฉันไม่ได้เป็นคนเดินชนนาย แต่นายนั่นแหละที่วิ่งมาชนฉัน"ฉันสวนกลับยิ่ง กว่าปืนรัวซะอีก
"งั้นก็แปลว่าฉันผิดงั้นเหรอ"หมอนั่นถามมือยังปัดฝุ่นต่อไป
"ใช่แล้วไง"ฉันตอบไปอย่างเมินเฉย
"ถ้าฉันผิดเธอก็ต้องผิดด้วย เพราะเธอเดินชนฉัน"หมอนั่นเลิกปัดฝุ่นแล้วหันมาปะชันหน้ากับฉัน โอ้ว! มายกอดอะไรช่างหล่อปานนั้น ใจเย็นไอ้ข้าวเดี๋ยวเลือดกำดาวกระฉูด (ไอ้นี่มันบ้าผู้ชาย: ผู้แต่ง)
"นี่นาย"ฉันยังพูดไม่จบดิวส์ก็เข้ามาขวางไว้
"ขอโทษแทนเพื่อนดิวส์ด้วยนะคะ"ยัยดิวส์ขอโทษขอโพย
"ไม่เป็นไรครับ ทีหลังหัดดูเพื่อนน้องซะบ้างนะ"พอพูดจบหมอนั่นก็เดินไป
"ฝากไว้ก่อนนะ ไอ้ ไอ้ ไอ้….ไอ้งั่งเอ๊ย"ฉันตะโกนลั่นโรงอาหาร
"จะถอนเมื่อไรก็บอกนะ"หมอนั่นหันมายิ้ม แล้วเดินไป เอ๊ะ! หมอนั่นมีลักยิ้มด้วยเหรอฉันด่ามาเป็นพักๆก็พึ่งรู้นะเนี่ย อย่าไปสนใจเลยไปกินข้าวดีกว่า หิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้วนะเนี่ย
"เออดิวส์ห้องเรามีเด็กใหม่มาบ้างปะ"ฉันถามพลางโซ้ยบะหมี่
"เห็นไอ้ฝ้ายมันบอกว่ามีนะ แต่วันนี้ไม่เห็นมาเลยสงสัยคงจะมาพรุ่งนี้ละมั้ง"ดิวส์หันมาพูดกับฉันพลางดื่มน้ำส้มไปด้วย
"อืม"ฉันตอบกลับไปอย่างสั้นๆ
"ถาม'ไมเหยอ"ดิวส์พูดไม่ชัดเพราะว่าลูกชิ้นยังอยู่ในปากมันเลย ยัยนี่รวยซะเปล่า
"ไม่มีไร"ฉันหันไปตอบ พอฉันและยัยดิวส์กินเสร็จก็ไปเดินเล่นเรื่อยเปื่อย (พูดง่ายๆไม่มีที่ไปว่างั้นเหอะ: ผู้แต่ง)
"ไปนั่งเล่นที่สนามบาสกันไหม"ดิวส์หันมาถามฉัน
"ข้าวว่าดิวส์ไม่ได้ไปนั่งเล่นหรอก ไปหาผู้ชายเล่นมากกว่า"
เพี๊ยะ!เสียงดิวส์ตีฉัน
"โอ๊ย! ตีทำไมเนี่ย"เสียงฉันร้องโอดโอยพลางลูบแขนตัวเอง
"อยากพูดมากเองนิช่วยไม่ได้"ยัยดิวส์หัวเราะคิกคัก
"จะไปมั้ยละ"ฉันทำท่างอน
"ปะ ปะ ปะไปเหอะฮะฮะ"ดิวส์กลั้นหัวเราะที่ฉันทำท่างอน
"มี'ไรหน้าข้าวตลกมากนักหรือไง เดี๋ยวปั๊ด"ฉันแกล้งทำท่าจะเตะยัยดิวส์ข้อหาหมันไส้เกินเหตุ
"แบร้ๆ! แน่จริงก็ตามมาเตะดิ๊"
"แน่จริงก็หยุดเด้"ฉันรีบวิ่งตามยัยดิวส์ไป
"ตามให้ทันสิยัยอืดอาด"
"หนอยยัยดิวส์แกว่าฉันว่าอืดอาดเหรอแกตายแน่"
ปึ๊ก!เสียงฉันวิ่งชนอะไรบางอย่าง ทำให้ฉันกองลงไปกับพื้น โอ๊ย! เจ็บชะมัดยากเลยอะ แล้วยัยดิวส์ไปไหนแล้วฟะเนี่ย
ความคิดเห็น