คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ใช่เธอรึเปล่า
สุดท้ายที่ฉันรอคือเธอใช่ไหม
ประพันธ์โดย หยาดเพชรแก้ว
ตอนที่ ๑ ใช่เธอรึเปล่า
((((((((วี๊ดดดดด.....บึ้มมมม...ฮูเร ๆ ฮาา ฮุรา )))))))) เสียงบู้มที่เหล่ารุ่นพี่คณะต่างๆเตรียมพร้อมไว้สำหรับตอนรับน้องใหม่ที่สามารถผ่านด่านอรหันต์เอ็นทรรานซ์เข้ามาได้ และหนึ่งในผู้กล้าที่ผ่านด่านนั้นจากนักเรียนม.ปลายทั้วประเทศกว่าแสนคน คือผมเองครับ นายก้องภพหรือชื่อเล่นว่า ก้อง ผมจบจากโรงเรียนชายล้วนที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง
"อ้ายเชษฐ์..แกอยู่นี่เองหรอ" ผมรีบหันไปตามเสียงนั้นทันที เพราะอะไรหรอครับ เชษฐ์ เป็นชื่อบุพการีผู้ให้กำเนิดผมใช้แล้วครับ เชษฐ์ หรือคุณเชษฐา บิดาบังเกิดเกล้าของผม
ผมก็ไม่ทราบได้อ้ายวัฒนธรรมเรียกชื่อบุพการี มันเริ่มมาแต่ยุคสมัยใด ของประเทศ ไม่มีใครทราบ ผมเคยถาม คุณเชษฐา บิดาของผมท่านก็ตอบ"ไม่รู้เหมือนกันสมัยพ่อวัฒนธรรมนี้เจริญรุ่งเรือง ถึงขนาดจำชื่อจริงเพือ่นกันไม่ได้ จำได้แต่ชื่อพ่อ เวลาเรียกก็จะเรียกกันเหมือนประหนึ่งว่า เป็นการให้เกียรติบุพการีของแต่ละคนที่ให้กำเนิดเพื่อนเรามา "หรอครับพ่อ "
"แต่พ่อว่านะลูก มันคงมาจากพวกฝรั่ง ลูกสังเกตไหมฝรั่งมักตั้งชื่อลูกเหมือนชื่อตัวเอง แล้วเติมจูเนียร์ลงไป พอฝรั่งเข้ามาเมืองไทย คนไทยเห็นว่าดีก็คงเอามาใช้บ้าง" นี่แหละครับ คุณเชษฐา พ่อบังเกิดเกล้าของผม เหตุผลท่านสุดยอดจริงๆ
"ชักช้าจริงอ้ายเชษฐ์ คณะนิเทศของแกอยู่ทางโน้น"อ้ายกริช เพื่อนตั้งแต่สมัยประถม ลากผมไปจากจุดที่ผมยืนอยู่" กริชมีไรว่ะ รีบร้อนจริงๆ แกติดคณะวิศวะนี่หว่า แล้วมาเสือกอะไรคณะเราว่ะหรือ
ความคิดเห็น