มหัสจรรห์เปลี่ยนฉันให้รักเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : 1สู่รั้วโรงเรียน

1สู่รั้วโรงเรียน

O.K . ฉันชื่อพุธตาล  ฉันเกิดในตระกูลผู้ดี๊ๆๆผู้ดีสุดๆๆๆๆๆ  ^0^    อ๊ะๆๆ ไม่เชื่อใช่ไหมจะบอกให้นะว่าสกุลฉันนั้นคือ ชัยสิทธ์การุณ อ๊ะๆ คิดว่าเราโม้อะดิ ไม่โม้ ไม่โม้จริงจิ้งงงงง   ไม่เชื่อลองไปค้นทะเบียนราษฎรฯได้เลยยะ  ว่ามีคนชื่อนี้หรือป่าว  อย่านะ อย่าถามว่าฉันชื่อไรนะ เอ้าบอกก็ได้

เรามีชื่อว่า พุธิรดา  ชัยสิทธ์การุณ ก็ต้นตระกูลฉันนี่ ร่ำรวยสุดๆๆๆๆ ขนาดติด หนึ่งในสามของประเทศเชียว เฮ้ออออออ พูดซะ ยืดยาววววววว เหมือนขี้มูกย้อย  เอ้า!ก็ไม่ให้ฝอยได้ไงก็ในเมื่อฉันสอบติดที่นี่ โรงเรียนแห่งนี้ tuny school โรงเรียนที่มีคุณภาพที่สุดประเทศ  อย่างงี้ละก็ในเมื่อคนมีอันจะกินนะเขาจะรับพิจารณาเป็นพิเศษ อย่างว่า เงินนะมีอำนาจ  อ๋ออออ ลืมบอกไปง่ะ ว่าวันนี้ฉันจะไปโรงเรียนเป็นวันแรก    ตาย ๆๆๆๆยายแนมฆ่าฉันแน่นๆๆเพราะ เปิดเรียนวันแรกฉันก็มาสายแล้ว ตาย “อะ! สัมภาระฉัน ยังขาดอะไรอีกหรือป่าว” ขณะที่กำลังจะออกจากบ้านฉันก็ต้องเช็คหน่อยละ และขนาดที่กำลังค้นอยู้นั้นก็มีมืออออ ปริศนาก็โผล่มาพอดีอีๆๆๆๆๆ  “ว้าย   จุ้ง มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ต๊กกะใจหมดเลย”  “ผะเอินญว่า รถพ้อมแล้วค่ะ”  นี่ก็พี่จุ้งพี่เลี้ยงฉันเอง เขาเป็นคนใต้ค่ะเป็นคนยะลา สำเนียงก็เลยเป็นอย่างที่เห็น  ตอนนี้ฉันกำลังตาลีตาเหลือกกับการแต่งตัว เพราะคิดก็สยองงงงงงงงง ปรื้ออออ  ก็ตอนนี้มัน 7:00 แล้วง่ะ แย่แล้ว ถ้าคำนวนดูแล้วจากความใกล้ระหว่างบ้านกับโรงเรียนก็ใช้เวลาเกือบๆๆ50นาที  แย่ๆๆๆ  ละตอนนี้ทุกคนก็ได้นำสำมะโนครัวฉันออกมาแล้ว  แน่นละก็อยู่ตั้ง เทอมหนึ่งแนะ ก็ต้องขนไปเยอะเป็นธรรมดาไชยาไข่เค็ม ก็อย่างว่าต้องเตรียมตัวให้พร้อมเพราะเล่นไม่ให้กลับบ้านเป็นเดือนๆนี่น่า  แล้วตอนนั้นฉันก็รีบขึ้นรถเพราะทุกอย่าง โอเชแย้ว  และไม่รอช้าฉันก็รีบกระเถิบเข้าไปใกล้ๆนายมิ่งคนขับรถแล้วใช้เสียงใสๆๆบังคับนายนั่นซะ “มิ่ง เยียบให้มิดเลยนะ ฉันต้องไปก่อน8:00โมง นะ”   “เออ  แต่ว่านี่มัน7:15นาทีแล้วนะครับคุณพุธตาล ถึงรีบยังไงก็ไม่ทันอยู่ดี เพราะขนาดผมเยียบมิดแล้วยังใช้เวลาตั้ง40นาทีนะครับ” “ไม่รู้ละยังไงซะก็ต้องถึงก่อน 8โมง ไม่งั้นชั้นโดนยัยแนมเชือดฉันตายแน่ๆ และถ้าชั้นโดนยายนั่นฆ่า นายตายแน่” ฉันพูดพร้อมจิกสายตาอาฆาตพยาบาทพร้อมรอยยิ้มหวามๆมาให้นายมิ่ง “ครับๆๆๆไปละครับ” นายมิ่งรีบหันกลับไป พร้อมกลับรีบติดเครื่องยนต์ด้วยความเร็ว “ก็แค่นี้ละ” ฉันพูดห้วนๆ “อ้อ ถ้าช้ากว่ากำหนดละก็นอกจากจะโดนฉันเจื่อนทิ้งแล้วฉันจะไปบอกคุณพ่อให้หักโบนัสนายแน่นๆ” ฮันแน่นเป็นธรรมดา ก็ฉันหมั่นไส้นายมิ่งนี่นา ถ้าหมอนั่นไม่ใช่คนโปรดของคุณพ่อฉันก็ไม่แกล้งหลอก คิดแล้วก็อดขำไม่ได้ ฮิๆๆๆๆ  ก็น่าหมอนั่นเวลากลัวนะตลกจริงๆ  ขนาดที่ฉันกำลังขำอยู่นั้น ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น   ติงดิ้งดิง ติงดิ้งดิง ติงดิ้งดิง

“สวัสดีค่ะ” “ยายพุธตาลรีบมาได้แล้วแกรู้มั้ย ยัยแนมมันเส้นเลือดปูดเต็มหน้าแล้ว เร็วรีบเร็ว” เสียงอันหวาดหวั่นของยัยเพชรดังขึ้น อ๋ายยยตายแล้วฉันเริ่มใจเสียแล้วนะ “รู้แล้วกำลังรีบอยู่” ฉันรีบตอบยายเพชรไป “เออ งั้นเร็วๆๆนะเว้ย เดี๋ยวมันจะคลั่งจนฉันห้ามไม่ทัน งั้นแค่นี้นะ” ตู้ดๆๆๆ

“อ้ายๆๆ มิ่งเหยียบมิดเท้าเลย ไม่งั้นถูกเจื่อนแน่ๆ” ตาย ตอนนี้มันคลั่งแล้วเหรอ ยัยแนม เฮ้ยยัยนี่นิความอดทนน้อยเป็นบ้าเลย   จากนั้นฉันก็เหลือบไปดูนาฬิกาข้อมือแสนสวย ซึ่งปกติฉันไม่ค่อยจะดูมันเท่าไร  ก็ที่ซื้อมันมานี่ก็เพราะยัยแนมเป็นคนสั่งให้ซื้อนี่  ช่วยไม่ได้ เฮ้อ อีตอนแรกฉันก็กะจะไม่ซื้อแล้วนะนาฬิกาบ้าบอนี่แล้วแต่ว่ายัยแนมนะดิ บ่นทุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆวันจนปลอดแห่งความสุข และอารมณ์หมดเลย ก็เลยต้องควักตังค์ซื้อ    และแล้วก็ถึงโยงเยียนจักที ฮู้ ฮิ้บ ปี ดู ดู้ 

“10  9  8  7  6  5  4”  เสียงใสๆ และปนคำราม เหมือนกับว่าเก็บกดอย่างหนักหน่วงชนิดที่ว่าเป็นสาวน้อยที่ถูกกักขังจนแทบคลั่งเหมือน คิงคองก็ไม่ปาน เอี๊ยด !!!!!! โอ้เสียวฟันวะ  “มาแล้วๆๆ” เสียงของฉันดังพร้อมกับกระชากประตูรถออกและวิ่งมาเหมือนคนกำลังวิ่งเข้าเส้นชัยหลังจากที่หลงจากทะเลทรายที่แห้งแล้งมานาน “ทำไมเธอ ถึงได้มา........ ช้า อย่างนี้ฮ้าๆๆๆๆๆๆแหกตาดูนาฬิกาบ้างหรือเปล่า ว่านี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ”ยัยแนมเอดใส่ฉัน หลังจากที่เก็บกดมานาน “ 8.00พอดีเป้ะๆๆเลย” อ่าวไม่ขำเหรอ  แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งสัมผัสได้ถึงกลิ่นมัจจุราชของยายแนม ถ้าไม่ดีแล้ว     “ก็ ของมันเยอะนี่ก็เลยต้องเช็กดูก่อนแล้วเผอิญมันเพลินไปหน่อยนะ” แล้วเรื่องอะไรจะพูดฟามจริงว่านอนตื่นสายล่ะ  “เหรอ... คิดว่าฉันเชื่องั้นเหรอ ฮื้อ” โอ้วจะระเบิดแล้ว ไม่ได้ๆต้องรีบแก้ตัวแย้ว  “ฮื้อๆๆ แนมฉันผิดไปแล้ว ฮื้อ ก็เมื่อคืนนะ ฉันนั่งแพ็กของเยอะมากหน่อย ก็เลยนอนตื่นสายไปนิสนะ”  “เหรอแล้วยังจะโกหกอีก”ขณะที่ยัยแนมกำลังจะกระหน่ำด่าฉันนั้น ก็ถูกยายเพชรขัดโอ้วเพชร เธอเป็นนางฟ้าของฉันจริงๆๆ “นี่พอเถอะน่านะ ไหนๆ ก็มาครบแล้ว ก็จบกันได้แล้ว ยังไงเดี๋ยวเธอก็ได้ด่าจนหนำใจแน่ โอ เคะ” อ้าว ยายเพชรตกลงเธอเป็นนางฟ้าหรือ สาวกมัจจุราชกันแน่นะห๊าๆๆๆๆๆๆ  “งั้นก็ไปซิเดี๋ยวฉันจะยั้งใจไม่อยู่อีก”  ขณะที่ยายแนมพูดนั้นก็พลางส่งสายตา อาฆาตมาดร้ายมาด้วย ชนิดที่ว่าเธอไม่รอดจากอุ้งมือซาตาลแน่ๆ โฮ่ๆๆๆๆซอยข่อยแน่แง่ๆๆๆๆๆ ขณะที่ฉันกำลังส่งหน้าหงิมๆๆไปนั้นก็ได้ถูกอะไรบ้างอย่างหล่นมาจากฟ้า  ฟิ้วๆ ตูม โอ้ย  ทำไมมันถึงได้อิสสะมึนๆอย่างนี้ อะไรใครมันบังอาจทุ่มอะไรใส่ฉันอย่างงี้ต้องด่าสั่งสอน “โอยใครวะ มาทำอย่างงี้กับฉัน”   “อ๋า  โทษทีสาวน้อย” จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงใสๆ พูดออกมา แต่จากที่ฟังดูแล้วก็ปนหอบๆอยู่เหมือนกันนะเนี่ย สงสัยคงจะรีบ เพราะพูดจบ เฮียแกก็ใส่เกียทีนหอมอสระ- อาทันที  แต่ฉัน ก็ไม่ทันฟัง เพราะว่าตอนนี้โลกทั้งใบกำลังเป็นสีดำ  “โอ้ยๆๆๆ   วันนี้มันวันอะไรเนี่ยซวยจริงๆ”  “ยัยพุธเป็นไรรึเปล่านะ”โถ่ๆๆ เพื่อนที่หน้ารัก ของฉันทำไมไม่รอให้ฉันถูกทับตายไปเลยเล่า ฮือๆๆๆ ตอนฉันโดนทับเมื่อกี้ไม่เห็นจะสนใจเลยฮือๆๆๆๆ อย่าให้จับได้นะว่าเป็นใคร ไม่งั้นตายยยยยยยยย และขณะที่ฉันกำลังกุมขมับอยู่ จู่ๆๆ ก็สัมผัสโดนอะไรสักอย่าง อ๋า!กระเป๋าตังค์ของหมอนั่นนี่นา อย่านี้ฉันต้องเอาไปคืนซักหน่อย                                  

******************************************************************************ย้อนไปเมื่อกี้

ตูม!  “ได้ยินเสียงไรรึเปล่าแนม”  “ได้ยินแล้ว  แกละยายพุธยินเป่ลา  ยัยพุธ  ยัยพุธ ยัยพุธ  ฉันเรียกไม่ได้บยินรึไงห๊า”  “อ้ายแนมยายพุธถูกทับ”  “ไหน เฮ้ยพุธ  อะ  ยายเพชร แกหยุดทำไม” “เอ่อ  นั่นเทพบุตรรึเปล่านะ” “บ้าแล้วเพื่อนเราโดนทับอยู่นะ ยายติง.......หล่อ  จัง”                จากนั้นยาย 2 ตัวก็ตกอยู่ในภวังค์จนนานโขไปเลย เรื่องมันก็มีประการละเช่นนี้