คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดจบและจุดเริ่มต้น
ยามอาทิตย์อัสดง มังกรถูกลักไป โดยผู้หมายในชีวิตอันนิรันดร์ หมาป่าแขนเดียวเดินทางตามตัวกลับมา แม้นถูกสังหารก็ไม่อาจสิ้นชีวา ด้วยพลังสายเลือดมังกร
ณ สถานที่แห่งจุดเริ่มต้นและจุดจบ นินจาบุตรแห่งสวรรค์นาม “โอคามิ” ได้เผชิญหน้ากับผู้ที่ได้ชื่อว่านักดาบเทวดา “อาชินะ อิชชิน” เพื่อชิงตัวนายของตนกลับมา “นายน้อยคุโร่” ผู้มีสายเลือดมังกร อันเป็นอมตะ
ในศึกสุดท้ายตัวของนินจาได้เข้าต้อสู้โรมรันกับตัวของอิชชิน การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดทุกการเคลื่อนไหวของทั้งสองราวกับภาพวาด
ฝ่ายหนึ่งก็แข็งแกร่งออกอาวุธโจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง ทุกการโจมตีเต็มไปด้วยความทรงพลังอันเป็นเกิดจากการฝึกฝนและการไขว่คว้าในวิชาต่างๆ ทั้งเทคนิค ดาบและหอก แห่งอาชินะ
ส่วนอีกฝ่าย ก็ปัดป้องทุกการโจมตีได้อย่างดี ด้วย ‘วิถีแห่งมัจฉา’
(เป็นเทคนิคที่ถ้าอีกฝ่ายโจมตีใส่ อีกฝ่ายจะเป็นผู้เสียกำลังกว่าผู้ที่ถูกโจมตีเสียเอง)
ทั้งยังมีแขนกลนินจาที่ใช้อุปกรณ์นินจาแทนที่แขนที่ขาดไป และวิชานินจาในการต่อสู้ทำให้สามารถรับมือได้ในทุกสถานการณ์
…
การต่อสู้ดำเนินไปเรื่อยๆ จนท้องฟ้าเริ่มปั่นป่วนส่งเสียงคำรามกึกก้อง ราวกับการต่อสู้นี้มีเทพเจ้าเป็นสักขีพยาน อิชชินได้กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ ชูดาบขึ้นมาเพื่อเรียกสายฟ้ามาสถิตที่ตัวดาบ
สิ่งนี้เป็นวิชาจากสำนักโทโมเอะนักรบหญิงผู้เคยรับใช้บุตรแห่งสวรรค์รุ่นก่อน ตอนนั้นเองที่อิชชินได้ฟาดดาบที่เต็มไปด้วยสายฟ้าใส่โอคามิ
เมื่อเห็นดังนั้นตัวของโอคามิก็ได้กระโดดขึ้นไปเพื่อสะท้อนพลังของสายฟ้า
(เนื่องจากหากรับตรงๆที่พื้นก็จะทำให้โดนสายฟ้าไปเต็มๆ เป็นการทำให้กระแสไฟฟ้าครบวงจร แต่หากกระโดดขึ้นไปเพื่อรับสายฟ้า ก็จะสามารถสะท้อนพลังสายฟ้าโดยการฟาดฟันไปที่อื่นได้)
การสะท้อนพลังสายฟ้าใส่ในครั้งนี้ ทำให้ตัวของอิชชินได้เสียจังหวะไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง
ตอนนั้นเองที่ โอคามิได้เห็นช่องว่างเข้าไปเพื่อเผด็จศึก
…
‘เคร้ง’ แม้ว่าอิชชินจะสูญเสียจังหวะของตนไปแต่ก็ยังสามารถใช้ดาบกันไว้ได้ทว่า ตัวของโอคามิก็รู้อยู่แล้วเช่นกันเขาจึงปัดดาบของอิชชินขึ้นไปเพื่อเปิดช่องว่าง
อิชชินได้เบิกตาโพลงด้วยความคาดไม่ถึง ดาบคุซาบิมารุได้ฟันผ่านท้องของอิชชินไปอย่างรวดเร็วตัวของนักดาบเทวดาได้คุกเข่าลงด้วยความเหนื่อยล้าและบาดแผลเพราะรู้ว่าการต่อสู้นี้ เขาได้พ่ายแพ้แล้ว
อิชชินได้มองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ด้วยเกียรติแห่งนักรบอิชชินได้วางดาบลง แล้วนำมือวางไว้ที่หน้าขาของตนเองแล้วตะโกนคำรามออกมา เพื่อไล่ความเจ็บปวดในการต่อสู้
ตัวของโอคามิรู้ได้โดยทันทีว่าอิชชินต้องการอะไร
เขาจึงชักดาบคาตานะขนาดใหญ่ที่สะพายอยู่ข้างหลังออกมา ดาบที่ชักออกมาคือดาบไร้ฆาตดาบที่สามารถสังหารผู้ที่เป็นอมตะได้ แล้วตั้งท่าเตรียมที่จะลงดาบครั้งสุดท้าย ให้แก่ชายผู้เป็นตำนาน
“เอาเลย” สิ้นสุดคำนั้นดาบไร้ฆาตที่เต็มไปด้วยไอสังหารสีแดงก็ฟันลงมา
“ยอดเยี่ยมมาก…. เซคิโร่” นี่คือคำชมเชยของนักดาบเทวดา อาชินะอิชชิน ไม่ใช่คำที่กล่าวโดยลอยๆแต่คือคำชมที่มาจากใจของ อาชินะ อิชชิน ผู้แสวงหาความแข็งแกร่ง
(เซคิโร่ แปลว่า หมาป่าแขนเดียว)
โอคามิก็ได้สะบัดเลือดออกจากดาบ แล้วกล่าวตอบ “……ลาก่อน”
…
นินจาแขนเดียวได้เดินเข้าไปหานายน้อยของตนเพื่อตัดสายเลือดมังกรตามที่นายน้อยของตนต้องการตั้งแต่แรก
ตัวของโอคามิได้โน้มตัวของตนเพื่อให้นายน้อย เพื่อให้ทาน ‘น้ำตามังกรซากุระและดอกซากุระ' อันเป็นพิธีตัดสายเลือดมังกร
แต่ทว่าพิธียังไม่จบแค่นั้นการตัดสายเลือดมังกรจำต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องตายไป โอคามิจึงนำดาบไร้ฆาตวางไว้ที่บริเวณคอของตนแล้วกล่าวว่า “ถึงเวลาที่ต้องสังหาร… อมรณาคนสุดท้าย”
โอคามิได้จ่อใบดาบไปบริเวณ คอของตน “โปรดใช้ชีวิตที่เหลือเยี่ยงคนธรรมดา ตามที่ท่านปราถนาด้วยนะขอรับ”
“ฉึก….” เสียงของดาบได้ดังขึ้น แต่น่าประหลาดที่รอยแผลนั้นกลับมีกลีบดอกซากุระล่องลอยออกมา และแล้วตัวของนินจาแขนเดียวผู้รับใช้บุตรแห่งสวรรค์ผู้มีสายเลือดมังกรก็ได้ล้มลง
การเสียสละเป็นผล สายเลือดมังกรได้หายไปแล้ว
…
ตำนานได้กล่าวไว้ว่า โลหิตมังกรสวรรค์สามารถมอบความเป็นอมตะให้แก่ผู้ดื่มได้ แต่จะทำให้ผู้นั้นสูญเสียความเป็นมนุษย์ไป มังกรสวรรค์เลยหาทางตัดอมรณาตัวเองเนื่องจากต้องการให้ความเป็นอมตะหายไป ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
ตอนนั้นเองที่หมาป่าแขนเดียวผู้รับใช้มังกร ได้ออกเดินทางตามหาวิธีที่จะตัดสายเลือดมังกรตามที่นายของตนปราถนา
ไปยังสถานที่ที่ห่างไกลและอุปสรรคมากมาย แต่ในท้ายที่สุดด้วยความภักดีหมาป่าแขนเดียวก็สละชีวิตตนเองแก่มังกร เพื่อตัดอมรณา
แล้วมังกรสวรรค์ก็ได้กลายเป็นมนุษย์ธรรมดา และได้ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าตามที่หมาป่าแขนเดียวสละให้
สิ่งนี้อาจเป็นจุดจบของสายเลือดมังกร แต่การเดินทางของโอคามิยังไม่จบลง
ความคิดเห็น