สงครามมหากาฬ

ลำดับตอนที่ #1 : สิ่งที่ต้องพบ

    “อย่า....”เสียงจากเตียงของทหารคนหนึ่งในห้องพักทหาร

   “อะไรอีกวะทุกคืนเลยไอ้บ้านี้”เสียงทหารอีกคนที่พูดขณะเปิดไฟไปด้วย

   “โทษที...ฝันร้ายนะ”เสียงพูดพร้อมความเศร้า

   “เออ ฉันพูดแรงไปหน่อยยังไงก็โทษที”เขาพูดพร้อมนั่งลง

 เช้าต่อมา

   “ว่าไงนะ...วันนี้ต้องไปลาดตะเวน”พงไพร ทหารกลุ่มเดียวกัน

“แย่วะ”

   “เอาน่าฉันว่าน่าจะเกิดสงครามจะได้มีอะไรมันส์ๆทำบ้าง”

พายัพพูด(ทหารคนที่สองที่เมื่อคืนนี้)

   นิกรลุกตบโต๊ะพร้อมพูด “มันไม่ได้ดีอย่างที่นายคิดหรอกนะสงครามนะ”(ทหารเมื่อคืนนี้)

   พายัพลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ “มันเป็นความคิดของคนขี้กลัว..งั้นเหรอ”พายัพพูดจบแล้วเดินไปเก็บจาน

   รถถังเดินทางมาที่ป่าใกล้เมืองเพื่อลาดตะเวนในบริเวณริมเมือง

   “เฮ้อ...ในที่สุดก็ถึง”พงไพรพูดขึ้นพร้อมลงจากรถ

   “เออไอ้ป่าจอมขี้เกลียด”นิกรพูดขึ้นพร้อมลงจากรถ

   “ลงให้มันเร็วหน่อย”พายัพพูดพร้อมทำท่าทางลำคาญทั้งสองคน

   “แต่ฉันไม่ได้ชื่อป่านะโว้ย”พงไพรพูดพร้อมก็ท่าทางงอนๆ

    “ก็ชื่อแกแปลอย่างนั้นนิ”นิกรพูดพร้อมหัวเราะนิดๆ

   “เฮ้ย..มัวช้าทำไมฟะเร็วเข้า”หัวหน้าทหารพูดพร้อมท่าทางหงุดหงิด ทำให้คนอื่นพลอยหงุดหงิดไปด้วย

   พงไพรเดินเข้าไปในถนนที่ไม่มีรถที่นั้นไม่ค่อยมีคนแต่สามารถเข้าเมืองจากทางนั้นได้นิกรเดินตามพงไพรมาติดๆ                 

   ทหารที่กำลังลาดตะเวนอยู่ได้ยินเสียงคนกรีดร้องโวยวายของคนในเมือง  ทหารทุกคนวิ่งไปในเมืองและเห็นสิ่งไม่คาดฝันทุกคนต่างตกตะลึ่งกับสิ่งที่พบ