คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Episode 1 - โฮสต์คลับ
กริ๊ง~
เสียงออดที่ส่งสัญญาณเลิกเรียนดังขึ้น คัตสึกิเตรียมเก็บของเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่ก็ต้องชะงักเพราะอาจารย์ประจำวิชาที่เคารพรักดันเรียกไปพบหลังเลิกเรียน คัตสึกิถอนหายใจก่อนที่จะเก็บของเพื่อเดินไปห้องพักครู
เมื่อเก็บของเสร็จคัตสึกิเดินออกจากห้องและตรงไปห้องพักครูทันที และระหว่างทางก็ได้ยินเสียงนกเสียงกาแต่คัตสึกิก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะมันดันเป็นเรื่องปกติของคนหน้าตาดัอย่างเขา
‘ดูนั่นสิท่านคัตสึกิล่ะ’
‘วันนี้ท่านคัตสึกิก็หล่อเหมือนเดิมเลยนะ’
‘นายน้อยแห่งบาคุฮัตสึ บันไซ!’
เมื่อเดินไปถึงห้องพักครูคัตสึกิก็เดินไปหาคุณครูประจำวิชาคณิตศาสตร์ที่เรียกตนมาทันที
“อ่าว มาแล้วหรอบาคุโก เธอสนใจลงแข่ง--”
“ไม่ครับ”
“แต่--”
“ไม่ครับ”
อาจารย์ที่เคารพรักยังพูดไม่ทันจบคัตสึกิก็ชิงตอบปฏิเสธไปทันที เพราะคัตสึกิไม่สนใจที่จะแข่งอะไรทั้งนั้น ในชีวิตก่อนเขาก็ล่ารางวัลงานวิชาการมาเยอะแล้ว ในตอนนี้เขาก็สอบได้ที่1มาโดยตลอด แค่นี้เขาก็พอใจแล้วไม่คิดที่จะไปทำอะไรยุ่งยากอย่างการสอบแข่งขันวิชาการอีกหรอกนะ
“เฮ้อ เข้าใจแล้ว งั้นครูวานเธอไปเรียกฟูจิโอกะให้ครูหน่อยสิ”
“ชิ เข้าใจแล้วครับ”
คัตสึกิเดาะลิ้นด้วยความหงุดหงิดที่เริ่มเกิดขึ้น แต่่ก็ตอบรับอาจารย์ที่เคารพรักไปก่อนจะเดินไปยังห้องดนตรีี3ที่ตั้งของโฮสต์คลับที่เพื่อนร่วมชั้นอย่างฟูจิโอกะน่าจะอยู่
เมื่อคัตสึกิเดินมาถึงก็เปิดประตูเข้าไปทันทีเพื่อที่จะได้รีบบอกรีบกลับ เพราะตอนนี้เขาหงุดหงิดเต็มทีแล้ว แต่เมื่อเปิดประตูไปก็ต้องตกตะลึงกับดอกกุหลาบที่ปลิวออกมาจากห้อง อะไรวะนั่น แต่คัตสึกิก็ต้องหันไปสนใจคนในห้องก่อน
“ยินดีต้อนรับครับ!”
ชมรมโฮสต์คลับเอ่ยต้อนรับด้วยน้ำเสียงที่สุดจะพราวสเน่ห์ แต่มันน่าขนลุกมากสำหรับคัตสึกิ
“อะไรกันผู้ชายหรอกหรอ” แฝดฮิตาจิอินพูดพร้อมกัน
“วันนี้พวกเราไม่รับแขกนะ” ทามากิพูดเสริม
แต่คัตสึกิก็ไม่ได้สนใจเสียงของแฝดฮิตาจิอินกับทามากิและถามหาคนที่เป็นธุระของตัวเองทันที
“ฟูจิโอกะอยู่มั้ย”
“อะ! มีอะไรรึเปล่าฮะ” ฮารุฮิถามด้วยความประหม่า
“อาจารย์ทากาฮาชิเรียกไปพบ”
เมื่อคัตสึกิพูดธุระของตนจบก็ทำท่าจะปิดประตู แต่ก็ต้องชะงักเพราะมีคนมากระโดดกอดคอของตน พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสดใสที่คัตสึกิแทบเอือม
“คัตจางงงงงง คัตจังมาหาเค้าหรอ” มิตสึคุนิพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ไม่ หมดธุระแล้วจะกลับแล้ว” คัตสึกิพูดเสียงเหี้ยม
“คัตจังง อยู่กินเค้กกับเค้าก่อนซี่ ไม่ได้เจอกันตั้งนานอ่า เนอะทาคาชิ” มิตสึคุนิพูดพร้อมหันหาพวกอย่างทาคาชิ
“อืม อยู่ต่อเถอะ” ทาคาชิพูดเสริม
“ชิ! ก็ได้” คัตสึกิเดาะลิ้นแล้วตอบรับด้วยความหงุดหงิด
คัตสึกิเดินตามมิตสึคุนิและทาคาชิมายังโต๊ะสไตล์ยุโรป และคัตสึกิก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาทันที ตามด้วยทาคาชิและมิตสึคุนิที่เดินไปนั่งโซฟาด้านตรงข้าม และคนในชมรมโฮสต์หันมามองตามด้วยความสนใจ
“คัตจังกินเลม่อนทาร์ตน้า เดี๋ยวเค้าจะกินเค้กสตรอว์เบอร์รี่เอง”
“เออ”
มิตสึคุนิพูดอย่างเอาแต่ใจ แต่คัตสึกิก็ไม่ว่าอะไรเพราะด้วยความชินที่เจ้าตัวดันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้ว และเขาก็ยังยอมรับเจ้ารุ่นพี่ตัวเล็กนี่เพราะเจ้านี่น่ะแข็งแกร่งยังไงล่ะ ฮ่า! ถึงเจ้าทาคาชิจะแข็งแกร่งเหมือนกันแต่มันก็ยังไม่พอที่จะเอาชนะเขาหรอก
“เน่ คัตจังทำไมช่วงนี้ไม่มาหาเค้าเลยอ่า” มิตสึคุนิงอแง
“ช่วงนี้ฝึกขีดจำกัดนั่นอยู๋” คัตสึกิตอบสั้นๆ
“อ๋อออออ” มิตสึคุนิขานรับหลังรู้คำตอบ
“ให้ช่วยฝึกมั้ย” ทาคาชิถาม
“ชั้นเอาชนะแกได้อยู่แล้ว แกน่ะไม่ไหวหรอก” คัตสึกิตอบ
เมื่อสมาชิกในชมรมโฮสต์ที่แอบฟังอยู่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสามคนเข้าก็เลยเข้ามาร่วมด้วยและถามคำถามทันที
“รุ่นพี่ฮันนี่รู้จักคุณคนนี้ด้วยหรอ” เคียวยะถามรุ่นพี่ตัวเล็กของตน
“คัตจังเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเค้ากับทาคาชิแหละ แล้วก็ตอนเด็กๆเคยฝึกต่อสู้กับเค้าแล้วก็ทาคาชิแหละ”
มิตสึคุนิตอบด้วยน้ำเสียงที่สุดแสนจะสดใสผิดกับคนในชมรมในตอนนี้ที่ช็อกไปแล้วเป็นที่เรียบร้อยแต่ก็ยังมีบางคนอย่างเช่นเคียวยะในตอนนี้ที่ตั้งสติได้
“อืม ก็สมกับเป็นนายน้อยแห่งบาคุฮัตสึ ฮิคารุ คาโอรุ พวกนายอยู่ห้องเดียวกันกับบาคุโกคุงไม่ใช่หรอ”
“ก็ใช่อยู่หรอก แต่ว่าบาคุโกน่ากลัวเลยไม่ค่อยสนิทน่ะ”แฝดฮิตาจิอินพูดออกมาพร้อมกัน
“เอ๋!! นายน่ะหรอนายน้อยแห่งบาคุฮัตสึ บาคุโก คัตสึกิน่ะ!” ทามากิถามเสียงดังเพราะความตกใจ
“เออ” บาคุโกตอบปัดด้วยความรำคาญ
“เอะอะ อะไรกันหรอฮะ” ฮารุฮิที่พึ่งกลับมาจากห้องพักครูถามขึ้น
“รุ่นพี่ทามากิแค่ตกใจยากูซ่าน่ะ” แฝดฮิตาจิอินตอบพร้อมกัน
“ยากูซ่างั้นหรอ เอะ…เอ๋!!!!!” ฮารุฮิในตอนนี้วิญญาณหลุดไปแล้ว
คัตสึกิเหลือบมองฮารุฮิและถามพร้อมกับจิบกาแฟไปด้วย
“ฟูจิโอกะ แกน่ะ ทำไมถึงมาเข้าโฮสต์คลับล่ะ” คัตสึกิถาม
“เพราะติดหนี้เพราะทำแจกันแตกน่ะ”
“กี่เยนล่ะ”
“8ล้านเยนน่ะ”
“อิซึคุ”
จู่ๆคัตสึกิก็พูดชื่อของบุคคลปริศนาขึ้นมาทำให้คนทั้งชมรมยกเว้นมิตสึคุนิและทาคาชินั้นมึนงง แต่จู่ๆก็มีบุคคลปริศนาโผล่ออกมาที่ข้างตัวคัตสึกิทำให้ทุกคนตกใจ
“ใครน่ะ!!!” ทุกคนตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
“บอดี้การ์ด อิซึคุขอเช็ค” คัตสึกิตอบก่อนที่จะหันไปสั่งบอดี้การ์ดของตนเพื่อขอสิ่งที่ต้องการ
“นี่ครับนายน้อย” อิซึคุพอนำของที่นายของตนต้องการมาให้เรียบร้อยแล้วจึงหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
คัตสึกิรับเช็คจากอิซึคุและลงมือเขียนหลังจากนั้นจึงยื่นไปให้ฮารุฮิ
“อะไรหรอฮะ…เดี๋ยวนี่มันหมายความว่ายังไงกันฮะ” ฮารุฮิพอมองสิ่งที่คัตสึกิให้มาก็เกิดความตกใจมากๆเพราะสิ่งที่คตัสึกิยื่นมาให้คือเช็คเงินสดนั่นเอง
“เอาไปใช้หนี้ซะสิ แกไม่ควรมาอยู่ที่นี่” คัตสึกิพูดพร้อมปรายตามองสมาชิกชมรมคนอื่น
“หมายความว่ายังไงบาคุโกคุง” ทามากิเอ่ยถาม
“นี่พวกแกคิดจะรังแกยัยนี่รึไง เอาผู้หญิงมาเป็นโฮสต์เพื่อใช้หนี้เนี่ย” คัตสึกิบ่น
คัตสึกิหงุดหงิดที่คนในชมรมรังแกยัยตาโตหน้าโง่นี่ เขาแค่ช่วยเพื่อนมนุษย์ในฐานะที่เคยเป็นฮีโร่ถึงตอนนี้จะเป็นยากูซ่าก็เถอะ แต่แค่8ล้านเยนไม่ทำเขาขนหน้าแข้งร่วงหรอก
“ความลับแตกซะแล้ว!!!” ทามากิโหยหวนออกมาอย่างน่ารำคาญ
“ฮะฮ่า คัตจังยังเซนส์แรงเหมือนเดิมเลยน้า” มิตสึคุนิพูดขำๆโดยมีทาคาชิพยักหน้าเห็นด้วยอยู๋
“อืม”
“บาคุโกคุง ช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้รึเปล่า” เคียวยะที่เป็นรองประธานชมรมขอร้อง
“หืม แล้วชั้นจะได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้ล่ะ” คัตสึกิแสยะยิ้ม
สำหรับพวกนักธุรกิจถึงจะยิ่งใหญ่แค่ไหนแต่พวกนั้นก็ยังมีข้อยกเว้นที่ไม่ควรไปยุ่งอยู่ ซึ่งข้อยกเว้นนั้นก็คือยากูซ่า และยากูซ่ายังเป็นตัวตนของบาคุโก คัตสึกิ ทายาทเพียงคนเดียวของแก๊งบาคุฮัตสึ เคียวยะในตอนนี้เริ่มมีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้น ทามากิก็เริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียด ในตอนนี้คนที่น่าจะมีปัญหากับเรื่องที่สุดคือฮารุฮิยังคงทำหน้าปกติอยู่
“บาคุโกคุง ถ้าผมใช้เช็คนั่นผมต้องคืนคุณภายในตอนไหนหรอฮะ” ฮารุฮิถาม ทำให้ทุกคนในชมรมหันขวับมาด้วยความตะลึง
“ไม่ต้องคืนหรอก ชั้นแค่ช่วนในฐานะเพื่อนมนุษย์ ชั้นไม่หน้าเลือดถึงขนาดให้แกทำงานใช้หนี้หรอก”คัตสึกิตอบ
ฉึก! อย่างกับมีลูกศรที่มองไม่เห็นมาปักอกทามากิและเคียวยะ ทามากิจึงจ๋อยไป แต่เคียวยะยังคงปั้นหน้ายิ้มได้อยู่
“อืม ไม่เป็นไรดีกว่าฮะ อยู่แบบนี้ก็สนุกดี แต่บาคุโกคุงช่วยเก็บความลับเรื่องที่ผมเป็นผู้หญิงได้มั้ยฮะ” ฮารุฮิถาม
หลังจากที่คัตสึกิได้ก้มหน้าครุ่นคิดอยู่ และทุกคนในชมรมก็จ้องอย่างกดดัน แต่ในที่สุดก็มีเสียงของมิตสึคุนิขัดขึ้นมา
“เน่ คัตจังถ้ามาเป็นโฮสต์แล้วก็เก็บช่วยความลับของฮารุจัง เค้าจะยอมไปช่วยคัตจังฝึกใช้นั่นเป็นไง”
“เหห~ น่าสนใจนี่ ขอเจ้าทาคาชิไปฝึกให้อิซึคุด้วย ดีลมั้ย” คัตสึกิต่อรอง
“ดีล!” มิตสึคุนิตกลงทันที
“เดี๋ยวสิรุ่นพี่ฮันนี่ถามคิงอย่างผมก่อนสิ!” ทามากิโวยวาย
“อืม ถ้าได้บาคุโกคุงมาเป็นโฮสต์ยอดของแขกคงสูงขึ้นแน่ๆ แถมยังได้คอนเซปใหม่อย่างแบดบอยมาเพิ่มด้วย ถึงจะคล้ายกับรุ่นพี่โมริก็เถอะ แต่ดูแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเลย” เคียวยะคำนวณถึงรายได้ที่ชมรมจะได้ในอนาคตดูพร้อมจดใส่กระดานในมือยิกๆ จนคัตสึกิคร้านจะสนใจ
“เน่ๆ แล้ว'นั่น'ที่นายกับรุ่นพี่ฮันนี่หมายถึงคืออะไรหรอ” แฝดฮิตาจิอินถาม
“เหอะ เอาเถอะ งั้นพวกแกก็ต้องเก็บความลับของชั้นด้วย”
คัตสึกิพูดจบก็แสดงอัตลักษณ์ของตนให้ดู โดยทำให้เป็นประกายระเบิดที่ฝ่ามือเล็กๆ เจ้าพวกนี้ก็มองอย่างตื่นตาตื่นใจกันใหญ่
“อะไรอะแค่มายากลหรอกเหรอ” แฝดฮิตาจิอินพูดอย่างเสียดาย
“ไม่ใช่แค่นั้นหรอกน้า นั่นน่ะไม่ใช่มายากลหรอก” มิตสึคุนิแย้งโดยมีทาคาชิพยักหน้าเสริม สร้างความสงสัยให้คนในชมรมเป็นอย่างมาก
“นี่น่ะมันเป็นพลังประจำตระกูลที่สืบทอดกันผ่านสายเลือด เรียกว่าอัตลักษณ์ เด็กที่เกิดมาในตระกูลนี้อัตลักษณ์จะปรากฎตอนอายุ4ขวบ ส่วนคนที่แต่งเข้าตระกูลอย่างพ่อของชั้นก็ต้องดื่มเลือดของคนในตระกูลก็คือแม่ของชั้นเพื่อให้ได้รับอัตลักษณ์มาภายใน1ปี แต่ก็ต้องดื่มเยอะหน่อยเพราะยิ่งเยอะอัตลักษณ์ก็ยิ่งปรากฎเร็วเท่านั้น มันเป็นธรรมเนียมของตระกูล” คัตสึกิอธิบายอย่างยาวเหยียดจนต้องหยุดพูดเพื่อจิบกาแฟแก้คอแห้ง
“แล้วพ่อกับแม่ของนายมีอัตลักษณ์อะไรล่ะ” ฮิคารุถาม
“พ่อของชั้นอัตลักษณ์เหงื่อกรด ส่วนแม่ของชั้นอัตลักษณ์กลีเซอรีน อัตลักษณ์ของพ่อกับแม่ผสมกันออกมาเป็นอัตลักษณ์ของชั้นคือระเบิดเพราะเหงื่อของชั้นคือไนโตรกลีเซอรีน” คัตสึกิอธิบายต่อ
“แล้วถ้าพวกเราไม่เก็บเป็นความลับล่ะ” คาโอรุถามต่อ
“ก็คงต้องเก็บพวกแกนั่นแหละ ระเบิดหัวพวกแกทั้งหมดน่ะมันไม่ยากหรอก” คัตสึกิยิ้มเหี้ยม
เอาล่ะ โอรันโฮสต์คลับจะไม่ปลอดภัยอีกต่อไป! ใครว่าคัตสึกิเป็นแมวส้ม! นี่มันสิงโตชัดๆ!! แต่พวกเราดันเก็บสัตว์ร้ายนั่นมาเลี้ยงซะแล้วน่ะสิ!!!!
*ยังไม่แก้คำผิด*
Talk;
ฮ่า ก็เอาเรื่องอยู่นะ หนีมาเปิดเรื่องใหม่ยังไม่อัพเรื่องเก่าเลย เรื่องชายโชไว้ก่อนนะครับ แพชชั่นแต่งเรื่องนั้นยังไม่มา งานตอนนี้เริ่มน้อยๆลงแล้วพอหาเวลามาแต่งได้ แต่ไม่ได้ตลอดหรอกนะ เพราะไรท์ติดเกม แหะ ติดเกนชินงอมแงมเลยคับพี่
สามารถเข้าไปคุยกับไรท์เตอร์ได้ที่ทวิตเตอร์
@justinb00bie
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค้าบ♡
ความคิดเห็น