คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ในโลอนาที่ารเียนหมาย สามารถ้านัเียนมาเียนเพื่อแสวามลึึ้และสร้าวามโรแมนิให้แ่ผู้อ่านนั้น นที่เป็นนัเียนระับ้นๆ อย่า ธีโออร์ นั้นมีศิลปะในารเรียบเรียำพูอย่าสวยาม ในารเียนหมายผู้เียนะ้อพูเพื่อให้ระบบ AI ับำพูแล้วเียนลไปในัวหมายแล้วปริ้นออมาเป็นหมายเหมือนมีนเียนอยู่ริๆ ึ่ริๆแล้ว็แ่ารเียนอระบบ AI เท่านั้น แ่นอาารเียนอระบบ AI ที่สวยามแล้วะ้อพึ่พานที่ำนา้านวีและารแสวามหมายอันลึึอำนั้นๆ ปล.นิยายเรื่อนี้ัแปลมาาหนัเรื่อ Her เนื้อหามีวามใล้เียันแ่เราะัแปลให้มีวามราม่า มาึ้น และเพิ่มเนื้อหาในส่วน่าๆ ยายวามหมายอำว่า Loneliness หรือวาม โเี่ยว ให้มีวามลึึ้มาึ้นและเพิ่มอรรถรสในารอ่าน โยเราะหยิบยเพล ในแ่ละ่วมา้วย ะเป็นเียริอย่ายิ่ถ้าุเปิเพลามที่เราแนบไว้ามอน่าๆ
“ในยามที่โลำลัหมุนโรรอบวอาทิย์ ีวิอัน็าเธอไม่ไ้อีแล้ว ใน่วเวลาที่วามเศร้าเ้าแทรแมา เธอือแสสว่าที่ส่อนำพาันไปหา วามสุ” ธีโออร์ ำลัเียนหมายให้ับู่รัู่หนึ่
“ธีโออร์ ่วพัลาวันนายว่าไหม พอีันมีเรื่อะวานนายให้่วยหน่อยนะ” เสียายนหนึ่พู
“ันว่า มีอะไรให้่วยล่ะ ฟีลิป” ธีโออร์ ถาม
“ันอยาให้นายอ่านหมายนี้หน่อยนะ ว่ามันวรแ้ไรไหนบ้านะันเพิ่เ้าทำานไ้ 3 เือนยัไม่ำนาเท่านายนะ ่วยันไ้ไหม” ฟิลิป ล่าวถาม
“ไ้สิ เี๋ยวันไปูให้” ธีโออร์ อบ
“Ring! ring!” เสียเรียเ้าสายา สาแมนทรา
ธีโออร์ รับสาย “ไ สาแมนทรา เป็นไบ้า”
“ี ีเลยแหละือันมีเรื่อะแ้นะว่ามีอีเมลา แอเิลลา ูท่าทาเธอะิถึุริๆ” สาแมนทรา พูึ้น
“โอ้ว! ั้นหรอ (เสียระวนระวาย) เียวเอาไว้ันอบลับอีเมลที่หลั” ธีโออร์ พู
“โอเ ั้นนายทำาน่อเถอะเลิานแล้ว่อยมาุยัน” สาแมนทรา วาสาย
หลัานั้น ธีโออร์ ็ไปเ็านอ ฟิลิป แล้วเา็หยิบหูฟัึ้นมาแล้วเริ่มุยับ สาแมนทรา
“เฮ้ ไ วันนี้มีอีเมลอะไรบ้าไหม” ธีโออร์ ถาม สาแมนทรา
“มีหมายาหลายที่เลยและรวมไปถึหมายอ แอเิลลา ้วย” สาแมนทรา พู
“ั้น่วยลบหมายที่ไม่เี่ยว้อับ หมายยะให้หน่อยสิ” ธีโออร์ พู
“ไ้เลยไม่มีปัหา แล้วะอบลับหมายอ แอเิลลา อยู่ไหม” สาแมนทรา พู
“ไว้่อยอบทีหลั” ธีโออร์ พู
หลัานั้น ธีโออร์ ็สั่ให้ สาแมนทรา เปิเพลเศร้าให้เ้าฟั (Moral of The Story) เพลบรรเลไปเรื่อยๆ และวามเหา็รืบลานมาหาเา เาเินนเียวในสวนสาธาระ และฟัเพลไป เป็นบรรยาาศที่โเี่ยว ท้อฟ้ามืรึ้ม บรรยาาศั่น่าเศร้าหมอ เาเินออาสวนสาธาระ แล้วเินลับไปที่อนโอเา ธีโออร์ วาอนอนลบนเียแล้ววันนั้น็บไปแบบไม่มีอะไรพิเศษมานั นระทั้ สาแมนทรา พูึ้น
“เฮ้ ่วนี้เป็นไบ้าันรู้สึว่าุูเศร้าๆนะ”
“ไม่หรอันแ่รู้สึว่า ไม่รู้สิ มันบอไม่ถูแฮะ่วหลัๆมานี้มันเหนื่อยนะ” ธีโออร์ พู
“ั้นมาหาู่เทใหุ้ ีว่าเ่น แอเิลลา เป็นไ” สาแมนทรา พู
“หมายอเธอเียนไว้ว่าอะไรล่ะ” ธีโออร์ พู
“นี้ ันิถึุมา อนที่เินในเมือ้วยันันรู้สึมีวามสุมาเลย ุทั้ล และมีแสน่ห์มา ในแบบอุ ันพูรินะ รันะ,แอเิลลา” สาแมนทรา เปิ้อวามเสียให้ ธีโออร์ ฟั
“…… ไม่รู้สึไว้่อยอบอนที่ผมพร้อมแล้วัน” ธีโออร์ พู
“โอเ” สาแมนทรา อบล
ความคิดเห็น