รักวุ่นๆ ของยายจุ้นสุดซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : รักวุ่นๆ....1

     “จูล     มีจดหมายมาถึงแกแน่ะ”  พี่ฉันเอง- -*  ชอบเรียกน้องว่าแกเรื่อยไอ้พี่ต๊องเอ๊ย  0

“จากโรงเรียนด้วยว่ะ    แกไปทำอะไรมาวะ”  

ไรนะ  //*๐*//   จดหมายจากโรงเรียน       โอ้  ฉันไม่ได้ทำผิดนะ   - -  

คือ  แบบว่า   โรงเรียนฉันมีกฎน่ะค่ะ  หากนักเรียนกระทำความผิด  จะมีจดหมายมารายงานผู้ปกครอง  และอีกข้อคือ  หากนักเรียนได้ประพฤติตัวดีหรือได้เป็นตัวแทนอะไรประมาณนิ   ก็จะมีจดหมายมาหา  (อันหลังนี้ไม่น่าใช่- .-)

        “เอามาดูหน่อยจิ”  ฉันบอกพี่ที่มันนั่งกินหนมอยู่หน้าโทรทัศน์  เดี๋ยวอ้วนเป็นหมูตอนหรอก   ฉันยังไม่ได้กินเลยนะ  U-U    

          “แกก็มาเอาเองสิ”  ไปเองก็ได้วะ   ฉันทำท่าฮึดฮัดเดินไปเอา    พอไปถึงโซฟา  ไอ้พี่บ้านั่นกลับเอาตัวทับจดหมายไว้

  “เอ๊า  มาเอาเองแล้วก็เอามาดิ”     ไอ้พี่บ้าจะให้ก็เอามา 

“คิดดูแล้วฉันไม่ให้แกหรอก  ฉันเอาให้แม่ดูดีกว่า เพราะว่าจดหมายนี้เขาต้องเอาให้ผู้ปกครองเว้ย   เข้าใจ๊”  

  “ไม่เข้าใจอ่ะ   พี่  ขอฉันเหอะ เฮ้ย  ฉันไม่ก้มหัวขอร้องพี่หรอก  ....”

“ย๊ากกกกกกกกก   เอามานี่นะ”   ฉันกระโดดทับพี่ฉัน   แล้วแย่งเอาจดหมายมาจากพี่     แต่ก็แย่งไม่ได้   อ้าว ... เฮ้ย * ๐ *  จะตกโซฟาแว้ววววววววววว  

โครมมมมมม 

          เสียงดังลั่นทั่วปฐพี  -*-

“อ้ากกกก  เจ็บๆๆๆ ๆ   ไอ้พี่บ้าเอามาให้ฉันดีกว่าน่า  โอย  เจ็บว่ะ”  

“แกนั่นแหละ    ไม่เข้ามาแย่งซะตั้งแต่แรกก็ดีหรอก   เจ็บเหมือนกันว่ะ”

          “พี่  นี่  เดี๋ยวนะ    ...  พี่ว่าจะเอาไปให้แม่เรอะ   แล้วแม่อยู่ไหนล่ะ”  ฉันหน้าสลดลงทันที  พี่บ้าก็เหมือนกัน

          “จริงว่ะ   ฉันจะเอาไปให้ที่ไหน”  แหมพูดซะเศร้าเลย  แม่ตายไปนานแล้วจะเอาไปให้ที่ไหนล่ะพี่เอ๊ย

   “เอามาให้หนูไงคะ”   เสียงนี้  ทำให้ฉันกับพี่ต้องหันไปดู

“อ้าว     เจน   มาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ”     เจน  เป็นน้องสาวของพวกเราเองค่ะ  เป็นเหมือนแม่ก็ว่าได้   ต้องคอยทำนู่นทำนี่ให้พวกเรา  เห็นแล้วอายแทนพี่จริงๆ  เลย    (แทนตัวเองด้วย)   แหะ  แหะ

  “มาตั้งแต่พวกพี่ตกโซฟาแล้วค่ะ  เจ็บรึเปล่าคะ   เดี๋ยวหนูทายาให้”  แม่พระจริงๆน้องเอ๊ย   หุๆ  

 “พี่ถือ  อะไรอยู่คะ  พี่เจมส์”  จริงสิ  เราต้องเอาจดหมายก่อน   เจนถามเลยนึกขึ้นได้  แต่........      

“คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง   เปิดเลยก็ได้พี่บ้า” 

“ขืนแกยังเรียกฉันว่าพี่บ้าอยู่   ฉันจะส่งจดหมายนี่ไปให้ป้าที่ฝรั่งเศสทันที  ส่งด่วนด้วยนะแก”   หนอยอีตาพี่บ้านี่

  “ก็ได้  เปิดเลยสิ”   ฉันตอบ

“ดี”  หนักแน่นเชียวนะ- -..

   พี่บ้าก็แกะจดหมายออก  ข้างในจดหมายเขียนอยู่ว่า

                      ถึงผู้ปกครอง  นางสาว  นฤมน  กิตติไพบูลย์

            เนื่องจากนางสาวนฤมน   กิตติไพบูลย์  สอบได้เกรดเฉลี่ย   3.58

ถือว่าเป็นเกรดเฉลี่ยที่สูง   และในสภานักเรียนได้กำหนดว่า  ในแต่ละห้องต้องมีนักเรียนมาเป็นกรรมการนักเรียนด้วยทั้งหมด  ห้องละ  1  คน  และ  นางสาว  นฤมน  กิตติไพบูลย์  เป็นหนึ่งในตัวแทนที่จะมาเป็นกรรมการนักเรียนของ ห้อง  5/3 

            จึงได้เรียนมาเพื่อทราบ

                                                                        ขอขอบคุณ

                                                                      สภานักเรียน

            ในจดหมายก็มีใจความสำคัญอยู่เพียงเท่านี้

แต่ว่าอะไรนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะ

ดะดะดะดะดะดะดะดะดะดะดะดะดะ   ได้ยินไม่ค่อยชัด

“พี่อ่านใหม่ทีดิ๊”    พี่ฉันอ่านซ้ำให้ฟัง

“ฉะ  ฉันได้  เป็นกรรมการนักเรียน  ดะ  ได้  เกรด 3.58  ฉะ   ฉันเนี่ยนะ”

“ทะ  ทำได้” ธรรมดาฉันได้แต่เกรด  2.85  ตลอดเลย  ไม่นึกว่ามันจะไต่ระดับขึ้นมาได้ขนาดนี้

ฉันพูดตะกุกตะกักใหญ่เลย  เพราะว่าเนื่องจากว่ามันเป็นไปไม่ค่อยจะได้  แต่มันก็เป็นไปแล้ว  

            แต่เพราะอะไรฉันถึงสอบได้เกรดดีขนาดนั้นนะเนี่ย  อ๋อ  คิเอาะและ

ก็เพราะอยากให้ม่ะม้าดีใจน่ะเองเพราะมะม้าหรือแม่  เคยบอกว่า

“  อยากเห็นฉันสอบได้เกรดดีๆ”       แต่ทำไมต้องมาเสียซะก่อนล่ะเนี่ย  คิดแล้วเศร้าจริงๆ  เลย  ฮือๆๆ

“  เฮ้ย  มันจะเกิดอาเพศอะไรขึ้นเนี่ย”  โหพี่ไม่ต้องตะโกนขนาดนั้นหรอกน่า

มันเป็นเรื่อง(ไม่)ปกติ

“เอ่อ  หิมะจะตกในเมืองไทยรึเปล่าคะ” 

“  อ้าว  ยัยเจนนี่     นี่ก็เอากะเค้าด้วยเหมือนกันเหรอเนี่ยฮะ”  ฉันเอ็ดน้องทันทีเลย    

“แหม     ทีเธอสิว่าคนอื่นเค้าเป็นด้วยเหรอ  หิมะจะไม่ตกหนักกว่าเก่าเหรอเนี่ย”หึๆ

“พี่จูลี่อ่ะก็”  ดู สิดู  ทำหน้าตาน่ารักดีจิงจิ๊ง   เหมือนใครน้อ  เหมือนเราแน่เรยอ่ะอิอิ  -*-

“ไม่ว่าแล้วก็ได้  แต่ตอนนี้พี่ชักหิวแล้วนา   ทำกับข้าวให้กินหน่อยน้า  น้าน้องน้า”

            “แกพึ่งกินไม่ใช่เรอะ  ไอ้จูล” 

“พี่  หนูผู้หญิงนะเรียกไอ้ทำไม” 

  โด่ ไอ้พี่ต๊องเอ๊ย

   “แก...”

“เอาล่ะค่ะๆ    หนูจะไปทำให้กินนะคะแต่ว่า  แล้วตอนเที่ยงวันจะกินไหวเหรอคะ”

  กินไหวสิน้องเนี่ย  รู้จักยัยจูลี่น้อยไปซะแล้ว

 “อ้อ   คุณป้าฝากเงินมาให้ค่ะ  ประมาณ  50,000  บาท  ใช้สามเดือนนะคะ”

     เอ๋    ตั้งห้าหมื่นเชียว

   “เดี๋ยวพี่จะไปบอกคุณป้าให้เองนะเจนว่าไม่ต้องส่งเงินมาอีก”    ฮะ   ไมอ่ะพี่แต่ก็ดีเหมือนกันไม่อยากรบกวนป้า

“........” 

“........”

“ก็ดีนะ   ไม่อยากรบกวนป้าแก  หาตังค์เองได้เนอะ”     ฉันพูดขึ้นเพราะเห็นว่ามันเงียบซะเหลือเกิ๊น    

  “ค่ะ  ก็ตามนั้นเลยค่ะ  เจนก็เคยคิดเหมือนกัน .....  แต่ว่าหนูอยากให้คนที่ส่งเป็นคุณพ่อ  ไม่รู้ว่าอยู่ไหนแล้วนะ  เป็นยังไงบ้างก็ไม้รู้ ....ฮึก  ฮือ.....”

   “อย่าร้องไห้สิเจน  เราจะต้องหาพ่อเจอ   และพี่จะหาเงินให้เอง”

“ใช่ๆๆ   เดี๋ยวฉันหาด้วย”

    “ค่ะ”   แหม  ยัยเจนเนี่ย  ร้องไห้ยังน่าร๊าก  เหมือนตัวเองเลย  โฮ่ะโฮ่ะ  -*-

   “งั้นเดี๋ยวเจนไปทำกับข้าวให้กินนะพี่จูล”  เจนบอกแล้วก็รีบออกไป

“ขอพักรบนะ  พี่”

“เหมือนกันว่ะ  น้อง” 

          พอพูดเสร็จฉันกับพี่ก้อวิ่งเข้าห้องใครห้องมัน    แม้ว่าพ่อจะไม่อยู่แล้วแต่พวกเราก็ยังอยู่ที่บ้านเดิมที่พ่อทิ้งไว้ให้  เพราะว่าบ้านหลังนี้ออกจะสวยน่ารัก  มีแต่ต้นไม้เต็มไปหมด  เพราะว่าคุณแม่ชอบต้นไม้มาก  ที่บ้านของเราจึงต้องมีต้นไม้มากๆ   แต่น่าเสียดาย   คุณแม่ก็ต้องตาย   แงงงงงงง  คิดแล้วเศร้า  แต่ว่าพวกเราก็ดูแลต้นไม้เป็นอย่างดี    ทุกปลายฤดูหนาวมันจะออกดอก  ส่งกลิ่นหอม

          เอาล่ะ   พล่ามมาเยอะแระ   ต้องหางานทำซะที  แต่ว่าจะทำอะไรดีล่ะเนี่ยมีออกเยอะขนาดนี้  

          ทำแบบพาร์สทาร์มดีก่า  

อ๊ะรู้แล้วไปทำงานเป็นบรรณารักษ์ที่ห้องสมุดโรงเรียนก็ได้นี่นา  มีค่าจ้างคือ  เราไม่ยืมหนังสือที่ห้องสมุดเกินได้  โดยไม่เสียค่าปรับ  เย้   แต่ว่าเราอ่านหนังสือกะเค้าด้วยเหรอเนี่ย  -*-   แต่ว่า   ถ้าได้เป็นกรรมการนักเรียนคงจะต้องเข้าออกห้องสมุดบ่อย   ถึงฉันจะไม่เก่งเรื่องเรียนก็เหอะเรื่องอื่นฉันเก่ง    แต่ว่าการที่ได้เป็นกรรมการนักเรียนนี่    ....  ไม่อยากเป็นเล้ยยยยย       เอาวะ  ได้เป็นแล้วต้องมีความรับผิดชอบหน่อย  หุหุ  

          เอาล่ะทำงานนี้แล้วกัน  เสาร์-อาทิตย์ค่อยหางานที่ได้ตังค์แล้วกัน  ไปหาพี่ต๊องดีกว่า ว่าได้งานทำรึยังน้า

   ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งท่าสดิ้งไปออกจากห้องทันที 

“พี่    ได้งานยังเนี่ย   เค้าหางานได้แล้วนะรู้ป่าว”   

       พอฉันตะโกน  หน้าพี่ต๊องของฉันก็โผล่หน้าออกมาทันที   แบบนี้แสดงว่ายังหาไม่ได้ล่ะสิ  เฮ้อ

“ได้แล้วว่ะ”

      “ห๊ะ  ได้แล้วเหรองานไรอ่ะ”   ฉันรีบถามทันที

“มาดูเอาเองสิ”   หนอยเอาอีกแล้วนะ

ฉันเดินตามเข้าไปในห้องพี่  แหมมันช่างรกฉิบหาย

“ไหนอ่ะ”    ฉันถาม

“นี่ไง”   พี่เอามาให้ฉันดู  

“เอ๋    พี่จะทำงานที่สวนสนุกเหรอ” 

ในนี้เป็นใบปลิวแจกเพื่อรับสมัครงานที่สวนสนุกเป็นพนักงานทำความสะอาด

และตำแหน่งอื่นๆ

“ เปล่า    ฉันจะทำงาน   ขายพันธุ์ไม้ที่ร้านขายต้นไม้  สวนแก้ว น่ะ   อ้าว....ฉันหยิบให้แกผิดน่ะ   มันต้องอันนี้”   

“ว้าว  ได้เงินครึ่งราคาของต้นไม้ที่ขายได้เหรอดีจังนะ    อืม   แต่......ฉันไม่รู้ว่าจะทำงานอะไรน่ะ”

“อ้าว  ไหนแกว่าแกหาได้แล้วไง”

“ได้น่ะได้  แต่ไม่ได้ตังค์เพราะว่า  ฉันจะไปทำงานที่ห้องสมุดน่ะ  เพราะว่าเมื่อเป็นกรรมการก็ต้องเข้าออกห้องสมุดบ่อยหน่อยน่ะ”

  “ฉันว่าแกไม่ต้องทำหรอก  เพราะว่า   แกได้สิทธิพิเศษในการยืมหนังสืออยู่แล้วล่ะ  แต่ว่านะแกน่ะ  อ่านด้วยเหรอวะ”

  “อ่านสิ  เป็นแล้วต้องรับผิดชอบนะ   ฮึ”  ฉันต้องทำเสียงเข้มหน่อย

“เอางี้  แกไปทำงานที่สวนสนุก  เอามะ”

แหม  พี่ข้อเสนอดีเหลือเกินนะ  แต่.....

“ไม่อ่ะ   ไม่ชอบทำ  แต่ชอบไปเล่นมากกว่านะ  ฮ่ะๆ”

“แกต้องทำนะ   งานนี้เหมาะกับแกที่สุดแล้ว”

“ไม่อ่ะ   ฉันจะทำงานที่สวนสัตว์  เพราะยังไม่เคยทำเลยอ่ะ”

“แกจะไปเก็บขี้สัตว์เรอะ”

“ป่าวฉันพูดผิดน่ะ   สวนสัตว์ที่ว่า  เป็นพิพิทธพัณฑ์ประวัติศาสตร์น่ะ  ทำงานเกี่ยวกับ  นำเด็กที่มาเข้าชมหรือรร  จัดทัศนศึกษา  แล้วนำชมอ่ะ  น่าสนุกดี  อิอิ”

คึคึ  เผื่อมีเรื่องคืนมหัศจรรย์ในพิพิทธพัณฑ์    อิอิ

“แล้วแกรู้เรื่องประวัติศาสตร์รึเปล่าล่ะ    ถึงไปทำ  แล้วเวลาไหนล่ะ”

“   จันทร์-ศุกร์  เวลาประมาณ   17.30-20.30    น.  อ่ะ แระก็  เสาร์  อาทิตย์  ประมาณ  9.30  -  13.30  น.  อ่ะ  นะ”

   “อืม  ก็ได้นะ   แต่ว่าฉันว่าไม่นานแกก็เลิก   แต่แล้วแต่แก”   ว้าววันนี้พี่ฉันใจดีจังแฮะ

  “และก็ค่าจ้างจันทร์-ศุกร์  วันละ  150  บาท   วันเสาร์อาทิตย์  วันละ  300  บาทนะ”

  “ขอย้ำ  “วันละ”  นะ”

เห็นมะมันออกจะคุ้ม

“ก็ได้   แต่ว่าเรื่องเราทำงานพิเศษน่ะ  ห้ามบอกกับเจนเด็ดขาดเลยรู้มั้ย   เกิดจะมาทำแบบเรานี่ไม่ไหวแน่”

พี่ทำสีหน้าจริงจัง

“ตกลงค่ะ”  ฉันทำเสียงดังฟังชัด  สีหน้าที่จริงจังเหมือนกัน

*************

************