สาวตัวร้าย & นายตัวดี รักนี้ชุลมุน

ลำดับตอนที่ #1 : เจอกันครั้งแรก !!! (เพิ่มตัวละครค่า >//

อะแฮ่มๆ แนะนำตัวละครกันก่อนนะค๊าาาาา ~

     เริ่มต้นที่คนแรก หนุ่มมาดเซอร์ ผู้มีนามว่า ณิต แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาเป็นถึงลูกชายท่านประธานบริษัทวิธวัชจิลเวลรี่ บริษัทนำเข้าอัญมณีชื่อดัง ด้วยความคิดที่เป็นอิสระ จึงทำให้เขาเป็นคนที่ง่ายๆสบายๆ

     คนต่อมา สาวสวยผมยาว สาวช่างภาพคนนี้เธอคือ ปอแก้ว หญิงสาวผู้รักการถ่ายภาพเป็นชีวิตจิตใจ รักเพื่อน ปากร้ายแต่ใจดีเป็นที่หนึ่ง...

     ถ้าจะพูดถึงลูกชายนายตำรวจ หน้าตาดีแล้วล่ะก็ หนุ่มคนนี้แน่นอน เขาคือนาย ไท ผู้รักในความสงบ ชอบใช้ชีวิตสันโดษ อยู่กับต้นไม้ใบหญ้า เขาเป็นคนที่เคร่งขรึม เจ้าระเบียบ และดูมีอำนาจเป็นที่สุด

     สาวคนนี้ ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย น้ำนิ่ง สาวนักดนตรีช่างฝัน ซักวันเธอจะต้องเป็นศิลปินให้ได้ ใจดี มีรอยยิ้มที่น่ารัก สดใส สามารถเข้าได้กับทุกๆคน

     นาย กฤต หนุ่มตี๋หน้าตาทะเล้น ที่คอยมากวน ป่วนหัวใจสาวๆไม่เว้นแต่ละวัน ลูกชายเจ้าของโรงแรมหรู ซึ่งเขาจะได้เป็นผู้สืบทอดต่อไป ถึงจะดูเจ้าชู้แบบนี้ แต่รักเดียวใจเดียว

     แพม สาวหวาน อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ รักในธรรมชาติ ไม่ชอบความวุ่นวาย เปิดร้านหนังสือเล็กๆที่เป็นที่รวมตัวของเพื่อนๆ แพมดูจะเป็นที่รักของทุกๆคน เพราะความมีน้ำใจและอัธยาศัยดี

     วิทย์ ชายหนุ่มปากร้ายไม่แพ้ผู้หญิง สติปัญญาเป็นเลิศ ชอบเอาชนะ รักใครรักจริง ลูกชายเจ้าของบริษัททัวร์และร้านอาหารชื่อดังอีกมากมาย  

     และคนสุดท้าย อาย สาวนักเขียนเพลง อารมณ์ศิลปินสุดๆ พยายามปิดกั้นตัวเองในเรื่องของความรัก เพราะว่าเคยอกหักมาก่อน แต่สุดท้ายก็ต้องยอมเปิดใจเพราะว่าใครบางคน...

+++++++++++++++++++++++++++++++++

           โฮะๆ วันนี้เป็นวันอะไรก็ไม่รู้สินะ มันอาจจะเป็นวันที่ดีๆของใครหลายๆคนก็ได้ แต่สำหรับฉันแล้วล่ะก็ วันนี้มันเป็นวันเริ่มของเหตุการณ์วุ่นๆทั้งหมดเลยล่ะ อยากจะรู้แล้วใช่มั้ยล่ะ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป ... ฉันชื่อนางสาวปรียา พิสุทธิ์บริรักษ์ หรือชื่อเล่นๆก็ปอแก้ว  อาชีพของฉันมันก็คือช่างภาพอิสระนั่นเอง ฉันทำงานให้กับบริษัทโน้นที บริษัทนี้ที แต่มันก็แล้วแต่ฉันด้วยว่าอยากทำหรือไม่อยากทำ ^O^ ถือว่าเป็นงานอิสระที่ใช้ได้เลยล่ะ
 
       วันนี้ฉันได้มาที่โรงแรมธนะสิน เพื่อทำการถ่ายรูปให้กับนิตยสาร the life ฉันเดินลงมาจากรถพร้อมกับกระเป๋ากล้องใบเก่ง แล้วมุ่งหน้าไปยังล็อบบี้ทันที

"ดิฉันมาจากนิตยสาร the life ค่ะ"
         ฉันบอกกับพนักงาน ซึ่งพนักงานสาวคนนี้ก็รู้หน้าที่ดี จึงพาฉันไปตามจุดต่างๆเพื่อทำการถ่ายรูป น่าจะได้เป็นพนักงานดีเด่นนะเนี่ย >__< ขณะที่ฉันกำลังถ่ายรูปอยู่ ก็มีใครบางคนเดินเข้ามา

"สวัสดีครับ"

"นายมีอะไรกับฉันรึเปล่า ไม่มีก็ถอยไป ฉันจะทำงาน"
          ฉันตอบอย่างปัดๆไป อีตานี่มันเป็นใครนะ โรงแรมหรูแบบนี้มีพนักงานใส่เสิ้อยืด กางเกงยีนส์เหรอเนี่ย -o - เหอะๆๆ

"มีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะครับ คนสวย"
           ยิ้มน่ากลัวชะมัด อีตานี่ท่าทางจะตื๊อไม่เลิก แถมยังยิ้มโชว์ฟันขาว ยังกับเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับบริษัทยาสีฟันอย่างงั้นแหละ นายอยากช่วยฉันมากใช่มั้ย ห๊าาาา ^___^

"อ้อ งั้นก็ดีเลย นายอยากช่วยฉันใช่มั้ย งั้นก็ช่วยยกโซฟาตัวนี้ออกไปวางห่างๆหน่อยนะ มันดูขัดๆกันน่ะ"

"นี่ถ้าอยากจะไปถ่ายรูปตรงไหนเนี่ย เดี๋ยวผมพาไป"

"พูดยังกับว่าตัวเองเป็นเจ้าของโรงแรมงั้นแหละ"

"ไม่ใช่หรอกครับ"

"ฉันว่าแล้ว"

"แต่ผมเป็นลูกชายเจ้าของโรมแรมนี้ต่างหากล่ะ"
         อ่ะเหวอค่ะ เนี่ยเหรอ ลูกชายเจ้าของโรงแรมธนะสินชื่อดังที่สุดในย่านนี้ ทำไมแต่งตัวยังกับเป็นคนส่งน้ำแข็งแถวบ้านฉันเลยอ้ะ -__-"

"นี่นาย เพ้อเจ้อใหญ่แล้ว ^O^ ลูกชายเจ้าของโรงแรมที่ไหนจะมาแต่งตัวโลโซแบบนายเนี่ย"
         ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนไอ้เก้งชะมัดเลยอ่ะ (เด็กส่งน้ำแข็งในหมู่บ้านของฉันเองแหละ)

"ก็มีที่นี่แหละ แล้วคุณก็เป็นคนแรกด้วยนะที่มาใช้ผมแบบนี้อ่ะ"

"นี่ฉันควรจะดีใจใช่มั้ยเนี่ย"
          เห้อออ ~ ช่างเถอะ ไอ้หมอนี่มันจะเป็นลูกใคร เป็นอะไรฉันก็ไม่สนล่ะ ทำงานก่อนดีกว่า

          ซักพักใหญ่ๆ ฉันจึงถ่ายรูปเสร็จ ทั่วโรงแรมเลยล่ะ โรงแรมที่นี่กว้างถึงกว้างมากกกก แล่นเอาฉันขาลากเลยทีเดียว แล้วฉันก็เดินวนกลับมาเอาของที่เดิม ก็ยังพบนายพรีเซนเตอร์ยาสีฟันคนเดิม นั่งกระดิกเท้าอยู่ที่โซฟา แล้วด้วยความอยากรู้อยากเห็นของฉัน ก็เลยถามไปว่า

"นี่ ฉันถามจริงๆนะ นายเป็นใครกันแน่"

"ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมเป็นลูกชายเจ้าของโรงแรมนี้ ผมชื่อกฤตครับ คุณล่ะสุดสวย ^o^"
        ไอ้หมอนี่มันหม้อชะมัดเลยอ่ะ

"ฉันจำเป็นต้องบอกนายด้วยรึไง"

"นี่คุณรู้มั้ยว่าผมน่ะจีบทุกคนที่เข้ามาในชีวิตผม แต่คุณเป็นคนแรกที่ผมไม่คิดจะจีบ ฮ่าๆ"

"เหรอ งั้นฉันก็ขอบใจนายมากนะ เพราะว่าฉันก็ไม่อยากได้นายมาเป็นพ่อของลูกฉันเหมือนกัน งานเสร็จแล้ว ฉันจะกลับล่ะ"
         โหะๆ นี่ถ้าอีตา กฤตนี่จะมาจีบฉันล่ะก็ ฉันจะไปฆ่าตัวตายซะให้รู้แล้วรู้รอดเลยล่ะ

"เดี๋ยวๆๆๆๆ ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะ"
         นายพรีเซนเตอร์คนนั้นเรียกฉันไว้ ฉันหันกลับไปทันที คนอะไรวะ ตื๊อชะมัดเลย รำคาญนะว๊อยยย

"ฉันชื่อปอแก้ว"

"อืม ^^ ไหนๆเราก็รู้จักกันแล้ว ผมว่าเราไปกินข้าวกันดีมั้ยครับ คุณปอแก้ว"

"นี่นายจะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย -o -"

"เอาเถอะครับๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง นะครับๆๆ"

"ก็ได้ๆ"

           และแล้วฉันกับนายกฤต ก็มาถึงยังร้านอาหารที่สุดแสนจะไฮโซโอเว่อร์มากๆ นี่ดูจากการแต่งตัวของนายนั่นแล้ว ถ้าไม่ใช่ลูกชายเจ้าของโรงแรมจริงๆ คงไม่กล้าพาฉันมานั่งแบบนี้แน่ๆ ฉันเริ่มดูเมนู แล้วก็สั่งอาหารมาหกเจ็ดอย่าง พอหันขึ้นไปมองอีกที นายกฤตนั่นก็ทำหน้าเหวอ แบบ แมลงวันบินเข้าไปในปากสามตลบเลยทีเดียว

"มองหน้าฉันทำไม มันเยอะไปเหรอ หรือว่านายไม่มีจ่าย"

"ฮ่าๆ ฉันก็แค่เพิ่งเคยเห็นผู้หญิงที่กินเยอะขนาดนี้อ่ะ"

"ใครบอกว่าฉันจะกินคนเดียวหมด"

"อ้าว"

"ก็นายก็ต้องกินกับฉันด้วย ^^"

           ฉันบอกกับนายกฤต ไม่นานอาหารก็ถูกนำมาวางเรียงซะจนเต็มโต๊ะ ฉันรีบหยิบช้อนส้อมทันที และเริ่มลงมือทานอย่างเอร็ดอร่อย ^o^ โฮะไ ของแพงมันอร่อยอย่างนี้นี่เอง บรรยากาศรอบๆนี้ก็สวยใช้ได้เลยทีเดียวล่ะ ฉันกินแบบไม่สนพระอินทร์พระพรหมอะไรทั้งนั้น จนมีเสียงๆหนึ่งที่มันดังขึ้นมาขัดจังหวะซะก่อน

"อ้าวไง ไอ้กฤต สาวคนใหม่เหรอวะ"
           ชายคนนั้นมาทักทายกับนายกฤต ท่าทางจะเป็นเพื่อนกันนะเนี่ย อะไรกัน สาวคนใหม่ หมายความว่าไงวะเนี่ย -o - งงจริงๆ

"เฮ้ย !!~ ไม่ใช่เว้ย นี่แกไม่ไปไหนเหรอวะวันนี้"
           นายกฤตก็ตอบกลับไป อืมๆๆ ไม่สนๆ กินต่อดีกว่า

"เปล่าว่ะ ฉันมาช่วยแม่ที่ร้านเนี่ย"
          อ๋อๆๆๆ นายคนนี้เป็นลูกชายเจ้าของร้านอาหารนี้ เหอะๆๆ ตายๆๆ วันนี้ทำไมฉันเจอแต่คนรวยๆเนี่ย >__<

"เอ้อ... นี่ปอแก้วเขามาถ่ายรูปที่โรงแรม เห็นเขาว่างๆก็เลยชวนมากินข้าว"

"อ้าวๆ -o - นี่นายชวนฉันมานะยะ"
           อีตาเบื๊อกนี่ มาโยนให้กันซะงั้น นี่ถ้าฉันไม่ติดว่านายเลี้ยงข้าวฉันล่ะก็ ฉันจะกระโดดหักคอนายจริงๆด้วย งั่มๆๆ

"สวัสดีครับผมชื่อวิทย์"

"อืม"
         วิทย์ อะไรก็ไม่สนล่ะ ฉันก้มหน้าก้มตากินต่อไป จนกระทั่งนายวิทย์มานั่งร่วมโต๊ะด้วยอีกคน และทั้งนายกฤตและนายวิทย์ก็พูดคุยกันอย่างสนิทสนม จนลืมไปแล้วล่ะมั้ง ว่ายังมีสิ่งมีชิวิตที่ชื่อปอแก้วนั่งอยู่ -__-" เซ็งค่ะ

         จนระทั่งฉันกินจนอิ่ม ทั้งสองสหายนั้นก็คุยกันเสร็จพอดี มันคุยอะไรของมันก็ไม่รู้อยู่ได้ตั้งนาน แล้วฉันก็เลยเดินออกมาจากร้าน ขอตัวกลับทันที

"นี่ๆ ฉันต้องกลับก่อนนะ ขอบใจที่เลี้ยงข้าวนะนายกฤต"

"อืม ไม่เป็นไร แล้วนี่ไม่มีเบอร์ติดต่อมั่งเหรอ"

"มี แต่ไม่ให้ มีปัญหาอะไรรึเปล่า"

"งั้นเอาไว้วันหลังเจอกันใหม่นะ"

"คนอย่างนายน่ะ เจอครั้งเดียวก็คงจะเกินพอแล้วล่ะมั้ง ^o^"
          แล้วฉันก็เดินไปที่รถแล้วขับออกไปทันที เหอะๆๆ เที่ยงนี้กินข้าวฟรี แถมยังอร๊อยยยย... อร่อย นานๆทีจะได้กินแบบนี้ซักครั้ง ทำไงได้ล่ะ ฉันมันไม่ได้เป็นลูกไฮโซเหมือนใครๆเขานี่ TT^TT แอบเศร้า เอาวะๆ ไปหายัยอายที่ห้องดีกว่า

------------------------------------------

           ทางด้านวิทย์และกฤต

"เฮ้ย -__-อยากจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนก็ตามไปสิวะ"
         วิทย์สะกิดเพื่อนที่อยู่ข้างๆ

"เอ้า งั้นแกก็มาด้วยกันดิ"
           กฤตลากวิทย์ตามาด้วย และแล้วการสะกดรอยตามปอแก้วก็เกิดขึ้น ทั้งสองหนุ่มตามปอแก้วมาจนถึงคอนโดแห่งหนึ่ง พอตามขึ้นไปก็พบว่าปอแก้วกำลังเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง

"นี่ ข้าว่านะ ปอแก้วต้องอยู่ที่นี่ ชัวร์"

"อืมๆๆ ทีนี้เราก็รู้แล้วว่าปอแก้วเขาอยู่ที่ไหน กลับกันเถอะว่ะ"
         วิทย์บอกกับเพื่อนหนุ่ม ก่อนที่จะเดินกลับลงไปอย่างมีความสุข

-------------------------------------------