ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พลซุ่มยิง ณ ต่างโลก?

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

    • อัปเดตล่าสุด 13 ต.ค. 66


      "หืม?" ที่ไหนกัน?

     

       ในป่างั้นหรอ.. ผมสำรวจรอบๆตัวเอง 

     

      กึก!

     

       มือผมไปโดนอะไรสักอย่าง

     

       L115a3?

     

      กับ m82a1 ที่มาจากไหนกัน?

     

      พกปืนสไนเปอร์สองกระบอก ลำบากเราเเล้วสิ

     

      ผมในตอนนี้อยู่ในชุดลายพลางป่า กับปืนประจำตัว(L115a3)  กับปืนภาระ(m82a1) อีกหนึ่ง


     

      เท่าที่ผมจำได้ ผมกำลังโดนปลดออกเพราะรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้ เเล้วก็โดนรถชนที่น่าจะตั้งใจชนเเน่ๆ


     

      เเล้วเรามาอยู่ในป่าเเห่งนี้ ได้ไงกัน?


     

      "ฮึบ!" ผมลุกขึ้นยืน เจ้าปืนภาระเเม่งหนักชิป!


     

      ก่อนอื่นต้องเดินสำรวจรอบๆ ก่อน 


     

      ผมค่อยๆเดินออกไปจากจุดที่ตื่นขึ้นมา ป่านี้คงเป็นป่าใหญ่ เดินออกจากป่าไม่ง่ายเเน่ อาจหลงเข้าไปลึกเเทนด้วย


     

      ครื่นนนน~


     


     

     "หืม?" ผมได้ยินเสียงเครื่องยนต์?


     

      

      ผมรีบหมอบต่ำทันที  เเล้วรีบเอาปืนประจำตัวส่องไปรอบๆ


     

      เห็นรถถัง panzer III  สามคัน รถหุ้มเกราะเเละรถบรรทุก กำลังขับเป็นขบวนไปตามทาง


     

      panzer? มันเริ่มเเปลกๆล่ะ ผมคงไม่ได้อยู่ผิดที่สินะ


     

      เจ้าปืนภาระคงมีประโยชน์ขึ้นเเล้วสินะ เเต่คงได้ยิงเเค่รถหุ้มเกราะอย่างเดียว


     

      ไม่มีคนบ้าที่ไหนยินรถถังหรอก เเถมมีสามคันอีก ปืนภาระยิงไม่เข้าเเน่นอน(ถ้ารถหุ้มเกราะอีกเรื่องนะ) เเถมมันมีสามคันเลยนะ!

     

      ยิงทีมันรู้ตัวเเน่นอน……


     

      ผมคงต้องปล่อยมันขับออกไปเเทน.. 


     

      ไม่หรอกตามมันไปนี้เเหละ!  พวกนี้น่าจะรู้ทางออกป่าได้


     

      เเต่ผมไม่ออกจากป่าหรอกนะ มันเป็นจุดปลอดภัยสุดล่ะ  เเค่รู้ทางไว้ก่อน


     

      ถ้าพวกมันเจอผมล่ะก็อาจโดนยิง..ไม่สิ โดนเเน่นอน ผมพกปืนสไนเปอร์ ตั้งสองกระบอก


     

      เเถมเเถวนี้น่าจะดงพวกนั้นเเน่นอน มีรถถังขับผ่านกันสบายๆ เลย


     


     

      เเถม ผบ. รถถัง โผล่หัวเเบบไม่กลัวโดนยิงเลยสักนิด  


     

      น่ายิงทักทายเข้าหัวจริงๆ รอใกล้ๆทางออกป่าจะยิงเเน่

     

      พอยิงเเล้วรีบโกยเลย  มันได้ปิดป่าล่าผมเเน่นอน พวกนั้นไม่ปล่อยศัตรูไว้ในบ้านตัวเองหรอก

     

      โดยเฉพาะพลซุ่มยิง มันทำให้ฝ่ายนั้นเสียวๆ เวลาผ่านมาทางนี้เเน่ๆ เเถมมีผลต่อกำลังใจอีก

     

      ถ้ามีทหารฝ่ายเรารู้ว่ามีพลซุ่มยิงอยู่ในที่ ที่ตัวเองอยู่

     

      พวกเขาคงไม่กล้าที่จะโผล่ออกไปให้ยิงเเน่ๆ ใครๆก็รักชีวิตทั้งนั้นเเหละ

     

      พูดมากเเล้ว หาที่ดีๆในการซุ่มดีกว่า ผมไม่ควรตามใกล้ๆเเบบนี้

     

      ผมค่อยคลานออกห่างไปจากจุดเดิม หันไปสำรวจหาจุดดีๆในการส่อง

     

      เวลายิงจะได้หนีได้ไวด้วย ยิงระยะนี้มันรู้เเน่ว่าอยู่ตรงไหน

     

      โอ๊ะ!  จอจุดดีๆล่ะ เนินสูงนิดหน่อยเเต่สามารถส่องจากตรงนี้ได้ยาวๆเเน่

     

      มีหิน มีพุ่มไม้ นอนได้เนียนๆ เลยดูจากพวกนั้นเเล้วคงใกล้ถึงที่หมายเเล้วเเน่

     

      ผมค่อยๆ เคลื่อนตัวไปจุดดังกล่าว 

     

      อืม..น่าพอใจ จุดนี้เหมาะจริงๆ ผมส่องตามพวกนั้นไปรอให้ผ่านไปไกลๆก่อน

     

      ขอสัก 900 เมตร ขอยิงสักตัว ไม่เอาดีกว่า….

     

      ขอยิงให้ได้เยอะ ที่สุดล่ะกัน เอาให้มันเจ็บเเสบเลย 

     

      จะได้ส่งเข้ามาเยอะๆ  ยังไงก็ไม่มีที่กลับเเล้วตายคือตาย ขอยิงเอามันส์อย่างเดียวล่ะกัน

     

      ทหารพวกนี้คล้ายเยอรมันช่วงสงครามโลกครั่งที่ 2 

     

      ซุ่มยิงรอพวกสัมพันธมิตรดันมาถึงเเนวนี้ค่อยโผล่หัวไปให้เห็น

     

     คงเป็นเวลาที่ยาวนานเเน่นอน เเต่มีพวกนี้คอยเเก้เบื่อให้ได้ ไม่เป็นไรหรอก

     

     คุยยาวเลยเเหะ มันน่าจะเกิน 900 เมตรเเล้วมั้งยิงยากเลยเรา

     

      ได้เวลาเเล้ว!  ได้เวลาโดนยิงเเล้ว!

     

      ผมเล็งไปที่ ผบ. รถถัง คันหลังสุดระยะนี้กับเป้าเคลื่อนที่มันยากนะ…

     

      เเต่ไม่ใช่สำหรับผมหรอก!!!

     

      ปังงงง!!!!

     

    ______________________________________________________

     

    เล่นเกมเพลินเลย ขอโทดที่มาช้าหน่อย เเหะๆๆ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×