คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : งานแรกของบริษัท
โลที่มีเาะมามายเ็มไปหม ไร้ึ่ทวีปนาให่ โยแ่ล่ะพื้นที่ะมีาร่อสู้ระหว่าสอเผ่าพันธุ์อริันเสมอ อย่าเ่นเาะที่มีมนุษย์ับปีศาทำสรามัน เาะหุ่นยนร์ทะเลาะมนุษย์พลัิ เาะเอลฟ์ไม่ินเส้นเหล่านแระเป็น้น
ทว่าวาวแห่นี้อีไม่นานำลัะล่มสลาย เนื่อาเทพเ้าหลายอ์ที่อยวบุมำลัหมอายุัย นสูเสียพลัทั้หม ถึอย่านั้นพวเา้อารุิใหม่ในอีหนึ่พันปี้าหน้า ึไ้ทำารเรียภานะมารับรอพลัอนเอ่อนั่วราว นั้น็ือนา่าโล
ทำให้โลอันมีเาะมามายำลัมีผู้มาเยือนไม่าสาย และ้วยพลัอเทพที่พวเาไ้รับไป บวับวามไม่ประสีประสา ผู้นเหล่านั้นมัใ้พลัอนเออย่าไม่ิถึผลลัพธ์หลัานั้น นเิวามเสียหาย่อัวึ้่นทั่วทุหนแห่ ้วยเหุนี้ไ้มีอ์รวบุมถือำเนิึ้นมา โลนี้อาะล่มสลายเร็วว่าที่ิ
“แฮ่ๆๆ”เสียเหนื่อยหอบอหิสาวผมสีน้ำเิน หน้าาูธรรมาไม่ไ้สวยเลิศเลออะไร หุ่นทรระบอูมีน้ำมีนวล ผิวสีแทนเนียนสวย ้านนอสวมเสื้อลุมสีำอบลายสีน้ำเิน มีราสัลัษ์รูปหน้าาิรหน้าอ มาพร้อมปลอแนสีาว้านวาเียน้อวามว่า [หน่วยเ็บวา] เสื้อ้านในรวมถึาเเป็นุโปรเวทามวาม้อารอพนัาน
อนนี้เ้าัวำลัวิ่อยู่ในอุโม์สี่เหลี่ยมเหล็สีสาว สีหน้าำลัร้อนรนเ็มไป้วยเหื่อไหลนอหน้า เหมือนว่าเธอรีบไปที่ไหนสัแห่หนึ่ วาลมโเบิว้าแสวามเป็นัวล ิ้วสีำอันเป็นมุอใบหน้าลมา
ึ ึ ึ เสียเท้าที่ำลัระทบพื้น้วยวามถี่ แสให้เห็นถึารวิ่่อน้าเร็วและารย้ำเท้าลพื้นอย่าหนัแน่น ไม่นานร่าายสูเพียหนึ่ร้อยห้าสิบอเธอ็มาถึหน้าประูแห่หนึ่ ่อนะรีบใส่ระหัสผ่าน พร้อมับรวสอบใบหน้า ลายนิ้วมือรวมถึแววา
ฟื!! เสียเหล็สอบานหนานาให่รหน้าเปิออ เผยให้เห็นลุ่มนำนวนว่าหนึ่พันำลัทำิรรมอะไรบาอย่า พวเาแบ่ออมาเป็นหลาหลายหน่วยอย่าเป็นระเบียบ โยสิ่ที่ำลัเิรหน้ามีารำัามอนสเอร์เทียม ไปนถึเ็บวาเศษาวามเสียหาย ึู่เป็นมืออาีพเอามาๆ
“อีฟเธอมาสายนะ รีบลับเ้าอไ้แล้ว”เสียอผูุ้มสาวที่ำลัูารทำาน ไุ้หิสาวผู้มาสาย พร้อมับี้ไปยัลุ่มนำนวนเ้าน ึ่ำลัแบ่าน่อสู้ับมอนสเอร์ำนวนหนึ่ เมื่อัารไ้ ะมีอีลุ่มเ้ามาเ็บเศษา
“อโทษ๊าาาา!!!”หิสาวอโทษพร้อมับหยิบอาวุธปืนไปยัลุ่มอนเอ ทว่า้วยวามรีบร้อนบวับไม่ทันระวั ู่ๆ็ไ้มีมอนสเอร์ัวหนึ่โมีเธอาระยะไล
“เอ๊ะ!!”อีฟอุทานออมา้วยวามในหน้าีลเรื่อยๆ เพราะว่าารโมีอมอนสเอร์ัวนั้น ำลัลอยเ้ามา ึ่เป็นเหมือนรเล็บอาาศผ่าแผ่นินแยออาัน วามแรบวับพลัทำลายล้า รับรอว่าหลบไม่ทันร่าายพร้อมารึ่แน่นอน นทำให้น้ำาลอเบ้า
ฟิวววว!! ึ!!! เสีย้อนนาให่ร่วลมาาฟ้ารหน้าเธอพอี นเิฝุ่นลุ้ไปทั่วนพื้นที่ในรัศมีสามเมรมอไม่เห็นอะไรเลย ็อ!! แล้วเ้าอาวุธนาให่็ไ้บัมมีลมเอาไว้ไ้ ทำให้พนัานสาวนนี้รอแบบหวุหวิ นลไปนั่ทรุวาสั่นเรือเหมือนะร้อไห้
ปึ ปึ เสียเหมือนมีอะไรบาอย่าร่วลมาระทบับ้อนอย่าบาเบา ราวับว่ามีรอเท้าอใรบานยืนรนั้น พอหิสาวเยหน้าึ้นไปมอ้วยท่าทาสั่นเรือ ็พบับแผ่นหลัอายนหนึ่ ึ่สูเท่าเธอ ไว้ผมสั้นสีาวปลายน้ำเิน และสวมุลุมเหมือนัวเอไม่มีผิ
“อย่าเหม่อสิ”น้ำเสียอันนุ่มนวลาายนนั้นเือนอีฝ่ายแบบเรียบนิ่ ราวับำพูที่ออมาไม่มีารเือปนอารม์แ่อย่าใ เนื่อาเาแสอาารไม่่อยเ่ เพราะว่าเ้าัวือแฟรี่พิศาร
“ะๆอบุ่ะ หัวหน้าเนล”อีฟพูอบุเสียสั่นเพราะเพิ่รอายาารโนโมี ทว่าอีฝ่ายไม่ไ้สนใอะไรเลย เาทำารลนา้อนลับมาเล็พอเหมาะับมือ ่อนะูลูน้ออนเอฝึ่อสู้ับมอนสเอร์ทั้หลาย านั้น็บอหิสาวพนัานนนี้อย่าเยือเย็นแ่แฝ้วยวามเป็นห่วว่า
“ไปไ้แล้ว”
“ะ ่ะ!!”เธออบรับ ่อนะวิ่ไปทาลุ่มเพื่อนพร้อมปืนพอนเอ แ่ว่าะำลัวิ่ผ่านายัวเล็ เ้าัว็้มหน้าแ่ำ่อนเสียหัวใเ้นแร้วยเท้าระทบพื้น เนื่อารู้ีว่า หัวหน้าถึะพูาเย็นา ทว่าเาเป็นนอบอุ่น อบ่วยเหลือลูน้อเสมอ
“อีฟเธอมาสายนะ รีบมา่วยันหน่อยเร็ว ว๊า!!!”เพื่อนในลุ่มเรียหิสาว ่อนะพลาท่าหลบรเล็บอมอนเสอร์ไม่ทัน ทว่า้อนอเนลลอยไปป้อันไว้
“อย่าวอแว”หัวหน้าเริ่มุ
“รับทราบ!!!!”ลูน้ออเาอบรับทราบอย่าแ็ัน านั้นพวเา็เริ่มฝึฝนัน่อเรื่อยๆ โยมีหัวหน้าอแ่ล่ะลุ่มอยวบุมูแลไม่ให้ใรบาเ็บถึาย ึ่หลายนำใทำเพราะเป็นหน้าที่
เหุาร์อนนี้ือารฝึ้อมทำานริอบริษัทวบุมนา่าโล ึ่่อั้ไ้ไม่นานเท่าไหร่นั เนื่อาเพทเ้าเพิ่หมอายุัยไม่ี่อ์ ทำให้นเหล่านี้ปราัวไม่นาน แถมยัหาไม่เออี่าหา
“เฮ้อ~~เมื่อไหร่ะไ้ออทำานสัที นี่็ฝึมานานนเริ่มเบื่อแล้วนะ”พนัานในลุ่มออีฟบ่นะำลันั่พั เพราะเ้าัวเบื่อับารำลอมอนสเอร์ อยาเอัวริสัที โยหน่วยอหิสาวือเ็บวา ลุ่มอำลัิอาวุธ ึ่ทำหน้าที่เลียร์วามอันรายเล็ๆออไป
ุ๊ๆๆ
“เรียรวมหน่วยรวสอบ หน่วยุ้มันและหน่วยเ็บวาเ้าประำาร่วน ะนี้เิเหุาว่าเป็นฝีมืออน่าโลรเาะมนุษย์ับปีศา รุารวมัวโย่วน” เสียเรียาลำโพออาาร ทำให้ทุนที่เริ่มเบื่อ่า็ื่นเ้นะไ้ทำานสัที ทว่าเนลที่นิ่เยอยู่ลอลับหรี่าลเล็น้อยอย่าริั อีฟึ่มออยู่ไ้ถามไปท่ามลาวามีใอพนัาน
“หัวหน้าเป็นอะไรเหรอะ?”
“อย่าีใไป พวเธอไม่เยเอพวนา่าโลสินะ”เนลถึะพูหน้านิ่เหมือนเิม ทว่าอีฟรู้ีว่าเาำลัมีอารม์ัวล
“ฮะๆๆหัวหน้าไม่้อัวลไปหรอรับ ยัไเรา็มีอาวุธทรพลัมามายนานี้ พวนา่าโละเท่าไหร่ันเียว”ลูน้ออเาพูออมาอย่าประมาท ทว่าเมื่อถึเวลา้อออไปทำานอนเอเป็นรั้แร
-
“มะๆๆ ไม่ริ!!!!”เมื่อมาถึุเิเหุเหล่าพนัาน่าอึ้ใพูไม่ออ เพราะภาพรหน้าอพวเาือเศษาศพรวมถึบ้านเรือนพัทลาย บรรยาาศเ็มไป้วยลิ่นเลือรวมถึวันสีำ หลายนิอวแหน้าี
พอมอไปไลๆ็พบับมอนสเอร์ระ่ายเาเียวัวยัษ์ รวมถึหมี หมาป่า ราวับพวมันวิวันาารลายเป็นสัว์ประหลามาว่ามอนสเอร์ปิที่พวเาเย้อมัน
“เ้าัวให่ปล่อยให้หน่วยุ้มันัารไป เราอยุ้มันพวมอนสเอร์ัวเล็ที่อาะเ้ามาทำลายลุ่มเ็บวา เอาล่ะเริ่มทำานไ้”เนลสั่ารทำานทันที ทว่า็มีหลายนอนนี้ะลุึ้นมายัทำไม่ไ้เลย
ความคิดเห็น