หนุ่มขี้น้อยใจกับยัยตัวเล็ก

ลำดับตอนที่ #1 : 1

หนุ่มขี้น้อยใจกับยัยตัวเล็ก

"ข้าว  แซนด์มีเรื่องจะบอก"แซนด์แฟนของข้าวโพดบอกด้วยสีหน้าเศร้า

"แซนด์  มีอะไรหรอ ทำไมทำหน้าเศร้ายังนี้ บอกข้าวได้นะ"ข้าวโพดถามด้วยความห่วงใย

"ข้าว...เราเลิกกันเถอะนะ"หลังจากที่แซนด์พูดออกไปแล้วทำให้ข้าวโพดถึงกับตกใจพร้อมกับคิดในใจว่า ฉันฝันไปใช่ไหม ไม่จริง สักพักข้าวโพดกื่นจากภวังค์พร้อมพูดว่า

"...ทำไมละแซนด์ ข้าวไม่ดีตรงไหนหรอ แซนด์บอกข้าวได้นิ"ข้าวโพดถามพร้อมกับร้องไห้ด้วยความเสียใจ

"ข้าวไม่ได้ไม่ดีตรงไหน  แต่ข้าวดีเกินไปสำหรับแซนด์....โชคดีนะ"แซนด์บอกพร้อมกับเอามือของข้าวโพดออกอย่างแผ่วเบา

"ได้  ถ้ามันเป็นความต้องการของแซนด์"หลังจากที่แซนด์เดินออกไปแล้ว  ข้าวโพดก็พูดขึ้นอย่าแผ่วเบาว่า "ฉันจะรักนายเป็นคนสุดท้าย แซนด์"  ข้าวโพดจึงวิ่งไปที่ศาลาริมน้ำหลังโรงเรียนซึ่งเป็นที่ ที่เงียบสงบและเมื่อเวลาข้าวโพดมีเรื่องไม่สบายก็จะมานั่งที่นี่เป็นประจำ

   ฉันข้าวโพด นักเรียนวัย 18 ปีกำลังศึกษาอยู่ใน โรงเรียนนานาชาติชื่อดังแห่งหนึ่ง  ตอนนี้กำลังเสียใจกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น รักแรกของฉันและคงที่จะเป็นรักสุดท้ายด้วย แซนด์ เป็นคนที่ฉันรักมากที่สุดและไม่คิดว่าจะรักใครได้เท่านี้ แซนด์มาขอเลิกคบ ถึงฉันจะรักแซนด์มากยังไงก็ตามคงไม่มีประโยชน์ที่จะรั้งให้แซนด์อยู่ต่อไป ฉันสัญญาว่า "ต่อไปนี้ฉันจะไม่มีความรักอีกต่อไป"

"ข้าวโพด  ข้าวโพดจ๋า ข้าวโพดดด"  ฟ้าและน้ำเพื่อนสนิทของข้าวโพดเรียกข้าวโพดด้วยความตกใจเมื่อเห็นข้าวโพดนั่งตาบวม แล้วน้ำก็พูดขึ้นว่า

"เป็นอะไรรึเปล่าข้าว  แซนด์ทำไรข้าวหรอ  แซนด์ขอเลิกรึไงย่ะ"น้ำถามด้วยน้ำเสียห่วงใย เจือความสนุกสนาน

"อืมใช่แล้ว   ฮืออออ ฟ้า  ฉันไม่ดีตรงไหนหรอ ฮือออออออ"ทั้งฟ้าและน้ำต่างตกใจกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินฟ้าที่ได้สติคนแรกจึงพูดขึ้นว่า

"จริงอ่ะ ไม่อยากเชื่อ  ข้าวอย่าไปสนใจเรื่องแซนด์เลยนะ ช่างเค้าเถอะ "ฟ้าพูดขึ้นพร้มกับกอดข้าวโพดด้วยความห่วงใย

"ข้าว น้ำขอโทษนะ น้ำไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ตามจริงแล้วข้าวไม่ได้ไม่ดีตรงไหนหรอกแต่ว่า แซนด์มันโง่เองที่ทิ้งคนอย่างข้าวไป อย่าไปคิดมากเลยนะ"น้ำบอกพร้อมกับเดินเข้าไปกอดฟ้าและข้าวโพด

"เออใช่ นี่ๆๆๆไหนๆก็ไหนๆนะ วันนี้ข้าวก็โสดแล้วจริงม่ะ พวกเราก็ไปฉลองกันเถอะดีม่ะๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันเลี้ยงไอติมเลย อิอิ"ฟ้าบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แกมดีใจ

"เออ ก็ดีเหมือนกันนะ เอาๆๆๆ อิอิ"ข้าวโพดบอกพร้อมกับลุกขึ้นกระโดดอย่างดีใจ

"เฮ้ย ฟ้าแน่ใจนะว่าใช่คนที่ยืนอยู่หน้าเราใช่ข้าวโพดคนที่เมื่อกี้เพิ่งร้องไห้เสียใจอ่ะ 5555"น้ำถามฟ้าด้วยน้ำเสียงสงสัยอย่างมากเมื่อเห็นข้าวโพดเปลี่ยนไปกันคนละคน

"เอาหน่า พวกเธอก็รู้นิหน่าว่าเราอ่ะ อารมณ์เปลี่ยนง่ายนิหน่า ฮ่าๆๆๆ"ข้าวโพดบอกพร้อมกับวิ่งน้ำไปคนแรกทำให้ทั้งฟ้าละน้ำยืนอึ้งอยู่กลับที่จนข้าวโพดต้องตะโกนเรียก

"ฮ่าๆๆๆๆๆ ไปกันเถอะเร็วๆ ยัยข้าวตะโกนเรียกละ"น้ำและฟ้าจึงรีบวิ่งไปหาข้าวโพด

"ไม่ใช่เพราะเอาของกินมาล่อหรือย่ะถึงได้ดีใจขนาดนี้นะ"พูดด้วยน้ำเสียงล้อเล่น

"จะบ้าหรอไงย่ะ เห็นฉันเป็นคนตะกละไปได้  ฮ่าๆๆๆๆ"แล้วทั้งสามก็เดินไปที่ร้านขายไอติมข้างโรงเรียน

 "นายจะเศร้าไปทำไมว่ะ แซนด์ในเมื่อนายเลือกที่จะให้เหตุการณ์เป็นแบบนี้นะ"คีนเพื่อนสนิทของแซนด์บอกด้วยน้ำเสียงซีเรียส

"........."แซนด์นั่งก้มหน้าเงียบ

"แซนด์อย่าคิดมากนะยังไงก็ผ่านมาแล้ว"ลินด์เพื่อนสนิทของแซนด์บอกด้วยความห่วงใย

"ขอบใจมากนะเพื่อน งั้นเรากลับก่อนละ บาย"แซนด์พูดพร้อมกับเดินออกจากโรงเรียนไปส่วนลินด์และคีนเดินกลับบ้านไปด้วยกันเนื่องจากบ้านอยู่ทางเดียวกัน

"นี่ ยัยข้าว หล่อนจะผลาญเงินเพื่อนหรืงไงย่ะ บ้านฉันไม่ได้ผลิตเงินนะ"ฟ้าบอกข้าวโพดด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้เมื่อเห็นข้าวโพดกินไอติมหมดไปแล้วสองแก้วกำลังจะสั่งแก้วที่สาม เมื่อได้ยินยังนั้นเลยขำออกมา

"ฮ่าๆๆๆ  ข้าวเอ้ย  ฮ่าๆๆๆๆ"น้ำพูดพร้มกับเอามือกุมท้องเนื่องจากขำข้าวโพด

"เอาหน่า ฟ้า เดียวเราช่วยออกครึ่งนึงก็ได้ ชิชะแค่นี้ขนหน้าแข้งแกไม่หลุดหรอกหน่า เป็นถึงลูกเจ้าของสินค้าส่งออกหลายใหญ่ของประเทศ ทำเป็นคิดมากไปได้ ฮ่าๆๆๆๆ งั่มๆๆๆๆๆ"ข้าวโพดพูดอย่างขำๆพร้มกับกินไปติมคำสุดท้ายจนหมดเกลี้ยง

"ย่ะ  แม่คนกินจุ ว่าแต่คนอื่นไม่ดูตัวเองบ้างเลยนะยะ  ไปๆๆๆกินเสร็จแล้วใช่ป่ะจะได้ไปจ่ายเงินสักที"

"ย่ะ"

หลังจากที่ทั้งสามกินไอติมเสร็จแล้วก็ต่างคนต่างกลับบ้าน โดยข้าวโพดกลับคนเดียวส่วนน้ำกับฟ้ากลับด้วยกันเพราะบ้านอยู่ใกล้กัน เมื่อข้าวโพดถึงบ้าน  ข้าวโพดก็ทักแม่ของตนและกอดด้วยความดีใจ

"สวัสดีค่ะ คุณแม่ คิดถึงจังเลย อิอิ^o^"

"ดีจ๊ะ ลูกสาวสุดที่รัก"

"แล้วคุณพ่อละค่ะ ยังไม่กลับมาอีกหรอ

"ยังจ๊ะเห็นบอกว่า วันนี้จะกลับดึกเพราะมีประชุม กลับมาเหนื่อยๆไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีมั้ย"

"ค่ะ แล้วเดี๋ยวข้าวจะลงมานั่งเป็นเพื่อนแม่นะ" ข้าวโพดบอกพร้มกับรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องของตนเอง โดยมีสายตาของผู้เป็นแม่มองด้วยความรัก

     ครอบครัวของข้าวโพดนั้นทำธุรกิจส่วนตัวเป็นผู้นำเข้าและส่งออกจิวเวอร์รี่ลายใหญ่ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี  ข้าวโพดมีพี่ชายหนึ่งคน ขณะนี้กำลังศึกษาด้านการบริหารอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา  พ่อแม่ของเธอนั้นรักเธอเป็นที่สุดเนื่องจากเธอเป็นลูกสาวคนเดียวและเป็นลูกคนเล็ก แต่ก็รักพี่ชายของเธอเหมือนกัน

"ข้าวโพดจ๊ะ ทำไมวันนี้ไม่เห็นแซนด์ละจ๊ะ"แม่ของข้าวโพดถามด้วยความสงสัยเพราะเนื่องจากปกติจะเห็นแซนด์เป็นคนมาส่ง และรับรู้ว่าทั้งสองคบกันอยู่

"อ้อ...คือว่า...."ข้าวโพดเลี่ยงที่จะตอบจึงก้มหน้า แม่ของข้าวโพดเห็นยังนั้นก้พอเข้าใจแล้วว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นจึงห่วงลูกสาวมาก แล้วพูดขึ้นว่า

"เอาเป็นว่าถ้าลูกพร้อมละเล่าให้แม่ฟังเมื่อไรก็เล่าได้นะจ๊ะ แม่ยินดีรับฟังเสมอ "

"ค่ะ หนูรักแม่ที่สุดเลย"ข้าวโพดพร้อมกับกอดมารดาอีกครั้ง

"นั่นไงจ๊ะ พ่อมาแล้วลูก  ไปจ๊ะ ไปหาพ่อกัน"แม่บอกด้วยความดีใจพร้อมกับเดินไปกับลูกสาวด้วยความดีใจ

หลังจากที่ข้าวโพด พ่อและแม่ของเธอกินข้าวเสร้จแล้วก็จะมานั่งที่ห้องนั่งเล่นพร้อมหน้ากันแล้วข้าวโพดก็เล่าเรื่องที่วันนี้แซนด์มาขอเลิกให้ฟัง แล้วพ่อของเธอก็พูดขึ้นว่า

"ข้าวก็อย่าคิดมากนะลูก  อย่าเพิ่งไปใส่ใจเลย เรียนดีกว่านะจ๊ะลูก "พ่อของเธอบอกพร้อมกับลูบหัวของเธอด้วยความห่วงใยแล้วแม่ของเธอก็พูดขึ้นต่อว่า

"ข้าวจ๊ะ เรื่องมันผ่านมาแล้วอย่าไปใส่ใจเลย ถ้าลูกโตกว่านี้ลูกจะเข้าใจเอง แต่ว่าตอนนี้ดึกแล้วลูกน่าจะไปนอนได้แล้วนะ"แม่ของเธอบอกพร้อมกับดูนาฬิกา

"ค่ะ ข้าวรักพ่อแม่ที่สุดเลย ข้าวไปนอนก่อนนะ ฝันดีค่ะพ่อ แม่"ข้าวบอกพร้อมกับเดินขึ้นห้องตัวเองด้วยความสบายใจทำให้เธอคิดได้ว่า ยังมีพ่อแม่ที่เป็นเพื่อนเราตลอดให้คำปรึกษาเรา และรักเราจริง

แสงแดดยามเช้า ได้ส่องเข้ามาในห้องนอนสีฟ้าซึ่งเป็นโปรดของเจ้าของห้อง ทำให้หญิงสาวที่กำลังอยู่ในนิทรานั้นรู้สึกตัว ค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วไปอาบน้ำ แต่งตัว ลงมาทานอาหารเช้ากับพ่อและแม่ของเธอ

"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อ คุณแม่ กินข้าวกันยังค่ะ"ข้าวโพดถามด้วยน้ำเสียงสดใส

"จ๊ะ กำลงรอลูกอยู่จ๊ะ งั้นเรามากินกันเลยนะ"แม่ของเธอบอกพร้อมกับลงมือกินข้าว เมื่อทั้งสามทานเร้จแล้ว พ่อของเธอก็พูดขึ้นว่า

"ข้าว อาทิตย์หน้านะ พี่กาวน์จะกลับมาละนะ"

"หา!!! อะไรนะพี่กาวน์จะกลับมาละหรอ จริงหรอค่ะแม่"ข้าวโพดหันไปถามแม่ของเธอด้วยความดีใจ

"จ๊ะใช่แล้วจ๊ะ"

"เย้ๆๆๆ พี่กาวน์จะกลับมาแล้ว อิอิ  งั้นข้าวไปเรียนก่อนนะค่ะ แล้วเจอกันค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ บบายค่ะ"เมื่อข้าวโพดพูดเสร้จแล้วก็เดินทางไปรร.ด้วยตนเองอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษเนื่งจากตนไม่ได้เจอพี่ชายมาเป็นเวลาสี่ปี

เมื่อข้าวโพดมาถึงโรงเรียนก็ยังไม่มีเพื่อนคนใดในกลุ่มมาเลยเธอจึงนั่งรอที่โต๊ะหินอ่อนที่ประจำ สักพักน้ำและฟ้าก็เดินมาถึง

 "หวัดดีจ๊ะ คุณหนูข้าวโพด"ฟ้าทักทายข้าวโพดด้วยน้ำเสียงสดใส

"ดีจ๊ะข้าว"น้ำทักทายด้วยน้ำเสียงสดใสเช่นกัน

"จ๊ะ ดีจ้าน้ำ ดีย่ะ คุณหนูฟ้า"

"โหทีเราอ่ะคุณหนู แล้วทีน้ำอ่ะ ทำไมไม่เห็นคุณหนูบ้างเลย ลำเอียงนิหว่า บ้านมันก็ออกจะรวยไม่อยากจะพูด  เป็นถึงขนาดลูกเจ้าของผู้ผลิตเสื้อส่งออกรายใหญ่เหมือนกันนะยะ"ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

"ย่ะ ก็หล่อนเล่นทักฉันเป็นคุณหนูก่อนนิหน่า เอาหน่า เออใช่ฉันมีเรื่องจะบอกแหละ"

"มีไรหรอ!!"ทั้งสองรีบวิ่งมานั่งข้างๆข้าวด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็น

"พี่กาวน์นะ พี่ชายของฉันจะกลับมาแล้ว อาทิตย์หน้าเนี่ยแหละ"

"หา!!!"ทั้งสองต่างตกอยู่ในอาการอึ้ง อ้าปากค้างเลย ฟ้าเป็นคนได้สติคนแรกจึงพูดขึ้นต่อว่า "จริงอ่ะ ไม่รู้ว่าพี่ชายแกจะเปลี่ยนไปมากรึเปล่าเน้อ ไม่เจอตั้ง4ปีแหนะ เฮ้ย น้ำตื่นได้แล้ว"ฟ้าพูดพร้อมกับนั่งลง

"อะ...อือ"เหตุที่น้ำตกใจเพราะว่า เธอแอบชอบพี่ชายของข้าวโพดมาตั้งแต่แรกพบแล้วจะว่าเป็นรักแรกพบเลยก็ได้  ข้าวโพดก็รู้ว่าน้ำแอบชอบพี่ชายของเธอแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะน้ำก็เป็นคนดี เรียนเก่งจะว่าไปแล้วก็เพียบพร้อมเลยแหละ

"นี่แกว่า พี่ชายแกจะควงแหม่มกลับมาด้วยป่ะ เพราะพี่ชายแกก็เสนห์แรงไม่เบาเลยนะย่ะ"

"เออ ก็ไม่รู้สิ นี่แกจะพูดจะจาอะไรดูเพื่อนหน่อยสิยะ"

"เออๆๆๆ โทษที "ฟ้าบอกพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้เพื่อนอย่างสนุกสนาน

"ไม่ต้องไหว้ก็ได้ย่ะ ยังอยากมีชีวิตอยู่  แต่ฉันว่ายังไงสาวไทยก็สวยกว่าร้อยเปอร์เซ็นต์อยู้แล้ว"

"เฮ้ย น้ำ แกเป็นอะไรเปล่า อย่าไปคิดมากเลย "ฟ้าที่มองไปเห็นน้ำนั่งก้มหน้าคิดอะไรสักอย่างอยู่ก็พูดออกมาด้วยความตกใจ

"อือ ไม่เป็นอะไรหรอก ขอบใจนะ ยังไงพี่เค้าก็คงเห็นเราเป็นเพียงแค่น้องาวเท่านั้นแหละ"น้ำบอกพร้อมกับกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

"เอาหน่าน้ำ ยังไงฉันก็ไม่ชอบสาวแหม่มอยู่แล้ว ฉันสนับสนุนแกเลย"ข้าวโพดพูดออกมาพร้อมกับตบบ่าเพื่อน

"อืม ได้เวลาขึ้นเรียนแล้วแหละ ขึ้นกัน ไปๆๆๆๆๆ"น้ำบอกพร้อมกับเดินนำทั้งสองไป

อ็อดดดดดดดด

เฮ่อจบวิชาที่แสนจะปวดหัวสักที วิชาอะไรนะหรอ ก็วิชา คณิตที่เกลียดแสนเกลียด ของฉันไงละ ข้าวโพดคิด

"นี่เดียวมานะ  อาจารย์ใช้ให้ไปเก็บของอ่ะ เจอกันที่เดิมนะ"ข้าวโพดบอกพร้อมกับรีบวิ่งไปห้องพักครูซึ่งอยู่อีกตึกหนึ่ง ชณะที่ข้าวโพดรีบวิ่งนั้นก็ไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนกำลังเดินมาด้วยความรีบร้อนเช่นกัน ทำให้ทั้งคู่เกิดชนกัน

โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"โอ้ย!!! เดินไม่ดูตาม้า ตาเรือ หรือไงเนี่ย มาชนคนอื่นจนได้ ยิ่งรีบๆอยู่"

ข้าวโพดบอกพร้มกับรีบก้มลงเก็บของที่ตกอยู่จนเสร็จ ส่วนอีกฝ่ายที่กำลังช่วยเก็บของก็ชะงักมือทันที ทำให้ทั้งสองยืนขึ้น เงยหน้าขึ้นมาสบตากัน ราวกับว่า เวลาหยุดอยู่ตรงนั้น

ในความคิดของข้าวโพด หล่อ หล่อมากๆ ใบหน้ารูปไข่ เรียวได้รูป  ริมฝีปากบาง จมูกโด่ง ตาโต ที่สำคัญ สูงเกือบสองเมตร ชิ ก็แค่เนี่ยจะมีอะไรดี

ในความคิดของอีกฝ่าย  สวย น่ารัก ใบหน้าเรียวสวย ตาโต ริมฝีปากบาง จมูกโด่ง เป็นที่ดึงดูดใจมาก จะว่าไปแล้วก็มีเสน่ห์เลยทีเดียว ไม่ได้ๆ ต้องรีบไปแล้ว

แล้วทั้งคู่ก็ได้สติ ฝ่ายชายพูดขึ้นก่อนด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า

"เอ่อ ขอโทษครับ ไม่ได้ตั้งใจ ผมไปก่อนนะครับ"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับรีบเดินไป

"เอ่อ นี่ๆๆๆ นาย ยึ้ยยยยย"ข้าวโพดบอกพร้อมกับรีบวิ่งไปเก็บของ

"แฮ่กๆๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลย เจ็บอีกตั้งหาก คนอะไรตัวสูงชะมัด"ข้าวโพดพูดพร้มกับปาดเหงื่อ เมื่อมาถึงที่โต๊ะซึ่งมีฟ้าและน้ำนั่งอยู่

"บ่นไรยะ ข้าวโพดดดดดด เป็นป้าเชียว"น้ำถามพร้อมกับเอาที่ซื้อมาให้ ส่งให้ดื่ม

"เออ ใช่เห็นด้วย 555"ฟ้าบอกพร้มกับนั่งหัวเราะอย่างสนุกสนาน

"ก็เหนื่อนอ่ะดิ แถมยังเจ็บมากอีกด้วย ไปชนคนบ้า คนอะไรก็ไม่รู้สูงชะมัดแรงก็เยอะ โอ้ยเจ็บ"

    ข้าวโพดพูดพร้อมกับใช้มือจับหัวตนเองที่ตอนนี้กำลังปูดขึ้นมาจนเห็นได้ชัดพร้มกับนั่งลงอย่างหมดแรง

"แกไปห้องพยาบาลก่อนดีม่ะ  หัวโกปูดขึ้นมาแล้ว เขียวปัดเลย55555"ฟ้าพูดพร้อมกับมองไปที่หน้าผากที่ตอนนี้ปูดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดของข้าวโพด

"เค้าเรียกว่า โน หรอกย่ะ"

"ไปเถอะ ข้าว"น้ำพูดพร้อมกับลากแขนทั้งสองให้ลุกขึ้นไปด้วย

     ขณะที่ทั้งสามได้เดินไปห้องพยาบาลนั้นระหว่างทางก็เดินสวนทางกับคนกลุ่มหนึ่งเข้า ทำให้ข้าวโพดหยุดเดินแล้วหันไปมอง เอ๊นี่มันนายบ้านั่นนิหว่า ชิชะ รีบเดินดีกว่าไม่อยากจะเจ็บตัว

   เอ๊ นี่คือคนที่เราไปชนเค้านิหว่า อุ้ย หัวปูดด้วย รู้สึกผิดเล็กน้อย  ขณะที่เฟสกำลังยืนอยู่และกำลังคิดนั้นว่าจะทำยังไรดี ก็เห็นข้าวโพดกำลังจะเดินหนี ก็พูดขึ้นมาก่อนว่า

"เอ่อ เธอเดียวสิ รอเราด้วย  เธอจำได้เปล่าที่เราชนกันระหว่างทางเดินตอนนั้นอ่ะ"

"อืม จำได้สิ แล้วนายมีไรละ จะมาหาเรื่องให้ฉันเจ็บตัวอีกหรอ"

"เอ่อ คือเปล่า เฟสแค่อยากจะขอโทษอ่ะ ไม่ได้ตั้งใจ"

"อะ...อืม ไม่เป็นไรหรอก แค่หัวโนนิดหน่อย"

"เอ่อ ถ้าไม่รังเกียจ เราชื่อเฟส อยู่G.12/3 แล้วเธอละ"

"อะไร ใครอยากจะไปรู้จักนายนะหา!!! ฉันไม่อยากจะเจ็บตัวเป็นรอบที่สองหรอกนะ"ข้าวโพดพูดพร้อมกับเชิดหน้าขึ้น

"อะ...อืมงั้นไม่เป็นไร  เธอคงยังไม่หายโกรธเฟสสินะ "

"ไปเถอะ ฟ้า น้ำ ไม่อยากเสียเวลา"ข้าวโพดบอกพร้อมกับเดินนำไป ทำให้เพื่อนของทั้งสองฝ่ายต่างมองกันอย่าง งง เป็นไก่ตาแตกเลย น้ำได้สติคนแรกจึงพูดขึ้นว่า

"งั้น พวกเราขอตัวก่อนนะ ขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วย คนนั้นนะ ชื่อข้าวโพด ฉันชื่อน้ำ อีกคนชื่อฟ้า"

"สวัสดีจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จัก"ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงยินดี แถมยังคิดในใจอีกว่า คนอะไรหล่อชะมัด 

"ครับ งั้นเจอกันครับ"เฟสบอกพร้มกับเดินไปกับเพื่อนของตน

"เฮ้ย คนเมื่อกี้ใครอ่ะน่ารักดีอ่ะ ชื่อฟ้าใช่ป่ะ โคตรจะน่ารักเลย"คีนเพื่อนของเฟสถามด้วยความอยากรู้

"อืม ใช่อ่ะ ทำไมหรอ ชอบเรอะ"

"ไม่รู้สิ แต่น่ารักอ่ะ"คีนพูดพร้อมกับทำหน้าเพ้อ

"เฮ้ยๆๆๆ ไอ้คีน แกอย่าเวอร์ไปหน่อยเลย เห็นสาวน่ารักไม่ได้เป็นต้องบ้าทุกที"บราวน์เพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดด้วยความหมั่นไส้

"เออ คนนี้ข้าคิดจริงจังนะเว้ย"

"ว่าแต่พวกนายดูคนข้างหน้าพวกเราดิ นั่งเหม่ออยู่ได้ ปกติมันไม่เป็นยังงี้"มิกซ์พูดพร้อมกับหันหน้าไปหาเพื่อนอีกทั้งสองคนที่เห็นเฟสนั่งเหม่ออยู่

"เออหวะใช่ เฮ้ยๆๆๆ  ไอ้เฟส แฟนแกมานะ"บราวน์พูดพร้มกับสะกิดเฟสให้รู้สึกตัว

"เฮ้ย ไอ้เฟสสสสส แฟนนายมาโว้ยยยยย"ครั้งนี้มิกซ์  บราวน์ และคีน ตะโกนพร้อมกันทำให้เฟสถึงกับสะดุ้ง

"เฮ้ย!!! พวกนายเป็นอะไร ตะโกนอยู่ได้ หนวกหูเว้ย ข้ารู้แล้วว่าแฟนมา"เฟสพูดเสียงดังพร้อมกับเดินไปหาแพ็ตตี้ แฟนสาวของตนเอง  แพ๊ตตี้จัดเป็นสาวสวยคนนึงเลยก็ว่าได้ เป็นที่หมายปองของชายแทบจะทุกคนในโรงเรียน

"แพ๊ตตี้ มีไรรึเปล่า ทำไมวันนี้มาหาเฟสถึงที่นี่เลยละ"

"ทำไมหรอ เดียวนี้มีอะไรถึงมาหาเฟสได้หรือยังไง"แพ๊ตตี้ถามเฟสด้วยวความน้อยใจ

"เอ่อ ไม่ใช่ยังนั้นนะ แพ๊ตตี้ งั้นเราไปหาอะไรกินที่โรงอาหารกันไหม"เฟสถามอย่างเอาใจ

"ไม่เป็นไรหรอกเฟส แพ๊ตแค่พูดเล่เฉยๆนะ"

"อื้ม ยังงี้เฟสค่อยเบาใจหน่อยคิดว่า แพ๊ตจะโกรธเฟสเสียอีก^o^"

"555 แพ๊ตไม่ใช่คนขี้หน่อยใจเหมือนคนบางคนนิหน่า 5555"แพ๊ตตี้บอกพร้อมกับหัวเราะอย่างสนุก

"ง่ะ แพ๊ตอ่ะ หัวเราะเฟสทำไม"

"ก็เฟสน่ารักดีนิหน่า หัวเราะไม่ได้หรอ งั้นแพ๊ตไปก่อนนะเพื่อนรอแล้ว บาย"

"คร้าบบบบบ   เจอกันหลังเลิกเรียนนะ"เฟสบอกพร้อมกับยกมือขึ้นลาแฟนสาวตนเองแล้วเดินกลับเข้าโต๊ะ

"เฮ้ย!!! ไอ้เฟส เมื่อกี้ก่อนที่แฟนนายจะมานะ ทำไมนายนั่งเหม่อยังนั้นว่ะ"

"เออ ใช่ๆๆๆ เห็นด้วยเลยหวะ"มิกซ์เห็นด้วยกับบราวน์

"ไม่มีไรหรอก แค่คิดอะไรนิดหน่อยนะ ขึ้นเรียนเถอะ"เฟสบอกพร้มกับเดินนำไป

"มันต้องมีอะไรในก่อไผ่แน่ๆเลยหวะ พวกนายว่าป่ะ"คีนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วทั้งสามก็เดินขึ้นชั้นเรียน

"นี่ๆๆๆ ยัยข้าว เธฮไปรู้จักคนหล่อๆแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไรอ่ะหา!!!"ฟ้าถามด้วยความแปลกใจเมื่ออยู่ดีๆทั้งเฟสและข้าวโพดทำเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน

"ก็ตาบ้านั่นอ่ะ คือคนที่เดินชนเราตอนที่เราไปห้องพักครูไงละย่ะ"

"อ้อ แต่หน้าตาดูดีสุดยอดอ่ะ ฉันยังชอบเลย ว่าป่ะน้ำ"ฟ้าพูดพร้อมกับหันหน้าไปขอความคิดเห็นจากน้ำ

"อืม ใช่ แต่เห็นว่ามีแฟนแล้วนะ"น้ำบอกฟ้า

"อ่า  ของมันก็แน่อยู่แล้ว คนหน้าตาดียังนั้น ไม่มีแฟนได้ไงละย่ะ"ฟ้าบอก

"นี่ๆๆๆ พวกหล่อนจะเลิกพูดตาบ้านั้นได้ยัง น่าเบื่อจะตาย ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย"ข้าวโพดพูดอย่างหัวเสีย

"นี่ยัยข้าว นายนั่นเค้าก็มีชื่อนะ ชื่อเฟสนะ เข้าใจป่ะ"น้ำบอก

"เออๆๆๆ ขึ้นเรียนเถอะ"

    หลังจากที่ถึงเวลาพักนั้นข้าวโพด น้ำ และฟ้า ก็เดินออกมาจากห้องกำลังจะไปที่ล็อกเกอร์ของตนก็มีคนมายืนขวางอยู่ข้างหน้า แล้วพูดขึ้นว่า

"เอ่อ ใช่ฟ้ารึเปล่าครับ"คีนถามด้วยความไม่มั่นใจ

"เอ่อ ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อคีนครับ"

"...."ทั้งฟ้า น้ำและข้าวโพดต่างยืนอึ้ง ที่อยู่ดีๆคีนเพื่อนของเฟสมาทำความรู้จักด้วย

"เอ่อ นายใช่คนที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับตาบ้าเฟสนั่นป่ะ"ข้าวโพดถามอย่างสงสัย

"เฮ้ยข้าว คุยกับคีนดีๆก็ได้ เว้ย เค้าก็เป็นคนเหมือนกัน"น้ำบอกกับข้าวด้วยความตกใจเมื่อเห็นข้าวพูดจาเสียงดัง

"เอ่อ คีนมีไรรึเปล่า ให้ฟ้าช่วยอะไรหรอ"

"อ้อ ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากรู้จักเธอเท่านั้นแหละ "

"หือ อ่ะ..อือ"

"งั้นเราไปก่อนนะ บาย "คีนบอกพร้อมกับเดินจากไป

"เฮ้ยๆๆๆ ฟ้า แกเป็นอะไรมากรึเปล่า"น้ำที่เห็นฟ้ายืนงงอยู่ถามด้วยความตกใจ

"เมื่อกี้ คีน เค้าหมายถึงอะไรหรอ ฉันยังงงอยู่เลย"ฟ้าบอกน้ำและข้าวโพดด้วยน้ำเสียงงง

"นี่ถามจริง แกยังไม่รู้อีกหรอ ห๊ะยัยฟ้าาาาาา"น้ำถามด้วยความแปลกใจ

"เออสิย่ะ ไม่งั้นฉันจะถามแกหาพระแสงรึไงเล่า"

"ก็หมายถึงว่าเค้าอยากรู้จักแก คงปิ๊งแกละม้างงง เพื่อนฉันก็ใช่ว่าจะไม่สวย"ข้าวโพดตอบแทน

"ห๊ะ เหอะๆๆๆ นายนั่นอ่ะนะ พวกหล่อนก็รู้ว่าเจ้าชู้ยังกะอะไรดี"

"อือ ก็จริง "ทั้งน้ำและข้าวโพดเห็นด้วย

"ช่างเถอะอย่าเพิ่งไปใจเลย ไปกินข้าวเถอะ หิวมากอ่ะ"ฟ้าบอกพร้อมกับจูงมือทั้งสองไป

ที่โรงอาหาร.....

ขณะที่ฟ้ากำลังต่อแถวซื้ออาหารอยู่นั้นโดยที่ทั้งข้าวโพดและน้ำนั่งรออยู่ที่โต๊ะแล้ว อยู่ดีๆก็มีอาหารถาดหนึ่งโผล่มาที่หน้าของฟ้า

"อ่ะ เราซื้อให้เอาไปเถอะฟ้า"คีนบอกพร้อมกับยกถาดอาหารเดินนำไปที่โต๊ะของฟ้า

"อ่ะ...อือ นายต้องการอะไรกันแน่เนี่ย คีน"ฟ้าถามด้วยความงง

"ฟ้าอยากรู้จริงๆหรอ"

"...."

"เราอยากรู้จักฟ้าให้มากกว่านี้ไง เอาเป็นว่าโอเคนะ"คีนบอกแล้วเดินจากไปอย่าสบายใจทิ้งให้ฟ้าอึ้งอยู่คนเดียวรวมทั้งข้าวโพดและน้ำด้วย

"เฮ้ย เดียวดินาย นายบ้าเอ้ย!!!!"ฟ้าที่ได้สติตะโกนขึ้นมาทำให้ทุกคนในโรงอาหารมองมาที่ฟ้าคนเดียว

"เฮ้ย!!! ฟ้าเค้ามองมาที่แกแล้วอ่ะนั่งได้แล้วอายเค้า"ข้าวโพดบอกพร้อมกับดึงแขนฟ้าให้นั่งลง

"คีน นายเอาจริงหรอว่ะ ข้าไม่อยากให้นายทำกับฟ้าเหมือนกับคนอื่นนะเว้ย"มิกซ์พูดคนแรกเมื่อเห็นคีนเดินมาด้วยท่าทางอารมณ์ดี

"เออ ก็สิวะ คนนี้ข้าจริงจังแล้วก็จริงใจด้วยเว้ย"

"เออ ขอให้จริงอย่างที่นายพูดเถอะ"เฟสพูดขึ้นด้วยควาไม่แน่ใจ

"เออ ใช่!!!"ทุกคนเห็นพ้องด้วย

"เออ!!! พวกนายก็คอยดูแล้วกัน"

"นี่ฟ้า แล้วเธอจะทำยังไงต่อหรอ"น้ำถามด้วยความอยากรู้

"เออ ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ นายนั่นก็เจ้าชู้จะตาย"

"อือ ก็จริง"ข้าวโพดเห็นด้วย

"ไปเดินเล่นเถอะ"แล้วทั้งสามก็เดินไปที่สวนหลังโรงเรียน

หลังเลิกเรียน

 ขณะที่ข้าวโพด ฟ้า และน้ำ กำลังเดินออกจากตึกนั้นทั้งสามก็เห็นคีนและเฟสมารอที่หน้าตึก ทำห้ทั้งสามรีบเดินกลับแต่ว่าเฟสก็เรียกขึ้นก่อน

"เฮ้ย!!! ข้าวโพด อย่าเพิ่งไปสิ รอฉันด้วย"เฟสรีบวิ่งให้ทันทั้งสาม

"นายมีอะไร แล้วใครให้นายเรียกชื่อฉันห๊ะ"ข้าวโพดถามด้วยความรำคาญ

"เอ่อ ฟ้า เรามีเรื่องอยากจะพูดด้วยอ่ะ"คีนพูดขึ้นมา

"ตรงนี้ก็ได้นี่"ฟ้าบอก

"หน่า นะๆๆๆ"คีนบอกแล้วลากฟ้าให้ห่างจาก เฟส ข้าวโพดและน้ำ

"เอ่อ เธอหายโกรธฉันแล้วหรือยัง"เฟสถามด้วยความไม่มั่นใจ

"อืม ไม่รู้สิ  ให้ฉันคิดก่อนแล้วกันนะ ไปละ บาย"ข้าวโพดบอกพร้อมกับจูงมือน้ำออกมา

  แล้วฟ้าก็เดินมาหาทั้งสองในเวลาเดียวกันแล้วพูดขึ้นว่า

"ไปกันได้แล้วจ้า  ไปกินไอติมกัน วันนี้ฉันเลี้ยง"ฟ้าบอกอย่างอารมณ์ดีแล้วก็เดินนำทั้งสามไปที่ร้านไอติมข้างๆโรงเรียน

"เฮ้ย เฟส ข้าวโพดเค้าไม่ยกโทษให้แกหรอ"คีนถามขณะที่ทั้งสองเดินกลับบ้านพร้อมกัน

"อือ ไม่รู้สิเค้าบอกว่าพรุ่งนี้จะให้คำตอบ"

"นี่ปกติแกไม่ใช่คนขี้กังวลขนาดนี้นิหว่า มีอะไรรึเปล่า ข้าเห็นนะตั้งแต่วันที่แกเดินชนข้าวอ่ะ"

"เห็นอะไรหรอ"

"ก็นายอ่ะ ดูเงียบๆยังไงก็ไม่รู้ปกตินายจะเป็นคนเฮฮานิ"

"หรอ อืมช่างเถอะว่าแต่นายเถอะทำไมดูอารมณ์ดีแท้ๆ มีข่าวดีรึไง"

"อืมมากๆอ่า ฟ้าเค้ายอมคบกับข้าอ่ะ เลยดีใจ"

"เฮ้ยจริงอ่ะ สงสานฟ้าหวะ"เฟสพูดอย่างตกใจเมื่อได้ยินข่าวที่ไม่ได้คาดถึง

"ทำไมวะ ข้าไม่ดีมากเลยรึไง บอกจริงๆเลยนะ ข้าวจริงจังกับฟ้าเว้ย"

"เออๆๆๆ ข้าจะเชื่อ"

"นี่ฟ้า คิดยังไงมาเลี้ยงพวกฉันนะ"น้ำถามอย่างแปลกใจ

"เออใช่ มีอะไรบอกมาเลยนะยะ"ข้าวโพดเห็นด้วย

"ก็คือว่า..."แล้วฟ้าก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

เรื่องของฟ้า

"ฟ้า คีนอยากรู้จักฟ้ามากกว่านี้จริงๆนะ"

"หรอ อืม"

"ฟ้าอย่าทำยังงี้สิ คีนอยากคบกับฟ้าจริงๆนะ"คีนบอกพร้อมกับทำหน้าตาอ้อนเป็นผลทำให้ฟ้าเริ่มใจอ่อนและคิดในใจว่า ตาบ้า อย่าทำหน้ายังนั้นสิ มันน่ารักเกินไปแล้วนะ

"อืม ก็นายเล่นเจ้าชู้นิ ใครจะไปรู้ว่านายจริงใจกับฉัน"ฟ้าบอกอย่างไม่แน่ใจ

"อ้าว คีนชอบฟ้าจริงๆนะ ไม่สิรักเลยมากกว่า"

"แน่ใจหรอ"

"อืม แน่ใจ สัญญาเลย"คีนพูดพร้อมกับนิ้วก้อยขึ้นมา

"อย่าสัญญาเลยถ้าคีนทำไม่ได้ ฟ้าจะเกียจคีนมากๆ"

"ก็ได้แต่คีนจะพิศูจน์ให้ฟ้าดูว่าคีนรักฟ้าจริงๆ"คีนพูดก้วยความมั่นใจ

"ย่ะ"ฟ้าบอกด้วยความหมั่นไส้

"สรุปคบกับคีนนะ"

"อืม " ฟ้าบอกด้วยใบหน้ายิ้ม