คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตัวตน
วันที่ 2 มราม 2545
วันนี้ผมื่นเ้าเป็นพิเศษ เพราะอะไรัน เพราะมันือ วันหยุอผมไละ ผมมีอาีพเป็น ราฟิีไน์ และวันนี้ผมไ้ลาพัร้อน เป็นเวลา1 อาทิย์ ให้ายสิ้นปี หยุ 1อาทิน์ ะไปไหน รั้นี้ผมเลือที่ะไปเหนือสุ อประเทศ ะไปในที่ ที่นเาไม่ไปัน รั้นี้ผมไ้ใ้บริาร รถไฟ แ่อแอบบ่นหน่อยเถอะ นานริ
12 .ม.
แ่มัน็เยผม้วย วามสวยอ ธรรมาิ รอบๆ้าทา วามสวยที่รถส่วนัวไม่มีทาไ้สัมผัส รถไฟอเทียบแ่ละ สถานีทำให้ผมเห็น วิถีีวิผู้นั้แ่ ในเมือ ไล่ไปนถึ นบท ึ่มีวิถีีวิ ที่แ่าันมา ผมอบนะแ่ะให้มาอยู่ยาในวามเป็นริ ผม็้อทำานไละ มาอยู่แบบนี้ผมะทำอะไร!!
นึแล้ว็ำ ผมปล่อยิลอยไปเรื่อยๆในที่สุ รถไฟ็อถึสถานีปลายทา ารเินทารั้นี้ผมไ้โทร ิ่อับรถที่ะพาผมไปุหมายแล้ว พอลาสถานีผม็พาัวเอึ้นรถ่อทันที เวลาอนนี้16.40 เป็น่วใล้่ำ รถแล่นผ่าน ถนนหลว ทานบท ทาไร่นา นในที่สุ รถ็ไม่สามารถไป่อไ้ นี่ละุหมายผม ผมยั้อเิน่อไปอี 2 .ม. ว่าะถึหน้าผา
เล่นเอาเหนื่อยหนั เหมือนัน ผมไ้ าเ็นท์ ริมผา ผมไม่ไ้มะวันินหรอ เพราะว่าะมาถึ็มืแล้ว แ่ืนนี้าวสวย ท้อฟ้าเ็มไป้วย วาวส่อสว่า เหมือนภาพวาที่ศิลปินไ้รัสรร์ เอาไว้อย่าสวยาม มันเป็นอะไร ที่สุใที่สุ และสบายใที่สุ อาหารมื้อนี้ บที่ อาหารสำเร็รูป ผมนั้มอท้อฟ้าเป็นเวลา นานเท่าไหร่ไม่ทราบไ้ แ่ที่รู้ือ น้ำ้า มาน เส้นผมบนหัวอผมเปีย นูเหมือนอาบน้ำ มันทำให้ผมรู้ไ้ว่าถึเวลาที่้อเ้านอนแล้ว
ความคิดเห็น