คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พิมลยา
“ยัยพิ ยัยพิลู เสร็หรือยัเี๋ยวะไปไม่ทันพระท่านันเพลเอานะ” เสียอ พิมพ์พร ผู้เป็นมาราเอ่ยถามบุรสาวนเียวอนที่อนนี้ำลั่วนอยู่ในรัว ้วยเห็นว่าใล้เวลาพระท่านะันเพลแล้วแ่พิมลยา ลูสาวนเียวอเธอยัไม่ออมาเสียที
"ะเสร็แล้ว่ะแม่ " เสียหวานานรับผู้เป็นมารา ะที่มือำลัหยิบส้มลูสุท้ายใส่ละร้าพอี
"แม่ับยายออไปรอพิที่หน้าบ้าน่อนเลยนะะ เี๋ยวพิะถืออามออไป”
พิมา ื่อริ พิมลยา วัรพษ์ หรือที่นในบ้านมัเรียสั้นๆ ว่า พิ เ้าอวหน้าหวาน ในามอันเป็นเอลัษ์ ำลััเรียมอเพื่อะนำไปทำบุ ในวันรบรอบ 10 ปี ในาราไปอบิา
หลัาัเรียมทุอย่าเสร็แล้ว ไม่นาน็เห็นร่าสูระหในุาเายาวทะมัทะแมามแบบบับอเ้าัว ที่นในบ้านมัเห็นนินา เินถือะร้าผลไม้และอาหารสำหรับถวายพระออมาสบทบับผู้เป็นมาราและยายที่หน้าบ้าน
วัที่ะไปทำบุอยู่ไม่ไลาบ้านมานั ใ้เวลาับรถราว 15 นาที ็มาถึ ้วยวันนี้ไม่ใ่วันพระ ทำให้นมาทำบุไม่มา บวับวามร่มรื่นและมีลมพัเอื่อยๆ อยู่ลอเวลา ทำให้บรรยาาศในวัที่เิมเียบสบอยู่แล้วยิู่สบเียบว่าทุวัน
หลัาทำบุถวายภัาหารเพลและรับพรเสร็แล้ว พิมลยา็หันไปหายายับแม่เพื่ออัวออมารอ้านนอเพราะเริ่มรู้สึเมื่อยาารที่้อนั่นานๆ ่อนหน้านี้
“พิะลไปรอที่รถนะะ”
“ไ้ลู เี๋ยวยายับแม่ะอยูุ่ยับพระท่าน่ออีหน่อย” ยายันทร์เพ็หันไปอบหลานสาว
หลัปลีัวออมา ะที่พิมลยาำลัะเินลับไปที่รถอยู่ๆ ็มีระแสลมสายหนึ่พัวูบเ้ามาที่ใบหน้าอหิสาวนเธอ้อหันลับไปมอในทิศทาที่ลมพัมา เธอเห็นมีพระส์รูปหนึ่ำลัวาลานวัอยู่ ‘พระมาใหม่หรอไม่เยเห็นเลยแฮะ’ พิมลยาิ ่อนะละวามสนใแล้วำลัะหันลับ เพื่อเินไปที่รถแ่เธอลับรู้สึเหมือนมีแรึูบาอย่าทำให้้อ้าวเ้าไปหาพระรูปนั้น รู้ัวอีที่เธอ็มายืนอยู่หน้าพระท่านเสียแล้ว
“นมัสาร่ะหลวพ่อ” เมื่อนึไ้ พิมลยารีบยึ้นมือไหว้ล่าวนมัสารพระท่านทันที
“เริพรโยม ไ้พบันเสียทีนะ” พระท่านล่าวึ้น
เมื่อไ้ยินประโยที่ท่านพู พิมลยา็มอท่านอย่าสสัย แ่ยัไม่ทันที่เธอะไ้พูอะไร่อ พระรูปนั้น็พูึ้น
“ราวนี้ไปไลหน่อยนะโยม นเาลำบา มีเรื่อให้่วย บุรรมทำร่วมันมาอย่าไร็หนีันไม่พ้นหรอนะโยม”
“ท่านหมายถึอะไรหรอะ?” ราวนี้พิมลยารีบถามพระท่านลับไปทันทีในสิ่ที่นสสัย
“สิ่ที่วรบอ อามาไ้บอไปหมแล้ว านี้็ึ้นอยู่ับบุวาสนาที่ทำมา สีามีสิะทำารสิ่ใ็ให้ิไร่รอให้ีเถิ”
พอไ้ยินพระท่านพูบยิ่ทำให้พิมลยาสสัยมาว่าเิม แ่่อนที่เธอะพูอะไร่อ ็ไ้ยินเสียอมาราแทรเ้ามาเสีย่อน
“ยัยพิ ลับันไ้แล้วลู”
“่ะแม่” เธอหันไปอบรับมารา แ่พอหันลับมาพระรูปนั้น็ไม่อยู่เสียแล้ว เธอมอหานทั่วแ่็ไม่พบ ราวับพระท่านหายไปเยๆ เมื่อิว่าเปล่าประโยน์ที่ะมอหาท่าน่อพิมลยาึัสินใเินไปหามาราที่รถ
“เมื่อี้แม่เห็นพระทีุ่ยับพิมั้ยะ?” พิมลยา เอ่ยถามมาราเมื่อลับมาถึรถ
“พระที่ไหนันลู?" พิมพ์พร ถามบุรสาวลับ เพราะั้แ่มาถึ น็เห็นพิมลยายืนอยู่นเียวไม่มีพระ หรือใรที่ไหนอยู่ับบุรสาวสัน
‘แปล’ พิมลยาิ
“่าเถอะ่ะแม่” พิมลยาบอปัมาราไป
“แล้วยายหล่ะะแม่?" พิมลยาถามมาราเมื่อไม่เห็นผู้เป็นยายอยู่้วย
“ยายอยู่นี่ลูแม่พิ” “แหม๋แม่พรเินมาไม่รอันบ้าเลยนะ” ผู้เป็นยายเอ่ยอบหลายสาว แล้ว็หันไปเอ็บุรสาวอนในประโยถัมา
“แหม๋็แม่มัวุยับนนู้นที นนี้ทีว่าะุยันเสร็หนูรอไม่ไหว็เินมา่อนสิะ” พิมพ์พรแล้เย้า ันทร์เพ็ผู้เป็นมาราอน
“หนอยแน่ะ ว่าันเป็นนแ่พูมาเรอะแม่พร" ันทร์เพ็เอ็บุรสาวแ่็ไม่ไ้ริัอะไรนั
“หนูเปล่านะะแม่”พิมพ์พรปิเสธมาราเสียอ่อยแ่แววาที่ายออมาูะให้วามหมายในทารัน้ามเสียมาว่า
…ฟอ…
“นั่นน่ะสิะ ใระล้ามาว่ายายเพ็นสวยอพิ ูสิะยายอพิออะยัสาวยัสวย แถมแ้ม็ห๊อมหอมนานี้ ใระมาว่าไ้ลอ” พิมลยา หอมแ้มผู้เป็นยายพลาเอ่ยเย้าไปทีหนึ่ นผู้เป็นยายอยิ้มไม่ไ้ในวาม่าพูอหลานสาว
…….ฟอ…..
“ูสิแม่พร ลูสาวเธอน่ะ ่าพูเอาในแ่เสียริ” ันทร์เพ็หอมแ้วหลานสาวลับไปฟอให่ พร้อมับหันไปเอ่ยับบุรสาว
“นั่นน่ะสิะ ไม่รู้ไ้ใรมา" พิมพ์พรพูพลาส่ายหน้าให้ับวามน่ารัอบุรสาวน
**********************************************************************************************************
ัึบๆ????
ลัวรีั เพราะบาทีไรท์็ับารใ้ภาษาอัวเอเหมือนันแฮร่ๆๆ???? แล้วะ่อยๆ ปรับให้ีึ้นนะะ
ปล1. ื่อนาเออเราอ่านว่า ( พิ-มน-ยา)พิมลยา เ้อ
ปล2.ำเนินเรือ้าหน่อยนะะ อยาให้เห็นลัษะนิสัยอัวนาเอัึ้น แล้ว็อีอย่าแ่ไปแ่มาไม้รู้ะลยัไ5555
ความคิดเห็น