๐_๐ยัยเซ่อซ่าปะทะเพลย์บอยสุดเฮ้ว๐_๐

ลำดับตอนที่ #1 : ๐*๐วันแรกก็เกิดเรื่องซะแล้ว๐*๐100%

   "นี่.....พวกเราฉันได้ยินอาจารย์พูดว่าจะมีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนอ่ะ  ฉันจึงรีบวิ่ง

มาบอกพวกเธอเลยนะ  เดี๋ยวจะตกข่าวซะก่อน"ฉันรีบบอกพวกบรรดาลิงทโมนทั้ง

หลายที่กำลังส่งเสียงดังอยู่ภายในห้อง
  
      "นี่...พอแล้วยัยเรมิ  พวกเรารู้แล้วย่ะ  เธอช้าไปแล้วล่ะ สมกับเป็นยัยเอ๋อประจำ

ห้องจริงๆเลยเธอ"เพื่อนในห้องคนหนึ่งพูดขึ้น
      
       Ohayogosaimat(สวัสดี)ฉันอิชิคาว่า  เรมิหรือสาวเอ๋อประจำห้องที่ใครๆก็ชอบ

เรียกอยู่ประจำตลอดเวลา  เพราะว่าฉันจะใส่แว่นตลอด  เพื่อนจึงมักเรียกฉันอย่างนี้ 

เรื่องการเรียนฉันมักจะได้ท็อปของชั้นปีตลอดเวลาและฉันก็จะมีคู่กัดที่ชอบกัดกับฉัน

ประจำ
   
      "ไปนั่งที่กันได้แล้ว  ครูจะแนะนำนักเรียนใหม่ให้รู้จัก"อาจารย์บอกให้พวกเราไป

นั่งที่ให้เรียบร้อย 
   
      "เข้ามาสิ มาแนะนำตัวกับเพื่อนๆได้แล้วนายพัฒน์ชัย  วิริยะไพศาลกุล"อาจารย์

บอกให้นักเรียนใหม่เข้ามาแนะนำตัว  หลังจากนั้นเขาก็มาแนะนำตัวให้พวกเราได้รู้จัก
   
      "หวัดดีครับ ผมชื่อพัฒน์ชัย  วิริยะไพศาลกุล เรียกผมว่า แซม เป็นลูกครึ่งไทย-

อเมริกัน มาจากประเทศไทย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"เขาแนะนำตัว
   
      "โอ้โห...นี่หรอนักเรียนใหม่หล่อเป็นบ้าเลยว่ะ  หน้างี้ใสปิ้งเลย"ยัยเคียวโกะพูดขึ้น

มา
  
      "นี่...เงียบๆหน่อย งั้นเธอไปนั่งข้างเรมิแล้วกัน  เพื่อมีอะไรจะได้ปรึกษาได้ถูก

คน"อาจารย์พูดเสร็จ  เขาก็เดินมานั่งข้างฉัน
    
      แล้วฉันก็นั่งเรียนไปโดยไม่สนใจนายแซม  เพราะว่าฉันมองเห็นว่าผู้หญิงทั้งห้อง

กำลังจ้องมาทางนายแซมที่กำลังทำหน้าเก๊กหล่ออยู่
  
    "นี่...นายแซมขอโทษนะ  จะนั่งทำหน้าหล่อไปถึงไหน  เรียนได้แล้ว"ฉันเตือนนาย

แซมอย่างเบาๆเพราะไม่อยากให้อาจารย์ได้ยิน
  
"เธอว่าอะไรนะยัยเอ๋อ  ฉันไม่ค่อยได้ยิน"นายแซมถามฉัน
  
"นี่...นาย  ฉันพูดยังไม่ได้ยินอีกหรอ  หูตึงไปหรือป่าวเนี่ย"ฉันบอกนายแซม
  
แล้วนายแซมก็ยังทำลอยหน้าลอยตายังกับทองไำม่รู้ร้อนอ่ะ  ฉันเลยไม่สนใจ แต่อีตา

นี่ขี้เก็กชะมัดเลย แถมยังนิสัยเสียอีก(ฉันคิดในใจ)
  
พอถึงเวลาพักเที่ยง  ก็มีผู้หญิงภายในห้องกำลังมาชวนให้นายแซมไปทานข้าวที่โรง

อาหารด้วย   แต่นายแซมกับบอกว่าจะไปกับฉันนี่สิ

  "นี่...แซมไปทานข้าวกันนะ"เคียวโกะพยายามชวนให้แซมไปทานข้าวเป็นเพื่อน

  "ไม่อ่ะ...ฉันจะไปกับยัยเอ๋อ"แซมก็ตอบกลับมา

  "ไปกับเอ๋อนะหรอ  จะไปกับยัยนั่นทำไมไปกับฉันดีกว่านะ"เคียวโกะพยายามชวนแต่

แซมกับปฎิเสธเหมือนเดิม

  "ไม่อ่ะ...ขอโทษนะ  ฉันจะไปกับยัยเอ๋อเท่านั้น"แซมก็ตอบกลับมา

  ฉันยืนดูอยู่หลังห้องสักพัก  นายแซมก็เดินเข้ามาพร้อมชวนไปทานข้าวที่โรงอาหาร

และกับจูงมือฉันเดินไป(นี่ตาบ้า  นายสร้างศัตรูให้กับฉันแล้วไม่ล่ะ)ฉันคิดในใจ

  สักพักเราทั้งคู่ก็เดินมาถึงโรงอาหาร  สายตาฉันก็มองไปเห็นถึงสายตาหลายคู่ที่

กำลังมองฉันอยู่  บางคนมองว่ายัยนี่มากับคนหล่ออย่างงี้ได้งัย บางคนมองอย่าง

รังเกียจ  แต่ฉันอ่ะทนได้แล้วสายตาพวกนี้ แต่เขานี่สิจะทนได้ไหมอ่ะ

   "นี่...ยัยเอ๋อเขามองอะไรกันน่ะ"แซมถามฉัน

   "อ่อ...เขามองเ้ทวดากับปีศาจอ่ะ"ฉันตอบแซม

  "หรอ...อืม"แซมตอบกลับมาแค่เนี่ย   

   อีตาบ้าเนี่ยนึกจะพูดอะไรก็พูด  นึกจะตอบอะไรก็ตอบจะเอายังงัยกันแน่เดาใจนาย

ไม่ถูกเลยนะเนี่ย(ฉันบ่นแซมในในใจ)

  "นี่ยัยเอ๋อ  ด่าฉันในใจล่ะสิ"แซมตะโกนใส่ฉัน

  "....................ไม่มีอะไีรนิ"ฉันตอบแซม

  "อื้ม.....งั้นก็แล้วไป"แซมตอบฉัน

  เชอะ...อีตานี่เป็นพ่อฉันหรืองัย    ฉันถึงต้องเชื่อนายอ่ะ  จ้างให้ก็ไม่เชื่อหรอก(ฉัน

บ่นในใจอีก(ขี้บ่นจังนังเอกเรา~นักเขียน)

  "นี่เรมิ.....อาจารย์เรียกอ่ะรออยู่ที่ห้องพักครู"ยัยยูริบอกฉัน

  "อื้ม....ขอบใจนะ  เดี๋ยวฉันไป"ฉันบอกยูริ

    แล้วฉันก็เดินไปจากนายแซมและสาวๆทั้งหลายที่กำลังรุมล้อมนายแซมอย่างกับ

ดาราแ่น่ะ  แค่เนี่ยก็ทำเป็นเก๊กอ่ะ

    ที่ห้องพักอาจารย์

   "ก๊อกๆๆๆๆ"ฉันเคาะประตู

   "อืม...เข้ามาสิื"อาจารย์บอกให้ฉันเข้าไปในห้องพักครู

   "อาจารย์เรียกหนูทำไมค่ะ"ฉันถามอาจารย์

   "อ่อ...เรมิหรอ  ครูเรียกเธอมาเพราะว่าจะให้เธอเ้ป็นคนพาแซมชมโรงเรียนอ่ะจะ

รบกวนเธอได้หรือป่าวอ่ะ"อาจารย์ถามฉัน

   ๐_๐!อะไรนะ  จะให้ฉันพานายแซมชมโรงเรียนเนี่ยนะจะบ้ากันไปใหญ่แล้วนะเนี่ย

(ฉันพูดในใจ)"พาแซมไปชมโรงเรียนหรอค่ะ  ทำไมไม่ไปบอกคนอื่นล่ะค่ะ  คนอื่นก็มี

ตั้งเยอะล่ะค่ะอาจารย์"ฉันบอกอาจารย์

   "ก็เธอนะดีที่สุดงัยล่ะ  แถมยังเรียนเก่งอีกตั้งหาก"อาจารย์บอกฉัน

   "..............ค่ะอาจารย์"ฉันพยักหน้าบอกอาจารย์แล้วฉันก็เดินออกไปจากห้องพัก

อาจารย์อย่างเหงาหง่อย

   แล้วฉันก็รีบตรงกลับมาที่ห้องเพื่อที่จะกลับบ้าน  เพราะว่าถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว  

ฉันจึงรีบเดินออกจากห้องเพื่อที่จะรีบกลับให้ถึงบ้านให้เร็วที่สุด แต่ฉันก็ต้องสะดุดกับ

ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงประตูโรงเรียนกำลังมองมาทางฉัน

    "นี่ยัยเอ๋ิอ....จะกลับแล้วหรอ  ฉันไปส่งไหม"แซมถามฉัน

    "ไม่เป็นไร  ขอบใจย่ะ"ฉันตอบแซม

 แล้วเขาก็เดินไปส่งฉันทึ่ีบ้าน  เพราะบ้านฉันค่อนข้างอยู่ไกลและอยู่ในซอยเปลี่ยว

ไม่ห่างจากโรงเรียนนัก  พอเขามาส่งฉันถึงบ้านเขาก็รีบกลับเหมือนกันเพราะเขาก็ัยัง

ไม่คุ้นกับเส้นทางนัก  ฉันจึุงรีบเข้าบ้านเพื่อที่จะไปอาบน้ำและรีบเข้านอนเพื่อที่จะไป

เรียนในตอนเช้า

"นี่เราเป็นอะไรไปทำไมต้องไปหวั่นไหวกับนายคนนั่นด้วย"ฉันคิด หรือว่าจะตกหลุม

รักอีตานั่นเข้าแล้ว    เป็นไปไม่ได้หรอกคนอย่างเรมิไม่มีทางเป็นไปได้

อย่างฉันนนนนนนนน.....ต้องเนี่ยวอนบินอย่างงี้   ไม่ใช่อีตาแซมยังงั้นหรอก

ต่อให้ทั้งโลกเหลือแค่อีตาแซมคนเดียว    ฉันก้อไม่ง้อหรอก  ฝันไปเถอะ

หลังจากที่ฉันต้องกระวนกระวายใจกับความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง    ฉันก้อต้องเจอ

กับปัญหาที่ใหญ่หลวงมากๆ  จะอะไรน่ะหรอก้อพ่อแม่ฉันซิดันไปเที่ยวกัน  

โดยทิ้งลูกสาวอย่างฉันไว้ที่บ้านคนเดียว   

"......จะกินข้าวเย็นยังงัยเนี่ย"ฉันบ่นกับตัวเอง

ติ๊งหน่อง  ติ๊งหน่อง

"...อะไรเนี่ย  คนยิ่งเซ็งๆอยู่เนี่ยแล้วใครมากดออดตอนนี้เนี่ย"ฉันพูดออกมา

"......ฮัลโหล...เรมิอยู่ไหมเนี่ย"ผมตะโกนออกไป

"....แล้วใครอ่ะ"ฉันพูด

"..........ผมเอง"แซมพูด

"...ก้อใครล่ะที่พูด  ฉันยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่"ฉันบ่น

"...แซมเองนะ  เรมิทำไรอยู่"ผมตอบ

"อ้าวแซมเองหรอ  มีอะไรหรือป่าว"ฉันถาม

"ป่าวพอดีเห็นว่าบ้านเงียบจึงเดินมาดูน่ะ"ผมตอบ

"อ๋อ...พอดีว่าพ่อแม่ฉันไม่อยู่อ่ะ  ฉันอยู่บ้านคนเดียว"ฉันตอบ

หลังจากที่ฉันคุยกับแซมเสร็จ    แซมก้อขอตัวกลับบ้าน   ส่วนฉันน่ะหรอ

ก้อไปอาบน้ำนอนดิ(ถามได้) 
............................................................................................................................

แต่งเป็นเรื่องที่ 2 ยังงัยก้อช่วยแนะนำติชมด้วยนะ
แต่งไปก้องงไป   ยิ่งแต่งยิ่งงง