| รักล้นใจสาวซ่าส์หน้าใสให้นายหน้าจืด |

ลำดับตอนที่ #1 : -- 1 --

 “คบกับผมนะ โม”

เอี๊ยดดดดด!! อะไรกันเนี่ย ขึ้นเรื่องปุ๊บก็สารภาพรักกันแล้วเหรอ เร็วไปหน่อยม้างงง  เอาใหม่ๆ

“อรุณสวัสดิ์จ้ะโม” เพื่อนๆกล่าวทักทายฉันเซ็งแซ่ ทำไงได้ก็คนมันดังนี่เนอะ

“จ้าๆ” ตอบรับเรียบร้อยเป็นอันเสร็จพิธี ก็สอดส่ายสายตามองหาเพื่อนร่วมก๊วนทันที ชิ มันไปไหนกันหมดวะ

“ไงน้องเก๋า” แหม มากันพร้อมหน้าเชียวนะ ตายยากจริงๆพวกเธอเนี่ย

“เออมาเช้าดีนี่ เช้ามากกกกกซะด้วยนะ” ฉันพูดให้พวกมันรู้ว่าประชด พวกมันหน้าจ๋อยทันที

“น่า แกก็รู้ว่าฉันน่ะตื่นสาย” มันรีบอ้อนทันที เอาล่ะ มารู้จักเหล่าเพื่อนของฉันดีกว่านะ

     ฉันชื่อ โม หน้าตาก็ไม่ได้จัดว่าสวยอะไรมากมาย กะอีแค่ผมยาวสยายนั่น กับตากลมโตสีน้ำตาล (ไม่สวยกะผีเรอะ) และมีดีกรีเป็นถึงดาวโรงเรียน

ส่วนเพิ่อนฉัน เรียงจากทางขวานะ คนแรกคือ เมย์ สาวน้อยผู้มีผมยาวสีน้ำตาลเข้ม นัยน์ตาสีเดียวกับผม น่ารักมาก

     คนต่อไปคือ มุก คนนี้เป็นหัวหน้าห้องฉันเอง หน้าตาอยู่ในเกณฑ์ดี (น้อยกว่าฉันนิดนึง) ผมยาวสีดำสนิทกับตาสีน้ำตาลอ่อน สวยแบบลูกครึ่ง (ผีครึ่งคน) ล้อเล่นน่า

     ส่วนอีกสองคนนั้นพูดแค่คนเดียวก็พอแล้ว เพราะเธอทั้งสองเป็นฝาแฝด ชื่อ บีกับโบว์ ทั้งคู่ตัดผมทรงเดียวกัน ใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน มีลักยิ้มเหมือนกันอีก โอ๊ย เห็นแล้วปวดหัว

“เอาเหอะๆ ครั้งนี้ยกโทษให้ นี่ แต่ต้องเล่าข่าวใหม่ให้ฉันข่าวนึงซิ”  

“เออ จริงด้วย เห็นว่าม.5 มีเด็กเข้าใหม่คนนึงน่ะ อยากเห็นจังเลยว่าหล่อแค่ไหน”

“นี่ๆ ถ้าหล่อน่ะฉันจองนะ ดูซิ ฉันสวยขนาดนี้แล้วยังไม่มีใครมาจีบเลย เซ็ง”

“โถๆ ก็ดูนิสัยคุณเธอซะก่อนสิคะ ใครจะกล้ามาจีบ” มุกเอ่ยล้อเลียนฉันเบาๆ

“ชิ เสียงหมาที่ไหนเห่าน่ะ” ฉันแกล้งประชดมันดู มันเลยทำปากยื่นใส่ฉันไปเลย

“อ้าวๆ ทะเลาะกันเองซะแล้วเหรอเนี่ย” ชิ เมื่อมีมิตรก็ย่อมมีศัตรูแหละน้า นี่คือ แยม

คนที่มาแย่งแฟนของฉันไปน่ะ ฮึ่ย พูดแล้วก็เจ็บใจไม่หายเลย

“มันหนักหัวเธอเหรอไง ถ้าเพื่อนจะหยอกกันน่ะ” แยมหน้าเสียไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า

“เปล๊า ฉันก็แค่อยากจะมาช่วยอัพเดทข่าวให้เธอน่ะ รู้มั้ย เค้าว่ากันว่าเด็กใหม่น่ะ หน้าจืดมากเลยนะ ดีไม่ดีน่ะ เค้าอาจจะมาขอคบกับเธอก็ได้ พวกเดียวกันนี่”

“นี่เธอ เวลาเดินกลับบ้านน่ะ ระวังหมามันจะเห่าเอานะ” โบว์โพล่งขึ้นมา

“ทำไมยะ” แยมมันรู้ดีว่าโบว์เป็นคนพูดน้อยกัดหนักมาก

“ก็หมามันเห่าหาตัวเมียน่ะสิ พวกเดียวกันนี่นา”

“หนอย ฝากไว้ก่อนเถอะพวกแก๊ ”

“อย่าลืมมาเอาคืนด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวมันจะเน่า โฮะๆ ” แล้วกลุ่มพวกเราก็พร้อมใจกันหัวเราะอีกครั้ง คราวนี้แยมเงื้อมือขึ้นทันทีหมายจะตบหน้าฉัน ฉันไม่แพ้มันเด็ดขาด และเตรียมจะตบเช่นกัน แต่...

“จันทนา ชนิภัทร วรรณฤดี นพัตธร พิมพ์พร พิมพ์ภัทร พวกเธอทำอะไรกัน”

“ซวยแล้วพวกเรา” บีบ่นขึ้นเบาๆ

“ครูเห็นนะว่าพวกเธอจะตบกัน ดังนั้นเพื่อเป็นการลงโทษ ครูขอสั่งให้พวกเธอไปขัดห้องพักครูเป็นเวลา 1 อาทิตย์  ห้ามโต้แย้งเด็ดขาด ”

และแล้วความสนุกของฉันที่ได้แกล้งเพื่อนมันก็จบลงด้วยประการฉะนี้แล