: high&low : หนูกำหมัดแล้วนะ!

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มกำหมัด

     

    ใบหน้าอ้อนหวานแต่ดื้อรั้นอย่างกับคุณหนูเอาแต่ใจ กระโปรงดำพริ้วยาวเลยเข่า มือเรียวสวยกำกระเป๋านักเรียนแน่น สองเท้าก้าวเดินไปข้างหน้า ก่อนจะใช้เท้าข้างขวาถีบประตูจนพัง พร้อมกลับตะโกนขึ้น

" พวกตาลุงทั้งหลาย!!! กลับมาแล้วค่าาาา!!! "

ชายฉกรรจ์ทั้งหลายที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานในร้าน ต่างก็ต้องหยุดพูด แล้วค่อยใช้สายตาทั้งหลายคู่จับจ้องไปที่เด็กสาว

ก่อนจะตะโกนและโวยวายออกมา แต่หญิงสาวที่อยู่ในร้านกลับยิ้มขำคนเดียวเหมือนจะรู้ว่าเหตุการณ์เมื่อกี้นี้จะรู้ล่วงหน้าก่อนแล้ว

" โฮ้ยๆ! นี้เธอเป็นใครเนี้ย! "

" นั้นสิ! แถมยังมาพังประตูชาวบ้านเค้าอีก! "

" ยัยเด็กนี้จะวอนหาเรื่องสะแล้วสิ! "

เด็กสาวหัวเหราะลั่น มือซ้ายกุมท้อง มือขวาตบขาอย่างสะใจ ก็มันหน้าขำนี้เหน่าะ สีหน้าของเหล่าตาลุง สมาพันธ์ซังโนะ ที่เหว่อสุดขีดเนี้ย

" กลับมาแล้วหรอสึกิโกะจัง "

ใช่ค่ะดิฉัน นางสาว วาตานาเบะ สึกิโกะ คุณหนูลูกเสี้ยวหลายสัญชาติและรวย! หรืออิหนูเมล ที่กำลังดูhigh&lowช่วงโอยะปะทะโฮเซ็นอยู่ดีๆ ดันเผลอหลับ ตื่นขึ้นมาก็ทะลุมิติเข้ามาในหนังเรื่องนี้สะแล้ว ทะลุมิติช่วงไหนไม่ทะลุมิติ ดันทะลุมิติช่วงอยู่ในท้องแม่ 

แล้วเผอิ้ญป่ะป๊าดันไปรู้จักกับคุณนัตสึยะ พอฉันอายุ9ขวบ ป่ะป๊าก็ส่งฉันมาอยู่กับคุณนัตสึยะหัวหน้าแก็งมุเก็น ด้วยเหตุผลที่ว่าฉันอยู่ที่นี้ปลอดภัยกว่าอยู่กับป่ะป๊า ฉันจะไม่เชื่อป่ะป๊าอีกเลย

ตั้งแต่นั้นมาฉันก็อยู่กับแก็งนี้จนฉันอายุ14 ฉันก็ได้ย้ายกลับไปเรียนที่ไทยกับพี่ชายฝาแฝดอายุห่างกับฉัน2ปี 

เรื่องซังโนะครอบร้าโทรมาบอกฉันแล้วแหล่ะส่วนสามชิกในซังโนะก็ได้คุยกันในสายที่ฉันโทรหาครอบร้าและนาโอมิมาบ้างแล้ว ก็พอจะคุยๆถูกคอกันได้อ่ะนะ นั้นแหล่ะที่มาและที่ไปของฉัน=^=

เด็กสาวหันไปหาหญิงสาวที่เอ่ยกับหล่อน พร้อมกับส่งยิ้มหวานๆไปให้

" ค่า~~~กับมาแล้วค่ะนาโอมิจัง "

หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของร้านก็ได้แต่พยักหน้า แล้วก็ก้มทำหน้าที่ต่อ

" ส่วนเรื่องประตูเดี๋ยวหนูโทรหาป่ะป๊าโอนตังให้นะคะ "

ไม่พูดปล่าวมือเรียวบางด้านขวายกขึ้นมาข้างๆหู พร้อมกับทำท่าโทรศัพท์อย่างชื้นมื่น โดยเหล่าชายฉกรรจ์ในร้าน ต่างก็มองหน้ากันเป็นไก่ตาแตก

" เดี๋ยวๆนี้เธอคือยัยคุณหนูนั้นนะหรอ!? "

ชายหนุ่มทรงผมแปลกๆใช้กล้องมือถือถ่ายเด็กสาว แล้วก็เริ่มตัวแข็งถื่อพร้อมกับนิ้วมือกดถ่ายรัวๆ

เด็กสาวพยักหน้า ก่อนชายฉกรรจ์ทั้งหลาย ที่ไม่เคยเจอหน้าฉัน ก็พร้อมใจกันร้องเอ๋ดังขึ้นมา

" นี้คงไม่ใช่เท็ดซึจังใช่ไหมครอบร้าจัง "

เอาจริงๆก็รู้แหล่ะว่าใครเป็นใคร แต่ก็ถามไปงั้นแหล่ะเผื่อมีใครสงสัยว่าฉันเคยเจอแล้วหรอนะ 

" ผิดหวังหล่ะสิสึกิโนะ "

ครอบร้าแสยะยิ้มอย่างหยอกหล้อ ร่างบางก้าวขาเดินด้วยความเร็ว ตรงดิ่งไปหาชายหนุ่ม 

มือขวาวางกระเป๋าลงบนเคาท์เตอร์ดัง ตึง! ก่อนจะใช้ขาข้างขวายกขึ้นพาดไหล่ชายหนุ่มตรงหน้า

" ไม่เจอกันนานก็ยังกวนส้นล้างเหมือนเดิมนะคะครอบร้าจัง "

สึกิโนะกอดอกฉีกยิ้มหวาน แต่แววตาจิ้งจอกกลับเย็นยะเยือกทำให้ขนลุก 

ครอบร้ายิ้มค้าง ก่อนจะใช้แขนแกร่งข้างซ้ายดันขาของเด็กสาวลงจากไหล่ ใบหน้าหล่อเหลากลับมาทำสีหน้าปกติ 

ฉันหล่ะอยากจะขำ ถึงผู้ชายตรงหน้าเธอจะคีพลุคขนาดไหน ฉันก็เห็นธาตุแท้มาหมดแล้วหุๆๆๆ

" สึกิโนะเลิกเล่นได้แล้วไปแนะนำตัวดีๆ "

" เท็ตสึนายก็เลิกถ่ายรูปได้แล้ว "

ฝ่ามือหนาตบเข้าที่หลังชายหนุ่มที่กำลังถ่ายรูปไม่หยุดเสียงดัง ตุบ!

สึกิโนะยิ้มเจือน กับเสียงตบหลังของชายตรงหน้า

อา~~~เสียงดังฟังชัด สงสัยครอบร้าจะลงมือหนักไปนะ เสียงตุบ!นี้ดังมากเลย เธอหล่ะเจ็บแทน

" แหะๆ สวัสดีค่ะทุกคน "

" ฉัน วาตานาเบะ สึกิโนะ ค่ะยินดีที่ได้รู้จัก "

" แล้วก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ "

พูดจบร่างเล็กโค้งตัวก้มลง มือทั้งสองข้างทับกัันไว้ที่ท้อง 

ชายฉกรรจ์ทั้งหลายก็พากันเฮ ยกเว้นครอบร้านะน่ะ รายนั้นแค่แสยะยิ้มหน้าหมั้นไส้ๆส่งมาให้ฉัน

ฉันหล่ะอยากจะตบหัวผู้ชายคนนี้จนทิ่มจริงๆ หมั่นไส้ไปสะทุกอย่าง ไปสะทุกอิริยาบถ

" เออนี้ยามาโตะจัง แล้วไหนหล่ะเด็กที่มาจากโอยะนะ? "

สึกิโนะหันไปถามยามาโตะ แล้วเอ่ยถามถึงผู้ชายอีกคน 

พอดีก็รู้แหล่ะว่าคนที่ถามหานะ นั่งอยู่ข้างหลังฉัน ก็แหมมมก็เป็นฉันอ่ะนะ หึ

" เอ่อ "

แรงสกิดจากนิ้วชี้ที่อยู่ด้านหลังมากพอที่ จะทำให้สึกิโนะรู้สึกตัว

สึกิโนะค่อยๆหันตัวไปข้างหลัง สองสายตาประสานสบกัน สึกิโนะทำหน้างง แต่กลับยังส่งยิ้มหวานไปให้

" คะ? "

" อะ...เอ่อ ผมเองครับ จิฮารุ ครับ! "

" ยินดีที่ได้รู้จักครับ! "

ใบหน้าหล่อแต่แอบหวาน สีหน้าดูเลิ่กลั่ก ดวงตาเซมองไปทางอื้น ก่อนจะโค้งก้มตัวลง สักพักก็กลับมายืนตัวตรง

" เช่นกันค่ะฮารุจัง "

สึกิโนะยิ้มหวานส่งไปให้ดังเดิม มือเรียวสวยนุ่มยื่นไปข้างหน้า 

ชายหนุ่มตรงหน้าก็ยังทำตัวเลิ่กลั่ก ก่อนจะตัดสินใจยื่นมือไปจับมือของเด็กสาว

ร่างเล็กตรงหน้าทำให้เค้า ทั้งตัวร้อนรุ่มไปหมด ใบหน้าเริ่มแดง หูก็เช่นกัน 

โดยเฉพาะมือที่ทั้งบางแหล่ะหนุ่ม กลับทำให้เค้าอยากจับมือเด็กสาวตรงหน้าเบาๆ กลัวว่ามือของร่างเล็กตรงหน้าจะแตกระเอียด

ด้วยความคนที่คุ้นเคยกับสึกิโนะ ก็จะรู้ดีว่า

' จิ้งจอกประทับร่างแล้ว '

" เน่ๆจิฮารุถ้ายังอยากอยู่สภาพเดิมปล่อยมือส่ะนะ "

ด้วยความหวังดีของยามาโตะ ร่างสูงใหญ่ของเค้าเดินมาหาชายตรงหน้าร่างเล็ก ก่อนจะใช้แขนแกร่งกอดคอชายหนุ่มอีกคนแล้วสะกิดให้หันไปมองชายที่นั่งอยู่ด้านหลังร่างเล็ก

ครอบร้าที่นั่งอยู่ด้านหลังเด็กสาว คิ้วเริ่มขมวดเค้าหากัน สีหน้าเริ่มบึ้งตึงไม่สบอารมณ์

ชายหนุ่มตรงหน้าเด็กสาวชักมือกลับไปอย่างไว ใบหน้าที่แดงแจ๋กลับเริ่มซีดลง ก่อนจะเดินหนีไปตรงอื่น

สึกิโนะคิ้วจรดเข้าหากันด้วยความงง ก็แอบเสียดายที่ได้จับมือชายหนุ่มแค่แวปเดียว แต่ก็เอาเถอะ ดีกว่าไม่ได้หล่ะนะ หุ

     

    ผ่านไปหลายนาที ทุกคนก็เริ่มถามไถ่เรื่องของเด็กสาว เจ้าของชายา ' นางฟ้าในดงชายฉกรรจ์ ' ที่เหล่าสมาชิกซังโนะตั้งขึ้นกันอย่างลับๆ แต่ร่างจริงๆของเด็กสาวกลับไม่ใช่อย่างที่คิด

" จะว่าไป สึกิโนะจัง พึ่งขึ้นม.ปลายสินะ? "

ชายที่มีดามว่าดันหันไปเอ่ยถามกับร่างเล็กเสียงดัง ที่ตอนนี้กำลังปั้นหน้ายิ้มตอบคำถามของสมาชิกซังโนะ

สึกิโนะหันไปพะหงกหัวตอบว่าใช่อย่างน่ารักน่าเอ็นดูสำหรับของสามชิกคนอื่นๆ ยกเว้นไว้3คนที่รู้จักเธอดีแล้ว

" แล้วกลับมานี้ จะเรียนต่อที่ไหนหรอ? " ดันถามต่อ

เด็กสาวหุบยิ้มทำตาแป่ว ก่อนจะกลับมายิ้มอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับเป็นยิ้มเจ้าเลห์แต่ดูซุกซน 

" กะว่าจะต่อที่โอยะน่ะค่ะ " 

สมาชิกทุกคนเมื่อได้ยินคำตอบก็ทำหน้าเหวอขึ้นมาทันที บางคนกับร้องตะโกน บางคนก็เลิ่กลั่กสับสน

" โฮ้ย! สึกิโนะ! นี้เธอทำบ้าไรอยู่หะ!? " ครอบร้าโวยวาย

" สมกับเป็นสึกิโนะหล่ะนะ " นาโอมิยิ้มเจือนๆพร้อมกับหัวเหราะหึๆ

" เอ๋~~~ไม่ได้เลยเฟ้ยยัยเด็กบ้า! " ยามาโตะโวยวายพร้อมกับ เดินมาเขย่าตัวเด็กสาว

ร่างเล็กของเด็กสาวสะบัดตัวหลบหนี แล้ววิ่งไปหลบหลังครอบร้า

" แต่นั้นมันโรงเรียนชายล้วนไม่ใช่หรอ? " เท็ตสึทำท่าครุ่นคิด

" money ยังไงหล่ะคะ " ร่างเล็กยิ้มตอบ

พูดจบแขนเรียวของเด็กสาว ถูกจับด้วยมือแกร่งของชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนที่จะลากเด็กสาวไปหน้าร้าน โดยที่เด็กสาวยังไม่ทันที่จะขัดขืน

ทุกคนถึงกับอึ้งอีกครั้งกลับเหตุการเมื่อกี่ ทุกคนก็อยากจะไปช่วยเด็กสาวอยู่หรอก

แต่สีหน้าผู้เป็นหัวหลักของซังโนะนั้น ถ้าฆ่าใครได้ก็ฆ่าไปนานแล้ว ขืนพวกเราเข้าไปยุ้งมีหวังตายกับตาย

ฝั่งสึกิโนะกับครอบร้า

" ขึ้นรถสึกิโนะ "

ชายหนุ่มไม่ว่าปล่าว ก็รีบขึ้นมอเตอร์ไซค์คันโปรดของเค้าโดยเร็ว 

ก่อนจะยื้นหมวกกันน็อกให้เด็กสาว แล้วก็ใช้หมวกกันน็อกของตัวเองสวมลงเข้าหัวตัวเอง

เด็กสาวเลิกปั้นหน้ายิ้ม ใบหน้าอ่อนหวานแลดูคุณหนูที่อ่อนโยน บัดนี้ได้เปลี่ยนเป็นคุณหนูจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ผู้แสนซุกซน

" ขอเหตุผลที่ฉันต้องขึ้นรถหน่อยสึครอบร้าจัง " สึกิโนะแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์

" จะพาไปที่ที่หนึ่ง "

" บอกก่อนสิย่ะว่าจะพาไปนะ "

เด็กสาวกอดอก คิ้วขมวดอย่างไม่สบอารมณ์

" จะไปไหมหล่ะ โอยะนะ " ครอบร้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ

" เอะ....เอ๋~~~~~ไม่ใช่ว่าจะไม่ไปลุกล้ำเขตอื่นไม่ใช่หรอห้ะ!? "

" โฮ้ยยย!!!แล้วนี้นายจะพาฉันไปทำไมย่ะ!? "

" ฉ..ฉันไปเองได้ย่ะ! แถมฉันไปพรุ่งนี้ไม่ใช่วันนี้!! "

" แล้วๆๆก็นายบ้าไปแล้วหรอห้ะ!? "

เด็กสาวสติหลุด บัดนี้ลุคคุณนงคุณหนูไม่มีอีกต่อไป ณ ตอนนี้มีแต่เด็กดื้อเด็กซนที่กำลังสติแตกหลุดโวยวายเสียงดัง

" คนที่บ้านั้นมันเธอไม่ใช่หรอสึกิโนะ "

ชายหนุ่มเซหันมามองเด็กสาว ดวงตาคมบาดใจเรียบนิ่ง ใบหน้าเอื่อมระอา

" ถ้าเธอไม่ขึ้นรถดีๆ ฉันจะอุ้มขึ้นรถเอง "

เด็กสาวถึงขีดสุด มือทั้งสองเริ่มกำมัด ก่อนจะตัดสินใจยิบหมวกกันน็อกในมือชายหนุ่มขึ้นมาสวม แล้วนั่งซ้อนท้ายชายหนุ่มอย่างฟึดฟัด

โรงเรียนโอยะ

      ในที่สุดร่างทั้งสองของเด็กสาวและชายหนุ่ม ก็มาถึงที่หมายจนได้

ชายฉกรรจ์ทั้งหลายที่อยู่โรงเรียนโอยะต่างพอกันร้องโห และเริ่มขว้างสิ่งของต่างๆนาๆลงมา เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหน้าฉัน

ครอบร้าไม่พูดและไม่สนใจอะไร ก่อนจะเดินนำหน้าสึกิโนะไป

ด้วยความเด็กสาวนั้นขาไม่ยาวเท่าชายหนุ่ม จึงทำให้เธอต้องวิ่งดุกดิกๆอย่างน่ารัก

เหล่าชายฉกรรจ์เมื่อเห็นร่างเล็กที่วิ่งตามชายหนุ่มหัวหลักแห่งซังโนะอย่างดุกดิกๆน่ารัก ก็พากันโห่แซว

ระหว่างทางก็มีคนมาจับแขนจับขาลูบแขนลูบขาเด็กสาวบ้าง 

แต่ด้วยสายตาของชายหนุ่มที่เดินนำหน้า จึงทำให้นักเรียนชายทั้งหลายแหล่ทำอะไรเธอได้ไม่มาก

ตอนนี้สองร่างเด็กสาวชายหนุ่ม ก็เดินมาถึงห้องๆหนึ่ง

มือแกร่งของครอบบร้าเปิดประตูดัง ปึง!

ก่อนจะเจอเหล่านักเรียนโอยะภาคค่ำ ชายหนุ่มผ้าโพกหัวสีน้ำเงินลายลูกน้ำ ขอบตาดำ? แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาเอาการนั้นกลับมีเสน่ห์ แสยะยิ้มอย่างสนุกสนาน

" เอ~~~ทำไมครอบร้าจังถึงบุกมาที่นี้คนเดียวหล่ะ " 

ชายหนุ่งผ้าโพกหัวที่นั่งโซหาอยู่ตรงกลาง เอ่ยถามพร้อมแสยะยิ้มโรคจิตซุกซน

ครอบร้าที่ยืนบังร่างเล็กไว้อยู่ ถอยเขยิบออกนิดนึง เผยให้เห็นร่างเล็กของเด็กสาววัยแรกแย้ม ต่อสายตาเหล่านักเรียนชายทั้งหลายในห้อง

" แหะแหร่~~~ สวัสดีค่ะ " สึกิโนะยิ้มแหยะ ใช้มือข้างขวาโบกมือทักทาย

เหล่านักเรียนชายในห้องพากันทำหน้างง บางคนก็มีแอบส่งซิก ถ้าทำว่าสึกิโนะสนใจไหม หึ บ่

" เด็กคนนี้ใครหรอครอบร้าจัง " 

ชายหนุ่มผ้าโพกหัวกลับทำสีหน้าเรียบ พร้อมชี้นิ้วมาทางฉันด้วยความสงสัย

" แนะนำตัวสะสิสึกิโนะ " ครอบบร้าดันร่างเล็กของสึกิโนะไปด้านหน้า

เผยให้เห็นร่างเล็กแบบเต็มตัว ร่างเล็กสูงราวๆ 157 หุ่นผอมเพรียวมมีสุขภาพ ผิวเนียนขาวซีด ใบหน้าอ่อนหวานแต่แลดูซุกซนกับจิ้งจอกน้อย ปากสีเชอร์รี่พีชอิ่มน้ำหน้าจูบ ผมยาวเปียสองข้าง

ชุดกระโปรงยาวพริ้วสีดำ ดูยังไงๆก็ลูกคุณหนูชัดๆ 

เด็กสาวหลับตากลั้นใจอยู่สักพัก ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้นักเรียนชายถึงกับหน้าเหวอ

รวมถึงชายผ้าโภคหัวที่นั่งอยู่ตรงกลางอย่างราชาภาคค่ำมุรายามะ โยชิกิ ก็ทำหน้าเหวอเช่นกัน

" สวัสดีค่ะ วาตานาเบะ สึกิโนะค่ะ! "

" เป็นนักเรียนใหม่ของที่นี้ค่ะ! "

" ยินดีที่ได้รู้จัก และก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ! "

น้ำเสียงหวานนุ่มอย่างกับเสียงบรรเลงของนางฟ้า พูดออกมาแกมตะโกน เสียงดังฟังชัด ก่อนจะก้มโค้งลงไป แล้วกลับมายืนตรงเช่นเคย

มุรายามะ เมื่อค้างนิ่งนาน ก็รู้สึกตัว ก่อนจะยิ้มแสยะโรคจิตปนสนุกสนาน 

ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นแล้วเดินมาทางร่างเล็ก มือแกร่งจับคางตัวเองทำสีหน้าครุ่นคิด เดินดูรอบๆตัวเด็กสาว 

มือแกร่งของมุรายามะก็เริ่มปรบมือ ใบหน้าหล่อมีเสน่ห์พุ่งมาจ้องมองหน้า สวยของเด็กสาวในระยะไม่ถึง5เซน 

ปากสีซีดของชายหนุ่มแสยะยิ้ม

" เอาสิฉันชักเริ่มจะสนุกสะแล้วสิ " 

เหล่านักเรียนชายต่างพากันเหวออีกรอบ บางคนก็สลบเมือดไปแล้วด้วนซ้ำ

ส่วนมุรายามะแสยะยิ้มใบหน้าของเค้าก็ยังอยู่ที่เดิมยังไม่ออกห่างไปไหน

ชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกับฉัน ใบหน้ายังเรียบนิ่งเหมือนเดิม แต่รังสีสีดำไม่สบอารมณ์นั้น แผ่ออกมาจนทำให้นักเรียนชายข้างๆเค้าต้องเขยิบถอยหนี

มือแกร่งของครอบร้าจับไหล่กว้างของมุรายะมะ ที่นอนก็ยังไม่เลิกจ้องเด็กสาว พักออกไปเบาๆ ก่อนพูดประโยคหนึ่งขึ้น

" มุรายามะนายนะรับนักเรียนเข้าง่ายๆอย่างนี้เลยหรอ "

" ถ้าเกิดยัยนี้เป็นตัวถ่วงขึ้นมาหล่ะ " ครอบร้าพูดลองเชิงอีกฝ่าย

" นั้นสิมุรายามะ " 

ชายอีกคนที่ชื่อ ฟุรุยะ พูดเสริม

ชายอีกคนที่ถูกถามก็ได้แต่ทำหน้าครุ่นคิด ส่วนเด็กสาวที่เริ่มรู้สึกว่า ไอ้ผู้ชายที่หน้าหมั่นไส้กำลังแกล้งเธออยู่

ก็ได้ทำการเยียบเท้าและขยี้ๆซ้ำๆอีกฝ่าย พร้อมโปรโมชั่นทลึ่งตาใส่

ครอบร้าผู้ที่โดนกระทำ ก็ได้แต่ทำหน้าเรียบเฉย แต่ใจจริงข้างในคือ เจ็บมากเจ็บสุดๆเจ็บเหี้*ๆ แต่ก็ต้องคีพลุคเอาไว้

" งั้นเอางี้ไหมหล่ะครอบบร้าจัง "

ณ โดมพละโรงเรียนโอยะ

    เอาหล่ะตอนนี้ก็เริ่มชักจะไปกันใกญ่แล้ว ก็ช่วยไม่ได้เด็กสาวอยากเข้าโรงเรียนนี้เอง

ตอนนี้เหล่านักเรียนทั้งสองภาคของโรงเรียนโอยะ ภาคค่ำและภาคปกติก็ได้มารวมตัวกัน

ผู้นำภาคปกติอย่าง โทโดโรกิ โยสุเกะ ก็ได้มาประจันหน้ากับผู้นำภาคค่ำ มุรายามะแล้ว

" มุรายามะนายเรียกรวมตัวกันมีอะไรหรือป่าว? "

โทโดโรกิเอ่ยถามขึ้น ใบหน้าหล่อเรียบนิ่งเย็นชา สวมแว่นดูให้เหมือนกับเด็กเรียน แต่จริงๆแล้วนั้นไม่ใช่เด็กเรียนอย่างที่คิด

" แล้วนั้นมัน ครอบร้าจากสมาพันธ์ซังโนะไม่ใช่หรือไง? "

" โฮ้ย! มุรายามะซังสิ " มุรายามะตะโกนดังลั่น

" แล้วก็นี้นักเรียนใหม่ "

มุรายามะกลับมาใช้น้ำเสียงปกติ ก่อนจะใช้มือแกร่งจับไหล่เด็กสาวหลบอยู่หลังครอบร้า มาไว้ด้านหน้าตัวเอง

" เอะ..เอ๋!!!!!นั้นมันเด็กผู้หญิงที่เดิมตามหลังครอบบร้านิ!!! "

" เฮ้ย!!!นั้นมันเด็กผู้หญิงไม่ใช่หรอ!!? "

" นี้มันโรงเรียนชายล้วนไม่ใช่หรือไงฟร้ะ!!!? " 

เหล่านักเรียนชายเริ่มโวยวาย

เด็กสาวยิ้มหวานจนตาหยี่แป่ปหนึ่ง ก่อนจะหุบยิ้มลง แล้วกลับมายิ้มอีกครั้งแต่เป็นยิ้มที่โรคจิตปนซุกซน

" เงินน่ะค่ะ "

คำสั้นๆคำเดียวได้ใจความ เหล่านักเรียนถึงกับเหวอยกเว้นมุรายามะไว้คนหนึ่ง รายนั้นขำจนจะชักตายแล้ว

" เห้ยมุรายามะ "

" ถ้านายอยากให้แม่คุณหนูนั้นเข้าเรียนนัก "

" แกก็ให้ยัยคุณหนูนั้นอยู่ภาคค่ำสิ "

" ฉันไม่เอายัยนั้นเข้าภาคปกติแน่ๆ "

" อย่าพึ่งตัดสินใจสิโทโดโรกิจัง "

" นักเรียนเข้ามาใหม่ก็ต้องถามดูหน่อยสิว่าอยากเข้าภาคไหน "

โอ้!อย่าเลยอย่าให้สึกิโนะเลือกเลย ทั้ง2คทอดีพอๆกัน อย่าให้สึกิโนะเลือกเจ้าบ่าวเลยนะแค่กๆๆๆ

" แถมเห็นตัวเล็กๆตัวเตี้ยแค่นี้ อาจะมีดีอยู่ก็ได้ " 

เด็กสาวหุบยิ้มเมื่อได้ยินคำว่าเตี้ยจากชายหนุ่มด้านหลัง แอบหันไปจิกตาใส่ชายหนุ่มด้านหลังแวปหนึ่ง ก่อนจะหันมาแสยะยิ้มคุณหนูอีกครั้ง

" แล้วเธอจะอยู่ภาคไหนหล่ะ "

โทโดโรกิดันแว่นตรงจมูก สายตามเฉียบขมดุจจิ้งจอกของแท้มาทางฉัน แล้วเอ่ยถาม

" เป็นไปได้ก็อยากอยู่ทั้งสองภาคนะคะหน้าสนุกดี " สึกิโนะยังฉีกดังเดิม

" นี้เธอนะชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ "

" แหมๆก็อยากรองๆดูสักหน่อยนิคะโทโดโรกิจัง "

" เอางี้ไหมโทโดโรกิจัง " มุรายามะเอ่ยแซกขึ้น

" เอาไง?หรือจะให้แม่นี้สู้กับพวกเรา "

โทโดโรกิคิ้วขมวด สองแขนกอดออก หันหน้าไปทางมุรายามะอย่างเอาเรื่อง

" 55555+ถ้าให้สึกิโนะจังสู้กับพวกเราทั้งหมดก็บ้าแล้ว "

นายก็บ้าอยู่แล้วไม่ใช่หรอมุรายามะ สึกิโนะได้แต่คิดในใจ ถ้าขืนพูดออกไปมีหวังเละกับตาย

" แล้วจะให้แม่ยัยคุณหนูนั้นทำอะไรหล่ะ? "

" เราสามคนรองมาเล่นเป็นเด็กวิ่งไล่จับกันไหมหล่ะโทโดโรกิจัง " มุรายามะยิ้มโรคจิตขี้เล่นขึ้นมา

นั้นแหล่ะคุณผู้ชม ข้อเสนอของครอบร้าย้ำ!ของครอบร้า ตอนแรกมุรายามะจะให้ฉันสู้กับฟุรุยะด้วยซ้ำ

แต่ครอบร้าเห็นว่า อีกฝ้ายแรงเยอะกว่าฉันแถม ไอ้ฉันก็เผลออยากอยู่ทั้งสภาคไปเลย 

ครอบร้าเลยเสนอให้มุรายามะกับโทโดโรกิ วิ่งไล่จับฉันภายใน30นาที ถ้าหมดเวลาเมื่อไหร่ยังจับฉันไม่ได้ก็แปลว่าฉันชนะ ฉันได้อยู่ต่อ

นี้มันจงใจมัดมือชกชัดๆไอ้ครอบร้า บ้าสมชื่อ!

" เหอะ เอาสิ ฉันหล่ะอยากจะรู้จริงๆว่าคุณหนูแบบแม่นั้นจะสักกี่น้ำกันเชียว " โทโดโรกิพูดรองเชิงใส่เด็ก

" หน้าจะหลายๆน้ำนะคะหุ^_^ "

สึกิโนพูดประโยคสองแง่สองง้าม จึงทำให้เหล่าชายฉกรรจ์ทุกคนที่ได้ยิน ต่างพอกันเลิ่กลั่กหน้าแดงกันหมด

" ชิ...บอกกติกามาสิ " ใบหน้าแดงก่ำของโทโดโรกิหันหนีไปทางอื่น

" พวกนายทั้งสอง มีเวลา 30 นาทีที่จะทำยังไงก็ได้จับยัยนี้ "

" อนาเขตไม่เกินรั่วของโรงเรียน "

" ถ้าหมดเวลาแล้วจับยัยนี้ไม่ได้เมื่อไหร่ "

" ยัยนี้ก็จะได้เข้าโรงเรียนและได้อยู่สองภาค "

" ถ้ายัยนี้แพ้ยัยนี้ก็ไม่ได้อะไรเลย " ครอบบร้าผู้ที่คิดข้อเสนอเอ่ยบอกกติกา 

" หึ! " 

โทโดโรกิยื่นนิ่ง แสยะยุ้มมุมปากเล็กน้อย

" หิๆๆ " 

มุรายามะปรบมือทั้งสองเสียงดัง ปากก็แสยะยิ้ม ก่อนจะทำท่าประจบของเค้า นิ้วชี้ด้านซ้านย้นใต้ตาลงแล้วแลบลิ้น

เสียงเชียร์ดังขึ้นเหล่านักเรียนชายพากันโห่เชียร์เสียงดัง บางคนเชีย์ฝั่งมุรายามะ บางคนก็ฝั่งโทโดโรกิ 

แต่ที่แน่ๆอันดับ1ทุกคนเชียร์เด็กสาว หวังว่าโรงเรียนนี้จะมีดอกไม้งามกับเค้าบ้าง

ฝั่งเด็กสาว สึกิโนะฝากกระเป๋าไว้กับครอบร้า พร้อมส่งประโยคจิกกัดไปให้1ทีแบบแมสๆ

" ถ้าฉันรอดกับบ้านเมื่อไหร่ นายได้เจอของในกระเป๋าฉันแน่ " สึกิโนะกัดฟันพูด

ชายหนุ่มที่โดนจิกกัดไปแล้วหนึ่งอย่างครอบร้า ก็ได้แค่เหยียดยิ้มหมั่นไส้ส่งมาให้

ถ้าแม่รอดไปได้เมื่อไหร่นะคอยดู!

เด็กสาวเริ่มวอมร่างกายที่ไม่ได้ใช้ออกแรงมานาน ก่อนจะเช็คสภาพกระโปร่ง แล้วปล่อยเปียสองข้างออก และรวบมาใหม่เป็นทรงหางมา

สึกิโนะเหยียดยิ้ม แต่กลับเป็นยิ้มที่หน้าขนลุก มือเรียวจับชายกระโปรง แล้วก้มย้อสไตล์คุณหนู 

" หึๆๆๆฮ่าๆๆ " สึกิโนะปล่อยฮาดังลั่น

ทั้งร้อยยิ้มโรคจิต เสียงหัวเหราะงานแต่ขนลุก ใบหน้าสวยหวานแปรเปลี้ยนเป็น นางจิ้งจอกมารน้อย 

เหล่านักชายต่างพากันกุมอก นี้มันคุณหนูโรคจิตผู้ที่เอาแต่ใจแสนน่ารักนี้หว่า!!!!

" อาหล่ะพวกเวรตะไลทั้งหลาย!!!! มาเริ่มกันเลย!!!! " 

Talk with me

สวัสดีค่ะรีททุกคนนี้ คือไรท์อยากจะบอกที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาจริงจังคือสนองนีดตัวเองล้วนๆ แถมบวกกับคนเค้าไม่ค่อยแต่งด้วย ไรท์ก็ตามหาอ่านไปเลยแต่ก็มีแค่น้อยนิด ไรท์เลยตัดสินใจ แต่งมันเองสะเลย

ส่วน3เรื่องที่เหลือนั้น.........